0112-KDIL2-1.4012.427.2017.2.SS

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 15 września 2017 r.), uzupełnionym pismami z dnia: 9 i 24 listopada 2017 r. (data wpływu 14 i 29 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy działki, w stosunku do której przysługuje prawo użytkowania wieczystego - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy działki, w stosunku do której przysługuje prawo użytkowania wieczystego. Wniosek uzupełniono w dniach: 14 i 29 listopada 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy, a także brakujący podpis oraz imię i nazwisko drugiej osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Kółek Rolniczych (dalej: SKR) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 grudnia 1993 r. SKR nabyła od Gminy wieczyste użytkowanie działki nr 176/16. Jak wynika z treści ww. aktu notarialnego, Zarząd Gminy, decyzją z dnia 11 października 1993 r., postanowił oddać ww. działkę nr 176/16 w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat oraz przenieść nieodpłatnie własność budynków na opisanej wyżej nieruchomości, wybudowanych ze środków własnych SKR, a składających się ze stacji paliw, wiaty, piętrowego budynku administracji oraz warsztatów. Rada Gminy, uchwałą z dnia 25 stycznia 1993 r., postanowiła oddać ww. działkę w użytkowanie wieczyste na 99 lat Spółdzielni Kółek Rolniczych. Jak wynika z § 3 ww. aktu notarialnego, przedstawiciele Zarządu Gminy na podstawie art. 232 k.c. oraz przepisu ustawy o gospodarce gruntami, w wykonaniu powołanej wyżej uchwały Rady Gminy oraz decyzji Zarządu Gminy, oddają SKR w użytkowanie wieczyste działkę nr 176/16 o obszarze 0.63,59 ha oraz przenoszą nieodpłatnie na rzecz tej Spółdzielni budynki oraz urządzenia opisane wyżej. Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu przez SKR nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. I co za tym idzie, Spółdzielni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W chwili nabycia prawa użytkowania wieczystego przez SKR, powyższa nieruchomość zabudowana była budynkami oraz urządzeniami wybudowanymi ze środków własnych Spółdzielni. Wnioskodawca wybudował powyższe budynki w latach 60/70-tych. Spółdzielni w stosunku do wydatków poniesionych z tego tytułu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż w chwili budowy tychże obiektów nie obowiązywała ustawa o podatku od towarów i usług. Obecnie, zgodnie z art. 902 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, SKR zamierza nieodpłatnie przekazać na rzecz Gminy działkę numer 804/1 wydzieloną z działki 804 - odpowiadającej działce 176/16, będącej w użytkowaniu wieczystym SKR w. Umowa zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Działka ta zabudowana jest wiatą wybudowaną ze środków własnych SKR.

W dniu 14 listopada 2017 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

1. Działka 804 i działka 176/16 to ta sama działka. Numery zmieniono w Wydziale Geodezji.

2. Przedmiotem przekazania na opisanej działce jest wiata.

3. Opisana działka i wiata częściowo jest wydzierżawiona pod stację gazu, w pozostałej części Spółdzielnia Kółek Rolniczych przechowuje maszyny i sprzęt.

4. W odniesieniu do wiaty nie doszło do jej pierwszego zajęcia przez Urząd Gminy. Wnioskodawca nie wie kiedy dojdzie do faktycznego przekazania.

5. W stosunku do wiaty, znajdującej się na działce 804/1, nie były ponoszone wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowane nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy działki 804/1, w stosunku do której przysługuje SKR prawo użytkowania wieczystego, będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy działki 804/1 nie będzie rodzić po stronie SKR obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 tejże ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatane przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Powyższe oznacza, że wymienione w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług zdarzenia uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

Jak już wspomniano wcześniej, SKR w nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w momencie nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż, jak również oddanie gruntu w użytkowanie oraz zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady, podlega tylko taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny. Jednak w ściśle określonych przypadkach nieodpłatne zbycie towarów może być również przedmiotem opodatkowania tym podatkiem.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przy czym, przez wytworzenie nieruchomości rozumie się - w świetle art. 2 pkt 14a ustawy - wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części.

Powyższe oznacza, że wszelkie inne darowizny uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem, importem lub wytworzeniem tych towarów lub ich części składowych.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Nie będą zatem spełnione przesłanki do opodatkowania w przypadku, gdy wymienione towary będą uznane za przynależności, przez które zgodnie z art. 51 § 1 k.c. rozumie się rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z innej rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającemu temu celowi.

W kontekście rozpatrywanej sprawy zasadnicze znaczenie ma określenie części składowej nieruchomości. Jak zauważa się w doktrynie, dany przedmiot uzyskuje atrybut części składowej innej rzeczy (rzeczy nadrzędnej), jeżeli zostanie on połączony z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie.

Wskutek takiego połączenia przedmiot połączony traci samodzielny byt w sensie fizycznym, gospodarczym i prawnym, stanowiąc z pozostałymi składnikami rzeczy jedną całość traktowaną w obrocie jako dobro samoistne (rzecz w znaczeniu techniczno-prawnym).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że przez część składową nieruchomości należy rozumieć taką rzecz, której odłączenie od rzeczy nadrzędnej będzie powodowało zerwanie więzi:

* fizykalno-przestrzennej,

* funkcjonalnej (gospodarczej)

wynikiem czego będzie uszkodzenie lub istotne zmiany całości lub części składowej.

Powyższe dotyczy również nieruchomości, które w okresie użytkowania zostały ulepszone.

W konsekwencji niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (wszelkich innych darowizn) - w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Należy również zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na podstawie aktu notarialnego z dnia 13 grudnia 1993 r. nabył od Gminy wieczyste użytkowanie działki nr 176/16. Jak wynika z treści ww. aktu notarialnego, Zarząd Gminy postanowił oddać ww. działkę nr 176/16 w użytkowanie wieczyste na okres 99 lat oraz przenieść nieodpłatnie własność budynków na opisanej wyżej nieruchomości, wybudowanych ze środków własnych SKR, a składających się ze stacji paliw, wiaty, piętrowego budynku administracji oraz warsztatów. Rada Gminy postanowiła oddać ww. działkę w użytkowanie wieczyste na 99 lat Spółdzielni Kółek Rolniczych. Przedstawiciele Zarządu Gminy na podstawie art. 232 k.c. oraz przepisu ustawy o gospodarce gruntami, w wykonaniu powołanej wyżej uchwały Rady Gminy oraz decyzji Zarządu Gminy, oddają SKR w użytkowanie wieczyste działkę nr 176/16 oraz przenoszą nieodpłatnie na rzecz tej Spółdzielni budynki oraz urządzenia opisane wyżej. Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu przez SKR nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. I co za tym idzie, Spółdzielni nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W chwili nabycia prawa użytkowania wieczystego przez SKR powyższa nieruchomość zabudowana była budynkami oraz urządzeniami wybudowanymi ze środków własnych Spółdzielni. Wnioskodawca wybudował powyższe budynki w latach 60/70-tych. Spółdzielni w stosunku do wydatków poniesionych z tego tytułu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż w chwili budowy tychże obiektów nie obowiązywała ustawa o podatku od towarów i usług. Obecnie, zgodnie z art. 902¹ ustawy - Kodeks cywilny, SKR zamierza nieodpłatnie przekazać na rzecz Gminy działkę numer 804/1, wydzieloną z działki 804 - odpowiadającej działce 176/16, będącej w użytkowaniu wieczystym SKR. Umowa zostanie zawarta w formie aktu notarialnego. Działka ta zabudowana jest wiatą wybudowaną ze środków własnych SKR. Działka 804 i działka 176/16 to ta sama działka. Numery zmieniono w Wydziale Geodezji. Przedmiotem przekazania na opisanej działce jest wiata. Opisana działka i wiata częściowo jest wydzierżawiona pod stację gazu, w pozostałej części Spółdzielnia Kółek Rolniczych przechowuje maszyny i sprzęt. W odniesieniu do wiaty nie doszło do jej pierwszego zajęcia przez Urząd Gminy. Wnioskodawca nie wie kiedy dojdzie do faktycznego przekazania. Ponadto, w stosunku do wiaty, znajdującej się na działce 804/1, nie były ponoszone wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii ustalenia, czy planowane nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy działki 804/1, w stosunku do której przysługuje SKR prawo użytkowania wieczystego, będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 232 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, grunty stanowiące własność Skarbu Państwa a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

W świetle art. 233 ww. ustawy, użytkownik wieczysty może, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, że użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Z kolei art. 902¹ § 1 ustawy - Kodeks cywilny stanowi, że przez umowę przekazania nieruchomości jej właściciel zobowiązuje się nieodpłatnie przenieść na gminę albo na Skarb Państwa własność nieruchomości.

Zatem ww. umowa przekazania nieruchomości jest umową nazwaną, konsensualną, nieodpłatną, jednostronnie zobowiązującą, o skutku zobowiązująco-rozporządzającym (art. 155 § 1 k.c.), kauzalną, do której mają zastosowanie przepisy art. 155-158 k.c. regulujące przeniesienie własności rzeczy i dla swej ważności wymagającą zachowania formy aktu notarialnego.

Przekazanie nieruchomości w trybie art. 902¹ § 1 Kodeksu cywilnego ze względu na nieodpłatny charakter czynności mogłoby podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz jedynie przy spełnieniu przesłanki określonej w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w sytuacji, gdy podatnikowi przysługiwało, przy ich nabyciu lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, że planowane nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego wiatą, na podstawie art. 902¹ k.c. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe wynika z faktu, że - jak wskazał Zainteresowany - w związku z nabyciem prawa użytkowania wieczystego działki oraz w stosunku do wydatków poniesionych na budowę wiaty Wnioskodawcy (Spółdzielni) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, skutkiem czego nie zostaną spełnione przesłanki określone w art. 7 ust. 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania nieruchomości, będących przedmiotem wniosku, za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.

Podsumowując, nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy działki 804/1, w stosunku do której przysługuje Zainteresowanemu prawo użytkowania wieczystego, nie będzie czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy tut. Organ uznał za prawidłowe.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku

z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.