0112-KDIL2-3.4012.200.2017.2.AŻ - Prawo do odliczenia VAT w związku z projektami realizowanymi przez zakład opieki zdrowotnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2017 r. (data wpływu 21 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości lub części podatku w związku z poniesionymi wydatkami na realizację projektów - jest prawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości lub części podatku w związku z poniesionymi wydatkami na realizację projektów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Samodzielnym Publicznym Zakładem Opieki Zdrowotnej wpisanym do Rejestru Publicznych Zakładów Opieki Zdrowotnej. Nie jest wpisany do Rejestru Przedsiębiorców. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu, i poprawie zdrowia, które na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18, 18a, 19, 19a i 20 ustawy o podatku od towarów i usług traktuje jako zwolnione od VAT, jak również czynności opodatkowane. Sprzedaż opodatkowana całej jednostki Wnioskodawcy wynika głównie z wynajmu pomieszczeń, sprzedaży posiłków w bufecie, kserokopii dokumentacji medycznych i innych sporadycznie wykonywanych czynności. Wskaźnik sprzedaży opodatkowanej wynosi ok. 1,6%. Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku VAT Wnioskodawca uznaje, że proporcja ta wynosi 0%, a tym samym nie korzysta z prawa do odliczenia podatku naliczonego w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy VAT. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest w trzech różnych budynkach. W jednym z nich, realizowane były 2 projekty finansowane ze środków UE, tj.:

1. W latach 2011-2013 - projekt pod nazwą: "Remont dachu budynku szpitala (...)" dotyczący prac remontowych dachu całego budynku oraz ulepszenia tego budynku o drenaż i inne wydatki zakwalifikowane jako ulepszenie środka trwałego. W projekcie tym nastąpiło ulepszenie budynku o kwotę ponad 824 tys. zł, a wydatki remontowe wyniosły ponad 1.478 tys. zł.

2. W latach 2012-2015 - projekt pod nazwą: "Termomodernizacja budynku szpitala (...)" dotyczący wymiany grzejników, okien, wybudowania instalacji solarnej do podgrzewania wody. W projekcie tym nastąpiło ulepszenie budynku o kwotę ponad 3.212 tys. zł.

Wydatki te miały charakter ulepszenia środków trwałych.

Na realizacje ww. wydatków zostały pozyskane środki w formie dotacji do wartości brutto nakładów ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa na lata 2007-2013. We wnioskach zostały wskazane nakłady brutto przedmiotowych wydatków, pomniejszone o wydatki dotyczące części budynku wynajmowanej (niezwiązanych z działalnością statutową) określone według powierzchni przez nie zajmowanej. W konsekwencji, w kosztach kwalifikowanych uwzględniona została wyłącznie część VAT naliczonego, odpowiadająca wydatkom związanym z budynkiem na potrzeby prowadzonej działalności statutowej - zwolnionej z VAT. Pozostała część VAT naliczonego, odpowiadająca nakładom poniesionym na tę część budynku, która nie była związana z działalnością statutową - potraktowana została jako wydatki niekwalifikowane.

W obecnym czasie w budynku nie jest prowadzona żadna działalność opodatkowana. Z działalności niestatutowej (pozamedycznej) pozostały tylko wynajmowane mieszkania, co na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT jest zwolnione z tego podatku.

Zgodnie, z treścią załącznika do uchwały z dnia 30 listopada 2010 r. Zarządu Województwa pod nazwą: "Szczegółowy Opis Priorytetów Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa na lata 2007-2013", a zwłaszcza treścią załącznika nr 6a: Wykaz wydatków kwalifikowalnych i niekwalifikowanych w ramach Działania 1.3 "Wsparcie odnawialnych instrumentów finansowych dla MŚP" w Priorytecie 1 RPO WD 2007-2013, gdzie w pkt 2 "wykaz kosztów kwalifikowanych w zakresie" możemy przeczytać:

"Podatek VAT może być uznany za wydatek kwalifikowalny wtedy gdy:

Zgodnie z zasadami dofinansowania w trakcie realizacji projektu jak i w okresie do upływu 5 lat liczonych od dnia zakończenia finansowego realizacji Projektów Wnioskodawca musi składać oświadczenia o kwalifikowalności podatku VAT, na podstawie którego powinien oświadczyć, że w ramach realizacji projektu jak i po jego zakończeniu (w okresie trwałości oraz w okresie, w którym podatnikowi na mocy przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z dokonanymi zakupami/czynnościami związanymi z Projektem - jeżeli okres ten jest dłuższy niż okres trwałości Projektu) Wnioskodawca nie ma prawnej i faktycznej możliwości odzyskania poniesionego wydatku w zakresie podatku od towarów i usług (VAT), którego wysokość została określona w kategorii wydatki kwalifikowane we wniosku o dofinansowanie. Jednocześnie odnośnik nr 3 na stronie nr 1 tegoż oświadczenia informuje: w przypadku projektu, w ramach którego istnieje możliwość częściowego odzyskania poniesionego podatku VAT (np. rozliczenie podatku VAT "strukturą sprzedaży") - podatek VAT w całości należy uznać za wydatek niekwalifikowany.

W budynku, ze względu na leżących pacjentów i pracowników, Wnioskodawca, chce otworzyć bufet, w którym będzie sprzedawać opodatkowane artykuły spożywcze, drobne artykuły gospodarcze i gotowe posiłki sporządzone w kuchni usytuowanej w ww. budynku. Podatek VAT zawarty w zakupowanych produktach, związany bezpośrednio ze sprzedażą opodatkowaną dokonywaną w tym bufecie, będzie odliczany.

Wobec składania oświadczenia o kwalifikowalności podatku VAT pod rygorem odpowiedzialności karnej oraz planów Wnioskodawcy związanych ze sporządzaniem oraz sprzedażą posiłków i innych produktów opodatkowanych podatkiem VAT Wnioskodawca ma wątpliwości związane z prawem do odliczenia całości lub części VAT naliczonego z faktur za wydatki kwalifikowane dotyczące realizowanych w budynku w Kowarach ww. projektów w proporcji w jakiej uzyskuje przychody opodatkowane cała jednostka, skoro stosując przepis art. 90 ust. 10 pkt 2 nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jednostka Wnioskodawcy, jako podatnik prowadzący głównie działalność leczniczą, której ok. 98,4% obrotu pozostaje zwolnione od VAT, realizując uprawnienie wynikające z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawną i faktyczną możliwość odliczenia całości lub części podatku VAT w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy z poniesionych wcześniej wydatków dotyczących budynku poddanego termomodernizacji i remontowi dachu oraz budowy drenażu w części (proporcji) w jakiej uzyskuje w jednostce przychody opodatkowane?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawowe zasady dotyczące prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostały zawarte w dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z nim prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (oprócz przypadków przesłanek negatywnych dotyczących odliczenia podatku VAT określonych w art. 88 ustawy). Przedstawiona powyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz w sytuacji, gdy towary i usługi nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia do związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, iż z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonywane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 oraz art. 91 ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z przepisami art. 90 ust. 1 i 2 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli jednak nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W przypadku zaś towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych podlegających amortyzacji należy stosować art. 91 ustawy VAT. Zgodnie z art. 91 ust. 7a i 7 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 art. 91 ustawy - zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty. Zaś w ustępie 7 art. 91 ustawy jest mowa o stosowaniu korekty w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Jak wynika z analizy przepisów ustawy o VAT, podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek realizowanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą generującą podatek należny. W przedmiotowej sprawie związek taki nie wystąpi, bowiem - wskutek wprowadzenia (na mocy art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy) przez ustawodawcę swoistego rodzaju "fikcji prawnej" polegającej na możliwości przyjęcia, że budynek, w którym były prowadzone prace remontowe i inwestycyjne części wykorzystywanej do działalności statutowej i innej (którą Wnioskodawca ma zamiar uruchomić) będą służyły mu wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 18, pkt 18a, pkt 19, pkt 19a i pkt 20 ustawy.

Skoro zatem zakupione towary i usługi w ramach realizacji ww. projektów Wnioskodawca będzie wykorzystywać do działalności zwolnionej od podatku VAT i uznanej za zwolnioną z uwagi na wybraną formę rozliczeń podatku VAT określoną w art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy VAT to uwzględniając unormowanie zawarte w powołanym na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zostaną spełnione podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki w ramach zrealizowanych projektów w budynku.

W konsekwencji, nie będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne dotyczące tego budynku, którą Wnioskodawca będzie wykorzystywać do działalności statutowej (ok. 98,4%) oraz innej (ok. 1,6%), tj. wydatki wykazane przez niego we wnioskach o dofinansowanie jako wydatki kwalifikowane projektu. A zatem, Wnioskodawca nie będzie miał prawnej i faktycznej możliwości odzyskania poniesionego wydatku, w zakresie podatku od towarów i usług w ramach ww. zrealizowanych projektów, mimo rozpoczęcia działalności opodatkowanej polegającej na otwarciu na terenie budynku bufetu i sprzedaży przygotowanych posiłków i innych produktów opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Według ust. 2 tego artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (ust. 4 tegoż artykułu).

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Według ust. 6 analizowanego artykułu, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

Przepis art. 90 ust. 8 ustawy stanowi, że podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie ust. 9 cyt. artykułu, przepis ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na podstawie art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Z uwagi na brzmienie cytowanych wyżej przepisów należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi oraz zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca nie odlicza i nie będzie odliczał częściowo podatku naliczonego w oparciu o art. 90 ust. 2 ustawy i nie stosuje proporcji, gdyż zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, proporcja ta nie przekracza 2%.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro wydatki dotyczące realizacji projektów polegających na termomodernizacji i remoncie dachu oraz budowy drenażu będą służyły przede wszystkim sprzedaży zwolnionej od podatku, a jedynie w niewielkim stopniu sprzedaży opodatkowanej, natomiast proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wyliczona zgodnie z ust. 3 tego artykułu, wynosi/wynosić będzie mniej niż 2% - to Wnioskodawca stosownie do art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy - ma prawo uznać, że wynosi ona 0%. W takim przypadku Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Tut. organ wskazuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.