0112-KDIL2-1.4012.463.2017.2.MK

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 30 września 2017 r. (data wpływu 6 października 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2017 r. (data wpływu 19 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy oraz Zainteresowanej niebędącej stroną, za podmiot prowadzący działalność gospodarczą i opodatkowania podatkiem transakcji dostawy działki gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy oraz Zainteresowanej niebędącej stroną za podmiot prowadzący działalność gospodarczą i opodatkowania podatkiem transakcji dostawy działki gruntu. Dnia 19 grudnia 2017 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącym stroną postępowania:

Pan

X

* Zainteresowana niebędąca stroną postępowania:

Pani

Y

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 1987 Wnioskodawca nabył od osoby prywatnej działkę rolną siedliskową o powierzchni 0,5146 ha (...). W latach 1988-2007 Wnioskodawca uprawiał na niej fasolkę szparagową, pory, a następnie na połowie działki założył sad wiśniowy (220 drzew), a na drugiej połowie plantację porzeczek (600 krzewów). Po ustaleniu planu zagospodarowania terenu w roku 2012, teren został przeznaczony pod zabudowę według Miejskiego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (Uchwała Nr (...) z dnia 28 grudnia 2012 r. i ogłoszona w Dz. Urz. Woj. (...)).

Z działki nr 4/3 wydzielono działki nr 4/15; 4/16 i 4/17, tj.:

* 4/15 - 3U-MW (0,1473 ha);

* 4/16 - 6KDW/1; 6 KDW/3 (0,0292 ha);

* 4/17 - 1MN/2 (0,3381 ha).

Po rozwodzie z Panią Y (kwiecień 2010 r.) działka stanowi współwłasność po połowie.

Obecnie Wnioskodawca otrzymał propozycję zbycia działek pod ww. cele. Wnioskodawca wraz z Panią Y w trakcie sprzedaży tych działek dwóm rożnym deweloperom (podmiotom prawnym):

* jeden pod zabudowę niską - działka 4/17 wraz z 50% udziałem dla działki 4/16;

* drugi pod zabudowę usługową i wielorodzinną wraz z 50% udziałem dla działki 4/16.

Dnia 19 grudnia 2017 r. Zainteresowany uzupełnił wniosek o doprecyzowanie opisu sprawy wskazując, że:

W roku 1987 z wspólnych dochodów Wnioskodawca oraz Pani Y nabyli od osoby prywatnej działkę rolną siedliskową o powierzchni 0,5146 ha.

Na kupionej działce Wnioskodawca miał zamiar wybudować dom i przy domu prowadzić sad i plantację krzewów. Mimo wielu starań nie otrzymał zgody na budowę, więc w latach 1988-2007 uprawiał fasolkę szparagową, pory, a następnie na połowie działki założył sad wiśniowy, a na drugiej połowie plantację porzeczek (600 krzewów). Działka 4/3 w całości była wykorzystywana do działalności rolniczej. Wnioskodawca ukończył technikum rolnicze (meliorację) i pracował w biurze projektowym jako technik meliorant, a pracę na roli traktował jako popołudniowe hobby. Uzyskiwane plony wykorzystywane były na potrzeby własnej rodziny, a nadwyżki oddawał do punktu skupu płodów rolnych. Działka nie była udostępniana przez Wnioskodawcę i Panią Y osobom trzecim, ani innym podmiotom w celach zarobkowych.

Wnioskodawca i Pani Y nie ponieśli też żadnych nakładów w celu podniesienia wartości dla celów marketingowych. Po ustaleniu planu zagospodarowania terenu w roku 2012, teren został przeznaczony pod zabudowę według Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego (Uchwała nr (...) z dnia 28 grudnia 2012 r. i ogłoszona w Dz. Urz. Woj. (...).

Wtedy Wnioskodawca i Pani Y złożyli wniosek o podział działki 4/3 na:

* 4/15 - 3U-MW (0,1473 ha);

* 4/16 - 6KDW/1; 6KDW/3 (0,0292 ha);

* 4/17 - 1MN/2 (0,3381 ha);

zgodnie z ww. planem.

Wnioskodawca i Pani Y jako współwłaściciele nie występowali o przyłącza do sieci wodnej, gazowej i elektrycznej. Z tytułu posiadania działki nie byli płatnikami podatku od towarów i usług (VAT). W tym czasie pracowali na pełnych etatach: Pani Y w Urzędzie (...), a Wnioskodawca w biurze (...). W zakładach pracy płacili podatki, ubezpieczenia i fundusz emerytalny. Po rozwodzie z Panią Y (kwiecień 2010 r.), działka stanowi współwłasność po połowie. Obecnie otrzymali propozycję zbycia działek pod wymienione w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego cele budowlane.

Wnioskodawca oraz Pani Y w trakcie sprzedaży tych działek dwóm rożnym deweloperom (podmiotom prawnym):

* jeden pod zabudowę niską (działka 4/17) wraz z 50% udziałem dla drogi na działce 4/16.

* drugi pod zabudowę usługową i wielorodzinną wraz z 50% udziałem dla drogi na działce nr 4/16.

Wnioskodawca prowadził działalność rolniczą, a Zainteresowana niebędąca stroną i najbliższa rodzina pomagali Wnioskodawcy, nie mając z tego tytułu żadnych korzyści finansowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 grudnia 2017 r.).

1. Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca może zostać uznany za osobę prowadzącą działalność gospodarczą nawet działając jako osoba fizyczna i tym samym powinien od transakcji odprowadzić podatek VAT?

2. Czy w takiej sytuacji Zainteresowana niebędąca stroną może zostać uznany za osobę prowadzącą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i tym samym powinien od transakcji odprowadzić podatek od towarów i usług?

Zdaniem Zainteresowanych, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działka została nabyta 30 lat temu, nie ma więc tutaj mowy o zakupie gruntu w celach zarobkowych. Ponadto podział gruntu został dokonany w roku 2014 i wynika on wyłącznie z konieczności ustanowienia służebności drogi koniecznej dla działek 4/19; 4/18; 4/20 i całej działki nr 5. Działki nie były także przedmiotem akcji marketingowych, nie może więc być mowy o zamiarze wykonywania sprzedaży w sposób częstotliwy lub zorganizowany.

W piśmie z dnia 7 grudnia 2017 r. Zainteresowani wskazali, że nie powinni płacić podatku od towarów i usług (VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego przekazanie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Stosownie do treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), zwanej dalej k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 k.r.o., oboje małżonkowie mają równe udziały

w majątku wspólnym.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą 112, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. gruntów podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne - jak wskazał TSUE - dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest "rolnikiem ryczałtowym". Według TSUE sprzedaż działek przekształconych z rolnych na budowlane nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli następuje w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Trybunał orzekł, że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu prawa UE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w roku 1987 Wnioskodawca nabył od osoby prywatnej działkę rolną siedliskową o powierzchni 0,5146 ha. Na kupionej działce Wnioskodawca miał zamiar wybudować dom i przy domu prowadzić sad i plantację krzewów. Działka 4/3 w całości była wykorzystywana dla działalności rolniczej. Wnioskodawca ukończył technikum rolnicze (meliorację) i pracował w biurze projektowym jako technik meliorant, a pracę na roli traktował jako popołudniowe hobby. W latach 1988-2007 Wnioskodawca uprawiał na niej fasolkę szparagową, pory, a następnie na połowie działki założył sad wiśniowy (220 drzew), a na drugiej połowie plantację porzeczek (600 krzewów). Uzyskiwane plony wykorzystywane były na potrzeby własnej rodziny, a nadwyżki oddawał do punktu skupu płodów rolnych. Wnioskodawca prowadził działalność rolniczą, a Zainteresowana niebędąca stroną i najbliższa rodzina pomagali Wnioskodawcy, nie mając z tego tytułu żadnych korzyści finansowych. Po ustaleniu planu zagospodarowania terenu w roku 2012, teren został przeznaczony pod zabudowę według Miejskiego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Z działki nr 4/3 wydzielono działki nr 4/15; 4/16 i 4/17. Po rozwodzie z Panią Y (kwiecień 2010 r.) działka stanowi współwłasność po połowie. Obecnie Wnioskodawca otrzymał propozycję zbycia działek pod ww. cele. Wnioskodawca wraz z Panią Y są w trakcie sprzedaży tych działek dwóm rożnym deweloperom (podmiotom prawnym):

* jeden pod zabudowę niską - działka 4/17 wraz z 50% udziałem dla działki 4/16;

* drugi pod zabudowę usługową i wielorodzinną wraz z 50% udziałem dla działki 4/16.

Działka nie była udostępniana przez Wnioskodawcę i Panią Y osobom trzecim, ani innym podmiotom w celach zarobkowych.

Wnioskodawca i Pani Y nie ponieśli też żadnych nakładów w celu podniesienia wartości dla celów marketingowych. Wnioskodawca i Pani Y jako współwłaściciele nie występowali o przyłącza do sieci wodnej, gazowej i elektrycznej. Z tytułu posiadania działki nie byli płatnikami podatku od towarów i usług (VAT).

W tym czasie pracowali na pełnych etatach. W zakładach pracy płacili podatki, ubezpieczenia i fundusz emerytalny.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy w opisanej sytuacji Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędąca stroną, mogą zostać uznani za osoby prowadzące działalność gospodarczą nawet działając jako osoby fizyczne i tym samym powinni od transakcji odprowadzić podatek VAT.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy oraz Zainteresowanej niebędącej stroną - w związku ze sprzedażą działek - za podatników podatku od towarów i usług prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Powyższe wynika z faktu, że grunty, o których mowa we wniosku, nie zostały nabyte przez Zainteresowanych z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Wnioskodawca bowiem nabył je w roku 1987 w celu budowy domu oraz prowadzenia sadu z plantacją krzewów porzeczkowych. Po nabyciu, grunty były wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej. W latach 1988 - 2007 na opisanym gruncie Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędąca stroną uprawiali fasolkę szparagową oraz krzewy porzeczek. Wytworzone płody rolne przeznaczali na własne potrzeby a jedynie nadwyżkę przeznaczali na sprzedaż. Zainteresowani zatem prowadzili na działce, stanowiącej jego majątek osobisty, wyłącznie uprawy rolne.

Jak wskazano wyżej, sam fakt prowadzenia działalności rolniczej na przedmiotowych gruntach nie przesądza o konieczności opodatkowania dostawy tych działek. Zainteresowani nie są bowiem czynnymi podatnikami podatku VAT.

Ponadto, Wnioskodawca i Zainteresowana niebędąca stroną nie udostępniali opisanych gruntów osobom trzecim na podstawie umów (np. najem, dzierżawa, użyczenie), zarówno odpłatnie, jak i nieodpłatnie. Dodatkowo Zainteresowany oraz Pani Y nie ponosili nakładów w celu podniesienia wartości tych nieruchomości, w szczególności nie ponosili takich kosztów jak: uzyskanie przyłączy do sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej. Zainteresowani otrzymali propozycję sprzedaży działek od dwóch podmiotów gospodarczych, z czego nie wynika aktywność Wnioskodawcy oraz Zainteresowanej niebędącej stroną w zakresie ogłaszania zamiaru sprzedaży działek.

Pomimo, że Zainteresowani wystąpili o podział nieruchomości nr 4/3 na działki o nr 4/15; 4/16 i 4/17, powyższego zdarzenia nie można uznać za działania zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za działania związane z zarządem majątkiem prywatnym.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy oraz Zainteresowanej niebędącej stroną, w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełniać będzie przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca i Zainteresowana niebędąca stroną nie będą podejmowali takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Ponadto Zainteresowani nie podejmowali żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowaną niebędącą stroną, będą należeć do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowani sprzedając przedmiotowe działki będą korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędąca stroną dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, będą korzystać z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanych cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości opisanych w stanie sprawy przez Wnioskodawcę oraz Zainteresowaną niebędącą stroną, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w opisanej sytuacji Wnioskodawca oraz Zainteresowana niebędąca stroną w związku z transakcją sprzedaży działek 4/15; 4/16 i 4/17 nie wypełnią przesłanek do uznania ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym nie będą zobowiązani od tych transakcji odprowadzić podatku od towarów i usług.

Stąd stanowisko Wnioskodawcy oraz Zainteresowanej niebędącej stroną należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.