0112-KDIL2-2.4011.162.2019.2.AA - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2019 r. (wg daty wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismem z 25 lutego 2020 r. (data wpływu 27 lutego 2020 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej (...). W 1998 r. Wnioskodawca wraz z (...) (także wspólnikiem spółki...) nabył działkę gruntu w części ułamkowej wynoszącej po 1/2. Działka ta została użyczona na rzecz spółki jawnej (...). W ramach zawartej umowy użyczenia spółka dokonała nakładów inwestycyjnych na przedmiotową nieruchomość. Nakłady te zakończyły się w roku 2001. Przedmiotowy grunt nie został wniesiony do spółki jawnej, grunt ten - mimo poniesionych w ramach spółki jawnej nakładów na budowę budynków gospodarczych - nie stanowi majątku tej spółki. W chwili obecnej Wnioskodawca zamierza sprzedać na rzecz podmiotu trzeciego jego udział w przedmiotowej nieruchomości wynoszący 1/2.

Ponadto w uzupełnieniu z 25 lutego 2020 r. wskazano, że:

1. Opisywana nieruchomość była wykorzystywana w spółce w okresie od sierpnia 2000 r. do stycznia 2020 r.

2. W tym okresie Spółka ponosiła nakłady inwestycyjne i remontowe na budynek gospodarczy (chłodnia) oraz plac manewrowy. Nakłady miały charakter wybudowania budynku chłodni na cudzym gruncie oraz modernizacji placu manewrowego. Nieruchomość była wykorzystywana przez Spółkę w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. Przedmiotowe nakłady zostały poniesione w okresie 2000 r. i 2001 r.

W grudniu 2019 r. właściciel gruntu wypowiedział umowę użyczenia ze skutkiem na 31 stycznia 2020 r.

Nieruchomość została wydana Właścicielowi wraz z poniesionymi przez Spółkę Nakładami, ponieważ ze względu na charakter wykonanych przez Spółkę prac inwestycyjnych i remontowych nie było możliwe ani celowe przywrócenie budynku gospodarczego do stanu poprzedniego.

W związku z rozwiązaniem umowy użyczenia i wydaniem Nieruchomości wraz z Nakładami, Spółka zgodnie z umową użyczenia nie ma roszczenia o zwrot poniesionych nakładów.

3. Spółka ujęła przedmiotowe nakłady jako środki trwałe w dwóch pozycjach, tj. jako budynek chłodni z częścią socjalną, a w drugiej pozycji jako plac manewrowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości (w tym w części przypadającej na wartość budynku) nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - dalej k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, zaś art. 48 k.c. stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W świetle przytoczonych przepisów budynki stanowią najczęściej części składowe gruntów, a w konsekwencji nie stanowią odrębnych nieruchomości. Dotyczy to również przedstawionej sytuacji, a w konsekwencji w przedstawionej sytuacji nie jest możliwa osobna sprzedaż budynku oraz gruntu. Sprzedana może być jedynie nieruchomość, tj. grunt z częścią składową w postaci budowanego na tym gruncie budynku.

Mając to na uwadze, Wnioskodawca pragnie wyjaśnić, że kluczowe z punktu widzenia odpowiedzi na przedstawione pytanie jest to, czy przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości stanowi przychód z działalności gospodarczej.

W jego ocenie przychód ten nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Skoro bowiem przedmiotowy grunt nie został wniesiony do spółki jawnej, grunt ten - mimo ponoszonych w ramach spółki jawnej nakładów na budowę budynku gospodarczego - nie stanowi majątku tej spółki. Wnioskodawca uważa w związku z tym, że na skutek sprzedaży przedmiotowej nieruchomości (w tym w części przypadającej na wartość budynku) nie powstanie u niego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Sprzedaż ta nastąpi bowiem po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie gruntu, zaś przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości powstają tylko w przypadku zbywania nieruchomości przed upływem tego terminu (zob. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna - art. 4 § 1 pkt 1 cyt. ustawy. Spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą - art. 8 § 1 i 2 ustawy.

Spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową - art. 22 § 1 Kodeksu spółek handlowych. Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Co istotne, majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia - art. 28 Kodeksu spółek handlowych.

Należy zwrócić uwagę, że majątku spółki jawnej - mimo, że nie posiada ona osobowości prawnej - nie można utożsamiać z prywatnymi majątkami poszczególnych wspólników. Są to dwa odrębne byty prawne, co wynika z art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych Spółka jawna może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Innymi słowy wyposażona została w zdolność prawną, w zdolność do czynności prawnych, jak i bierną oraz czynną legitymację procesową, zaś konsekwencją przyznania spółce jawnej zdolności prawnej jest posiadanie przez nią własnego majątku. Majątek spółki jawnej stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Ze względu na to, że spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej - z punktu widzenia prawa podatkowego - podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce - oznacza to:

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ww. ustawy: jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. (art. 8 ust. 1 ww. ustawy.) Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat - art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 tej ustawy: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

* odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

* zostanie dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy: przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Natomiast jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio - art. 14 ust. 2c ww. ustawy.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to również sytuacji, w której składniki te przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zatem z treści przytoczonych przepisów jednoznacznie wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, do których odnosi się art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności, i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej. W 1998 r. Wnioskodawca wraz z drugim wspólnikiem spółki jawnej (dalej: Spółka) nabył działkę gruntu w części ułamkowej. Działka ta została użyczona na rzecz Spółki. W ramach zawartej umowy użyczenia Spółka dokonała nakładów inwestycyjnych na niniejszą nieruchomość. Opisywana nieruchomość była wykorzystywana w Spółce w okresie od sierpnia 2000 r. do stycznia 2020 r. W tym okresie Spółka ponosiła nakłady inwestycyjne i remontowe na budynek gospodarczy oraz plac manewrowy. W związku z rozwiązaniem umowy użyczenia i wydaniem nieruchomości wraz z nakładami, Spółka zgodnie z umową użyczenia nie ma roszczenia o zwrot poniesionych nakładów. Spółka ujęła przedmiotowe nakłady jako środki trwałe w dwóch pozycjach, tj. jako budynek chłodni z częścią socjalną oraz jako plac manewrowy. W grudniu 2019 r. właściciel gruntu wypowiedział umowę użyczenia ze skutkiem na 31 stycznia 2020 r.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.): nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale związane z gruntem lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie natomiast do art. 48 Kodeksu cywilnego - budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią, co do zasady, części składowe gruntu i na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnym przedmiotem własności.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Odrębnym przedmiotem własności budynek będzie wówczas, gdy wzniesiono go na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym. Tak więc, biorąc pod uwagę konstrukcję ww. przepisu, stwierdzić należy, że budynek trwale związany z nieruchomością gruntową stanowi jej część składową, co oznacza, że właścicielem zarówno gruntu, jak i budynku wzniesionego na tym gruncie jest zawsze właściciel nieruchomości gruntowej, na której budynek ten został wybudowany. Zatem, jeśli Spółka poniosła nakłady na nieruchomość, stają się one własnością właściciela gruntu.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane regulacje prawne, Organ zauważa, że skutki podatkowe sprzedaży wskazanej we wniosku nieruchomości - tj. zarówno gruntu wraz z placem manewrowym, jak i posadowionego na tej nieruchomości budynku - należy rozpatrywać łącznie pod kątem możliwości powstania przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy bowiem zauważyć, że grunt, którego właścicielami w częściach ułamkowych wynoszących 1/2 są wspólnicy Spółki, w tym Wnioskodawca, był wykorzystywany w ramach prowadzonej w formie spółki jawnej działalności gospodarczej na podstawie umowy użyczenia. Grunt ten nie stanowił składnika majątku Spółki, nie został wniesiony do tej Spółki przez jej wspólników. Dlatego jego sprzedaż wraz z poczynionymi na nim inwestycjami stanowiącymi część składową gruntu należy rozpatrywać pod kątem możliwości powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 powoływanej ustawy. Należy przy tym zauważyć, że Spółka tylko wykorzystywała grunt do prowadzenia na nim działalności gospodarczej. Sam fakt korzystania z gruntu, będącego współwłasnością Wnioskodawcy, przez Spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, nie powoduje, że w momencie jego sprzedaży uzyska on przychód z działalności gospodarczej.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, która nie została uprzednio wniesiona do Spółki jako składnik majątku, a jedynie wykorzystywana do celów prowadzonej działalności gospodarczej w ramach tej Spółki na podstawie umowy użyczenia, zastosowanie będą miały przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z czym nie powstanie przychód określony w art. 10 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Organ zwraca uwagę, że dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych - na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy - istotne znaczenie ma data ich nabycia. W niniejszej sprawie nabycie przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości nastąpiło w 1998 r. Zatem planowana sprzedaż nastąpi po upływie 5-letniego terminu, o którym mowa w ww. przepisie, a więc nie będzie stanowiła źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W niniejszej sprawie upłynął wskazany w tym przepisie pięcioletni okres, liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie zbywanej nieruchomości. W konsekwencji kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ jego odpłatne zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jego nabycia. Sprzedaż ta nie będzie również skutkowała powstaniem przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Zatem przychód uzyskany z odpłatnego zbycia wskazanej we wniosku nieruchomości (w tym w części przypadającej na posadowiony na niej budynek) nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w związku z tym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.