0112-KDIL2-2.4011.197.2020.2.IM - PIT w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2020 r. (data wpływu 19 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) - jest prawidłowe.

W dniu 19 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismem z 27 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W ramach tej działalności tworzy programy autorskie oraz rozwija i ulepsza programy komputerowe stworzone wcześniej przez inny podmiot, które podlegają ochronie patentowej. W okresie 2019 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywał zlecenie związane z tworzeniem programów.

W ramach łączącej Wnioskodawcę z jego kontrahentem umowy zawarto zapis, zgodnie z którym jej przedmiotem jest świadczenie usług u dalszego Klienta. Umowa przewiduje, że w przypadku, gdy w wykonaniu realizacji umowy zostanie stworzony utwór w rozumieniu ustawy o prawach autorskich, to z chwilą wytworzenia kontrahent nabywa wszelkie autorskie prawa majątkowe do wytworzonych utworów. Umowa wskazuje konkretne pola eksploatacji.

Umowa przewiduje, że świadczenie usług nastąpi na podstawie Zlecenia Podstawowego lub Dodatkowego. W czasie obowiązywania w 2019 r. umowy Wnioskodawca wykonywał tylko jedno Zlecenie Podstawowe, w ramach którego współtworzył tylko jeden program, a wkład Wnioskodawcy stanowił każdorazowo utwór lub część utworu. W ocenie Wnioskodawcy całość przychodu uzyskanego z umowy z tym kontrahentem będzie mogła korzystać z preferencyjnej stawki opodatkowania opisanej w art. 30cb i następne ustawy o PIT.

Podatnik rozważa obecnie korzystanie z możliwości opodatkowywania się na zasadach wskazanych w art. 30ca ustawy o PIT w zakresie przychodów z opisanej wyżej umowy osiągniętych w 2019 r.

Podatnik oczywiście jest świadom niezbędnych wymogów formalnych w zakresie odrębnej ewidencji w rozumieniu art. 30cb ust. 2 ustawy o PIT i zgodnie z tymi przepisami ją prowadził przez wszystkie miesiące 2019 r.

Podatnik prowadzi w ramach wskazanej wyżej umowy działalność twórczą, obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Czynności wykonywane przez podatnika w ramach wskazanej wyżej umowy są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych procesów lub usług. Nie jest natomiast działalnością obejmującą rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do procesów lub usług.

Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnik opracowuje nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi; niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Oprogramowanie, o którym mowa we wniosku, zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Każde ulepszenie i rozwijanie wcześniej stworzonego programu stanowi nowe działo, które jest przenoszone na Zleceniodawcę podatnika.

Podatnik prowadzi odrębną ewidencję w sposób zapewniający wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat oraz wykonywane przez Wnioskodawcę czynności.

Czynności zlecone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy z klientem nie były, nie są i nie będą wykonywane pod kierownictwem ani w miejscu czy w czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjna stawkę opodatkowania wynoszącą 5% uzyskanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za 2019 r.

Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od 2019 r.

Głównym przedmiotem wątpliwości podatnika jest okoliczność, że nie jest osobą piszącą "czysty kod programu", czyli poszczególne linijki kodu programu, lecz tworzy specyfikację: opisy słowne, diagramy w notacjach x, projekty interfejsu użytkownika, kryteria akceptacyjne i robi to na podstawie pozyskanych wymagań od klienta i jego dalszych kontrahentów. W sumie tworzy dokumentację programu komputerowego, która sama w sobie jest utworem. Praca podatnika ma charakter zrębowy.

Wokół opracowanych przez podatnika fundamentów programu, w dalszym etapie prac nad programem, tworzone są poszczególne procedury, pliki graficzne, aplikacje szczegółowe.

Podatnik i jego kontrahent nie mają wątpliwości, że usługa świadczona przez podatnika ma charakter usługi informatycznej i tak opisana została w umowie i w fakturach. Gdy podatnik świadczy inne usługi - na przykład szkolenie - wystawiana jest faktura o odrębnym opisie niż usługa informatyczna.

Przedmiotem wniosku jest wyłącznie dochód z usług informatycznych.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania:

Jakie dokładnie czynności w zakresie usług programistycznych podejmował Wnioskodawca w 2019 r.?

W ramach prowadzonej przez siebie działalności badawczo-rozwojowej Wnioskodawca tworzył w 2019 r. specyfikację: opisy słowne, diagramy w notacjach x, projekty interfejsu użytkownika, kryteria akceptacyjne i robił to na podstawie pozyskanych wymagań od klienta i jego dalszych kontrahentów. W sumie tworzył dokumentację programu komputerowego, która sama w sobie jest utworem. Praca podatnika miała charakter zrębowy. Wokół opracowanych przez podatnika fundamentów programu, w dalszym etapie prac nad programem, tworzone były przez inne osoby poszczególne procedury, pliki graficzne, aplikacje szczegółowe.

Jeżeli Wnioskodawca wytwarzał autorskie prawo do programu komputerowego, to czy podlegało ono ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231)?

Wnioskodawca wytwarzał autorskie prawo do programu komputerowego, które podlega ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jeżeli również Wnioskodawca rozwijał i ulepszał oprogramowanie komputerowe, to czy:

* czynności te zmierzały do poprawy użyteczności i funkcjonalności tego oprogramowania,

* czy Wnioskodawca jest właścicielem lub współwłaścicielem albo użytkownikiem na podstawie licencji wyłącznej ulepszanego i rozwijanego oprogramowania,

* w efekcie podjętych czynności powstały nowe odrębne od tego oprogramowania utwory (nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

* jeżeli tak - czy Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych, otrzymując w zamian wynagrodzenie za sprzedaż tych praw,

* jeżeli nie - czy wynagrodzenie Wnioskodawcy jest tylko wynagrodzeniem za efekty swoich prac badawczo-rozwojowych?

Rozwijając i ulepszając istniejące oprogramowanie komputerowe, Wnioskodawca wykonywał czynności zmierzające do poprawy użyteczności i funkcjonalności tego oprogramowania, jak również czynności zmierzające do dodania nowej użyteczności i funkcjonalności, której poprzednia wersja programu nie posiadała.

Wnioskodawca, pracując nad programem, jego ulepszeniem czy przy jego rozwijaniu, nie był właścicielem lub współwłaścicielem ani użytkownikiem na podstawie licencji wyłącznej oprogramowania. Nie trzeba przecież kupować programu, by na zlecenie właściciela programu go ulepszać. Tak samo jak nie trzeba kupować domu, by dobudować do niego garaż na zlecenie właściciela nieruchomości.

W efekcie podjętych czynności powstały nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci nowego odrębnego autorskiego prawa do programu komputerowego nie w postaci odrębnego programu, ale w postaci modyfikacji wcześniej istniejącego programu. Owe dodatki i ulepszenia stanowiły odrębne od wcześniej istniejącego programu utwory. Analogicznie jak nowe rozdziały książki stworzone przez nowego autora stanowią nowy utwór, to mogą być wydawane w ramach jednego tomu, który będzie już miał wielu autorów jako dzieło zbiorowe czy dzieło współtworzone.

Wnioskodawca przenosił całość autorskich praw majątkowych, otrzymując wynagrodzenie, czyli osiągnął dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi.

Jeżeli przedmiotem wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie było pisanie "czystego kodu programu", a stworzenie specyfikacji (opisów słownych, diagramów w notacjach x, projektów interfejsu użytkownika, kryteriów akceptacyjnych), to specyfikacje te - uwzględniając holistyczną i funkcjonalną definicję programu komputerowego - stanowią funkcjonalne części składowe programu komputerowego?

Stworzone specyfikacje (opisy słowne, diagramy w notacjach x, projekty interfejsu użytkownika, kryteria akceptacyjne), uwzględniając holistyczną i funkcjonalną definicję programu komputerowego, stanowią funkcjonalne części składowe programu komputerowego.

Czy Wnioskodawca wyodrębnia od 1 stycznia 2019 r. w odrębnej od tej podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji:

* każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

* przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej,

* koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu?

Wnioskodawca wyodrębnia od 1 stycznia 2019 r. w odrębnej od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencji każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, koszty o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnik ma prawo stosować preferencyjne zasady opodatkowania opisane w art. 30ca i następnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w stosunku do przychodu ze świadczonych usług informatycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy ma prawo stosować preferencyjne zasady opodatkowania opisane w art. 30ca i następnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od przychodów ze świadczonych usług informatycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nawet jeśli dany przychód nie jest związany z tworzeniem całości utworu w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego, a jest związany jedynie z projektowaniem nowego programu, nowej części lub projektowaniem przetwarzania istniejącej części programu już istniejącego i podlegającego ochronie, nawet gdy wkład podatnika nie stanowi osobnej czy nawet samodzielnej aplikacji lub biblioteki (w rozumieniu programistycznym), a jedynie jest projektem takiej aplikacji, podatnik zachowa prawo do preferencyjnego opodatkowania.

Jak wskazuje art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa) kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest również autorskie prawo do programu komputerowego podlegającego ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Z literalnej treści przepisu wynika zatem, że nie tylko wytworzony przez podatnika program (w właściwie autorskie prawo do tego programu) będzie kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Takim prawem będzie również prawo wynikające z projektu nowego programu lub projektu rozwinięcia lub ulepszenia programu już istniejącego. To samo dotyczy współtworzenia programu lub stworzenia części programu polegającego na stworzeniu dokumentacji.

Dodatkowo w art. 30ca ust. 7 ustawy wskazano, że dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi.

Skoro zatem, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, wynagrodzenie zawarte w łączącej podatnika z kontrahentem umowy o świadczenie usług obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie przedmiotów prawa własności intelektualnej, o których mowa w umowie, w tym za korzystanie z utworów na licznych polach eksploatacji. Umowa wprost przewiduje przejście na klienta Wnioskodawcy autorskich praw majątkowych do Utworu (czyli programu komputerowego w rozumieniu art. 74 Prawa autorskiego), wszelkich jego uzupełnień, aktualizacji, poprawek, nowych wersji. Zasadnym jest zatem wnioskiem, że przychód z umowy przewidującej wynagrodzenie za stworzenie, rozwinięcie lub ulepszenie programu nowego czy już istniejącego i przeniesienie autorskich praw majątkowych do całości lub wytworzonych części lub przetworzonych - ulepszonych - części tego programu, będzie dochodem, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy.

Należy także wskazać, że oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W cytowanym przepisie pojawia się bardzo istotna dla ochrony programów komputerowych wskazówka - ochrona programów obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia, czyli w szczególności kod źródłowy (source code) oraz kod wynikowy (object code), w tym również oprogramowanie sprzętowe (firmware). Ochrona może obejmować także dokumentację projektową danego oprogramowania, co jest istotne w przedmiotowej sprawie.

Na gruncie omawianego przepisu art. 74 ust. 2 pr. aut. wyłania się jeszcze jedna niezmiernie istotna kwestia - tj. problematyka niechronionych elementów programu komputerowego. Ochronie nie podlegają idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy (interfejsów). Przyczyną takiej regulacji była chęć uniknięcia monopolizacji określonych pomysłów na programy komputerowe. Brak takich postanowień mógłby bowiem oznaczać, że na rynku mielibyśmy dostępny jedynie jeden edytor tekstowy, jedynie jeden odtwarzacz multimediów itd.

Nie można natomiast uznać, w ocenie podatnika, że ten zapis ustawowy oznacza, że dokumentacja projektowa zawierająca idee i zasady nigdy nie jest przedmiotem ochrony prawa autorskiego. To że idee i zasady nie są przedmiotem ochrony nie powoduje, że sposób ich prezentacji i organizacji nie jest utworem. Tak jak wzór matematyczny czy fizyczny nie podlega ochronie, to program czy plan wykorzystujący te wzory już ochronie podlega.

W tym miejscu trzeba zauważyć, że zgodnie z motywem 8 dyrektywy 2009/24/WE w procesie ustalania, czy danemu programowi komputerowemu można przypisać cechy oryginalności, nie mogą być stosowane żadne testy dotyczące jakościowych czy estetycznych wartości programu. Nie można również uzależnić przyznania ochrony prawnoautorskiej od takich aspektów, jak zgodność z prawem powstania lub rozpowszechniania programu (zob. Z. Okoń (w:) Prawo autorskie..., red. D Flisak, 2015, s. 954). Należy ponadto podkreślić, że program komputerowy nie musi mieć postaci ukończonej, aby korzystał z ochrony (art. 1 ust. 3). Także fragmenty programu, jeśli tylko odpowiadają wymogom określonym w art. 1 ust. 1. mogą stanowić przedmiot prawa autorskiego (zob. J. Barta. R. Markiewicz (w:) System..., t. 13, red. J. Barta, 2017, s. 1271).

Program komputerowy może istnieć w dwóch podstawowych formach: jako kod źródłowy oraz jako kod wynikowy. Warto jednak wskazać, że program komputerowy występuje także w formach pośrednich, np. w postaci kodu obiektowego wymagającego linkowania, czyli procesu konsolidacji programu. Trzeba również - z punktu widzenia przesłanek świadczących o twórczej działalności programisty - zastanowić się nad analizą procesu tworzenia programu komputerowego. Przede wszystkim należy podkreślić, że program komputerowy powstaje etapami. W uproszczeniu proces ten przedstawia się następująco:

Ochrona prawna przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia (art. 74 ust. 2 zdanie pierwsze). Możliwość przybrania różnych form wyrażania przez program komputerowy jest w pewnej mierze uzależniona od fazy prac związanych z tworzeniem programu. Punktem wyjścia przy ocenie zakresu przyznanej programom komputerowym ochrony jest zdefiniowanie pojęcia "forma wyrażenia programu komputerowego". Brak jest legalnej definicji przedmiotowego pojęcia. Próbę jego zdefiniowania podjął natomiast Trybunał Sprawiedliwości, wskazując, że forma wyrażenia powinna umożliwiać powielenie programu komputerowego w różnych językach informatycznych, takich jak kod źródłowy i kod wynikowy. Nadto TS podkreślił, że każda forma wyrażenia programu komputerowego musi być chroniona od chwili, gdy jej odtworzenie prowadziłoby do odtworzenia samego programu, pozwalając w ten sposób komputerowi na wypełnienie jego funkcji. Zdaniem Trybunału Sprawiedliwości przedmiot ochrony dyrektywy 91/250/EWG obejmuje formy wyrażenia programu komputerowego, jak również przygotowawcze prace projektowe pozwalające na, odpowiednio, powielanie lub późniejsze stworzenie takiego programu (pkt 29-38 wyroku TS z 22 grudnia 2010 r. C-393/09, Bezpećnostni softwarová asociace - Svaz softwarovẻ ochrany przeciwko Ministerstvo kultury, EU:C:2010:816). W literaturze przedmiotu wskazuje się, że przez formę wyrażenia programu komputerowego "należy rozumieć każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera" (Z. Okoń (w:) Prawo autorskie..., red. D. Flisak, 2015, s. 954). Aktywnością poprzedzającą pisanie kodu źródłowego programu komputerowego może być przygotowanie dokumentacji projektowej obejmującej schemat działania algorytmu, np. w postaci schematów blokowych bądź diagramów przepływów (flow charts). Schemat blokowy ma na celu prezentację algorytmu, najczęściej w postaci graficznej, ale również w formie opisu poszczególnych instrukcji dla komputera, zarówno od strony występujących w nim działań, jak i ich kolejności. Powinien być on czytelny dla programistów posługujących się różnymi językami programowania, a tym samym zapewniać możliwość przepisania na dowolny język programowania.

Zgodnie z motywem 7 dyrektywy 2009/24/WE pojęcie "program komputerowy" obejmuje również "przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, że program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie". W tym kontekście wskazać trzeba, że tłumaczenie regulacji tej dyrektywy na język polski niestety jest dość niefortunne. W motywie 7 dyrektywy użyto w polskiej wersji językowej zwrotu "prowadzące do rozwoju programu", tymczasem jak wynika z angielskiej wersji tego postanowienia, chodzi o "prowadzące do opracowania programu" (to the development of Computer program). Również w art. 1 ust. 1 zdanie drugie dyrektywy stanowi, że pojęcie "programy komputerowe" obejmuje ich przygotowawczy materiał projektowy.

Podsumowując, program komputerowy podlega ochronie także w sytuacji, gdy został utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w dokumentacji projektowej itp. Innymi słowy, w tym zakresie, w którym program komputerowy jest wyrażony w dokumentacji, podlega on ochronie według zasad przewidzianych dla ochrony programów (zob. J. Barta, R. Markiewicz (w:) Prawo autorskie..., red. J. Barta, R. Markiewicz, 2011, s. 459).

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma prawo stosować preferencyjne zasady opodatkowania opisane w art. 30ca i następnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy tworzy projekty nowych programów oraz gdy tworzy projekty części lub projekty przetwarzania istniejących części programów komputerowych i podlegających ochronie, ponieważ w wyniku podejmowanych czynności powstają odrębne od tych programów utwory (nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci nowych autorskich praw do programów komputerowych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.