0112-KDIL2-2.4012.420.2018.1.EN - Ustalenie możliwości odzyskania (w całości lub w części) podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie Gminy" polegającego na dostawie i montażu urządzeń siłowni zewnętrznej, elementów placu zabaw oraz elementów małej architektury.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2018 r. (data wpływu 3 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania (w całości lub w części) podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie Gminy" polegającego na dostawie i montażu urządzeń siłowni zewnętrznej, elementów placu zabaw oraz elementów małej architektury - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania (w całości lub w części) podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie Gminy" polegającego na dostawie i montażu urządzeń siłowni zewnętrznej, elementów placu zabaw oraz elementów małej architektury.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina w roku 2018 zrealizowała zadanie pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie gminy" objęte Umową o przyznaniu pomocy z dnia 14 listopada 2017 r. w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 zawartą między Gminą a Województwem. Zakres prac objętych zadaniem obejmował wykonanie prac budowlanych polegających na utworzeniu placu rekreacyjnego w A, w szczególności: prace rozbiórkowe, wykonanie nawierzchni placu, miejsc postojowych, dojazdu i chodników, odwodnienie, ogrodzenie terenu oraz dostawę i montaż urządzeń siłowni zewnętrznych w ośmiu miejscowościach na terenie gminy A (tj. A - 6 urządzeń, W - 5 urządzeń, Z - 3 urządzenia, P - 5 urządzeń, D - 3 urządzenia, L - 3 urządzenia, T - 5 urządzeń, G - 3 urządzenia), 1 elementu placu zabaw w A oraz małej architektury w postaci: 2 stołów do ping-ponga (w miejscowości L i W), stołu do gry w szachy (w miejscowości W) i 18 ławek parkowych. Zadanie zostało wykonane w pełnym zakresie i zakończone. Gmina poniosła koszty inwestycji. Place zostały oddane do użytkowania. Są one ogólnodostępne, a mieszkańcy i turyści mogą z nich korzystać bezpłatnie.

Inwestycja zrealizowana w ramach zadania pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie gminy" ma charakter niekomercyjny i nie będzie przedmiotem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Przedmiotowy projekt będzie wykorzystywany wyłącznie do realizowania zadań własnych Gminy.

Powstała w ramach projektu infrastruktura nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Gminę do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ponieważ Gmina nie pobiera i nie będzie pobierać w przyszłości opłat za korzystanie z urządzeń siłowych i rekreacyjnych zamontowanych na powstałych placach rekreacyjno-wypoczynkowych, a tym samym, nie będzie osiągać z tego tytułu żadnych dochodów. Celem realizacji projektu nie było i nie jest wykorzystywanie powstałych efektów w postaci wybudowanej infrastruktury do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej, a jedynie wykonywanie zadań własnych Gminy, tj. zaspokajanie potrzeb lokalnej społeczności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina A ma możliwość odzyskania (w całości lub w części) podatku od towarów i usług na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie zrealizowanego projektu pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie gminy" polegającego na dostawie i montażu urządzeń siłowni zewnętrznej, elementów placu zabaw oraz elementów małej architektury?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Czynności te nie są jednak w żaden sposób związane z inwestycją objętą złożonym wnioskiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będąca podatnikiem podatku od towarów i usług oraz figurująca w ewidencji podatników podatku od towarów i usług, realizując zadanie pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie gminy" nie może odzyskać uiszczonego podatku od towarów i usług, albowiem zgodnie z przepisem art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy nie uznaje się za podatnika w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, tj. w przedstawionym stanie sprawy - Gmina nie jest uznawana za podatnika w zakresie zadań realizowanych przez Gminę na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, biorąc pod uwagę, że zrealizowana przez Gminę inwestycja nie będzie przedmiotem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług). Gmina nie będzie podejmowała w omawianym zakresie działań jako podmiot wykonujący czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Skoro zatem w omawianym stanie faktycznym i prawnym Gmina nie będzie wykonywała czynności opodatkowanych tym podatkiem, to jednocześnie nie będzie działała w charakterze podatnika VAT. Zatem Gmina stoi na stanowisku, że wydatki dokonane w ramach realizacji przedmiotowego zadania stanowią koszty kwalifikowalne, ponieważ nie są i nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obniżenie kwoty podatku należnego uzależnione jest od zakresu, w jakim nabywane towary i usługi są związane ze sprzedażą opodatkowaną. W analizowanej sprawie związek ze sprzedażą opodatkowaną nie istnieje. Tym samym Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług związanych z wymienioną we wniosku inwestycją. W kosztach inwestycji Gmina ujęła podatek od towarów i usług jako koszt w całości kwalifikowalny, podlegający refundacji na podstawie zawartej umowy o przyznaniu pomocy.

Inwestycja pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie gminy" po jej zakończeniu służy społeczności lokalnej, a za korzystanie z niej nie są pobierane opłaty. Inwestycja została zrealizowana w ramach działalności statutowej Gminy, jako zadanie publiczne nałożone odrębnymi przepisami, które to zadanie zostało przez Gminę wykonane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym).

Okoliczności sprawy wskazują, że zakupy dokonywane w związku z realizacją opisanego zadania inwestycyjnego nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych, dlatego też Gmina stoi na stanowisku, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Gminie nie przysługuje prawo do odzyskania, w całości lub w części poniesionego, w związku z realizowaną inwestycją kosztu podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Natomiast art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze: podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa oraz podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.) - Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym - do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko bowiem w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Gmina w roku 2018 zrealizowała zadanie pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie gminy" objęte Umową o przyznaniu pomocy z dnia 14 listopada 2017 r. w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 zawartą między Gminą A a Województwem. Zakres prac objętych zadaniem obejmował wykonanie prac budowlanych polegających na utworzeniu placu rekreacyjnego w A, w szczególności: prace rozbiórkowe, wykonanie nawierzchni placu, miejsc postojowych, dojazdu i chodników, odwodnienie, ogrodzenie terenu oraz dostawę i montaż urządzeń siłowni zewnętrznych w ośmiu miejscowościach na terenie gminy A (tj. A - 6 urządzeń, W - 5 urządzeń, Z - 3 urządzenia, P - 5 urządzeń, D - 3 urządzenia, L - 3 urządzenia, T - 5 urządzeń, G - 3 urządzenia), 1 elementu placu zabaw w A oraz małej architektury w postaci: 2 stołów do ping-ponga (w miejscowości L i W), stołu do gry w szachy (w miejscowości A) i 18 ławek parkowych. Zadanie zostało wykonane w pełnym zakresie i zakończone. Gmina poniosła koszty inwestycji. Place zostały oddane do użytkowania. Są one ogólnodostępne, a mieszkańcy i turyści mogą z nich korzystać bezpłatnie.

Inwestycja zrealizowana w ramach zadania pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie gminy" ma charakter niekomercyjny i nie będzie przedmiotem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Przedmiotowy projekt będzie wykorzystywany wyłącznie do realizowania zadań własnych Gminy.

Powstała w ramach projektu infrastruktura nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Gminę do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ponieważ Gmina nie pobiera i nie będzie pobierać w przyszłości opłat za korzystanie z urządzeń siłowych i rekreacyjnych zamontowanych na powstałych placach rekreacyjno-wypoczynkowych, a tym samym, nie będzie osiągać z tego tytułu żadnych dochodów. Celem realizacji projektu nie było i nie jest wykorzystywanie powstałych efektów w postaci wybudowanej infrastruktury do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej, a jedynie wykonywanie zadań własnych Gminy, tj. zaspokajanie potrzeb lokalnej społeczności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia czy Gmina ma możliwość odzyskania (w całości lub w części) podatek naliczony w związku z realizacją projektu pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie Gminy" polegającego na dostawie i montażu urządzeń siłowni zewnętrznej, elementów placu zabaw oraz elementów małej architektury

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi. Bowiem w ramach realizowanej inwestycji Gmina nie będzie dokonywać zakupów towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nie będzie działać w charakterze podatnika VAT. Jak wskazano we wniosku - "Powstała w ramach projektu infrastruktura nie jest i nie będzie wykorzystywana przez Gminę do dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ponieważ Gmina nie pobiera i nie będzie pobierać w przyszłości opłat za korzystanie z urządzeń siłowych i rekreacyjnych zamontowanych na powstałych placach rekreacyjno-wypoczynkowych, a tym samym, nie będzie osiągać z tego tytułu żadnych dochodów. Celem realizacji projektu nie było i nie jest wykorzystywanie powstałych efektów w postaci wybudowanej infrastruktury do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej, a jedynie wykonywanie zadań własnych Gminy, tj. zaspokajanie potrzeb lokalnej społeczności".

Zatem w analizowanej sprawie warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż Wnioskodawca realizując opisaną inwestycję nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a efekty realizacji tej inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących ww. inwestycji.

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie będzie miał również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca w stosunku do przedmiotowego projektu nie będzie działał jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Reasumując, Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego (w całości ani w części) z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację projektu pn. "Utworzenie miejsc rekreacji i wypoczynku na terenie gminy" polegającego na dostawie i montażu urządzeń siłowni zewnętrznej, elementów placu zabaw oraz elementów małej architektury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.