0112-KDIL2-2.4012.225.2017.1.MŁ - Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT od faktur dotyczących robót budowlano-montażowych związanych z "Kompleksem parkowo-rekreacyjnym z basenami".

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 sierpnia 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL2-2.4012.225.2017.1.MŁ Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT od faktur dotyczących robót budowlano-montażowych związanych z "Kompleksem parkowo-rekreacyjnym z basenami".

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2017 r. (data wpływu 30 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od faktur dotyczących robót budowlano-montażowych związanych z "Kompleksem parkowo-rekreacyjnym z basenami" - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od faktur dotyczących robót budowlano-montażowych związanych z "Kompleksem parkowo-rekreacyjnym z basenami".

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina zamierza przeprowadzić projekt rewitalizacji miasta, którego głównym celem jest pobudzenie aktywności gospodarczej lokalnego społeczeństwa. Jednym w podetapów tego projektu jest przeprowadzenie robót budowlano-montażowych mających na celu dokonanie przebudowy parku miejskiego, w którym zlokalizowany jest kompleks basenów zewnętrznych wraz z towarzyszącą infrastrukturą oraz budynkami. Projekt pn. "Kompleks parkowo-rekreacyjny z basenami" będzie realizowany na działce nr 331, 330/2, stanowiące własność Gminy (jej środek trwały), a roboty budowlane polegać będą na:

* wyburzeniu i wybudowaniu basenu sportowo-rekreacyjnego, brodzika,

* budowie boiska do sportów plażowych,

* budowie budynku o lekkiej konstrukcji, w którym będą pomieszczenia dla ratownika i pracowników obsługi, oraz pomieszczenia pod małą gastronomię, o łącznej powierzchni użytkowej budynku 111,52 m2, całkowitej powierzchni 177,89 m2,

* utworzeniu wzgórza - punktu widokowego i miejsca do zjeżdżania na sankach,

* zakupie i nasadzeniu drzew i krzewów,

* zakupie i montażu budek lęgowych dla ptaków i owadów,

* ustawieniu tablic informacyjnych.

Przewidywany koszt realizacji projektu to kwota 3 miliony złotych brutto (zostanie zaktualizowana po przeprowadzeniu postępowania przetargowego). Wydatek ten stanowi kwotę wyższą niż 30% początkowej wartości środka trwałego. Gmina chce częściowo sfinansować wydatki na inwestycję (prace budowlano-montażowe, roboty budowlane, tj. wyburzenie i wybudowanie basenu sportowo-rekreacyjnego, brodzika, budowa boiska do sportów plażowych, budowa budynku o lekkiej konstrukcji, w którym będą pomieszczenia dla ratownika i pracowników obsługi oraz pomieszczenia pod małą gastronomię, o łącznej powierzchni użytkowej budynku 111,52 m2, całkowitej powierzchni 177,89 m2, utworzenie wzgórza - punktu widokowego i miejsca do zjeżdżania na sankach, zakupie i nasadzeniu drzew i krzewów, zakup i montaż budek lęgowych dla ptaków i owadów, ustawieniu tablic informacyjnych) ze środków RPO W (...) 2014-2020 działanie bioróżnorodność w wysokości 85% wydatków z kwoty netto. Planowana realizacja robót budowlanych inwestycji przewidziana jest na lata 2018-2019.

Gmina po wykonaniu rewitalizacji obiektu chce prowadzić na kompleksie basenowo-parkowym działalność gospodarczą polegającą na:

* sprzedaży biletów wstępu do parku i basenów zewnętrznych,

* wynajmie lokali na działalność okołoturystyczną.

Szacowany łączny roczny przychód z tego przedsięwzięcia to kwota 50.000,00 zł netto.

Faktury potwierdzające nabycie towarów i usług będą wystawiane na Gminę. Wydatki inwestycyjne związane z zadaniem pn. "Kompleks parkowo-rekreacyjny z basenami" będą wykorzystywane wyłącznie do wykonania przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Gmina jako zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług (VAT), będzie mogła dokonać odliczenia podatku naliczonego z faktur od wykonawców za wykonane roboty budowlano-montażowe związane z "Kompleksem parkowo-rekreacyjnym z basenami"?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT" - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn.:

1.

odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług czynny,

2.

oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej. W odniesieniu do powyższego należy wyjaśnić, że w systemie podatku od towarów i usług obowiązuje zasada niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Jeżeli zaś dany towar lub usługa ma służyć czynnościom nieuprawniającym do odliczenia podatku VAT (niepodlegającym opodatkowaniu lub zwolnionym z podatku VAT) w momencie dokonywania zakupu podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku VAT. Ponadto należy także wskazać, że ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, przedstawione wyżej unormowania prawne dają pełne prawo Gminie do odliczenia 100% podatku naliczonego z faktur VAT z tytułu wydatków inwestycyjnych związanych z zadaniem "Kompleks parkowo rekreacyjny z basenami".

Prawo to wynika z faktu spełnienia dwóch kluczowych warunków łącznie:

1. Gmina.jest czynnym podatnikiem podatku VAT - i będzie,

2. zamierza przeznaczyć obiekt do czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a.

nabycia towarów i usług,

b.

dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) dalej: "Dyrektywa 2006/112/WE" - zgodnie z którym - krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego, takie jak np. gminy, są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dokonując wykładni powołanych wyżej przepisów art. 15 ust. 6 ustawy i art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE należy rozgraniczyć sferę imperium, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług od sfery dominium, w której stosownie do wskazanych wyżej przepisów, organy powinny być traktowane jak podatnicy tego podatku. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Powyższy przepis nie jest samodzielną podstawą do określenia, kiedy organ władzy publicznej bądź obsługujący ten organ urząd jest podatnikiem VAT. Nie można go bowiem interpretować w oderwaniu od wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy definicji podatnika jako podmiotu wykonującego działalność gospodarczą w rozumieniu ust. 2 tego artykułu, przy czym działalność ta musi być wykonywana samodzielnie - we własnym imieniu i na własny rachunek.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym).

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym).

Należy zaznaczyć, że przypisana gminie - jako jednostce samorządu terytorialnego - samodzielność działania ma znaczenie z uwagi na cytowaną wyżej definicję podatnika podatku od towarów i usług. Wynika z niej bowiem, że tylko pomiot samodzielnie prowadzący działalność gospodarczą może być z tytułu tej działalności uznany za podatnika.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza przeprowadzić projekt rewitalizacji miasta, którego głównym celem jest pobudzenie aktywności gospodarczej lokalnego społeczeństwa. Jednym w podetapów tego projektu jest przeprowadzenie robót budowlano-montażowych mających na celu dokonanie przebudowy parku miejskiego, w którym zlokalizowany jest kompleks basenów zewnętrznych wraz z towarzyszącą infrastrukturą oraz budynkami. Projekt pn. "Kompleks parkowo-rekreacyjny z basenami" będzie realizowany na działce nr 331, 330/2, stanowiące własność Gminy (jej środek trwały), a roboty budowlane polegać będą na:

* wyburzeniu i wybudowaniu basenu sportowo-rekreacyjnego, brodzika,

* budowie boiska do sportów plażowych,

* budowie budynku o lekkiej konstrukcji, w którym będą pomieszczenia dla ratownika i pracowników obsługi, oraz pomieszczenia pod małą gastronomię, o łącznej powierzchni użytkowej budynku 111,52 m2, całkowitej powierzchni 177,89 m2,

* utworzeniu wzgórza - punktu widokowego i miejsca do zjeżdżania na sankach,

* zakupie i nasadzeniu drzew i krzewów,

* zakupie i montażu budek lęgowych dla ptaków i owadów,

* ustawieniu tablic informacyjnych.

Gmina chce częściowo sfinansować wydatki na inwestycję ze środków RPO W (...) 2014-2020 działanie bioróżnorodność w wysokości 85% wydatków z kwoty netto. Planowana realizacja robót budowlanych inwestycji przewidziana jest na lata 2018-2019.

Gmina po wykonaniu rewitalizacji obiektu chce prowadzić na kompleksie basenowo-parkowym działalność gospodarczą polegającą na:

* sprzedaży biletów wstępu do parku i basenów zewnętrznych,

* wynajmu lokali na działalność okołoturystyczną.

Faktury potwierdzające nabycie towarów i usług będą wystawiane na Wnioskodawcę. Wydatki inwestycyjne związane z zadaniem pn. "Kompleks parkowo-rekreacyjny z basenami" będą wykorzystywane wyłącznie do wykonania przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur od wykonawców za wykonane roboty budowlano-montażowe związane z "Kompleksem parkowo-rekreacyjnym z basenami".

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina planuje przeprowadzenie robót budowlano-montażowych mających na celu dokonanie przebudowy parku miejskiego, w którym zlokalizowany jest kompleks basenów zewnętrznych wraz z towarzyszącą infrastrukturą i budynkami. Wnioskodawca po wykonaniu rewitalizacji obiektu chce prowadzić na kompleksie basenowo-parkowym działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży biletów wstępu do parku i basenów zewnętrznych oraz wynajmie lokali na działalność okołoturystyczną. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wydatki inwestycyjne związane z zadaniem pn. "Kompleks parkowo-rekreacyjny z basenami" będą wykorzystywane wyłącznie do wykonania przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym w analizowanej sprawie Gmina wystąpi w roli podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, a czynności - sprzedaż biletów wstępu do parku i basenów zewnętrznych oraz wynajmu lokali na działalność okołoturystyczną - jako usługi zdefiniowane w art. 8 ust. 1 ustawy - podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ Gmina jest podatnikiem podatku VAT, a wytworzona w ramach planowanego zadania infrastruktura, tj. "Kompleks parkowo-rekreacyjny z basenami" - jak wskazał Wnioskodawca - będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. "Kompleksem parkowo-rekreacyjnym z basenami". Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku są spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Wnioskodawca działa jako podatnik VAT, a zrealizowana inwestycja będzie służyć do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl