0112-KDIL2-3.4012.360.2018.3.AS - VAT w zakresie zwolnienia od opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2018 r. (data wpływu 5 lipca 2018 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 6 sierpnia 2018 r. (data wpływu 8 sierpnia 2018 r.), z dnia 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu 16 sierpnia 2018 r.), z dnia 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu 21 sierpnia 2018 r.), z dnia 21 sierpnia 2018 r. (data wpływu 21 sierpnia 2018 r.) oraz z dnia 14 września 2018 r. (data wpływu 20 września 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości-jest nieprawidłowe.

W dniu 5 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 sierpnia 2018 r. oraz z dnia 14 września 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (...) jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Gmina (...) jest właścicielem nieruchomości - działki niezabudowanej (...) oznaczonej w ewidencji gruntów nr 455 o powierzchni 0,7600 ha stanowiącej grunty orne kl. IIIb - 0,2450 ha i grunt orne kl. IVa - 0,5150 ha. Obecnie działka jest wykorzystywana na cele upraw rolnych. Gmina zamierza dokonać sprzedaży działki nr 455 w trybie przetargu ograniczonego. Cena wywoławcza sprzedaży nieruchomości ustalona zostanie na podstawie jej wartości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego oraz innych kosztów poniesionych przez Gminę w toku postępowania zmierzającego do sprzedaży nieruchomości takich jak: koszt sporządzenia operatu szacunkowego, dokumenty geodezyjne, koszt publikacji ogłoszeń w prasie. Potencjalnym nabywcą działki będzie firma będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, posiadająca koncesję na eksploatację kruszywa naturalnego, a nabycie nastąpi w celu prowadzenia działalności przemysłowej (wydobycie i eksploatacja piasku i żwiru).

Powyższa działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy (...) zatwierdzonym uchwałą (...) Rady Gminy (...) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru położonego w granicach udokumentowanego złoża kruszywa naturalnego (...), zlokalizowanego w Sołectwie (...) w Gminie (...). Zakres ustaleń planu obejmuje między innymi:

* przeznaczenie terenu na cele eksploatacji powierzchniowej kopaliny pospolitej wraz z zakładem przeróbczym, obiektami i urządzeniami towarzyszącymi,

* lokalne warunki i zasady zagospodarowania terenu w tym rekultywację w kierunku wodnym z docelowym przeznaczeniem na hodowlę ryb i rekreację oraz tereny użytków zielonych.

Według ww. planu działka nr 455 (...) położona jest w części na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 2PE co oznacza teren eksploatacji kruszywa naturalnego, oraz w części PE-F - co oznacza teren filara ochronnego.

W piśmie z dnia 16 sierpnia 2018 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Wnioskodawca wskazał, że:

1. Dla działki nr 455 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu (w załączeniu przesyłamy część graficzną planu zagospodarowania przestrzennego z zaznaczoną lokalizacją działki nr 455).

2. Przedmiotowa działka była i obecnie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT.

3. Działka została nabyta przez Gminę (...) nieodpłatnie z mocy prawa na podstawie decyzji Wojewody (...) z dnia 25 lutego 1997 r. w wyniku komunalizacji mienia Skarbu Państwa. Podatek VAT nie był naliczany.

4. § 16 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zawiera m.in. następujący zapis:

1. "Teren złoża (...), wskazany w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego do eksploatacji kruszywa, zlokalizowany jest w miejscowości (...), na południe od drogi wojewódzkiej nr 410. Droga transportu rolniczego (...) oraz linia energetyczna 15 KV, dzielą wskazany teren na dwie umowne części, oznaczone na Rysunku planu symbolami;

2. Dla terenu oznaczonego na rysunku planu symbolami 1PE i 2PE, zgodnie z dokumentacją stanu zasobów, zatwierdzoną Decyzją Centralnego Urzędu Geologii (...) ustala się następujące zasady zagospodarowania:

Według zapisów mpzp po zakończeniu eksploatacji złoża należy prowadzić sukcesywnie rekultywację.

W mpzp dla obszaru oznaczonego symbolami 2PE i PE-F nie zamieszczono zapisów dotyczących możliwości budowy obiektów budowlanych. Jednocześnie biorąc pod uwagę ustalony kierunek rekultywacji między innymi rekreacyjny, mpzp nie wyklucza zakazu budowy obiektów o charakterze rekreacyjnym.

Z kolei, w piśmie z dnia 14 września 2018 r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku - Wnioskodawca wskazał, że:

Działka o nr ewidencyjnym 455 (...) mająca być przedmiotem zbycia nie obejmuje terenu oznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PE.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 16 sierpnia 2018 r. przedstawiono dosłowny zapis brzmienia § 16 mpzp, gdzie zawarte jest określenie przeznaczenia i sposobu zagospodarowania dla terenu oznaczonego symbolem 2PE.

Przedmiotowa działka znajduje się wyłącznie w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami 2PE i PE-F.

Z uwagi na brak zapisu w planie zakazu budowy obiektów na terenie objętym symbolami 2PE i PE-F istnieje możliwość zabudowy budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 650)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy wskazanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Nieruchomość nie jest zabudowana i nie jest przeznaczona pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Działka niezabudowana zostanie sprzedana zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania dla tego terenu na eksploatację złoża kruszywa naturalnego i tak winna być wykorzystana bez możliwości zabudowy. Powstały w wyniku wydobycia zasobów zbiornik wodny wykorzystany zostanie na cele sportowo-rekreacyjne i rybackie, natomiast teren wokół zbiornika należy rekultywować w kierunku rolnym na użytki zielone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że mając na uwadze ekonomiczny aspekt transakcji i oceniając pojęcie "gruntu" w kontekście przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług należy stwierdzić, że towarem - stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 6 ustawy - jest geodezyjnie wyodrębniona działka gruntu.

Zatem w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą, zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Wobec powyższego określenie stawki, bądź zwolnienia nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniających do stosowania preferencji.

Zgodnie z powołanymi przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. w zakresie ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina jest właścicielem nieruchomości - działki niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów nr 455 o powierzchni 0,7600 ha stanowiącej grunty orne kl. IIIb - 0,2450 ha i grunt orne kl. IVa - 0,5150 ha. Obecnie działka jest wykorzystywana na cele upraw rolnych. Gmina zamierza dokonać sprzedaży działki nr 455 w trybie przetargu ograniczonego. Cena wywoławcza sprzedaży nieruchomości ustalona zostanie na podstawie jej wartości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego oraz innych kosztów poniesionych przez Gminę w toku postępowania zmierzającego do sprzedaży nieruchomości takich jak: koszt sporządzenia operatu szacunkowego, dokumenty geodezyjne, koszt publikacji ogłoszeń w prasie. Potencjalnym nabywcą działki będzie firma będąca czynnym podatnikiem podatku VAT, posiadająca koncesję na eksploatację kruszywa naturalnego, a nabycie nastąpi w celu prowadzenia działalności przemysłowej (wydobycie i eksploatacja piasku i żwiru). Powyższa działka objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Gminy. Zakres ustaleń planu obejmuje między innymi: przeznaczenie terenu na cele eksploatacji powierzchniowej kopaliny pospolitej wraz z zakładem przeróbczym, obiektami i urządzeniami towarzyszącymi oraz lokalne warunki i zasady zagospodarowania terenu, w tym rekultywację w kierunku wodnym z docelowym przeznaczeniem na hodowlę ryb i rekreację oraz tereny użytków zielonych. Według ww. planu działka nr 455 położona jest w części na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 2PE co oznacza teren eksploatacji kruszywa naturalnego, oraz w części PE-F - co oznacza teren filara ochronnego. Dla działki nr 455 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wyznaczono linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. Przedmiotowa działka była i obecnie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku VAT. Działka została nabyta przez Gminę nieodpłatnie w wyniku komunalizacji mienia Skarbu Państwa. Podatek VAT nie był naliczany. Według zapisów mpzp po zakończeniu eksploatacji złoża należy prowadzić sukcesywnie rekultywację. W mpzp dla obszaru oznaczonego symbolami 2PE i PE-F nie zamieszczono zapisów dotyczących możliwości budowy obiektów budowlanych. Jednocześnie biorąc pod uwagę ustalony kierunek rekultywacji między innymi rekreacyjny, mpzp nie wyklucza zakazu budowy obiektów o charakterze rekreacyjnym. Działka nr 455 mająca być przedmiotem zbycia nie obejmuje terenu oznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PE. Przedmiotowa działka znajduje się wyłącznie w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami 2PE i PE-F. Z uwagi na brak zapisu w planie zakazu budowy obiektów na terenie objętym symbolami 2PE i PE-F istnieje możliwość zabudowy budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy nieruchomość która będzie przedmiotem sprzedaży, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Rozpatrując pojęcie "grunty przeznaczone pod zabudowę" należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm). W rozumieniu tej ustawy przez "budowę" należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 cyt. ustawy, przez obiekt budowlany - należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą jest natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane).

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 ww. ustawy, przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

W analizowanej sprawie przy ocenie, czy działka mająca być przedmiotem zbycia stanowi teren budowlany, uwzględnić należy przede wszystkim zapisy dotyczące przeznaczenia wynikającego z zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego ww. działkę. Jak wskazał Wnioskodawca, dla obszaru przedmiotowej działki oznaczonego symbolami 2PE i PE-F nie zamieszczono zapisów dotyczących możliwości budowy obiektów budowlanych, jednakże - jak wskazał Wnioskodawca - biorąc pod uwagę ustalony kierunek rekultywacji, między innymi rekreacyjny, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie wyklucza zakazu budowy obiektów o charakterze rekreacyjnym. Ostatecznie Zainteresowany oświadczył, że na terenie objętym symbolami 2PE i PE-F istnieje możliwość zabudowy budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów, jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Ewentualnie wznoszone obiekty co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania wskazanych obiektów oznacza, że działki te stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro - jak wskazano w opisie sprawy - wg miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego istnieje możliwość zabudowy terenu działki budynkami w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, to ww. działka spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy i tym samym jej dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Konsekwentnie, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie przy sprzedaży działki nie jest również możliwe zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło bowiem w drodze komunalizacji mienia, zatem przy nabyciu nie był naliczony podatek VAT, który mógłby podlegać odliczeniu. Nie jest zatem spełniony warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, że z tytułu nabycia nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie spełniać warunków do objęcia jej zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Konsekwentnie planowana transakcja będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić również uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.