0112-KDIL2-2.4012.372.2017.3.AKR - Zwolnienie z VAT dostawy przez powiat nieruchomości zabudowanej budynkiem kwiaciarni.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu 30 sierpnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 31 października 2017 r.) oraz pismem z dnia 31 października 2017 r. (data wpływu 6 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży:

* działki nr 4690/6 - jest prawidłowe,

* działki nr 4690/5 - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w pismem z dnia 31 października 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Powiat - Wnioskodawca - planuje zbycie w trybie bezprzetargowym nieruchomości gruntowych: działki nr 4690/5 i działki nr 4690/6 (...).

Działka oznaczona numerem geodezyjnym działki 4690/5 o powierzchni 0,0257 ha oraz działka oznaczona numerem geodezyjnym działki 4690/6 o powierzchni 0,0066 ha stanowią własność Skarbu Państwa, w imieniu którego działa Starosta.

Prawo własności do nieruchomości obejmującej grunty działki nr 4690/5 Skarb Państwa nabył na mocy postanowienia Sądu Powiatowego. Nieruchomość ta, jako mienie opuszczone przeszła na własność Skarbu Państwa poprzez zasiedzenie na podstawie art. 34 Dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz. U. Nr 13, poz. 87).

Prawo własności do nieruchomości obejmującej grunty działki nr 4690/6 Skarb Państwa nabył na mocy postanowienia Sądu Powiatowego. Nieruchomość ta, jako mienie opuszczone przeszła na własność Skarbu Państwa poprzez zasiedzenie na podstawie art. 34 Dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz. U. Nr 13, poz. 87).

Stan prawny działki nr 4690/5 został uregulowany w księdze wieczystej, stan prawny działki nr 4690/6 został uregulowany w księdze wieczystej. Teren działek nr 4690/5, 4690/6 porośnięty jest trawą, a w części utwardzony kostką betonową. Na podstawie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że położony przy skrzyżowaniu ulic budynek należący do osoby fizycznej posadowiony jest w części na działce oznaczonej nr 3267/5 (będącej własnością tej osoby) i w części na działce nr 4690/5 będącej własnością Skarbu Państwa. Przedmiotowy budynek pełnił dotychczas funkcję handlową (kwiaciarnia). Tytuł własności do działki numer 3267/5 osoba nabyła na podstawie aktu notarialnego sporządzonego w dniu 21 stycznia 2004 r. umowy przeniesienia własności nieruchomości oraz aktu notarialnego z dnia 3 lipca 2017 r. umowy darowizny. Nakłady związane z budową i utrzymaniem budynku kwiaciarni zostały poniesione przez właściciela działki nr 3267/5.

Zbycie nieruchomości Skarbu Państwa (działek nr 4690/5, 4690/6) nastąpi na rzecz właściciela nieruchomości przyległej (działki nr 3267/5) zabudowanej budynkiem kwiaciarni. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także w odniesieniu do tej nieruchomości nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Działki nr 4690/5, 4690/6, położone są w części miasta wpisanej do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Zabytkiem w tym przypadku jest układ urbanistyczny, tj. przestrzenne założenie miejskie zawierające zespoły budowlane, pojedyncze budynki i formy zaprojektowanej zieleni rozmieszczone w układzie historycznych podziałów własnościowych i funkcjonalnych, w tym ulic i sieci dróg.

W rejestrze gruntów przedmiotowe działki sklasyfikowane są jako teren zabudowany (Bi - inne tereny zabudowane).

Z uzupełnienia do wniosku wynika, że prawo własności do nieruchomości obejmującej grunty działki nr 4690/5 Skarb Państwa nabył na mocy postanowienia Sądu Powiatowego. Nieruchomość ta, jako mienie opuszczone przeszła na własność Skarbu Państwa poprzez zasiedzenie na podstawie art. 34 Dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz. U. Nr 13, poz. 87). Prawo własności do nieruchomości obejmującej grunty działki nr 4690/6 Skarb Państwa nabył na mocy postanowienia Sądu Powiatowego. Nieruchomość ta, jako mienie opuszczone przeszła na własność Skarbu Państwa poprzez zasiedzenie na podstawie art. 34 Dekretu o majątkach opuszczonych i poniemieckich (Dz. U. Nr 13, poz. 87). Nabycie prawa własności przez Skarb Państwa w odniesieniu do przedmiotowych działek jest nabyciem pierwotnym.

Na działkach położnych na ternie miasta, oznaczanych numerami geodezyjnymi 4690/5 i 4690/6, oprócz budynku kwiaciarni oraz utwardzenia terenu w postaci kostki betonowej (wskazanych we wniosku z dnia 24 sierpnia 2017 r.) nie są posadowione inne budynki, budowle lub ich części. Utwardzenie powierzchni gruntu na działkach budowlanych, o którym mowa w art. 29 ust. 2 pkt 5 Prawa budowlanego najczęściej jest zaliczane do urządzeń budowlanych (art. 3 pkt 9), a więc urządzeń technicznych pozostających w związku funkcjonalnym z określonym obiektem budowlanym (budowlą), w stosunku do którego spełnia funkcję służebną, umożliwiającą prawidłowe użytkowanie tego obiektu (wyrok NSA z dnia 20 listopad 2017 r. sygn. akt II OSK 1283/11). Ponadto Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (wyrok z dnia 10 sierpnia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 386/17) wyjaśnił, że skoro utwardzenie powierzchni gruntu na działkach budowlanych zostało umieszczone w art. 29 ust. 2 pkt 5 Prawa budowlanego, a nie w ust. 1, to utwardzenie to jest zaliczane do tego typu robót budowalnych, które z założenia nie są budowlą i nie mogą prowadzić w efekcie końcowym do powstania budowli w rozumieniu art. 2 pkt 3 Prawa budowlanego.

W świetle powyższego kostka betonowa, którą częściowo utwardzone są działki nr 4690/5, 4690/6 nie stanowi budowli lub jej części w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332, z późn. zm.), a w związku z tym nie można mówić o nakładach poniesionych przez Starostę reprezentującego Skarb Państwa na wybudowanie budynków i budowli i ich ulepszenie.

Z uwagi na planowaną sprzedaż działki nr 4690/5 w drodze bezprzetargowej na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn. zm.), po uzyskaniu zgody Wojewody, przed dokonaniem sprzedaży działki, na części której znajduje się budynek kwiaciarni nie nastąpi pomiędzy Skarbem Państwa, a właścicielem budynku rozliczenie nakładów poniesionych na budowę i utrzymanie tego budynku (koszt budowy i utrzymania budynku poniósł właściciel nieruchomości sąsiedniej, na rzecz którego planowane jest dokonanie sprzedaży nieruchomości).

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że przedmiotowe działki Skarbu Państwa (nieruchomości gruntowe) nie były, nie są i nie będą wykorzystywany przez Starostę reprezentującego Skarb Państwa do działalności gospodarczej.

Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także w odniesieniu do tej nieruchomości nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a sytuacja ta nie powinna zmienić się do momentu sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowych: działki nr 4690/5 i działki nr 4690/6, położonych w obrębie nr 3 miasta, będących własnością Skarbu Państwa, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości gruntowych: działka oznaczona numerem 4690/5 o powierzchni 0,0257 ha oraz działka oznaczona numerem 4690/6 o powierzchni 0,0068 ha, stanowiących własność Skarbu Państwa, powinna korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.).

Nieruchomości gruntowe Skarbu Państwa, będące przedmiotem sprzedaży przez Powiat.., nie są objęte miejscowy planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie zostały na nie wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Ustawa o VAT (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) stanowi:

1. Tereny budowlane - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją w warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33),

2. Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9).

W związku z powyższym nieruchomości gruntowe niezabudowane: działka 4690/5 i działka 4690/6 są to tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane. Sprzedaż tych gruntów na dzień złożenia wniosku powinna korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9, o ile przed dokonaniem ich sprzedaży dla terenu obejmującego wymienione nieruchomości gruntowe nie został uchwalony nowy plan zagospodarowania przestrzennego przewidujący przeznaczenie gruntu pod zabudowę oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży:

* działki nr 4690/6 jest prawidłowe,

* działki nr 4690/5 jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z przytoczonych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie wykonywane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy.

Mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy) jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Należy bowiem wskazać, że przedmiotowa transakcja będzie dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz będzie dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 ustawy, dla dostawy nieruchomości niezabudowanych (pkt 9 ww. przepisu) oraz nieruchomości zabudowanych budynkami, budowlami lub ich częściami (pkt 10 i pkt 10a) spełniających określone w tych przepisach warunki, ustawodawca przewidział bowiem zwolnienie od podatku VAT. Zwolnienie od podatku sprzedaży ww. towarów jest również możliwe w oparciu o normę art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zwolnienie od podatku, o którym mowa w przywołanym przepisie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższego wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi - są zwolnione od podatku VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, Wnioskodawca planuje zbycie w trybie bezprzetargowym nieruchomości gruntowych: działki nr 4690/5 i działki nr 4690/6. Działka oznaczona numerem geodezyjnym działki 4690/5 o powierzchni 0,0257 ha oraz działka oznaczona numerem geodezyjnym działki 4690/6 o powierzchni 0,0066 ha stanowią własność Skarbu Państwa, w imieniu którego działa Starosta.

Teren działek nr 4690/5, 4690/6 porośnięty jest trawą, a w części utwardzony kostką betonową. Na podstawie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że położony przy skrzyżowaniu ulic budynek należący do osoby fizycznej posadowiony jest w części na działce oznaczonej nr 3267/5 (będącej własnością tej osoby) i w części na działce nr 4690/5 będącej własnością Skarbu Państwa. Przedmiotowy budynek pełnił dotychczas funkcję handlową (kwiaciarnia). Tytuł własności do działki numer 3267/5 osoba nabyła na podstawie aktu notarialnego - umowy przeniesienia własności nieruchomości oraz umowy darowizny. Nakłady związane z budową i utrzymaniem budynku kwiaciarni zostały poniesione przez właściciela działki nr 3267/5.

Zbycie nieruchomości Skarbu Państwa (działek nr 4690/5, 4690/6) nastąpi na rzecz właściciela nieruchomości przyległej (działki nr 3267/5) zabudowanej budynkiem kwiaciarni. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także w odniesieniu do tej nieruchomości nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Działki nr 4690/5, 4690/6, położone są w części miasta wpisanej do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Zabytkiem w tym przypadku jest układ urbanistyczny, tj. przestrzenne założenie miejskie zawierające zespoły budowlane, pojedyncze budynki i formy zaprojektowanej zieleni rozmieszczone w układzie historycznych podziałów własnościowych i funkcjonalnych, w tym ulic i sieci dróg.

W rejestrze gruntów przedmiotowe działki sklasyfikowane są jako teren zabudowany (Bi - inne tereny zabudowane).

Na działkach położnych na ternie miasta, oznaczanych numerami geodezyjnymi 4690/5 i 4690/6, oprócz budynku kwiaciarni oraz utwardzenia terenu w postaci kostki betonowej nie są posadowione inne budynki, budowle lub ich części. Kostka betonowa, którą częściowo utwardzone są działki nr 4690/5, 4690/6 nie stanowi budowli lub jej części w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332, z późn. zm.), a w związku z tym nie można mówić o nakładach na wybudowanie budynków i budowli i ich ulepszenie.

Z uwagi na planowaną sprzedaż działki nr 4690/5 w drodze bezprzetargowej na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r. poz. 2147, z późn. zm.), po uzyskaniu zgody Wojewody, przed dokonaniem sprzedaży działki, na części której znajduje się budynek kwiaciarni nie nastąpi pomiędzy Skarbem Państwa, a właścicielem budynku rozliczenie nakładów poniesionych na budowę i utrzymanie tego budynku (koszt budowy i utrzymania budynku poniósł właściciel nieruchomości sąsiedniej, na rzecz którego planowane jest dokonanie sprzedaży nieruchomości).

Przedmiotowe działki Skarbu Państwa (nieruchomości gruntowe) nie były, nie są i nie będą wykorzystywany przez Starostę. reprezentującego Skarb Państwa do działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości gruntowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1073) - prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższej analizy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy wykluczyć, że nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży jest gruntem zabudowanym lub terenem budowlanym.

Aby bowiem skorzystać ze zwolnienia od podatku w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

Z opisu sprawy wynika, że na przedmiotowej działce znajdują się naniesienia: kostki betonowej oraz części budynku kwiaciarni.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "obiekt budowlany".

W tym zakresie należy odnieść się do przepisów art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332).

W myśl art. 3 pkt 1 ustawy - Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą jest natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane).

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 47 § 1-3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 380, z późn. zm.), zwanej dalej k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Według art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Przytoczony przepis łączy się z art. 191 k.c., wyrażającym klasyczną zasadę superficies solo cedit ("własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową").

Wzniesienie budynku w całości na cudzym gruncie ma miejsce z zachowaniem zasady superficies solo cedit. Inaczej przedstawia się status prawny części budynku wzniesionego na własnym gruncie z przekroczeniem granic sąsiedniego gruntu. W myśl art. 151 k.c., jeżeli przy wznoszeniu budynku lub innego urządzenia przekroczono bez winy umyślnej granice sąsiedniego gruntu, właściciel tego gruntu nie może żądać przywrócenia stanu poprzedniego, chyba że bez nieuzasadnionej zwłoki sprzeciwił się przekroczeniu granicy albo że grozi mu niewspółmiernie wielka szkoda. Może on żądać albo stosownego wynagrodzenia w zamian za ustanowienie odpowiedniej służebności gruntowej, albo wykupienia zajętej części gruntu, jak również tej części, która na skutek budowy straciła dla niego znaczenie gospodarcze. Należy zauważyć, że w orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, że w takim przypadku właścicielem całego budynku jest inwestor, a właściciel nieruchomości sąsiedniej może żądać - w zależności od spełnienia dalszych przesłanek określonych w art. 151 zd. 1 k.c. - przywrócenia stanu poprzedniego lub roszczeń przewidzianych w art. 151 zd. 2 k.c. (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 stycznia 1971 r., sygn. akt I CR 5/71, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt III CZP 9/05, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 października 2006 r., sygn. akt III CZP 72/06 oraz postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2007 r., sygn. akt III CZP 159/06).

Jak wynika z powyższego usytuowanie części budynku na cudzej nieruchomości nie powoduje automatycznie, że część ta staje się częścią składową tej nieruchomości, chociaż jest z nią trwale związana, lecz pozostaje nadal częścią składową całego budynku.

Z wniosku wynika, że działka nr 4690/5 i nr 4690/6 porośnięta jest trawą, a w części utwardzona kostką betonową. Kostka betonowa, którą częściowo utwardzone są działki nie stanowi budowli lub jej części w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332, z późn. zm.). Ponadto na działce nr 4690/5 posadowiona jest część budynku kwiaciarni należącej do osoby fizycznej. Przed zbyciem przedmiotowej działki nie dojdzie do rozliczenia nakładów pomiędzy właścicielem budynku kwiaciarni a Wnioskodawcą. Przedmiotowe działki nie są i na moment sprzedaży nie będą objęte aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także w odniesieniu do nich nie była i nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z wniosku wynika, że kostka betonowa, którą częściowo utwardzone są działki nr 4690/5, 4690/6 nie stanowi budowli lub jej części w rozumieniu art. 3 pkt 2 i pkt 3 ustawy - Prawo budowlane.

W konsekwencji w analizowanym przypadku, w odniesieniu do tej części działek utwardzonych kostką betonową, mamy do czynienia z gruntem pozbawionym naniesień stanowiących w rozumieniu przepisów prawa budowlanego budynki lub budowle.

Zatem, przedmiotem planowanej przez Powiat transakcji sprzedaży działki 4690/6 będzie wyłącznie grunt.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz fakt, że przedmiotem sprzedaży działki nr 4690/6 będzie sam grunt niezabudowany, który nie jest i na moment sprzedaży nie będzie objęty aktualnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a także w odniesieniu do tej działki nie jest i nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, stwierdzić należy, że dostawa działki nr 4690/6 będzie korzystała ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do działki nr 4690/5 stwierdzić należy, że jak wskazano powyżej kostka betonowa nie jest budowlą, to jednak na części tej działki znajduje się naniesienie w postaci części budynku kwiaciarni. Oznacza to, że działka ta została zabudowana budynkiem, a tym samym, o ile budynek nie powstał w ramach samowoli budowlanej, to jego budowa wymagała odpowiednich dokumentów, zezwoleń. W takiej sytuacji grunt należy uznać za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. W konsekwencji, brak jest podstaw do objęcia działki nr 4690/5 zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Obydwa warunki muszą być spełnione jednocześnie.

Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca wykorzystywał działkę nr 4690/5 wyłącznie do działalności zwolnionej. Zatem zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, ponieważ nie został spełniony jeden z warunków, o którym mowa w ww. artykule.

W konsekwencji powyższego w analizowanym przypadku przy sprzedaży działki nr 4690/5 nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Sprzedaż przedmiotowej działki nie będzie spełniała również warunków do objęcia jej zwolnieniem od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działki nr 4690/5 będzie opodatkowana podstawową stawką podatku, w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działki nr 4690/6 należało uznać za prawidłowe. Natomiast w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży działki nr 4690/5 należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe

prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.