0112-KDIL2-1.4012.465.2017.2.AS - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2017 r. (data wpływu 5 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 listopada 2017 r. (data wpływu 1 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika z tytułu sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawczyni za podatnika z tytułu sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Wniosek został uzupełniony pismem w dniu 1 grudnia 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 16 września 1997 r., aktem notarialnym nr X, zostało przeniesione prawo użytkowania wieczystego gruntu - działki nr 2165/3 na rzecz Wnioskodawczyni i współmałżonka. Na podstawie aktu notarialnego została wystawiona faktura VAT ze stawką VAT 0% przez sprzedającego i zakup ten został wpisany jako nabycie środka trwałego - gruntu do ewidencji środków trwałych, służący działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowaną pod firmą Y.

W lipcu 1999 r., decyzją Starosty, przekształcone zostało prawo użytkowania wieczystego w prawo własności na rzecz Wnioskodawczyni i współmałżonka. W trakcie użytkowania gruntu przez firmę, nie zostały poniesione dodatkowe nakłady na zwiększenie wartości gruntu. W związku z późn. zm. założeń rozwoju firmy, w czerwcu 2000 r. środek ten został wycofany z działalności gospodarczej i jej ewidencji, i stanowi majątek prywatny na prawach ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej do dnia dzisiejszego.

Działka jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego dla terenów zabudowy techniczno-produkcyjnej i terenów zabudowy mieszkaniowej z usługami przy ul. Śremskiej w Mosinie, jako teren do aktywizacji gospodarczej. Obecnie zgłosił się do Wnioskodawczyni i Jej męża kontrahent zainteresowany zakupem tego gruntu. Działka ta nie jest zabudowana, od dnia wycofania z działalności nie jest wykorzystywana do celów zarobkowych, nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnych, nie podlegała wynajmowi i z tych tytułów nie wystąpiły żadne dochody. Działka jest przeznaczona na sprzedaż. Na działce nie dokonywano i nie będą dokonywane żadne nakłady w celu przygotowania terenu do sprzedaży, bądź podwyższenia jego wartości.

Wnioskodawczyni - prowadzi nadal działalność gospodarczą pod firmą Y, jest z tego tytułu czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z uzupełnienia z dnia 29 listopada 2017 r. do wniosku wynika, że:

1. Sprzedawca działki (prawa wieczystego użytkowania), w dniu 19 września 1997 r. wystawił fakturę VAT ze stawką VAT 0% na Y. Na podstawie tej faktury dokonano przekazania składnika majątku prywatnego - gruntu do ewidencji środków trwałych firmy. Podatek VAT z faktury zakupu nie obniżył kwoty podatku należnego o podatek VAT naliczony.

2. W m-cu czerwcu 2000 r. środek ten został wycofany z ewidencji środków trwałych firmy na podstawie oświadczenia woli właściciela firmy, że nie służy już działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność ta nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

3. Działka opisana we wniosku nie jest wykorzystywana przez Zainteresowaną od dnia wycofania z działalności do celów zarobkowych, tzn. "leży odłogiem". Nieruchomość opisana we wniosku nie jest wykorzystywana do jakiejkolwiek czynności. Działka jest nieruchomością przeznaczoną na sprzedaż.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości - działki nr 2165/3 (kw. nr Z), położonej w M, sprzedająca, działająca pod firmą Y, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z dnia 29 listopada 2017 r. do wniosku), artykuł 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie z podatku dla dostaw terenów innych niż tereny budowlane. Zdaniem Zainteresowanej, nieruchomość, która będzie podlegała sprzedaży, jest terenem budowlanym, stąd podlega podatkowi od towarów usług.

Y będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu tej sprzedaży i wystawi fakturę ze stawką VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), zwanej dalej k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 k.r.o., oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu powołanego art. 7 podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b powołanej Dyrektywy wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. "Teren budowlany", to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów, angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 16 września 1997 r., Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli prawo użytkowania wieczystego działki gruntu. Na podstawie aktu notarialnego została wystawiona faktura VAT ze stawką VAT 0% przez sprzedającego i zakup ten został wpisany jako nabycie środka trwałego - gruntu do ewidencji środków trwałych, służący działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowaną. Podatek VAT z faktury zakupu nie obniżył kwoty podatku należnego o podatek VAT naliczony. W lipcu 1999 r., decyzją Starosty, przekształcone zostało prawo użytkowania wieczystego w prawo własności na rzecz Wnioskodawczyni i współmałżonka. W trakcie użytkowania gruntu przez firmę, nie zostały poniesione dodatkowe nakłady na zwiększenie wartości gruntu. W związku z późn. zm. założeń rozwoju firmy, w czerwcu 2000 r. środek ten został wycofany z działalności gospodarczej i jej ewidencji, i stanowi majątek prywatny na prawach ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej do dnia dzisiejszego. Działka jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego dla terenów zabudowy techniczno-produkcyjnej i terenów zabudowy mieszkaniowej z usługami, jako teren do aktywizacji gospodarczej. Obecnie zgłosił się do Wnioskodawczyni i Jej męża kontrahent zainteresowany zakupem tego gruntu. Działka ta nie jest zabudowana, od dnia wycofania z działalności nie jest wykorzystywana do celów zarobkowych, nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnych, nie podlegała wynajmowi i z tych tytułów nie wystąpiły żadne dochody. Działka jest przeznaczona na sprzedaż. Na działce nie dokonywano i nie będą dokonywane żadne nakłady w celu przygotowania terenu do sprzedaży, bądź podwyższenia jego wartości. Wnioskodawczyni prowadzi nadal działalność gospodarczą i jest z tego tytułu czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W czerwcu 2000 r. środek ten został wycofany z ewidencji środków trwałych firmy na podstawie oświadczenia woli właściciela firmy, że nie służy już działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność ta nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Działka opisana we wniosku nie jest wykorzystywana przez Zainteresowaną od dnia wycofania z działalności do celów zarobkowych, tzn. "leży odłogiem". Nieruchomość opisana we wniosku nie jest wykorzystywana do jakiejkolwiek czynności. Działka jest nieruchomością przeznaczoną na sprzedaż.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii ustalenia, czy w związku z transakcją sprzedaży opisanej wyżej niezabudowanej działki gruntu, Zainteresowana będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanej, należy ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, Wnioskodawczyni będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze to, że Zainteresowana w roku 2000 wycofała opisaną wyżej działkę gruntu z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, należy przyjąć, że od czerwca 2000 r. zmieniono przeznaczenie tej działki na wykorzystywaną wyłącznie do celów prywatnych Wnioskodawczyni i Jej męża. Jeśli zatem w czerwcu 2000 r. - w związku z wycofaniem z działalności - nastąpiło zaprzestanie wykorzystania działki gruntu do działalności gospodarczej i jest ona wykorzystywana do celów prywatnych, to jej obecną sprzedaż należy uznać za sprzedaż majątku prywatnego.

W związku z powyższym istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowana podejmowała działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Jak wskazała Wnioskodawczyni w opisie sprawy, od dnia wycofania z działalności, nieruchomość będąca przedmiotem wniosku, nie jest wykorzystywana do celów zarobkowych, nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnych, nie podlegała wynajmowi i z tych tytułów nie wystąpiły żadne dochody. Nadto, na działce nie dokonywano żadnych nakładów w celu przygotowania terenu do sprzedaży, bądź podwyższenia jego wartości. Wnioskodawczyni wskazała również, że nieruchomość wyżej opisana nie jest wykorzystywana przez Nią od dnia wycofania z działalności do celów zarobkowych, tzn. leży odłogiem i nie jest wykorzystywana do jakiejkolwiek czynności.

Zatem, Wnioskodawczyni nie będzie zachowywała się jak handlowiec, a podejmowane przez Nią czynności będą stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W związku z powyższym, dokonując sprzedaży wyżej opisanej działki gruntu, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykorzystywaniem w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowaną cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanej nieruchomości, a jej dostawę - czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działki nr 2165/3 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie nie będzie występowała w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku VAT.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (sformułowanego pytania w kontekście własnego stanowiska) Zainteresowanej. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawczyni, tj. Pani Krystyny Mańkowskiej, a nie dla jej męża.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.