0112-KDIL2-2.4011.55.2020.1.AA - Powstanie przychodu z tytułu świadczenia najmu w ramach indywidualnej działalności gospodarczej na rzecz spółki cywilnej, w której wynajmujący jest wspólnikiem.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu świadczenia najmu w ramach indywidualnej działalności gospodarczej na rzecz spółki cywilnej, w której wynajmujący jest wspólnikiem - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu świadczenia najmu w ramach indywidualnej działalności gospodarczej na rzecz spółki cywilnej, w której wynajmujący jest wspólnikiem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej (działalność biurowa). Jednocześnie jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą i lokal ten stanowi środek trwały jednoosobowej firmy.

W części lokalu prowadzi obecnie własną jednoosobową działalność gospodarczą, część lokalu wynajmuje osobie trzeciej, a część lokalu wynajmuje spółce cywilnej, w której jest wspólnikiem (posiadającym 25% udziału w zyskach i stratach). Przychód z najmu lokalu stanowi dla Wnioskodawcy przychód z działalności gospodarczej.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej do 31 grudnia 2019 r. Wnioskodawca podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Od 1 stycznia 2020 r. podlega opodatkowaniu stawką liniową 19% zgodnie z art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f.

Drugi wspólnik spółki cywilnej, o której wyżej mowa (posiadający 75% udziału w zyskach i stratach), do 31 grudnia 2019 r. opodatkowywał dochody z działalności gospodarczej na zasadach ogólnych. Wnioskodawca nie wie, w jaki sposób będzie opodatkowywał te dochody w roku 2020.

Przedmiotem indywidualnej działalności Wnioskodawcy od 1 marca 1997 r. są usługi prawne, a od 1 stycznia 2020 r. sprzedaż i najem nieruchomości na własny rachunek.

Spółka cywilna powstała w 2007 r., przy czym w obecnym składzie osobowym istnieje od 1 czerwca 2019 r., przedmiotem jej działalności są usługi prawne.

Umowa najmu ze spółką cywilną została zawarta od 1 maja 2019 r. na czas nieoznaczony.

Przedmiotem najmu jest 1 pokój oraz wydzielona część przedpokoju; ogółem w mieszkaniu są 4 pokoje.

Oprócz czynszu najmu spółka ponosi też opłaty za media.

W kosztach uzyskania przychodu wspólników spółki cywilnej wydatki ponoszone na wynajem części lokalu mieszkalnego były dotychczas ujmowane w pełnej wysokości, u każdego ze wspólników proporcjonalnie do udziału w zyskach i stratach spółki, lecz w związku z otrzymaniem interpretacji indywidualnej z dnia 16 grudnia 2019 r. znak (...) z kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawcy za rok 2019 wydatki te zostaną usunięte, a w roku 2020 Wnioskodawca nie będzie ich zaliczał do kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym przypadku czynsz najmu uzyskiwany przez Wnioskodawcę od spółki cywilnej opisanej w poz. 74, w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach i stratach tej spółki, stanowi dla Wnioskodawcy przychód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy na wniosek Wnioskodawcy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpelację indywidualną z dnia 16 grudnia 2019 r. znak (...), w której wywiódł, iż Wnioskodawca nie może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu czynszu najmu ponoszonego na rzecz Wnioskodawcy przez spółkę cywilną w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach i stratach tej spółki cywilnej.

Stanowisko swoje Dyrektor KIS uzasadnił przepisami art. 860-875 k.c. o spółce cywilnej, z których wynika, iż majątek spółki cywilnej stanowi współwłasność łączną wspólników, wobec czego uiszczanie przez spółkę cywilną czynszu dla Wnioskodawcy w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach i stratach tej spółki uznać należy za świadczenie na rzecz samego siebie.

Jeżeli opisane powyżej stanowisko Dyrektora KIS dot. kosztów uzyskania przychodu jest słuszne, to analogicznie uznać należy, iż czynsz najmu uzyskiwany przez Wnioskodawcę od spółki cywilnej w części odpowiadającej udziałowi Wnioskodawcy w zyskach i stratach tej spółki również uznać należy za świadczenie na rzecz samego siebie, a tym samym nie można uznać go za przychód podatkowy Wnioskodawcy.

Interpretacja przeciwna byłaby dla Wnioskodawcy krzywdząca. Zgodnie z ww. Interpretacją indywidualną Wnioskodawca nie ma bowiem prawa do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu części czynszu najmu płaconego przez spółkę cywilną, odpowiadającego jego udziałowi w zyskach i stratach spółki. Nie ma więc uzasadnienia, aby czynsz w tej części stanowił dla Wnioskodawcy przychód stanowiący postawę do obliczenia dochodu do opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 omawianej ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.): przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast funkcjonowanie spółek cywilnych oparte jest o przepisy art. 860-875 ustawy - Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego: przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług (art. 861 § 1 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 862 Kodeksu cywilnego, regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników przez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania, jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Jeżeli rzeczy mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie.

Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydania wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, własność ta z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Spółka cywilna nie posiada własnego majątku. W spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

Z powyższych przepisów wynika, że umowa spółki cywilnej jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej, a nie spółka.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem lokalu mieszkalnego, z którego część wynajmuje spółce cywilnej, której jest wspólnikiem. Najem lokalu odbywa się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która do 31 grudnia 2019 r. podlegała opodatkowaniu na zasadach ogólnych, natomiast od 1 stycznia 2020 r. - wg stawki liniowej 19%.

Zatem, odnosząc się do kwestii powstania przychodu podatkowego w związku ze świadczeniem na rzecz spółki cywilnej usług odpłatnego najmu w ramach odrębnej jednoosobowej działalności gospodarczej, należy stwierdzić, że skoro - jak wskazano w wydanej dla Wnioskodawcy 16 grudnia 2019 r. interpretacji indywidulanej nr (...) - wydatki w części przypadającej na Wnioskodawcę nie stanowią dla niego kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej, to analogicznie jak w przypadku kosztów uzyskania przychodów świadczenie "samemu sobie" w tej części nie może skutkować powstaniem przychodu podatkowego z najmu. Natomiast należności z ww. tytułu otrzymane od spółki cywilnej w części, jaka przypada od drugiego wspólnika (czyli 75% udziału w zyskach i stratach), będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychód podatkowy w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu zgodnie z wybraną formą opodatkowania dochodów z tej działalności.

Reasumując - u Wnioskodawcy, jako wynajmującego, w związku ze świadczeniem na rzecz spółki cywilnej usług, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, odpłatnego najmu nie powstanie przychód podatkowy w części przypadającej na jego udział w zyskach tej spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.