0112-KDIL2-3.4012.263.2017.1.ZD - Brak prawa do odliczenia VAT w związku z realizacją projektu rewitalizacji obszarów miejskich.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2017 r. (data wpływu 11 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: "Zwiedzaj i wypoczywaj (...)" - jest prawidłowe.

W dniu 11 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: "Zwiedzaj i wypoczywaj (...)".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto w latach 2010-2012 realizowało projekt pn.: "Zwiedzaj i wypoczywaj (...)". Projekt był realizowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa 2007-2013 (umowa o dofinansowanie). Koszt całkowity projektu wyniósł 11.487.019,77 zł, koszt kwalifikowany 10.104.564,74 zł, kwota dofinansowania 8.588.880,02 zł (85% kosztów kwalifikowanych).

Celem projektu było wielofunkcyjne wykorzystanie zdegradowanych obszarów centrum.

Rewitalizacja objęła obszary miasta ważne z punktu widzenia mieszkańców, a zarazem strategiczne dla jego rozwoju. Zakres projektu obejmował:

* STARÓWKĘ (...)

* PARK (...)

Inwestorem było Miasto, przy czym zadanie realizowane było przez Urząd Miejski (wszystkie faktury wystawiane były na Urząd Miejski). Do 31 grudnia 2016 r. Urząd Miejski był czynnym podatnikiem VAT i składał deklaracje VAT-7.

Samorządowe osoby prawne (gminy, powiaty, województwa) nie mają własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędu. Urząd ten nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych (gminy, powiatu, województwa) oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne.

Inwestycja była realizowana w związku z realizacją zadań własnych. Zadania własne gminy obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Projekt pn.: "Zwiedzaj i wypoczywaj (...)" został zrealizowany. Właścicielem powstałego w ramach projektu majątku jest Miasto. Część majątku - budynek parkowy i boisko zostało nieodpłatnie przekazane w trwały zarząd jednostce organizacyjnej Miasta - Ośrodkowi Sportu i Rekreacji (OSIR), który do 31 grudnia 2016 r. był czynnym podatnikiem VAT.

Przekazane mienie:

1. Do dnia 31 grudnia 2016 r. było wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i zwolnionych w okresie zimowym (listopad-marzec), a poza tym okresem do działalności niepodlegającej opodatkowaniu (nieodpłatne udostępnianie mieszkańcom infrastruktury sportowej).

2. Do dnia 31 maja 2015 r. część powierzchni użytkowej pawilonu parkowego wykorzystywana była do działalności opodatkowanej (najem pomieszczenia).

3. Od dnia 1 stycznia 2017 r. jest wykorzystywane, w okresie: listopad-marzec, do wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu, a w pozostałych miesiącach do czynności niepodlegających opodatkowaniu."

W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r., Miasto rozpoczęło wspólne rozliczanie podatku VAT ze swoimi jednostkami i zakładami budżetowymi, w efekcie czego stosuje jedną skonsolidowaną deklarację VAT-7 za wszystkie jednostki. W związku z tym od 1 stycznia 2017 r. mienie jest wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (udostępnianie lodowiska) przez Miasto.

Należy zaznaczyć, że lodowisko było instalowane w tym miejscu również przed realizacją inwestycji i także wtedy były pobierane opłaty za wstęp.

Pozostałe elementy projektu nie były i nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zrewitalizowana starówka jest ogólnodostępna i nieodpłatnie udostępniana wszystkim użytkownikom.

Zgodnie z interpretacją indywidualną nr IBPP3/855/12/AŚ z 7 listopada 2012 r., z uwagi na to, że podatek naliczony związany był z innym podatnikiem niż podatek należny, nie było możliwości odzyskania (odliczenia lub zwrotu) podatku VAT.

Ww. przesłanka straciła na znaczeniu w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, a także w związku z rozpoczęciem przez Miasto od dnia 1 stycznia 2017 r. wspólnego rozliczania podatku VAT ze swoimi jednostkami i zakładami budżetowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze zmianą interpretacji, dokonanej w wyroku TSUE z 29 września 2015 r. w sprawie C-276114, oraz rozpoczęciem przez Miasto od dnia 1 stycznia 2017 r. wspólnego rozliczania podatku VAT ze swoimi jednostkami i zakładami budżetowymi, w jakimkolwiek momencie Miasto miało możliwość odzyskania (odliczenia lub zwrotu) podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od zmiany wykładni dokonanej w wyroku TSUE, nie miał i nie ma on możliwości odzyskania (odliczenia lub zwrotu) podatku VAT w całości lub części.

Realizacja projektu pn.: "Zwiedzaj i wypoczywaj (...)" odbyła się przede wszystkim w celu realizacji przez JST zadań publicznych, pozostających poza systemem VAT (art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług). Celem projektu było wielofunkcyjne wykorzystanie zdegradowanych obszarów centrum.

Należy zaznaczyć, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem VAT (pobieranie opłaty za wstęp na rozkładane w sezonie zimowym lodowisko) nie jest związany z przeprowadzeniem inwestycji. Czynności te wykonywane były zarówno przed, jak i po realizacji projektu.

Celem realizacji inwestycji nie było osiąganie dochodów z tytułu działalności gospodarczej, ale zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Nie istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy, który decydowałby o prawie do odliczenia podatku związanego z ww. inwestycją. Nie istnieje dostrzegalny i bezsporny związek realizowanej inwestycji ze sprzedażą opodatkowaną, a tylko taki pozwalałby na odliczenie podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. inwestycję. Miasto przeprowadziłoby remont boiska wielofunkcyjnego i adaptację pawilonu parkowego również gdyby był on wykorzystywany wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu, tj. do celów publicznych, dlatego w tym przypadku Miasto nie występuje jako podatnik VAT, w związku z czym Miasto nie miało i nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego, związanego z realizacją omawianej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Rozpatrując kwestie poruszone we wniosku w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą "centralizacyjną", jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ustawy "centralizacyjnej", jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy "centralizacyjnej", ilekroć w ustawie jest mowa o jednostce organizacyjnej - rozumie się przez to:

Podkreślić należy, że faktury dokumentujące nabycie towarów i/lub usług wystawione po centralizacji rozliczeń jednostki samorządu terytorialnego powinny być wystawione na jednostkę samorządu terytorialnego z jej nr NIP i nazwą, z ewentualnym wskazaniem jakiej jednostki organizacyjnej nabycia te dotyczą, tak aby jednoznacznie można było dokonać jej przyporządkowania księgowego.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy art. 87 ustawy, regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym różnicy pomiędzy kwotą podatku naliczonego a kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 26 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.), w miastach powyżej 100 000 mieszkańców organem wykonawczym jest prezydent miasta. Dotyczy to również miast, w których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy prezydent miasta był organem wykonawczo-zarządzającym.

Natomiast stosownie do treści art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814, z późn. zm.), prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100 000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Na podstawie art. 92 ust. 2 cyt. ustawy, miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Realizacja zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że realizacja zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy i nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów, takich jak jednostki samorządu terytorialnego, należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te - co do zasady - w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto Bielsko-Biała w latach 2010-2012 realizowało projekt "Zwiedzaj i wypoczywaj (...)". Projekt był realizowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa. Celem projektu było wielofunkcyjne wykorzystanie zdegradowanych obszarów centrum. Rewitalizacja objęła obszary miasta ważne z punktu widzenia mieszkańców, a zarazem strategiczne dla jego rozwoju. Wnioskodawca wskazał również na zakres prac wykonywanych w ramach projektu. Inwestorem było Miasto, przy czym zadanie realizowane było przez Urząd Miejski (wszystkie faktury wystawiane były na Urząd Miejski). Do 31 grudnia 2016 r. Urząd Miejski był czynnym podatnikiem VAT i składał deklaracje VAT 7. Inwestycja była realizowana w związku z realizacją zadań własnych. Zadania własne gminy obejmują sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym). Projekt "Zwiedzaj i wypoczywaj (...)" został zrealizowany. Właścicielem powstałego w ramach projektu majątku jest Miasto. Część majątku - budynek parkowy i boisko zostało nieodpłatnie przekazane w trwały zarząd jednostce organizacyjnej Miasta - Ośrodkowi Sportu i Rekreacji, który do 31 grudnia 2016 r. był czynnym podatnikiem VAT. Przekazane mienie:

1. Do dnia 31 grudnia 2016 r. było wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i zwolnionych w okresie zimowym (listopad-marzec), a poza tym okresem do działalności niepodlegającej opodatkowaniu (nieodpłatne udostępnianie mieszkańcom infrastruktury sportowej).

2. Do dnia 31 maja 2015 r. część powierzchni użytkowej pawilonu parkowego wykorzystywana była do działalności opodatkowanej (najem pomieszczenia).

3. Od dnia 1 stycznia 2017 r. jest wykorzystywane, w okresie: listopad-marzec, do wykonywania czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu, a w pozostałych miesiącach do czynności niepodlegających opodatkowaniu."

Od dnia 1 stycznia 2017 r., Miasto rozpoczęło wspólne rozliczanie podatku VAT ze swoimi jednostkami i zakładami budżetowymi, w efekcie czego stosuje jedną skonsolidowaną deklarację VAT-7 za wszystkie jednostki. W związku z tym od 1 stycznia 2017 r. mienie jest wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (udostępnianie lodowiska) przez Miasto. Należy zaznaczyć, że lodowisko było instalowane w tym miejscu również przed realizacją inwestycji i także wtedy były pobierane opłaty za wstęp. Pozostałe elementy projektu nie były i nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zrewitalizowana starówka jest ogólnodostępna i nieodpłatnie udostępniana wszystkim użytkownikom.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy przysługuje mu - w jakimkolwiek momencie - prawo do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją ww. projektu.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do tej części majątku objętego projektem, która została oddana w trwały zarząd jednostce organizacyjnej Miasta należy podkreślić, że - jak wskazał Wnioskodawca - "Właścicielem powstałego w ramach projektu majątku jest Miasto. Część majątku - budynek parkowy i boisko zostało nieodpłatnie przekazane w trwały zarząd jednostce organizacyjnej Miasta - Ośrodkowi Sportu i Rekreacji, który do 31 grudnia 2016 r. był czynnym podatnikiem VAT.".

Zatem z powyższego wynika, że Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2016 r. uwzględniał w swoich rozliczeniach w zakresie VAT fakt odrębności swojej jednostki organizacyjnej Ośrodka Sportu i Rekreacji. Oznacza to, że Wnioskodawca składał deklaracje VAT, w których rozliczał podatek należny i naliczony wyłącznie z tytułu własnych zakupów i obrotów i nie uwzględniał obrotów tej jednostki.

W konsekwencji, Gmina do czasu centralizacji, tj. do 1 stycznia 2017 r. nie wykorzystywała obiektów objętych projektem do swoich czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Do momentu centralizacji rozliczeń Wnioskodawca nie rozliczał podatku należnego i naliczonego powstałego w wyniku działań realizowanych przez jednostkę budżetową objętą projektem. Wszystkie faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z inwestycją wystawiane były na Urząd Miejski. Po zrealizowaniu projektu zrewitalizowane obiekty, tj. budynek parkowy i boisko znajdowały się w trwałym zarządzie jednostki organizacyjnej Miasta.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do ww. wydatków poniesionych na realizację przedmiotowego projektu Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia ponieważ towary i usługi nabyte w związku z przedmiotowym projektem nie miały związku z czynnościami opodatkowanymi Miasta. Obiekty będące przedmiotem inwestycji zostały bowiem oddane w trwały zarząd jednostce organizacyjnej Miasta - Ośrodkowi Sportu i Rekreacji, a zatem służyły Miastu do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT. W związku z powyższym w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie ma także możliwości otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT.

Ponadto należy zauważyć, że zgodnie z art. 10 ustawy "centralizacyjnej", w zakresie, w jakim nastąpiła zmiana kwalifikowalności podatku w części dotyczącej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług finansowanej ze środków przeznaczonych na realizację projektów w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości, jednostce samorządu terytorialnego nie przysługuje prawo do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o tę kwotę podatku naliczonego, również w ramach korekty, o której mowa w art. 86 ust. 13 i 13a ustawy o podatku od towarów i usług, oraz w trybie art. 91 ust. 7-8 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli przed dniem wejścia w życie ustawy nie dokonano zwrotu środków przeznaczonych na realizację projektów w części związanej ze zmianą kwalifikowalności podatku.

Również w odniesieniu do pozostałej części majątku (nieprzekazanej w trwały zarząd OSiR), wytworzonej w związku z realizowanym projektem warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione, gdyż zrewitalizowana starówka jest ogólnodostępna i nieodpłatnie udostępniana wszystkim użytkownikom. Wnioskodawca realizował przedmiotową inwestycję w zakresie wykonywania zadań własnych, a nabyte towary i usługi - jak wskazał Wnioskodawca - nie były i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem Zainteresowany nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. projektu. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma także możliwości otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w związku z realizacją projektu pn.: "Zwiedzaj i wypoczywaj (...)" Wnioskodawcy nie przysługuj w jakimkolwiek momencie prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, ponieważ towary i usługi nabywane w związku z przedmiotowym projektem nie były wykorzystywane przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku VAT.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.