0112-KDIL2-1.4012.631.2017.2.DS - Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego polegającego na rewitalizacji budynku dworca oraz korekty podatku odliczonego po podpisaniu umowy użyczenia pomieszczenia w celu prowadzenia kasy biletowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2017 r. (data wpływu 28 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2018 r. (data wpływu 15 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego polegającego na rewitalizacji budynku dworca oraz korekty podatku odliczonego po podpisaniu umowy użyczenia pomieszczenia w celu prowadzenia kasy biletowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego polegającego na rewitalizacji budynku dworca oraz korekty podatku odliczonego po podpisaniu umowy użyczenia pomieszczenia w celu prowadzenia kasy biletowej. Dnia 15 lutego 2018 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest w trakcie przygotowywania wniosku o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego, zadania inwestycyjnego polegającego na rewitalizacji budynku dworca.

Budynek dworca jest własnością Gminy. Nabyty został nieodpłatnie, na podstawie aktu notarialnego z dnia 29 listopada 2012 r. od A S.A. Obecnie w budynku wynajmowany jest jeden lokal mieszkalny oraz pomieszczenie na prowadzenie kasy biletowej. Z tego tytułu pobierany jest czynsz. Czynsz za lokal mieszkalny objęty jest stawką zwolnioną, natomiast czynsz za pomieszczenie przeznaczone na kasę biletową opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23%.

Projekt rewitalizacji budynku dworca obejmuje jego przebudowę, rozbudowę, nadbudowę i zmianę sposobu użytkowania, z budynku usługowo-mieszkalnego na budynek usługowy.

Obiekt jest budynkiem 4-kondygnacyjnym, podpiwniczonym. Po rewitalizacji parter obiektu ma być przeznaczony do obsługi pasażerów (poczekalnia, hol kasowy, kasa biletowa, zaplecze kasy biletowej, informacja turystyczna, toalety ogólnodostępne). Na tej kondygnacji uwzględniono również funkcję dodatkową, tj. gastronomię. Na pierwszym piętrze znajdować się będą pomieszczenia Straży Miejskiej oraz Klub Seniora z salami do zajęć indywidualnych i grupowych. Natomiast drugie piętro przeznaczono na pomieszczenia Ośrodka Pomocy Społecznej.

Gmina rozważa możliwość podpisania ze spółką B Sp. z o.o. umowy użyczenia pomieszczeń, które przeznaczone będą na prowadzenie kasy biletowej. Pozostała powierzchnia znajdująca się na parterze służyć ma zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty związanych z transportem.

Gmina w obecnych założeniach nie zamierza wykorzystywać pomieszczeń zaprojektowanych jako funkcja dodatkowa na prowadzenie gastronomii. Pomieszczenia te nie będą przedmiotem wynajmu, mają służyć jako pomieszczenia pomocnicze dla Ośrodka Pomocy Społecznej lub Straży Miejskiej. Pomieszczenia znajdujące się na piętrze, które będą przeznaczone na siedzibę Straży Miejskiej, Ośrodka Pomocy Społecznej oraz Klubu Seniora, służyć będą działalności publicznej, nie będą służyły działalności opodatkowanej.

Pismem z dnia 12 lutego 2018 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy o następujące informacje:

* Ad. 1. Po rewitalizacji budynku dworca kasa biletowa będzie przedmiotem umowy użyczenia. Głównym celem prowadzenia kasy biletowej jest zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, co należy do zadań własnych Gminy. W budynku dworca Gmina nie będzie prowadziła działalności opodatkowanej. Budynek wykorzystywany będzie na zadania z zakresu zadań publicznoprawnych, tak więc po zakończeniu rewitalizacji obiekt wykorzystywany będzie wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

* Ad. 2. Po zakończeniu inwestycji i oddaniu jej do użytkowania, kasa biletowa zostanie oddana spółce B Sp. z o.o. na podstawie umowy użyczenia.

* Ad. 3. W złożonym wniosku wskazano, że parter obiektu ma być przeznaczony do obsługi pasażerów (poczekalnia, hol kasowy, kasa biletowa, zaplecze kasy biletowej, informacja turystyczna, toalety ogólnodostępne). Na pierwszym piętrze znajdować się będą pomieszczenia Straży Miejskiej oraz Klub Seniora z salami do zajęć indywidualnych i grupowych. Natomiast drugie piętro przeznaczono na pomieszczenia Ośrodka Pomocy Społecznej. Pomieszczenia zaprojektowane na parterze jako funkcja dodatkowa, mają służyć jako pomieszczenia pomocnicze dla Ośrodka Pomocy Społecznej lub Straży Miejskiej.

W związku z powyższym, po rewitalizacji budynku dworca, w obiekcie tym nie będzie lokalu, który byłby wykorzystywany na cele mieszkalne, czyli do czynności zwolnionych.

* Ad. 4. Straż Miejska, Ośrodek Pomocy Społecznej oraz Klub Seniora będą realizowały wyłącznie zadania z zakresu zadań publicznoprawnych.

* Ad. 5. Po zakończeniu rewitalizacji dworca i oddaniu kasy biletowej na podstawie umowy użyczenia spółce B Sp. z o.o., zakupione w związku z realizowanym projektem towary i usługi wykorzystywane będą do celów innych niż działalność gospodarcza, a więc nie będą służyć zarówno do celów wykonywanej przez Gminę działalności gospodarczej, jak i celów innych niż działalność gospodarcza.

* Ad. 6. Zakupione w związku z realizowanym projektem towary i usługi nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania zarówno czynności opodatkowanych, jak i czynności zwolnionych od podatku VAT.

* Ad. 7. Gmina zamierza skorygować wydatki poniesione w trakcie realizacji inwestycji polegającej na przebudowie, rozbudowie, nadbudowie budynku dworca. Wydatki obejmować będą roboty w zakresie branży budowlanej, jak również roboty z zakresu branży elektrycznej, sanitarnej oraz wydatki związane z zagospodarowaniem terenu (miejsce na pojemniki na odpady komunalne wraz z dojściem i utwardzeniem), nadzorem inwestorskim, wyposażeniem obiektu a także promocją (tablice informacyjne i pamiątkowe dotyczące projektu).

* Ad. 8. Środkiem trwałym jest cały obiekt, tj. budynek dworca, w którym znajduje się pomieszczenie przeznaczone na kasę biletową. Wartość nakładów inwestycyjnych podwyższy dotychczasową wartość środka trwałego, tj. budynku dworca. Wartość tych nakładów przekroczy kwotę 15 tysięcy złotych.

* Ad. 9. Zgodnie ze złożonym wnioskiem o dofinansowanie w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, termin realizacji projektu rewitalizacji budynku dworca określony został na okres od dnia 2 lipca 2018 r. do dnia 30 listopada 2020 r. Planowane zakończenie inwestycji określone zostało na 30 listopada 2020 r. Oddanie do użytkowania obiektu dworca, w tym lokalu przeznaczonego na kasę biletową nastąpi po zakończeniu inwestycji, a więc powinno nastąpić w roku 2020.

* Ad. 10. Zmiana przeznaczenia użytkowanej kasy biletowej nastąpi z dniem podpisania umowy użyczenia ze spółką B Sp. z o.o. Podpisanie umowy nastąpi przed oddaniem zrewitalizowanego budynku dworca do użytkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego polegającego na rewitalizacji budynku dworca?

2. Czy Gmina po podpisaniu umowy użyczenia pomieszczenia w celu prowadzenia kasy biletowej, będzie zobowiązana do korekty podatku odliczonego, obliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

* Ad. 1. Gmina uważa, że do czasu, kiedy przeznaczone na kasę biletową pomieszczenia w budynku dworca, będą przedmiotem wynajmu, za który pobierany jest czynsz najmu, a więc wykorzystywane będą do czynności opodatkowanych, będzie miała prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego, polegającego na rewitalizacji budynku dworca na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221). Nabyte towary i usługi wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej polegającej na wynajmie pomieszczenia przeznaczonego na kasę biletową oraz do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. na cele prowadzonej działalności publicznej (transport, siedziba Straży Miejskiej, Ośrodka Pomocy Społecznej, Klubu Seniora). Kwota podatku naliczonego obliczona zostanie zgodnie ze sposobem określenia proporcji. W przypadku jednostki samorządu terytorialnego "sposób określenia proporcji" ustalony zostanie na podstawie wzoru określonego w § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193).

* Ad. 2. Gmina uważa, że po podpisaniu ze spółką B Sp. z o.o. umowy użyczenia pomieszczeń w budynku dworca, w celu prowadzenia kasy biletowej, zobowiązana będzie do dokonania korekty podatku odliczonego, obliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, ze względu na zmianę przeznaczenia obiektu do czynności, w stosunku do których Gminie nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Po podpisaniu przez Gminę umowy użyczenia, na podstawie której Gmina udostępni nieodpłatnie pomieszczenie w budynku dworca, w celu prowadzenia kasy biletowej, nastąpi zmiana przeznaczenia budynku wyłącznie do celów publicznych, a więc innych niż działalność gospodarcza. Czynność ta spowoduje brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Użyczenie pomieszczeń, w celu prowadzenia kasy biletowej, związane będzie ściśle z nałożonymi na Gminę zadaniami własnymi, obejmującymi m.in. sprawy lokalnego transportu zbiorowego określone w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1875). Świadczona usługa będzie ściśle związana z działalnością Gminy, której w głównej mierze jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W związku z powyższym, czynności tej nie można uznać za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zmiana przeznaczenia obiektu dworca spowoduje obowiązek korekty podatku odliczonego na zasadach określonych w art. 91 ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wynika z powyższego, podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze m.in. w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższa regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. , poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 cyt. rozporządzenia).

W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Zgodnie z § 2 pkt 8 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego - rozumie się przez to:

W myśl § 3 ust. 1 tego rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden "całościowy" sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Jednocześnie - co istotne - rozporządzenie nie przewiduje, w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, aby rozliczać poszczególne nieruchomości będące w zasobach Gmin, jak również wszystkie działalności prowadzone przez Gminy, samodzielnie. Jak wskazano wyżej, proporcja ustalana jest odrębnie dla urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego, czyli: urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego; odrębnie dla jednostki budżetowej oraz odrębnie dla samorządowego zakładu budżetowego. Tym samym proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy powinna zostać obliczona, zgodnie z ww. przepisami rozporządzenia, dla każdej z jednostek samorządu terytorialnego oddzielnie.

Ww. rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

Zaproponowane metody mają charakter "obrotowy", polegający na ustaleniu "udziałów" z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym "obrocie" z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Zgodnie z przepisem § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

X=Ax100/D_UJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

* X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

* A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

* D_UJST - dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Definicja obrotu wskazana jest w § 2 pkt 4 rozporządzenia - zgodnie, z którym przez obrót rozumie się podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

a. dokonywanych przez podatników:

o odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,

o odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,

o eksportu towarów,

o wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

b. odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Ilekroć w ww. rozporządzeniu jest mowa o dochodach wykonanych urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego - rozumie się przez to w myśl § 2 pkt 9 ww. rozporządzenia - dochody obejmujące dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych - wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o:

Stosownie do przepisu § 3 ust. 5 rozporządzenia w sprawie proporcji, dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dochody wykonane jednostki budżetowej oraz przychody wykonane zakładu budżetowego nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

Na podstawie § 8 rozporządzenia, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią "cele inne niż związane z działalnością gospodarczą" znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Są to zatem wszelkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że wykonywanie wskazanych wyżej zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy podkreślić, że z uwagi na swą specyfikę jednostki samorządu terytorialnego nie są podmiotami zrównanymi z komercyjnymi przedsiębiorcami. Powyższe wynika chociażby z racji uprzywilejowania tych jednostek poprzez treść art. 15 ust. 6 ustawy i nieuznawania ich za podatnika w określonych okolicznościach, tj. w przypadku działania w charakterze organu władzy publicznej, którego przymiotu komercyjny przedsiębiorca nie posiada i którego działalność, co do zasady, jest opodatkowana w całości. Z tego też względu rozpatrując w zakresie podatku VAT kwestie uprawnień i obowiązków podmiotów, takich jak jednostki samorządu terytorialnego, należy mieć na względzie okoliczność, że podmioty te - co do zasady - w odniesieniu do niektórych czynności występują jako organ władzy publicznej i nie są uznawane za podatników stosownie do ww. art. 15 ust. 6 ustawy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r. poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy w zakresie lokalnego transportu zbiorowego; utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 4 i 15 ustawy o samorządzie gminnym).

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 powołanej wyżej ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

W przypadku natomiast, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajdą przepisy art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jednocześnie, według ust. 2 tegoż artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl przepisu art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Według art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

W konsekwencji należy stwierdzić, że obrót ustalony w oparciu o zasady wynikające z art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy - zgodnie z ust. 5 i ust. 6 tego artykułu - pomniejsza się o wartość:

* obrotu z tytułu dostawy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są one zaliczane do środków trwałych podatnika, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności,

* pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,

* usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że w przypadku zakupów, które są związane równocześnie z czynnościami opodatkowanymi, zwolnionymi i niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem VAT, dla ustalenia kwoty podatku naliczonego przysługującego do odliczenia należy zastosować dwuetapowy podział podatku naliczonego.

W pierwszym etapie, w przypadku zakupów towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością, których Wnioskodawca nie potrafi bezpośrednio przyporządkować działalności opodatkowanej, Zainteresowany winien dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego w ich cenie, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy.

Z kolei w drugim etapie, w odniesieniu do zakupów związanych z działalnością gospodarczą, tj. związanych z zarówno z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnionymi z opodatkowania tym podatkiem, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie ma obiektywnej możliwości przyporządkowania całości lub części kwot naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w części odpowiadającej proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Wyjaśnić przy tym należy, że czynności pozostające poza zakresem działania ustawy nie mają wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, bowiem nie stanowią obrotu w rozumieniu ustawy.

Stąd też, przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ust. 2 ustawy oraz następnych ustępach tego artykułu, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowanych i zwolnionych od tego podatku). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest w trakcie przygotowywania wniosku o dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego, zadania inwestycyjnego polegającego na rewitalizacji budynku dworca.

Budynek dworca jest własnością Gminy. Nabyty został nieodpłatnie na podstawie aktu notarialnego z dnia 29 listopada 2012 r. od A S.A. Obecnie w budynku wynajmowany jest jeden lokal mieszkalny oraz pomieszczenie na prowadzenie kasy biletowej. Z tego tytułu pobierany jest czynsz. Czynsz za lokal mieszkalny objęty jest stawką zwolnioną, natomiast czynsz za pomieszczenie przeznaczone na kasę biletową opodatkowany jest podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, tj. 23%.

Projekt rewitalizacji budynku dworca obejmuje jego przebudowę, rozbudowę, nadbudowę i zmianę sposobu użytkowania, z budynku usługowo-mieszkalnego na budynek usługowy.

Obiekt jest budynkiem 4-kondygnacyjnym, podpiwniczonym. Po rewitalizacji parter obiektu ma być przeznaczony do obsługi pasażerów (poczekalnia, hol kasowy, kasa biletowa, zaplecze kasy biletowej, informacja turystyczna, toalety ogólnodostępne). Na tej kondygnacji uwzględniono również funkcję dodatkową, tj. gastronomię. Na pierwszym piętrze znajdować się będą pomieszczenia Straży Miejskiej oraz Klub Seniora z salami do zajęć indywidualnych i grupowych. Natomiast drugie piętro przeznaczono na pomieszczenia Ośrodka Pomocy Społecznej.

Gmina rozważa możliwość podpisania ze Spółką z o.o. B umowy użyczenia pomieszczeń, które przeznaczone będą na prowadzenie kasy biletowej. Pozostała powierzchnia znajdująca się na parterze służyć ma zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty związanych z transportem.

Gmina w obecnych założeniach nie zamierza wykorzystywać pomieszczeń zaprojektowanych jako funkcja dodatkowa na prowadzenie gastronomii. Pomieszczenia te nie będą przedmiotem wynajmu, mają służyć jako pomieszczenia pomocnicze dla Ośrodka Pomocy Społecznej lub Straży Miejskiej. Pomieszczenia znajdujące się na piętrze, które będą przeznaczone na siedzibę Straży Miejskiej, Ośrodka Pomocy Społecznej oraz Klubu Seniora służyć będą działalności publicznej, nie będą służyły działalności opodatkowanej.

W uzupełnieniu opisu sprawy Wnioskodawca wskazał, że po rewitalizacji budynku dworca kasa biletowa będzie oddana Spółce z o.o. B na podstawie umowy użyczenia. Głównym celem prowadzenia kasy biletowej jest zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, co należy do zadań własnych Gminy. W budynku dworca Gmina nie będzie prowadziła działalności opodatkowanej. Budynek wykorzystywany będzie na zadania z zakresu zadań publicznoprawnych, tak więc po zakończeniu rewitalizacji obiekt wykorzystywany będzie wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Po przeprowadzonej rewitalizacji w budynku dworca nie będzie lokalu, który byłby wykorzystywany na cele mieszkalne, czyli do czynności zwolnionych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że po zakończeniu rewitalizacji dworca i oddaniu kasy biletowej na podstawie umowy użyczenia Spółce z o.o. B, zakupione w związku z realizowanym projektem towary i usługi wykorzystywane będą do celów innych niż działalność gospodarcza, a więc nie będą służyć zarówno do celów wykonywanej przez Gminę działalności gospodarczej, jak i celów innych niż działalność gospodarcza.

Zakupione w związku z realizowanym projektem towary i usługi nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania zarówno czynności opodatkowanych, jak i czynności zwolnionych od podatku VAT.

Gmina zamierza skorygować wydatki poniesione w trakcie realizacji inwestycji polegającej na przebudowie, rozbudowie, nadbudowie budynku dworca. Wydatki obejmować będą roboty w zakresie branży budowlanej, jak również roboty z zakresu branży elektrycznej, sanitarnej oraz wydatki związane z zagospodarowaniem terenu (miejsce na pojemniki na odpady komunalne wraz z dojściem i utwardzeniem), nadzorem inwestorskim, wyposażeniem obiektu, a także promocją (tablice informacyjne i pamiątkowe dotyczące projektu).

Środkiem trwałym jest cały obiekt tj. budynek dworca, w którym znajduje się pomieszczenie przeznaczone na kasę biletową. Wartość nakładów inwestycyjnych podwyższy dotychczasową wartość środka trwałego tj. budynku dworca. Wartość tych nakładów przekroczy kwotę 15 tysięcy złotych.

Zgodnie ze złożonym wnioskiem o dofinansowanie w ramach Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, termin realizacji projektu rewitalizacji budynku dworca określony został na okres od dnia 2 lipca 2018 r. do dnia 30 listopada 2020 r. Planowane zakończenie inwestycji określone zostało na 30 listopada 2020 r. Oddanie do użytkowania obiektu dworca, w tym lokalu przeznaczonego na kasę biletową nastąpi po zakończeniu inwestycji, a więc powinno nastąpić w roku 2020.

Zmiana przeznaczenia użytkowanej kasy biletowej nastąpi z dniem podpisania umowy użyczenia ze Spółką z o.o. B. Podpisanie umowy nastąpi przed oddaniem zrewitalizowanego budynku dworca do użytkowania.

Na tle powyższego, wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy Gminie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego polegającego na rewitalizacji budynku dworca.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy, należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Wobec powyższego, czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wskazano wyżej, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie wystąpi, bowiem infrastruktura powstała w ramach realizacji projektu będzie służyła Wnioskodawcy do wykonywania działalności publicznoprawnej.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że w budynku dworca Gmina nie będzie prowadziła działalności opodatkowanej. Budynek po rewitalizacji wykorzystywany będzie do realizacji czynności z zakresu zadań publicznoprawnych. Po zakończeniu inwestycji i oddaniu ww. obiektu do użytkowania, kasa biletowa będzie przedmiotem umowy użyczenia. Głównym celem prowadzenia kasy biletowej jest zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, co należy do zadań własnych Gminy. Pomieszczenia przeznaczone na siedzibę Straży Miejskiej, Ośrodka Pomocy Społecznej oraz Klubu Seniora służyć będą działalności publicznej. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, po rewitalizacji w obiekcie tym nie będzie lokalu, który byłby wykorzystywany na cele mieszkalne, czyli do czynności zwolnionych.

Zatem budynek, będący przedmiotem inwestycji, po rewitalizacji będzie służył - jak wskazał sam Zainteresowany - wyłącznie do wykonywania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zakupione w związku z realizowanym projektem towary i usługi nie będą wykorzystywane przez Gminę ani do wykonywania czynności opodatkowanych, ani do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Tym samym, w analizowanym przypadku warunki uprawniające do odliczenia nie zostaną spełnione.

W rozpatrywanej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy art. 86 ust. 2a-2 h ustawy oraz § 3 ust. 2 powołanego wyżej rozporządzenia w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników oraz zasady określone w art. 90 ustawy, gdyż - jak wskazał sam Zainteresowany - " (...) zakupione w związku z realizowanym projektem towary i usługi wykorzystywane będą do celów innych niż działalność gospodarcza, a więc nie będą służyć zarówno do celów wykonywanej przez Gminę działalności gospodarczej, jak i celów innych niż działalność gospodarcza. Zakupione w związku z realizowanym projektem towary i usługi nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania zarówno czynności opodatkowanych, jak i czynności zwolnionych od podatku VAT". Wskazane wyżej przepisy nie dotyczą natomiast wyłącznie czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pozostających poza zakresem działania ustawy, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego polegającego na rewitalizacji budynku dworca. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki - Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a wydatki związane z realizacją zadania nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy organ wskazuje, że w związku z odpowiedzią na pytanie sformułowane w pkt 1, gdzie stwierdzono, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków związanych z realizacją zadania inwestycyjnego polegającego na rewitalizacji budynku dworca, udzielenie odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, dotyczące obowiązku dokonania przez Gminę korekty podatku odliczonego, obliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy, od wydatków poniesionych w trakcie realizacji inwestycji, stało się bezprzedmiotowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że tut. Organ wydając przedmiotową interpretację oparł się przede wszystkim na informacji, że "po zakończeniu rewitalizacji obiekt wykorzystywany będzie wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT". W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Dotyczy to w szczególności sytuacji, w której towary i usługi zakupione w ramach realizowanego projektu wykorzystywane byłyby do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.