0112-KDIL2-1.4012.68.2017.2.SS

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2017 r. (data wpływu 30 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu 11 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania czynności przekazania samochodu wykupionego z leasingu na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz

* opodatkowania późniejszej sprzedaży samochodu

- jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności przekazania samochodu wykupionego z leasingu na cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz opodatkowania późniejszej sprzedaży samochodu. Wniosek uzupełniono w dniu 11 maja 2017 r. poprzez uiszczenie dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą "A". Jest zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług (dalej "podatek VAT") w Polsce, jako podatnik VAT czynny. W ramach prowadzonej działalności w dniu 15 maja 2014 r. Zainteresowany zawarł umowę leasingu samochodu osobowego Hyundai ix35, na okres 35 miesięcy. Wyżej wskazany samochód Wnioskodawca wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej, ujmując w ewidencji VAT zakupu oraz deklaracjach VAT-7, jako podatek VAT naliczony, równowartość 50% podatku VAT zapłaconego od rat leasingowych i opłat związanych z użytkowaniem tego samochodu.

Po zakończeniu umowy leasingowej Wnioskodawca nie zamierza wykorzystywać go w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Z umowy z leasingodawcą wynika, że może on wykupić ww. samochód, nie wprowadzając go jednocześnie do środków trwałych firmy, do majątku prywatnego oraz wykorzystywać wyłącznie dla celów osobistych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą - tzw. wykup prywatny. Wnioskodawca rozważa możliwość takiego wykupu oraz późniejszą sprzedaż tego samochodu z majątku prywatnego na rzecz osoby trzeciej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym wykup prywatny, późniejsza sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu osobowego Hyundai ix35, nabytego po zakończeniu leasingu, nie wprowadzonego do środków trwałych firmy, wykorzystywanego jedynie do celów osobistych, niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samochodu osobowego, zakupionego po zakończeniu umowy leasingu, niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych firmy, wykorzystywanego jedynie do celów osobistych, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, samochód zakupiony po zakończeniu umowy leasingu, który nie będzie wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, a jedynie do celów osobistych, nie wchodzi do majątku przedsiębiorstwa, a do majątku prywatnego podatnika, wobec czego jego sprzedaż nie może podlegać opodatkowaniu VAT. Czynność taka, pomimo prowadzonej działalności gospodarczej realizowana jest w ramach rozporządzania majątkiem osobistym, a zatem nie oznacza wykonywania w tym zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, Wnioskodawcy, co do opisywanej czynności, nie możemy uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Opodatkowaniem podatkiem VAT, według stawki podstawowej, podlegałaby wyłącznie sprzedaż ww. samochodu wykupionego po zakończeniu umowy leasingu na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, za dostawę towarów, o której mowa art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, nie można uznać nabycia przez Wnioskodawcę do majątku prywatnego uprzednio leasingowanego samochodu. Po pierwsze bowiem czynność taka stanowić będzie opodatkowaną dostawę towarów u leasingodawcy (sprzedawcy), czego konsekwencją jest brak możliwości przyjęcia, że czynność ta stanowi opodatkowaną dostawę towarów u drugiej strony takiej czynności (leasingobiorcy - kupującego). Ponadto, nie występuje tu "nieodpłatne przekazanie", ponieważ nabycie następuje bezpośrednio z majątku sprzedawcy do majątku prywatnego Wnioskodawcy, czego konsekwencją jest brak możliwości uwzględnienia podatku naliczonego z tytułu zakupu w ewidencji oraz deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów, co do zasady podlega opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynność ta jest wykonywana odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Podkreślić jednak należy, że dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

I tak, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459), zwanej dalej k.c., przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Jeżeli finansujący zobowiązał się, bez dodatkowego świadczenia, przenieść na korzystającego własność rzeczy po upływie oznaczonego w umowie czasu trwania leasingu, korzystający może żądać przeniesienia własności rzeczy w terminie miesiąca od upływu tego czasu, chyba że strony uzgodniły inny termin - art. 709¹⁶ k.c.

Wobec powyższego, umowa leasingu - co do zasady - sprowadza się do używania rzeczy i pobierania pożytków, nie rodzi natomiast powstania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle ustawy o podatku od towarów i usług, leasing operacyjny jest usługą zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu - jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi.

Zatem należy przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością - dostawą towaru - niezwiązaną z samą umową leasingu operacyjnego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą "A". Jest zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług w Polsce, jako podatnik VAT czynny. W ramach prowadzonej działalności w dniu 15 maja 2014 r. Zainteresowany zawarł umowę leasingu samochodu osobowego Hyundai ix35, na okres 35 miesięcy. Wyżej wskazany samochód Wnioskodawca wykorzystywał w prowadzonej działalności gospodarczej, ujmując w ewidencji VAT zakupu oraz deklaracjach VAT-7, jako podatek VAT naliczony, równowartość 50% podatku VAT zapłaconego od rat leasingowych i opłat związanych z użytkowaniem tego samochodu. Po zakończeniu umowy leasingowej Zainteresowany nie zamierza wykorzystywać samochodu w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Z umowy z leasingodawcą wynika, że może on wykupić ww. samochód, nie wprowadzając go jednocześnie do środków trwałych firmy, do majątku prywatnego oraz wykorzystywać wyłącznie dla celów osobistych, niezwiązanych z działalnością gospodarczą - tzw. wykup prywatny. Wnioskodawca rozważa możliwość takiego wykupu oraz późniejszą sprzedaż tego samochodu z majątku prywatnego na rzecz osoby trzeciej.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą w pierwszej kolejności kwestii, czy wykup prywatny samochodu osobowego, nabytego po zakończeniu umowy leasingu, nie wprowadzonego do środków trwałych firmy, wykorzystywanego jedynie do celów osobistych, niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowi odpłatną dostawę towaru w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu VAT.

W związku z powyższym, w sytuacji nieodpłatnego przekazania samochodu na cele osobiste koniecznym jest dokonanie analizy, czy - w świetle art. 7 ust. 2 ustawy - zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w powołanym przepisie.

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że ustawodawca zrównuje czynności dokonane bez wynagrodzenia z czynnościami odpłatnymi, przy spełnieniu warunków wymienionych w tym przepisie. W ten sposób wszelkie nieodpłatne przekazanie przez podatnika należących do jego przedsiębiorstwa towarów, wchodzi w zakres objęty pojęciem "odpłatnej dostawy towarów", o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, po wykupie przedmiotowego samochodu, Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał go w prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z tym jego nabycie nie będzie związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Zatem, w zaistniałej sytuacji, Zainteresowanemu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy wykupie tego samochodu.

W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę na cele osobiste samochodu osobowego, wykupionego z leasingu, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem - z uwagi na zamierzone przekazanie na cele osobiste - nie będzie przysługiwało Zainteresowanemu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę przedmiotowego samochodu osobowego na cele osobiste, natychmiast po jego wykupie, nie będzie stanowić odpłatnej dostawy towarów, a zatem nie będzie podlegało ustawie o podatku od towarów i usług.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia opodatkowania czynności ewentualnej późniejszej sprzedaży opisanego samochodu osobowego.

Z powołanych wcześniej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przedmiotowej sprawie w świetle okoliczności wskazanych przez Wnioskodawcę uznać należy, że Zainteresowany dokonując w przyszłości sprzedaży samochodu nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany, zbywając samochód, stanowiący jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego zamierzona czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że ewentualna późniejsza sprzedaż samochodu osobowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie będzie występował w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.