0112-KDIL2-2.4011.137.2019.2.IM - PIT w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek - uzupełniony pismem z 20 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W listopadzie 2019 Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem nieruchomość o pow. 0,389 ha, na której znajduje się budynek mieszkalny. Zakupioną nieruchomość Wnioskodawczyni kupiła pod działalność gospodarczą (prowadzi biuro rachunkowe) i chce po remoncie przenieść tam biuro, a z części pozostałej wyremontować i wynajmować mieszkania lokatorom. Budynek zajmuje ok. 1000 m, natomiast pozostała część to ziemia, którą Wnioskodawczyni planowała sprzedać po upływie 5 lat na działki pod zabudowę. Wnioskodawczyni zamierzała to podzielić i każdą działkę osobno sprzedać, ponieważ nie potrzebuje większej ilości terenu. Z przodu budynku będzie miała parking dla klientów. Wnioskodawczyni zaznacza, że w akcie notarialnym zaznaczone jest, że zakup nieruchomości jest pod działalność gospodarczą Biuro Rachunkowe, ponieważ brała na zakup kredyt inwestycyjny.

Z przodu budynku Wnioskodawczyni będzie miała parking dla klientów. Nie zamierza zamieszkać w kupionej nieruchomości, a jedynie wykonywać w niej swoją działalność oraz poszerzyć ją o wynajem lokali mieszkalnych. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku Vat oraz ma wspólność majątkową z mężem.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania.

* W jakim celu Wnioskodawczyni nabyła część nieruchomości, którą zamierza sprzedać (dalej: część nieruchomości podlegająca sprzedaży)?

Nieruchomość została zakupiona pod prowadzoną działalność gosp. Biuro Rachunkowe. Jest to działka zabudowana budynkiem, w którym Wnioskodawczyni będzie prowadziła działalność, a pozostała część ziemia będzie na sprzedaż.

* Czy część nieruchomości podlegająca sprzedaży została nabyta do majątku prywatnego Wnioskodawczyni, w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych; jeżeli tak - czy w takich celach osobistych zostanie wykorzystana; jeśli nie - dlaczego?

Nie, część ziemia została nabyta jednym aktem pod jednym nr, wszystko na Agata Janusz Adamkiewicz z celem zakupu pod działalność gospodarczą. Nie w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, ponieważ Wnioskodawczyni ma dom mieszkalny, a tą nieruchomość z ziemią kupiła pod działalność.

* Czy część nieruchomości podlegająca sprzedaży była bądź będzie związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni i czy będzie wprowadzona do ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawczyni?

Całą zakupioną nieruchomość Wnioskodawczyni wprowadziła do ewidencji ŚT.

* Czy na dzień planowanej sprzedaży część nieruchomości podlegająca sprzedaży będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, czy Wnioskodawczyni wystąpiła/wystąpi o opracowanie takiego planu dla części nieruchomości podlegającej sprzedaży?

Tak, Wnioskodawczyni złożyła już w gminie wniosek o zagospodarowanie przestrzenne na ziemię/działki, które planuje sprzedać. Na razie do sprzedaży jeszcze nie doszło.

* Czy Wnioskodawczyni poczyniła jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości bądź uatrakcyjnienia części nieruchomości podlegającej sprzedaży; jeśli tak - jakie i kiedy;

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawczyni nie poniosła żadnych nakładów zwiększających wartość ziemi. Została na całej działce podłączona jedynie woda, której nie było. Wnioskodawczyni dokonała tego po zakupie w listopadzie 2019.

* Czy w stosunku do części nieruchomości podlegającej sprzedaży Wnioskodawczyni podejmowała/podejmie inne działania niż jej podział, jak np.: zmiana przeznaczenia terenu, lub jakiekolwiek inne działania; jeśli tak - jakie i w jakim celu?

W stosunku do planowanych działek nic oprócz wniosku o zagospodarowanie przestrzenne na razie Wnioskodawczyni nie robiła. Jeśli otrzyma warunki zabudowy, drugą rzecz, którą chce zrobić, to podział całej ziemi na działki, aby każdą z nich osobno sprzedać (Wnioskodawczyni planuje podział na 3 działki).

* Czy Wnioskodawczyni występowała/wystąpi o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla części nieruchomości podlegającej sprzedaży?

Tak, Wnioskodawczyni występowała o warunki zabudowy w grudniu 2019.

* Czy i jakie działania marketingowe Wnioskodawczyni podjęła/podejmie w celu sprzedaży część nieruchomości podlegającej sprzedaży?

Wnioskodawczyni nie podejmuje żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży części nieruchomości.

* Czy Wnioskodawczyni posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz wymienionych we wniosku), jeśli tak - to ile i jakie?

Wnioskodawczyni nie posiada więcej nieruchomości w celu dalszej sprzedaży. Kupiła nieruchomość, która znajduje się blisko miejsca zamieszkania, w celu przeniesienia biura, a że była do tego dołączona ziemia, której nie potrzebuje, planuje to sprzedać.

* Czy Wnioskodawczyni dokonywała wcześniej sprzedaży nieruchomości, jeżeli tak - należy podać odrębnie dla każdej sprzedanej nieruchomości:

o kiedy i w jaki sposób Wnioskodawczyni weszła w posiadanie tych nieruchomości;

o w jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Wnioskodawczynię;

o w jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię od momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży;

o kiedy Wnioskodawczyni dokonała ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży;

o ile nieruchomości zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych, to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)

o na co zostały przeznaczone środki ze sprzedaży tych nieruchomości?

Nigdy Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży żadnej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy jeżeli Wnioskodawczyni podzieli i sprzeda pozostałą część nieruchomości pod działki budowlane, przed upływem 5 lat, to może otrzymaną zapłatę przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe i w ciągu 3 lat rozliczyć się z tego?

2. Czy Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek od sprzedanej części?

Zdaniem Wnioskodawczyni, jeżeli kupiła nieruchomość, na której stoi budynek oraz pozostała część to ziemia, której Wnioskodawczyni nie będzie użytkować pod swoją działalność gospodarczą, to sprzedaż tej ziemi przed upływem 5 lat będzie mogła rozliczyć w ciągu 3 lat na PIT-39 i przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że w 2019 r. Wnioskodawczyni zakupiła wraz z mężem nieruchomość, na której znajduje się budynek mieszkalny, w celu wykorzystania w działalności gospodarczej (tak też wskazano w akcie notarialnym z uwagi na finansowanie tej inwestycji kredytem inwestycyjnym). Jednak do celów prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawczyni wykorzysta budynek (umiejscowi tam biuro oraz wynajmowane mieszkania), część gruntu pod budowę parkingu, natomiast pozostałą część gruntu zamierza zbyć, ponieważ - jak wskazała Wnioskodawczyni - nie potrzebuje większej ilości terenu.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 omawianej ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej jest również - w myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy - przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się - stosownie do treści art. 14 ust. 2c tej ustawy - przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów należy zauważyć, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej. O tym, jaki składnik majątku może stanowić środek trwały, decydują regulacje zawarte w art. 22a i art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym nie wszystkie wymienione w nich rodzaje składników majątku mogą podlegać amortyzacji podatkowej.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy: amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższych wyjaśnień wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości uznania danego składnika majątku za środek trwały od ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ani też dokonywania jego amortyzacji (zwłaszcza, że część środków trwałych objęta jest ustawowym wyłączeniem z amortyzacji podatkowej).

Z powyższego wynika, że określony składnik majątku podatnika jest środkiem trwałym, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Po spełnieniu łącznie wszystkich ww. przesłanek określony składnik majątku spełnia definicję środka trwałego. Ponadto wszystkie składniki majątku (poza składnikami wymienionymi w art. 22d ust. 1 ustawy), które stanowią środki trwałe w rozumieniu ustawy, powinny zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych - niezależnie od tego, czy podlegają amortyzacji, czy też nie.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że regulacją art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty został przychód z odpłatnego zbycia tych składników majątku, które podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, niezależnie od tego, czy podatnik wprowadził, czy też nie wprowadził tych składników do tej ewidencji, jak również od tego, czy zaliczał do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

W tym miejscu należy podkreślić, że nieruchomość, o której mowa we wniosku, w całości została wpisana do stosownej ewidencji, co stanowi potwierdzenie, że zamiarem Wnioskodawczyni było jej wykorzystywanie w prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że działania Wnioskodawczyni, tj. cel zakupu (działalność gospodarcza, a nie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych), wystąpienie o warunki zabudowy, podział części nieruchomości, która ma podlegać sprzedaży noszą cechy działalności gospodarczej spełniającej definicję określoną w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis stanowi, że: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej-oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w ww. regulacji omawianej ustawy opiera się na trzech przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Zarobkowy cel działalności oznacza, że jest ona prowadzona w celu uzyskania zysku (zarobku) i jest nakierowana na zaspokajanie cudzych potrzeb. Oczywiście nie zawsze można utożsamiać zarobkowego charakteru działalności gospodarczej z faktycznym osiąganiem dochodów z tej działalności, ponieważ działalność gospodarcza często jest związana z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Czym innym jest bowiem motyw zysku, a czym innym efekt osiągnięcia zysku.

Działalność gospodarcza handlowa natomiast - zgodnie z definicją Wielkiego Słownika Języka Polskiego (www.wsjp.pl) - jest to działalność polegająca na kupowaniu towaru od kogoś i sprzedawaniu go następnie z zyskiem komuś innemu. Oznacza to, że działalnością handlową jest sprzedaż tego majątku, który został nabyty w celach odsprzedaży, a nie w celu spożytkowania go na własne potrzeby. Przede wszystkim istotne jest, w jakim celu nabywana jest nieruchomość. Jeżeli nabycie następuje jako lokata kapitału, czyli nabycie gruntu z zamiarem jego późniejszego zbycia i osiągnięcia z tego tytułu zysku, to możemy mieć do czynienia z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ocena jednak, czy dana osoba fizyczna - sprzedając działki - działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji) i wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że planowana sprzedaż części nieruchomości nastąpi w wykonaniu pozarolniczej działalności gospodarczej. Z treści wniosku wynika, że zakupioną w 2019 r. nieruchomość - pod działalność gospodarczą - Wnioskodawczyni zamierza po uzyskaniu warunków zabudowy podzielić na 3 działki i sprzedać. Wnioskodawczyni nieruchomość nabyła jednym aktem notarialnym, nie w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Całą zakupioną nieruchomość wprowadziła do ewidencji środków trwałych. Z wniosku wynika też, że Wnioskodawczyni złożyła w gminie wniosek o zagospodarowanie przestrzenne na ziemię/działki, które planuje sprzedać. Na dzień dzisiejszy nie poniosła żadnych nakładów zwiększających wartość ziemi, natomiast na całej działce została podłączona woda.

Opisane powyżej zdarzenia pozwalają na ustalenie, że w przypadku Wnioskodawczyni spełnione zostały przesłanki pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. działalność wykonywana jest i będzie we własnym imieniu i na własny rachunek, w sposób zorganizowany i ciągły oraz w celu zarobkowym.

Ponadto zakup nieruchomości w 2019 r., a następnie w krótkim odstępie czasu jej uatrakcyjnienie oraz zamiar zawarcia transakcji sprzedaży działek powstałych z jej podziału nie może mieć ze swej istoty charakteru przypadkowego, incydentalnego. Czynności Wnioskodawczyni mają charakter profesjonalny i zorganizowany - wymagają one bowiem podejmowania szeregu zaplanowanych i przemyślanych czynności. Ponadto czynności nakierowane są na osiągnięcie określonego dochodu.

W opinii Organu - całokształt czynności dokonywanych przez Wnioskodawczynię świadczy bezsprzecznie o celowym działaniu, które ujawnia zamiar zbycia nieruchomości. W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni dokonała uatrakcyjnienia części nieruchomości przez jej podział na mniejsze działki, doprowadzenie wody. Ponadto Wnioskodawczyni sama występowała z wnioskiem o wydanie decyzji o warunki zabudowy poszczególnych działek.

Zatem - w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni - podejmując ww. czynności - zaangażowała środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia części nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Tym samym, dochód, jaki Wnioskodawczyni uzyska z planowanej sprzedaży części nieruchomości, będzie podlegał opodatkowaniu jako pochodzący z wyodrębnionego źródła przychodu, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy od podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, przychodów z takiej sprzedaży nie można kwalifikować do przychodów ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku Wnioskodawczyni nie został spełniony pierwszy warunek określony w tym przepisie, który precyzuje, że odpłatne zbycie nie może następować w wykonaniu działalności gospodarczej.

Reasumując - jeżeli Wnioskodawczyni podzieli i sprzeda pozostałą część nieruchomości pod działki budowlane, uzyskany dochód będzie podlegał opodatkowaniu jako pochodzący z wyodrębnionego źródła przychodu, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy od podatku dochodowym od osób fizycznych. Otrzymanej zapłaty Wnioskodawczyni nie może zatem przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe i w ciągu 3 lat rozliczyć się z tego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.