0112-KDIL2-1.4012.545.2018.1.MG - VAT w zakresie opodatkowania dzierżawy gruntów z przeznaczeniem na ogródki przydomowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2018 r. (data wpływu 17 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 listopada 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy gruntów z przeznaczeniem na ogródki przydomowe - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dzierżawy gruntów z przeznaczeniem na ogródki przydomowe. Wniosek uzupełniono w dniu 15 listopada 2018 r. poprzez wskazanie adresu EPUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina posiada w swoim zasobie grunty, które zamierza wydzierżawić na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych. Jako grunty przeznaczone na ogródki przydomowe, tj. grunty z przeznaczeniem na uprawę ogrodową, w tym rośliny i warzywa, jak również wykorzystywane na cele rekreacyjno-wypoczynkowe. Wielkość ogródków stanowić będzie obszar do 300 m². Na dzierżawionych gruntach nie będzie prowadzona działalność rolnicza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Grunty będą dzierżawione na cele ogródków przydomowych, na których mogą występować uprawy roślin i warzyw, jednakże pożytki z uprawy przeznaczone będą na cele prywatne osób dzierżawiących grunty. Ponadto dzierżawcami gruntów nie będą rolnicy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnego gospodarstwa rolnego, działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Gmina zamierza wydzierżawić grunty wyłącznie na rzecz osób fizycznych na ich cele prywatne, a nie do wykorzystywania gruntów do wykonywania działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawarcia umowy dzierżawy gruntów z przeznaczeniem na ogródki przydomowe, czynność ta podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o VAT stawką 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawarcia umowy dzierżawy gruntów na cele ogródków przydomowych, czynność ta podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy o VAT stawką w wysokości 23%. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Umowy, które zamierza zawrzeć Gmina będą umowami odpłatnymi - Gmina będzie z tego tytułu otrzymywać wynagrodzenie, zatem transakcje będą opodatkowane podatkiem VAT w stawce 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak wskazuje art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

Zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r. poz. 701), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Stosowanie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.) - przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że, co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przywołanego rozporządzenia wykonawczego do ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "cele rolnicze", jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy - zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina posiada w swoim zasobie grunty, które zamierza wydzierżawić na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczych. Jako grunty przeznaczone na ogródki przydomowe, tj. grunty z przeznaczeniem na uprawę ogrodową, w tym rośliny i warzywa, jak również wykorzystywane na cele rekreacyjno-wypoczynkowe. Na dzierżawionych gruntach nie będzie prowadzona działalność rolnicza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Grunty będą dzierżawione na cele ogródków przydomowych, na których mogą występować uprawy roślin i warzyw, jednakże pożytki z uprawy przeznaczone będą na cele prywatne osób dzierżawiących grunty. Ponadto dzierżawcami gruntów nie będą rolnicy dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnego gospodarstwa rolnego, działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze. Gmina zamierza wydzierżawić grunty wyłącznie na rzecz osób fizycznych na ich cele prywatne, a nie do wykorzystywania gruntów do wykonywania działalności gospodarczej.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stwierdzenia, czy w przypadku zawarcia umowy dzierżawy gruntów z przeznaczeniem na ogródki przydomowe, czynność ta podlega opodatkowaniu na podstawie ustawy, wg stawki podatku VAT w wysokości 23%.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności stwierdzić należy, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia od podatku czynności dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę oraz wykorzystanie przez niego gruntów na cele rolnicze. Jednocześnie cel ten musi być wskazany jednoznacznie w zawartej umowie dzierżawy.

Warunkiem zastosowania zwolnienia, o którym mowa w ww. § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia jest łączne spełnienie przesłanek, co do przedmiotu i celu umowy dzierżawy. Podatnik może zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT takiej usługi, jeśli zostanie zawarta umowa dzierżawy gruntu, która w swojej treści zawierać będzie m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Celami rolniczymi, w świetle powołanej definicji art. 2 pkt 15 ustawy mogą być np. drobne uprawy polowe (np. grządki, drzewa owocowe), co jednak musi jednoznacznie wynikać z postanowień zawartej umowy dzierżawy, niezależnie od zapisów wynikających z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie - jak wskazał Wnioskodawca - na dzierżawionych gruntach nie będzie prowadzona działalność rolnicza, lecz dzierżawione grunty będą wykorzystywane wyłącznie na rzecz osób fizycznych na ich cele prywatne, w tym również rekreacyjno-wypoczynkowe, nie będzie możliwe zastosowanie w przedmiotowej sprawie zwolnienia od podatku.

Wobec powyższego dzierżawa gruntów przeznaczonych na ogródki przydomowe, będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.