0112-KDIL2-1.4012.514.2018.2.MC - VAT w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2018 r. (data wpływu 3 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2018 r. (data wpływu 31 października 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 31 października 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką na prawach wspólności majątkowej są właścicielami nieruchomości - działek usytuowanych w województwie X.

Prawo własności do całości gruntów małżonkowie nabyli w latach 70-tych XX-tego wieku, około 40 lat temu. Przedmiotem zakupu był niepodzielony na działki obszar wynoszący 1,76 ha. Małżonkowie nieruchomość nabyli z Państwowego Funduszu Ziemi z przeznaczeniem na uprawy rolnicze. Oboje posiadają wykształcenie rolnicze. Nieruchomości te były w części wykorzystywane na potrzeby gospodarczo-rolnicze.

Dla przedmiotowej nieruchomości Urząd Miasta i Gminy opracował plan zagospodarowania przestrzennego oraz wybudował infrastrukturę drogowo-gminną, przebiegającą przez środek nieruchomości Wnioskodawcy. Ponadto, Organy Miasta i Gminy we własnym zakresie bez uzgodnień z właścicielem podjęły zorganizowane działania mające na celu uzbrojenie terenu w media, takie jak światło i woda. W wyniku powyższych działań Gminy, Wnioskodawca podzielił część swojej nieruchomości usytuowanej po jednej stronie drogi na działki budowlane. Zrobił to z myślą o potrzebach własnych i własnej rodziny - dzieci i wnuków, zabezpieczając w ten sposób ich byt mieszkaniowy w przyszłości, z perspektywą przekazania im gruntów na potrzeby budowy ich własnych domów. Pozostałą część nieruchomości, usytuowaną po przeciwnej stronie wybudowanej przez Gminę drogi, Wnioskodawca wraz z małżonką nadal uprawiają rolniczo, pomimo kłopotów ze zdrowiem i słusznego już wieku - oboje mają w dacie wniosku po 77 lat.

W roku 2017 działkami zainteresowali się potencjalni nabywcy, którzy sami zwrócili się do Wnioskodawcy z prośbą sprzedaży działek z przeznaczeniem na budownictwo szeregowe, bowiem prowadzą oni działalność gospodarczą, przedmiotem której jest budownictwo wielomieszkaniowe. Czynność kupna-sprzedaży miała miejsce w miesiącu czerwcu 2017 r.

W chwili obecnej z prośbą o sprzedaż kolejnych działek budowlanych z identycznym przeznaczeniem, tj. na budowę szeregową zwrócił się do Wnioskodawcy ponownie ten sam potencjalny nabywca.

Właściciel gruntu z własnej inicjatywy nigdy nie podejmował aktywnych działań zmierzających do sprzedaży swoich działek. Nie ogłaszał się w gazecie, na stronach internetowych, czy też nie proponował komukolwiek odsprzedaży działek, które należą do jego majątku prywatnego i które od zawsze traktował z przeznaczeniem na potrzeby własne i rodziny, m.in. jako zabezpieczenie mieszkaniowe, tj. z możliwością budowy domu na własne potrzeby, czy jako zabezpieczenie finansowe. Decyzja Wnioskodawcy o dotychczasowej sprzedaży działek mająca miejsce w czerwcu 2017 r. i ewentualnie o przyszłej sprzedaży, na prośbę obecnie zainteresowanych zakupem przyszłych nabywców, podyktowana jest wyłącznie zdrowiem fizycznym (Wnioskodawca oczekuje na operację stawu kolanowego - schorzeniem jest zwyrodnienie stawu oraz barku lewego - również zwyrodnienie) oraz wiekiem właścicieli - 77 lat. Małżonkowie wyzbywają się majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W chwili obecnej Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, przedmiotem której jest wynajem nieruchomości budowlanych, tj. mieszkania i lokalu usługowego. Ponadto, sprzedaż działek będących przedmiotem zapytania, nie jest nacechowana zamiarem częstotliwości dokonywania czynności wyzbycia się majątku osobistego. Czas sprzedaży i ilość transakcji działek uwarunkowana jest zainteresowaniem się przedmiotowymi nieruchomościami przez potencjalnych nabywców. Oznacza to, że Wnioskodawca będąc osobą fizyczną dokonując sprzedaży swojego majątku osobistego wykonuje czynność sprzedaży okazjonalnie, nie nosząc się z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Właściciel obecnie podzielonych działek, uprzednio nieruchomości w jednym obszarze gruntu nie nabył tego gruntu w celu odsprzedaży, lecz na cele osobiste, prywatne, z przeznaczeniem dla własnej rodziny. Z uwagi na zmianę planów życiowych (potrzebuje środków finansowych na leczenie i nosi się z zamiarem zaprzestania aktywności zawodowej), po około 40 latach od zakupu przedmiotowej nieruchomości podejmuje okazjonalne decyzje o sprzedaży gruntów na prośbę zainteresowanych potencjalnie nabywców.

Ponadto, w piśmie z dnia 24 października 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług wyłącznie z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, innej niż z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

2. Nieruchomości wskazane we wniosku, w części były wykorzystywane na potrzeby gospodarczo-rolnicze, co w rzeczywistości polegało na uprawie gruntu poprzez uprawę truskawek oraz warzyw dla celów prywatnych, rodzinnych.

3. Działki będące przedmiotem wniosku nigdy nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT.

4. Produkty rolne (truskawki, warzywa) wytworzone na omawianych działkach nigdy nie podlegały odsprzedaży jako produkty rolne. Wykorzystywane były wyłącznie na cele osobiste Zainteresowanego/Wnioskodawcy i jego rodziny.

5. Wnioskodawca nigdy nie udostępniał i nie udostępnia działek będących przedmiotem wniosku osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych.

6. Wnioskodawca nigdy nie ponosił i nie zamierza w przyszłości ponosić nakładów w celu przygotowania nieruchomości objętych niniejszym wnioskiem do sprzedaży.

7. Wnioskodawca nigdy nie płacił podatku VAT od działalności wykonywanej na nieruchomościach przeznaczonych do sprzedaży. W ocenie Wnioskodawcy, nieruchomości te były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną/Wnioskodawcę działek, w sytuacji faktyczno-prawnej, wskazanej we wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowane zbycie działek, w sytuacji opisanej we wniosku nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie zachodzą przesłanki uzasadniające uznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT, bowiem jest on rolnikiem, prowadzi działalność rolniczą. Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży stanowią funkcjonalną całość i były zakupione ok. 40 lat wstecz. Nigdy wcześniej nie były przedmiotem obrotu gospodarczego. Wnioskodawca nie podejmował żadnych zorganizowanych działań, które przybierały formę zawodową/profesjonalną, mających na celu przygotowanie omawianych działek do zbycia. Wnioskodawca rozporządza tutaj majątkiem osobistym. Brak jest elementu zamiaru wykonywania sprzedaży w sposób ciągły. Jest to druga, ale zarazem ostatnia czynność sprzedaży, z jednej strony podyktowana prośbą i potrzebą nabycia przedmiotowych działek przez potencjalnych nabywców, prowadzących działalność o charakterze deweloperskim, a z drugiej strony koniecznością "uporządkowania" kwestii majątkowych z uwagi na wiek inwestora - 77 lat. Trybunał Sprawiedliwości i Wspólnot Europejskich (orzeczenie z dnia 15 września 2011 r., w sprawach połączonych sygn. C-180/10 i C-181/10) w orzeczeniu wskazuje, że czynność sprzedaży nie będzie obciążona podatkiem VAT, jeżeli sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. W omawianym stanie faktyczno-prawnym Wnioskodawca dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego jako osoba fizyczna, a wykonywana czynność jest okazjonalna i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, co oznacza, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów usług. Należy mieć na uwadze, że nabył te działki ok. 40 lat wstecz, nie w celu odsprzedaży, a na cele osobiste swoje i swoich dzieci oraz wnuków. Z uwagi na zmiany planów życiowych, które są nieprzewidywalne, podjął decyzję o sprzedaży tego gruntu, przy czym nie podejmował żadnych zorganizowanych czynności (wykonywanie przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, czy energetycznych), nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży i innych mających na celu przygotowanie działek do zbycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą 112, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką na prawach wspólności majątkowej są właścicielami nieruchomości - działek. Prawo własności do całości gruntów małżonkowie nabyli w latach 70-tych XX-tego wieku, około 40 lat temu. Przedmiotem zakupu był niepodzielony na działki obszar wynoszący 1,76 ha. Nieruchomości te były w części wykorzystywane na potrzeby gospodarczo-rolnicze. Dla przedmiotowej nieruchomości Urząd Miasta i Gminy opracował plan zagospodarowania przestrzennego oraz wybudował infrastrukturę drogowo-gminną, przebiegającą przez środek nieruchomości Wnioskodawcy. Ponadto, Organy Miasta i Gminy we własnym zakresie bez uzgodnień z właścicielem podjęły zorganizowane działania mające na celu uzbrojenie terenu w media, takie jak światło i woda. W wyniku powyższych działań Gminy, Wnioskodawca podzielił część swojej nieruchomości usytuowanej po jednej stronie drogi, na działki budowlane. Zrobił to z myślą o potrzebach własnych i własnej rodziny - dzieci i wnuków, zabezpieczając w ten sposób ich byt mieszkaniowy w przyszłości, z perspektywą przekazania im gruntów na potrzeby budowy ich własnych domów. Pozostałą część nieruchomości, usytuowaną po przeciwnej stronie wybudowanej przez Gminę drogi, Wnioskodawca wraz z małżonką nadal uprawiają rolniczo, pomimo kłopotów ze zdrowiem i słusznego już wieku.

W roku 2017 działkami zainteresowali się potencjalni nabywcy, którzy sami zwrócili się do Wnioskodawcy z prośbą sprzedaży działek z przeznaczeniem na budownictwo szeregowe, bowiem prowadzą oni działalność gospodarczą, przedmiotem której jest budownictwo wielomieszkaniowe. Czynność kupna-sprzedaży miała miejsce w miesiącu czerwcu 2017 r.

W chwili obecnej z prośbą o sprzedaż kolejnych działek budowlanych z identycznym przeznaczeniem, tj. na budowę szeregową zwrócił się do Wnioskodawcy ponownie ten sam potencjalny nabywca. Właściciel gruntu z własnej inicjatywy nigdy nie podejmował aktywnych działań zmierzających do sprzedaży swoich działek. Nie ogłaszał się w gazecie, na stronach internetowych, czy też nie proponował komukolwiek odsprzedaży działek, które należą do jego majątku prywatnego i które od zawsze traktował z przeznaczeniem na potrzeby własne i rodziny, m.in. jako zabezpieczenie mieszkaniowe, tj. z możliwością budowy domu na własne potrzeby, czy jako zabezpieczenie finansowe. Decyzja Wnioskodawcy o dotychczasowej sprzedaży działek mająca miejsce w czerwcu 2017 r. i ewentualnie o przyszłej sprzedaży, na prośbę obecnie zainteresowanych zakupem przyszłych nabywców, podyktowana jest wyłącznie zdrowiem fizycznym oraz wiekiem właścicieli - 77 lat. Małżonkowie wyzbywają się majątku prywatnego, niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W chwili obecnej Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, przedmiotem której jest wynajem nieruchomości budowlanych, tj. mieszkania i lokalu usługowego. Wnioskodawca będąc osobą fizyczną dokonując sprzedaży swojego majątku osobistego wykonuje czynność sprzedaży okazjonalnie, nie nosząc się z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Właściciel obecnie podzielonych działek, uprzednio nieruchomości w jednym obszarze gruntu nie nabył tego gruntu w celu odsprzedaży, lecz na cele osobiste, prywatne, z przeznaczeniem dla własnej rodziny. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług wyłącznie z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, innej niż z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nieruchomości wskazane we wniosku, w części były wykorzystywane na potrzeby gospodarczo-rolnicze, co w rzeczywistości polegało na uprawie gruntu poprzez uprawę truskawek oraz warzyw dla celów prywatnych, rodzinnych. Działki będące przedmiotem wniosku nigdy nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT. Produkty rolne (truskawki, warzywa) wytworzone na omawianych działkach nigdy nie podlegały odsprzedaży jako produkty rolne. Wykorzystywane były wyłącznie na cele osobiste Wnioskodawcy i jego rodziny. Zainteresowany nigdy nie udostępniał i nie udostępnia działek będących przedmiotem wniosku osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Nigdy nie ponosił i nie zamierza w przyszłości ponosić nakładów w celu przygotowania nieruchomości objętych niniejszy wnioskiem do sprzedaży. Nie płacił nigdy również podatku VAT od działalności wykonywanej na nieruchomościach przeznaczonych do sprzedaży. W ocenie Wnioskodawcy, nieruchomości te były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Na tle powyższego Zainteresowany ma wątpliwości, czy w sytuacji faktyczno-prawnej, wskazanej we wniosku, będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną/Wnioskodawcę działek.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Zainteresowany spełnia przesłanki do uznania go za podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca posiadaną nieruchomość zakupił w latach 70-tych XX-tego wieku z Państwowego Funduszu Ziemi z przeznaczeniem na uprawy rolnicze. Dla przedmiotowej nieruchomości Urząd Miasta i Gminy opracował plan zagospodarowania przestrzennego i wybudował infrastrukturę drogowo-gminną, przebiegającą przez środek nieruchomości Wnioskodawcy. Ponadto, Urząd Miasta i Gminy we własnym zakresie, bez uzgodnień z Zainteresowanym podjął działania mające na celu uzbrojenie terenu w media (światło, woda). Przedmiotowe działki nie są i nie były udostępniane przez Zainteresowanego osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponosić nakładów w celu przygotowania przedmiotowych gruntów do sprzedaży. Nie zamieszczał również ofert sprzedaży opisanych działek w środkach masowego przekazu. W analizowanym przypadku jedyną czynnością, jaką Wnioskodawca podjął w związku z planowaną sprzedażą, był podział części gruntu usytuowanego po jednej stronie wybudowanej przez Gminę drogi, na działki budowlane. Zrobił to z myślą o potrzebach własnych i swojej rodziny, zabezpieczając w ten sposób ich byt mieszkaniowy na przyszłość. Pozostałą część nieruchomości Wnioskodawca nadal uprawia rolniczo, przy czym produkty rolne wytworzone na przedmiotowych działkach nigdy nie podlegały odsprzedaży jako produkty rolne. Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem od towarów i usług wyłącznie z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej innej, niż z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Ponadto, przedmiotowe działki nigdy nie były w jakikolwiek sposób wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem należy stwierdzić, że Zainteresowany nie działał jako handlowiec, a podjęte przez niego czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowany sprzedając przedmiotowy grunt będzie korzystał z przysługującego jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego Organu, sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu działek dla celów zarobkowych.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w związku z planowaną sprzedażą opisanych działek nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji Zainteresowany nie będzie zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT ww. transakcji.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Tut. Organ informuje ponadto, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w rozpatrywanej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaściciela nieruchomości, tj. małżonki Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu, przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.