0112-KDIL2-2.4012.71.2019.1.LS

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2019 r. (data wpływu 11 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z rozpoczętą budową budynku mieszkalno-usługowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z rozpoczętą budową budynku mieszkalno-usługowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT. Zainteresowana prowadzi działalność - Gabinet Stomatologiczny. Wykonuje działalność w ramach wolnego zawodu polegającą na wykonywaniu usług stomatologicznych, które są zwolnione z podatku VAT. Miejscem wykonywania procedur stomatologicznych jest wynajmowany lokal w Przychodni (...). Zainteresowana działalność wykonuje osobiście przy pomocy zatrudnionej na umowę o pracę asystentki stomatologicznej. Ponieważ Wnioskodawczyni wynajmuje lokal na gabinet stomatologiczny, a chcąc mieć własną przychodnię, w 2013 r. nabyła od Gminy do majątku wspólnego (łącznie z mężem nieprowadzącym działalności gospodarczej - zatrudnionym jako urzędnik w Urzędzie Miejskim) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości o powierzchni 5,47 ara z myślą o budowie budynku z własnym lokalem z przeznaczeniem na prowadzenie przychodni rehabilitacji stomatologicznej. Nieruchomość położona jest w strefie ochrony konserwatorskiej. Plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje zabudowę mieszkaniowo-usługową, plombową i nawiązującą charakterem do zabudowy istniejącej. Projekt budowlany musi być zaopiniowany i uzgodniony z Wojewódzkim Konserwatorem Ochrony Zabytków. Dla tego obszaru miejskiego zgodnie z koncepcją zabudowy i rewitalizacji miasta Z przewidziane są budynki o trzech kondygnacjach naziemnych (łącznie z parterem) i poddaszem użytkowym. Po nabyciu prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawczyni wykonała projekt budowlany i uzyskała pozwolenie na budowę w grudniu 2015 r. w celu realizacji budynku na własne potrzeby mieszkaniowe i prowadzonej działalności leczniczej oraz opcjonalnie najmu lokali lub pomieszczeń. Projektowany budynek składa się z piwnic przynależnych lokalom użytkowym oraz lokalom niemieszkalnym, parteru z przeznaczeniem na działalność leczniczą (przychodnia stomatologiczna) oraz część rehabilitacyjną, opcjonalnie rekreacyjną i odnowy biologicznej. Dwie wyższe kondygnacje i poddasze przewidziane są pod część mieszkalną. Powierzchnia części usługowej nie przekroczy 25% powierzchni całkowitej budynku. Wnioskodawczyni zamierzała wykorzystać parter nieruchomości pod własną działalność leczniczą, rehabilitacyjną, opcjonalnie rekreacyjną i odnowy biologicznej. Część mieszkalną Wnioskodawczyni zamierzała wykorzystać na własne potrzeby mieszkalne oraz swojej rodziny, zakwaterowanie pacjentów głównie z zagranicy, którzy korzystaliby z usług medycznych, rehabilitacyjnych itp. Jeśli byłyby nadwyżki, wolne lokale mieszkalne Wnioskodawczyni przeznaczyłaby do wynajęcia na cele mieszkalne dla ludności. Po uzyskaniu pozwolenia na budowę Wnioskodawczyni wykonała stan "0": wykopy, fundamenty, ściany piwnic, strop piwnic oraz przyłącze energetyczne i wodno-kanalizacyjne.

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawczyni zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego tej nieruchomości wraz z rozpoczętą budową budynku mieszkalno-użytkowego za cenę przekraczającą... zł z powodów osobistych. W międzyczasie (w 2016 r.) mąż Wnioskodawczyni został powołany na stanowisko Zastępcy Burmistrza. Obecnie wiąże się to z wieloma nieprzyjemnościami dla Wnioskodawczyni ze względu na stanowisko męża i posiadaną nieruchomość - nieprzyjemne artykuły w lokalnych portalach inicjowane przez określone nieprzychylne środowiska, fala hejtu w Internecie, postępowania prowadzone przez prokuraturę, CBA, policję wszczynane na podstawie donosów, anonimowe i jawne oskarżenia o "kolesiostwo" i "układy", próby dywersji i kradzieże na placu budowy itp. W związku z powyższym Wnioskodawczyni zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z rozpoczętą budową. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli prawo użytkowania wieczystego oraz przeprowadzili prace budowlane za własne pieniądze na podstawie małżeńskiej wspólności ustawowej. VAT naliczony przy zakupie usług budowlanych nie został w żaden sposób odliczony w działalności gospodarczej. Żaden koszt związany z wyżej wymienionym przedsięwzięciem nie został zaliczony do kosztów działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni nie występowała w charakterze podatnika, a czynność nie będzie przeprowadzona w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Sprzedaż opisanej nieruchomości będzie sprzedażą majątku osobistego małżonków, do której regulacje ustawy o VAT nie mają zastosowania. Będzie to pierwsza i jedyna taka transakcja sprzedaży małżonków takiej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni w momencie transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z rozpoczętą budową budynku mieszkalno-usługowego może być uznana za podatnika podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż użytkowania wieczystego nieruchomości z rozpoczętą budową budynku mieszkalno-usługowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż opisanej w pytaniu nieruchomości będzie sprzedażą majątku osobistego małżonków, do której regulacje ustawy o podatku VAT nie mają zastosowania. Wnioskodawczyni nie wystąpi w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie przeprowadzona w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, a VAT od zakupów związanych z budową nie został odliczony. Do kosztów działalności gospodarczej nie wliczano żadnych wydatków związanych z budową. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, np. w interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 14 października 2015 r. (IPPP2/451 2-730/1 5-2/MJ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zauważyć jednak należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala objąć pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalny obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu wskazać należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. W wyroku tym TSUE uznał, że sprzedaż budynku pełniącego funkcję pensjonatu, w którym jednakże wyodrębniona była prywatna część mieszkalna przez osobę fizyczną prowadzącą pensjonat, jest dostawą towarów tylko w części dotyczącej przeniesienia własności pensjonatu. Tylko bowiem względem tej części budynku sprzedawca występował jako podatnik, natomiast w odniesieniu do prywatnej części mieszkalnej nie działał w tym charakterze. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z kolei, z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT. Zainteresowana wykonuje działalność w ramach wolnego zawodu polegającą na wykonywaniu usług stomatologicznych, które są zwolnione z podatku VAT. Miejscem wykonywania procedur stomatologicznych jest wynajmowany lokal w Przychodni. Zainteresowana działalność wykonuje osobiście przy pomocy zatrudnionej na umowę o pracę asystentki stomatologicznej. Ponieważ Wnioskodawczyni wynajmuje lokal na gabinet stomatologiczny, a chcąc mieć własną przychodnię, w 2013 r. nabyła od Gminy do majątku wspólnego (łącznie z mężem nieprowadzącym działalności gospodarczej - zatrudnionym jako urzędnik w Urzędzie Miejskim) prawo użytkowania wieczystego nieruchomości o powierzchni 5,47 ara z myślą o budowie budynku z własnym lokalem z przeznaczeniem na prowadzenie przychodni rehabilitacji stomatologicznej. Nieruchomość położona jest w strefie ochrony konserwatorskiej. Plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje zabudowę mieszkaniowo - usługową, plombową i nawiązującą charakterem do zabudowy istniejącej. Projekt budowlany musi być zaopiniowany i uzgodniony z Wojewódzkim Konserwatorem Ochrony Zabytków. Dla tego obszaru miejskiego zgodnie z koncepcją zabudowy i rewitalizacji miasta przewidziane są budynki o trzech kondygnacjach naziemnych (łącznie z parterem) i poddaszem użytkowym. Po nabyciu prawa użytkowania wieczystego Wnioskodawczyni wykonała projekt budowlany i uzyskała pozwolenie na budowę w grudniu 2015 r. w celu realizacji budynku na własne potrzeby mieszkaniowe i prowadzonej działalności leczniczej oraz opcjonalnie najmu lokali lub pomieszczeń. Projektowany budynek składa się z piwnic przynależnych lokalom użytkowym oraz lokalom niemieszkalnym, parteru z przeznaczeniem na działalność leczniczą (przychodnia stomatologiczna) oraz część rehabilitacyjną, opcjonalnie rekreacyjną i odnowy biologicznej. Dwie wyższe kondygnacje i poddasze przewidziane są pod część mieszkalną. Powierzchnia części usługowej nie przekroczy 25% powierzchni całkowitej budynku. Wnioskodawczyni zamierzała wykorzystać parter nieruchomości pod własną działalność leczniczą, rehabilitacyjną, opcjonalnie rekreacyjną i odnowy biologicznej. Część mieszkalną Wnioskodawczyni zamierzała wykorzystać na własne potrzeby mieszkalne oraz swojej rodziny, zakwaterowanie pacjentów głównie z zagranicy, którzy korzystaliby z usług medycznych, rehabilitacyjnych itp. Jeśli byłyby nadwyżki, wolne lokale mieszkalne Wnioskodawczyni przeznaczyłaby do wynajęcia na cele mieszkalne dla ludności. Po uzyskaniu pozwolenia na budowę Wnioskodawczyni wykonała stan "0": wykopy, fundamenty, ściany piwnic, strop piwnic oraz przyłącze energetyczne i wodno-kanalizacyjne. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawczyni zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego tej nieruchomości wraz z rozpoczętą budową budynku mieszkalno-użytkowego z powodów osobistych. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli prawo użytkowania wieczystego oraz przeprowadzili prace budowlane za własne pieniądze na podstawie małżeńskiej wspólności ustawowej. VAT naliczony przy zakupie usług budowlanych nie został w żaden sposób odliczony w działalności gospodarczej. Żaden koszt związany z wyżej wymienionym przedsięwzięciem nie został zaliczony do kosztów działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie występowała w charakterze podatnika a czynność nie będzie przeprowadzona w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Sprzedaż opisanej nieruchomości będzie sprzedażą majątku osobistego małżonków, do której regulacje ustawy o VAT nie mają zastosowania. Będzie to pierwsza i jedyna taka transakcja sprzedaży małżonków takiej nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii ustalenia czy z tytułu transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z rozpoczętą budową będzie podatnikiem podatku VAT.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z rozpoczętą budową budynku mieszkalno-usługowego będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak już wskazano wcześniej, z wyroku TSUE 291/92 wynika, że podatnik w całym okresie posiadania nieruchomości musi wykazywać zamiar wykorzystania jej do celów prywatnych aby uznać, że mamy do czynienia ze sprzedażą majątku prywatnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni wskazała, że nabyła prawo użytkowania wieczystego nieruchomości o powierzchni 5,47 ara z myślą o budowie budynku z własnym lokalem z przeznaczeniem na prowadzenie przychodni rehabilitacji stomatologicznej. Projektowany budynek składa się z piwnic przynależnych lokalom użytkowym oraz lokalom niemieszkalnym, parteru z przeznaczeniem na działalność leczniczą (przychodnia stomatologiczna) oraz część rehabilitacyjną, opcjonalnie rekreacyjną i odnowy biologicznej. Dwie wyższe kondygnacje i poddasze przewidziane są pod część mieszkalną. Część mieszkalną zamierzała wykorzystać na własne potrzeby mieszkalne oraz swojej rodziny, zakwaterowanie pacjentów głównie z zagranicy, którzy korzystaliby z usług medycznych, rehabilitacyjnych itp. Jeśli byłyby nadwyżki, wolne lokale mieszkalne przeznaczyłaby do wynajęcia na cele mieszkalne dla ludności.

Zatem nie cele osobiste, a cele gospodarcze leżą u podstaw działania Wnioskodawczyni. Wobec czego czynność sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z rozpoczętą budową nie będzie stanowiła rozporządzania majątkiem osobistym. Planowana sprzedaż wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni w związku z tą sprzedażą wystąpi w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nieruchomości wraz z rozpoczętą budową budynku mieszkalno-usługowego przez Wnioskodawczynię będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni w związku z tą sprzedażą wystąpi w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.