0112-KDIL2-3.4012.306.2018.1.WB - VAT w zakresie zwolnienia od opodatkowania dostawy spółdzielczego własnościowego prawa do lokali użytkowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania dostawy spółdzielczego własnościowego prawa do lokali użytkowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od opodatkowania dostawy spółdzielczego własnościowego prawa do lokali użytkowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Spółką jawną zarejestrowaną od dnia 31 maja 2001 r. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel stolarką okienną i drzwiową, bramami garażowymi i przemysłowymi oraz pokryciami dachowymi.

Czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT Wnioskodawca jest od 1993 r.

W 2003 r. w wyniku konkursu ofert Wnioskodawca nabył od Spółdzielni Mieszkaniowej spółdzielcze własnościowe prawa do dwóch lokali użytkowych. Spółdzielnia w chwili zbycia tych praw była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, co potwierdza na piśmie.

Na udokumentowanie nabycia tych praw Zainteresowany posiada umowy zbycia spółdzielczych własnościowych praw do lokali oraz w konsekwencji umowy ustanowienia spółdzielczych własnościowych praw do tych lokali. Nigdy natomiast Wnioskodawca nie otrzymał faktur VAT dotyczących tych transakcji, a co za tym idzie nigdy nie skorzystał z odliczenia podatku VAT od nabycia spółdzielczych własnościowych praw do tych lokali. Co więcej, Zainteresowany otrzymał od spółdzielni pisemne oświadczenie, że zbycie spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego nie było objęte ówcześnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z dnia 8 stycznia 1993 r.

Obecnie Zainteresowany nosi się z zamiarem sprzedaży praw do tych lokali, co wiąże się z koniecznością określenia opodatkowania tych zdarzeń w zakresie podatku od towarów i usług VAT.

Zgodnie z pisemną odpowiedzią spółdzielni, Wnioskodawca uzyskał informację, że cyt. "Budynek, w którym znajdują się powyższe lokale użytkowe został oddany do użytku 31 grudnia 1991 r.". Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy faktycznie lokale te były użytkowane przez komendę policji.

Lokale zostały nabyte przez Zainteresowanego w dniu 8 września 2003 r. i były wykorzystywane jako firmowe punkty wystawiennicze Wnioskodawcy, a następnie punkty handlowe. Następnie w 2006 r. Zainteresowany zlikwidował punkty handlowe i lokale te oddał w wynajem.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że wydatki inwestycyjne, jakie poniósł na ulepszenie lokali w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie przekroczyły 30% ich wartości początkowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż posiadanych przez Spółkę spółdzielczych własnościowych praw do 2 lokali użytkowych będzie podlegać zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z zebranymi przez niego informacjami, okoliczności ustalone w przedmiotowej sprawie wyczerpują w całości warunki zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. - w przypadku sprzedaży spółdzielczych własnościowych praw do opisanych 2 lokali użytkowych.

Dostawa spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego jest dostawą części budynku, o której mowa w przepisie. Na infolinii Krajowej Informacji Skarbowej Wnioskodawca uzyskał informację, że mimo, że w ww. artykule jest mowa o dostawie budynków, budowli i ich części, to artykuł ten ma zastosowanie również do spółdzielczych własnościowych praw do lokali. Kwestia ta była konsultowana przez KIS z Ministerstwem Finansów, które stoi na stanowisku, że art. 43 ust. 1 pkt 10 i I0a ustawy VAT dotyczy spółdzielczych własnościowych praw do lokali, bowiem art. 7 tejże ustawy określa, że dostawa, to również ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Ponad to, jak wskazuje KIS podobne stanowisko wynika z orzecznictwa sądowego.

Sprzedaż lokali przez Spółkę nie będzie dostawą dokonywaną w ramach pierwszego zasiedlenia, bowiem jak wskazuje art. 2 pkt 14 ustawy VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Jak wskazał wcześniej Wnioskodawca budynek został oddany do użytku przez poprzedniego właściciela w dniu 31 grudnia 1991 r. Następnie lokale zostały przez Wnioskodawcę nabyte w 2003 r. i były użytkowane jako firmowe punkty wystawiennicze, a następnie punkty handlowe w wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu, jak również były oddane w wynajem podlegający opodatkowaniu VAT.

Ponadto od pierwszego zasiedlenia upłynął okres 2 lat, bez względu na to, czy datą pierwszego zasiedlenia będzie data oddania budynku do używania przez spółdzielnię, czy data nabycia lokali przez Spółkę.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wyżej wskazane okoliczności dają mu prawo do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług w momencie dostawy spółdzielczych własnościowych praw do lokali na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Jak wynika z cyt. art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się m.in. zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia spółdzielczego prawa własności dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad nieruchomością (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz nabywcy tego prawa, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z tej nieruchomości i czerpania z niej pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tej nieruchomości, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży nieruchomości przez właściciela.

W świetle powyższego sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego traktować należy jak dostawę, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest Spółką jawną zarejestrowaną od dnia 31 maja 2001 r. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest handel stolarką okienną i drzwiową, bramami garażowymi i przemysłowymi oraz pokryciami dachowymi. Czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT Wnioskodawca jest od 1993 r. W 2003 r. w wyniku konkursu ofert Wnioskodawca nabył od Spółdzielni Mieszkaniowej spółdzielcze własnościowe prawa do dwóch lokali użytkowych. Spółdzielnia w chwili zbycia tych praw była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, co potwierdza na piśmie. Na udokumentowanie nabycia tych praw posiadamy umowy zbycia spółdzielczych własnościowych praw do lokali oraz w konsekwencji umowy ustanowienia spółdzielczych własnościowych praw do tych lokali. Nigdy natomiast Wnioskodawca nie otrzymał faktur VAT dotyczących tych transakcji, a co za tym idzie nigdy nie skorzystał z odliczenia podatku VAT od nabycia spółdzielczych własnościowych praw do tych lokali. Co więcej, Zainteresowany otrzymał od spółdzielni pisemne oświadczenie, że zbycie spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego nie było objęte ówcześnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z dnia 8 stycznia 1993 r. Obecnie Wnioskodawca nosi się z zamiarem sprzedaży praw do tych lokali, co wiąże się z koniecznością określenia opodatkowania tych zdarzeń w zakresie podatku od towarów i usług VAT. Zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy faktycznie lokale te były użytkowane przez komendę policji. Lokale zostały nabyte przez Zainteresowanego w dniu 8 września 2003 r. i były wykorzystywane jako firmowe punkty wystawiennicze Wnioskodawcy, a następnie punkty handlowe. Następnie w 2006 r. Zainteresowany zlikwidował punkty handlowe i lokale te oddał w wynajem. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że wydatki inwestycyjne, jakie poniósł na ulepszenie lokali w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie przekroczyły 30% ich wartości początkowej.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż spółdzielczych własnościowych praw do 2 lokali użytkowych będzie podlegać zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego oraz powołanych wyżej przepisów prawa należy przyjąć, że sprzedaż spółdzielczego własnościowego prawa do lokali użytkowych - zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy, stanowić będzie dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. Zatem czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu od towarów i usług.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji, zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji, zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko - jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował dany budynek, budowlę lub ich części i spełnia warunek korzystania z budynku, budowli lub ich części przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tego budynku, budowli lub ich części zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług".

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Przy czym, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, chyba że budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. A zatem, wykorzystywanie obiektu przez okres co najmniej 5 lat do czynności opodatkowanych pozwala podatnikowi na zastosowanie zwolnienia od podatku nawet w sytuacji, gdy ponosił on wydatki wyższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów, w związku z którymi to wydatkami miał prawo do odliczenia podatku VAT.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Tak więc ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy to należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Jak wyjaśniono wyżej, dla ustalenia kwestii opodatkowania VAT dostawy budynków lub ich części w pierwszej kolejności należy określić, czy i kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie obiektu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokali użytkowych w 2003 r. Od 8 września 2003 r. przedmiotowe lokale były wykorzystywane do działalności gospodarczej Spółki, a od 2006 r. były przedmiotem najmu. Co istotne w analizowanej sprawie Wnioskodawca oświadczył, że wydatki inwestycyjne jakie poniósł na ulepszenie ww. lokali w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie przekroczyły 30% ich wartości początkowej.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia - w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE - należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie bez wątpienia nastąpiło pierwsze zasiedlenie lokali użytkowych, a od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu zbycia ww. lokali upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Mając na uwadze dokonaną wyżej analizę przepisów prawa stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem dostawa spółdzielczego własnościowego prawa do lokali użytkowych nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a przedmiotową dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata. W związku z powyższym, sprzedaż przez Spółkę spółdzielczych własnościowych praw do 2 lokali użytkowych będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.