0112-KDIL2-2.4012.232.2017.1.JK - Wyłączenie z VAT wniesienia przedsiębiorstwa do spółki komandytowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2017 r. (data wpływu 23 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej, bez nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej, bez nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą "A" (dalej jako: "Przedsiębiorstwo"). Przedsiębiorstwo działa w branży instalacji przemysłowych. Przedmiotem działalności Przedsiębiorstwa jest projektowanie i budowa instalacji parowych, grzewczych, gazowych, wentylacyjnych oraz modernizacja i budowa kotłowni przemysłowych. Ponadto, Przedsiębiorstwo zajmuje się m.in. doradztwem ciepłowniczym i energetycznym, projektowaniem instalacji termicznej utylizacji odpadów oraz systemów automatyki przemysłowej, a także serwisem kotłów, urządzeń grzewczych oraz instalacji technologicznych.

Z racji wieku Wnioskodawcy, wielkości Przedsiębiorstwa oraz liczby pracowników Wnioskodawca rozważa w niedalekiej przyszłości wniesienie całego swojego Przedsiębiorstwa aportem do nowoutworzonej spółki komandytowej (dalej jako: "Spółka komandytowa"). Nadrzędnym celem aportu Przedsiębiorstwa jest kontynuacja prowadzenia działalności gospodarczej, ale w formie spółki osobowej. Jak wspomniano wcześniej Wnioskodawca z racji na swój wiek zamierza uniknąć sytuacji, w której na skutek nieszczęśliwego wypadku, czy też śmierci z przyczyn naturalnych mogłoby dojść do likwidacji Przedsiębiorstwa, a co za tym idzie wygaśnięcia umów o pracę z pracownikami, rozwiązania umów z kontrahentami, powstania ewentualnych długów spadkowych, czy też zaległości podatkowych (podatek dochodowy, VAT, ZUS), do których spłaty zobowiązani byliby spadkobiercy Wnioskodawcy. Wnioskodawcy zależy na tym, aby przedsiębiorstwo mogło kontynuować bezpiecznie (prawnie i podatkowo) swoją działalność, a zarazem aby mogło się rozwijać.

Obecnie, w skład środków trwałych Przedsiębiorstwa wchodzą m.in. nieruchomości wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej (dalej jako: "Nieruchomość"). Chodzi tutaj o grunt zabudowany budynkami biurowymi.

Wnioskodawca rozważa możliwość, aby Nieruchomość, która w chwili obecnej jest wykorzystywana w Przedsiębiorstwie, przed aportem Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej, została wycofana do majątku prywatnego Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza w ten sposób uniknąć sytuacji, w której Nieruchomość wchodziłaby do majątku Spółki komandytowej, i na skutek niegospodarności Spółki komandytowej mogłaby zostać poddana egzekucji. Wnioskodawca nabył Nieruchomość z własnych środków, zainwestował również znaczne środki w rozbudowę przedmiotowej Nieruchomości, a co za tym idzie zrozumiałe jest, iż zamierza sprawować nad nią pełną kontrolę.

Także w niedalekiej przyszłości możliwa jest sytuacja, w której Nieruchomość zostanie przed aportem wycofana z działalności gospodarczej Wnioskodawcy do jego majątku prywatnego.

W takim przypadku aport Przedsiębiorstwa nie będzie obejmował wcześniej wycofanej z majątku Przedsiębiorstwa Nieruchomości.

Już po wniesieniu aportu, Nieruchomość będzie wykorzystywana w działalności wykonywanej przez Spółkę komandytową na podstawie umowy najmu bądź innej umowy o podobnym charakterze, zawartej z Wnioskodawcą.

Przedmiotem wkładu będą wszystkie składniki majątku składające się na Przedsiębiorstwo w momencie wnoszenia aportu, zarówno składniki materialne jak i niematerialne. W ramach Przedsiębiorstwa zostaną wniesione:

* środki trwałe (w tym m.in. maszyny, urządzenia, samochody);

* wartości niematerialne i prawne;

* wyposażenie;

* zobowiązania i należności wynikające z umów handlowych;

* zasoby ludzkie;

* środki pieniężne.

Przedsiębiorstwo wniesione aportem będzie stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym i będzie mieć możliwość samodzielnego działania i kontynuowania dotychczasowej działalność. Planowanym jest, iż w związku z wniesieniem Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej przeniesione zostaną wszelkie umowy z kontrahentami oraz wiedza dotycząca prowadzonej dotychczas działalności. Spółka komandytowa, do której wniesiony zostanie aport, będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie Przedsiębiorstwa do Spółki komandytowej, bez nieruchomości, będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w VAT w związku z tą transakcją?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej będzie zdarzeniem neutralnym na gruncie podatku od towarów i usług, pomimo tego, iż wcześniej nieruchomość zostanie wycofana z majątku Przedsiębiorstwa do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W praktyce zatem o opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji wniesienia aportu decydować będzie jego przedmiot. Jeżeli przedmiotem aportu będzie przedsiębiorstwo bądź jego zorganizowana część, czynność ta nie będzie objęta zakresem przedmiotowym ustawy VAT. A contrario - w przypadku, gdy wkład niepieniężny będą stanowić składniki majątku, których nie będzie można sklasyfikować jako przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, wniesienie aportu będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 55 (1) ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm., dalej: Kodeks cywilny), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

W odniesieniu do tak sformułowanej definicji Wnioskodawca zauważa, iż przywołana powyżej regulacja wskazuje jedynie przykładowe składniki materialne i niematerialne, które wchodzą w skład przedsiębiorstwa. W ocenie Wnioskodawcy, nie jest konieczne, aby w skład przedsiębiorstwa wchodziły wszystkie składniki wymienione w art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. W aspekcie istnienia bądź nieistnienia przedsiębiorstwa najistotniejsze jest, aby zespół składników majątkowych i niemajątkowych tworzył funkcjonalną całość i pozwalał na prowadzenie działalności gospodarczej w sposób samodzielny.

W ocenie Wnioskodawcy, zespół składników składających się na Przedsiębiorstwo, wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego, bez wątpienia można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. W ramach Przedsiębiorstwa wnoszone będą wszystkie składniki majątku Przedsiębiorstwa (materialne i niematerialne), wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Aport obejmie zatem środki trwałe, wartości niematerialne i prawne, należności i zobowiązania, pracowników oraz wszelkie inne elementy (składniki) Przedsiębiorstwa. W związku z wniesieniem Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej przeniesione zostaną wszelkie umowy z kontrahentami oraz wiedza dotycząca prowadzonej dotychczas działalności. Spółka komandytowa, do której wniesiony zostanie aport, będzie miała możliwość kontynuowania dotychczasowej działalności Przedsiębiorstwa w niezmienionym zakresie. Przedsiębiorstwo wniesione aportem będzie stanowić zatem całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Po aporcie składniki majątkowe Przedsiębiorstwa nadal będą tworzyć funkcjonalną całość umożliwiającą samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, możliwości uznania Przedsiębiorstwa za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego (i w konsekwencji uznania, iż wniesienie Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej nie podlega VAT) nie eliminuje fakt, iż w majątku Przedsiębiorstwa nie będzie Nieruchomości, wycofanej wcześniej do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Powszechnie wskazuje się, iż nie jest konieczne, aby majątek przedsiębiorstwa zawierał nieruchomość, jeśli brak tego składnika nie uniemożliwia sprawnego funkcjonowania danego podmiotu w obrocie gospodarczym. Przykładowo, w wyroku NSA z dnia 28 sierpnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 2529/11) stwierdzono: "Żaden z przepisów prawa powoływanych przez Sąd pierwszej instancji oraz wnoszącego skargę kasacyjną nie zawiera wprost, dosłownie i jednoznacznie wymogu, zgodnie z którym dla bytu prawnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części niezbędne jest prawo własności nieruchomości. Organy podatkowe nie ustaliły też w sprawie, że składniki wnoszonego aportem przedsiębiorstwa (...) nie mogły funkcjonować jako zorganizowana część przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości albo też z wykorzystaniem innych nieruchomości niż te, których podatnik nie wniósł do spółki. Istotne znaczenie ma również podnoszona przez Sąd pierwszej instancji okoliczność, że w dniu wniesienia - otrzymania aportu spółka kapitałowa otrzymała także, tytułem dzierżawy, prawo do przywoływanych powyżej nieruchomości".

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, prawo własności nieruchomości nie jest warunkiem koniecznym dla sklasyfikowania danego zespołu składników majątkowych jako przedsiębiorstwa. Istotnym jest jednak, aby te pozostałe składniki stanowiły zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Brak nieruchomości w składnikach majątku nie powinien zatem rzutować na bieżące funkcjonowanie danego przedsiębiorcy i nie powinien być istotny w aspekcie prowadzonej przez niego aktywności.

W praktyce zatem, o tym czy brak nieruchomości w majątku firmy będzie determinować niemożność uznania zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo decydować będzie charakter prowadzonej działalności Jeżeli dana działalność nie wymaga korzystania z nieruchomości bądź też nieruchomość jest potrzebna do jej prowadzenia, lecz podatnik może korzystać z niej na podstawie innego tytułu niż prawo własności (np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy), to nie ma podstaw dla uznania, iż zespół składników majątkowych nie zawierających nieruchomości nie będzie stanowić przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego.

W takim kontekście Wnioskodawca zauważa, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w momencie aportu w majątku Przedsiębiorstwa nie będzie Nieruchomości. Nieruchomość będzie wykorzystywana przez Przedsiębiorstwo na zasadzie nieodpłatnego użyczenia przez Wnioskodawcę. Na moment aportu Przedsiębiorstwa będzie stanowić ono zatem (nawet bez Nieruchomości stanowiącej środek trwały), funkcjonalną całość. Dodatkowo, w momencie wniesienia aportu Spółka komandytowa zostanie uprawniona do korzystania z Nieruchomości na podstawie umowy najmu bądź umowy o podobnym charakterze. Zapewniona zostanie zatem możliwość korzystania z Nieruchomości na podstawie innego niż własność tytułu prawnego. Z tego względu należy uznać, iż aport Przedsiębiorstwa (bez Nieruchomości), stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy VAT. Po aporcie składniki majątkowe Przedsiębiorstwa nadal będą tworzyć funkcjonalną całość umożliwiającą samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

Uwzględniając powyższe, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Przedsiębiorstwo będące przedmiotem aportu można uznać za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. Z tego względu, w związku z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, wniesienie Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, wniesienie Przedsiębiorstwa aportem do Spółki komandytowej będzie zdarzeniem neutralnym na gruncie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zaznacza się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.