0112-KDIL2-2.4011.154.2021.2.AA - Źródło przychodu z najmu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2021 r. (data wpływu 10 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu ryczałtem ewidencjonowanym - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismem z 13 maja 2021 r. (data wpływu 13 maja 2021 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z najmu ryczałtem ewidencjonowanym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2013 r. Wnioskodawczyni postanowiła wynająć część swojego prywatnego domu na gabinet lekarski. W tym samym czasie prowadziła czynną działalność gospodarczą VAT. Wnioskodawczyni udała się z umową najmu do Urzędu Skarbowego w swoim mieście celem opodatkowania najmu. Urzędnik pomógł wypełnić wniosek i poinformował o opodatkowaniu najmu ryczałtem w wysokości 8,5%. Systematycznie ten podatek Wnioskodawczyni wpłacała.

Wnioskodawczyni w 2020 r. przeszła na emeryturę i zaprzestała swojej działalności gospodarczej. Została poinformowana przez Urząd Skarbowy (...), że powinna odprowadzić wstecz podatek VAT od najmu, bo w czasie wynajmu prowadziła działalność gospodarczą. Przez 7 lat na podstawie decyzji tego samego US płaciła zryczałtowany podatek 8,5%.

Lokal był majątkiem osobistym Wnioskodawczyni, nie był składnikiem majątku firmy, którą prowadziła i nie wynajmowała go w sposób ciągły.

W celu wynajęcia lokalu Wnioskodawczyni nie korzystała z usług pośrednika, nie zatrudniała pracowników w celu obsługi najmu, wreszcie nie oferowała najemcy dodatkowych usług. Co do zasady, czynności Wnioskodawczyni sprowadzały się do podpisania umowy, sporządzenia protokołu przekazania lokalu oraz przekazania kluczy najemcy. Nie można zatem mówić, że działalność Wnioskodawczyni w ww. zakresie miała charakter zorganizowany, czy była wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wynagrodzenie z najmu Wnioskodawczyni wykorzystywała na swoje osobiste cele prywatne, tj. na spłatę prywatnego kredytu, który musiała wziąć po rozwodzie i podziale majątku z byłym mężem.

Ponadto profil działalności firmy Wnioskodawczyni (...) nie miał nic wspólnego z wynajmowaniem lokali, nie działał w ramach działalności związanej z wynajmem lokali.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni udzieliła odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy w momencie rozpoczęcia najmu w 2013 r., złożyła Pani naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych?

Tak, w momencie rozpoczęcia najmu w 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Oświadczenie to złożyła na odpowiednim druku wskazanym przez obsługującego interesantów w biurze obsługi klienta w Urzędzie Skarbowym (...).

2. Czy do dnia dzisiejszego dokonywała Pani zmian w wyborze formy opodatkowania; jeśli tak, należy wskazać - jakie?

Nie, nigdy Wnioskodawczyni nie dokonywała zmian w wyborze formy opodatkowania.

3. Czy w stosunku do opisanej sprawy toczyło (toczy) się postępowanie podatkowe lub kontrolne; jeśli tak - to należy wskazać:

* kiedy i przez kogo dokładnie było ono wszczęte,

* jaki był/jest zakres postępowania podatkowego lub kontrolnego,

* czy zostało zakończone i czy sprawa została rozstrzygnięta decyzją lub postanowieniem organu podatkowego?

Nie, w stosunku do opisanej sprawy nie toczyło się i nie toczy postępowanie podatkowe lub kontrolne.

Prośba Wnioskodawczyni o interpretację podatkową wynika z faktu, że jest nagabywana telefonicznie przez pracownika Urzędu Skarbowego, który nakłania ją do dobrowolnego opodatkowania wynajmu podatkiem Vat, pomimo wspomnianego wyżej skutecznego zgłoszenia w formie ryczałtu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskiwane z tytułu najmu lokalu, który nie jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej i nie jest składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą, Wnioskodawczyni mogła zaliczyć do przychodów osobistych, które są opodatkowane ryczałtem 8,5%?

Zdaniem Wnioskodawczyni Urząd Skarbowy sugeruje, że powinna opodatkować się dobrowolnie wstecz. Na to Wnioskodawczyni się nie zgadza, gdyż płaciła sumiennie podatek od 2013 r., za ten wynajem zgodnie z ustaleniem i decyzją Urzędu Skarbowego (...). Nie rozliczała więc VAT-u do przychodów z tytułu najmu. Wnioskodawczyni prowadziła ten najem w dobrej wierze w i uczciwie wg zaleceń US. US po 7 latach zmienia po fakcie decyzję, kiedy już nie ma najmu z tamtym najemcą.

Poza tym przecież przychody uzyskiwane z tytułu najmu prywatnego można zaliczyć do odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów, wtedy gdy najem nie jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej bądź gdy nie jest składnikiem majątku związanym z tą działalnością. A tak było w przypadku Wnioskodawczyni.

Swoje stanowisko Wnioskodawczyni poparła szerokim zestawem interpretacji już rozstrzygniętych przez KIS. Jednak Urząd Skarbowy (...) domaga się od Wnioskodawczyni interpretacji indywidualnej na piśmie. Nie jest argumentem, że sprawa została już odgórnie usystematyzowana i nie daje możliwości innej interpretacji, jak próbuje sugerować US.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem: za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Na podstawie art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - z zakresu przedmiotowego pozarolniczej działalności gospodarczej wykluczone zostały czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Z powyższych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

* zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

* nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 tej ustawy, oraz

* wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano wyżej, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

* celu zarobkowego,

* ciągłości,

* zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy - do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. Na takie zorganizowanie w odniesieniu do najmu mogą wskazywać (chociaż nie są decydujące) zwłaszcza niektóre okoliczności - takie jak dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług czy znaczna liczba wynajmowanych nieruchomości lub podpisywanych umów.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podejmowanych przez podatnika działań, które mieszczą się w ramach zwykłego wykonywania prawa własności, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy stanu faktycznego. Istotne znaczenie, choć niedecydujące, mają również poszczególne elementy stanu faktycznego, będące efektem aktywnych działań podatnika, np. to w jaki sposób i w jakim celu zostały nabyte nieruchomości będące przedmiotem najmu (w drodze zakupu, spadku, darowizny). Duże znaczenie ma również to, czy podatnik ma zamiar nabywać kolejne nieruchomości celem ich wynajmu, tj. czy planuje rozszerzać skalę prowadzonego najmu. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy: osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 ww. ustawy: opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką". Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym (art. 6 ust. 1a omawianej ustawy podatkowej).

Stosownie do art. 6 ust. 1b powyższej ustawy: przychody uzyskane z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1a, podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych również, jeżeli są uzyskiwane przez podatników, o których mowa w art. 8 ust. 1.

Zgodnie z art. 9 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. - w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Stosownie natomiast do art. 9 ust. 4 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. - w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego - złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

Z kolei wysokość stawek ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych została przez ustawodawcę ustalona w art. 12 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a tej ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r. - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Natomiast od 1 stycznia 2018 r. art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy brzmi: ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r. - ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. b ww. ustawy: ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym.

Natomiast jak wynika z art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. d cytowanej ustawy: ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu świadczenia usług wynajmu i obsługi nieruchomości własnych lub dzierżawionych (PKWiU 68.20.1).

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w 2013 r. postanowiła wynająć część swojego prywatnego domu na gabinet lekarski. W momencie rozpoczęcia najmu w 2013 r. Wnioskodawczyni złożyła Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Po tym Wnioskodawczyni nie dokonywała zmian w zakresie formy opodatkowania tego najmu. Lokal był majątkiem osobistym Wnioskodawczyni, nie był składnikiem majątku firmy, którą prowadziła, i nie wynajmowała go w sposób ciągły. W celu wynajęcia lokalu Wnioskodawczyni nie korzystała z usług pośrednika, nie zatrudniała pracowników w celu obsługi najmu, wreszcie nie oferowała najemcy dodatkowych usług. Co do zasady, czynności Wnioskodawczyni sprowadzały się do podpisania umowy, sporządzenia protokołu przekazania lokalu oraz przekazania kluczy najemcy.

Zatem sposób prowadzenia przez Wnioskodawczynię najmu opisanego lokalu powoduje, że przychody z tego tytułu można zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z tytułu najmu lokalu, który nie jest składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą, należało zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mógł zostać opodatkowany zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 8,5%.

Ponadto Organ wyjaśnia, że przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest wyłącznie kwestia dotycząca opodatkowania przychodów z najmu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne i nie dotyczy opodatkowania tych przychodów podatkiem od towarów i usług, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania.

Ponadto, przy wydawaniu niniejszej interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym, wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.