0112-KDIL2-1.4012.359.2019.2.MC - Prawo do odliczenia VAT z faktur za usługi dzierżawy terminala.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur za usługi dzierżawy terminala - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT, a nabyte usługi, do których odnosi się wniosek o interpretację, są wykorzystywane wyłącznie do świadczenia przez spółkę usług opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów. Wspólnikami spółki są wyłącznie osoby fizyczne, opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Koszty działalności gospodarczej Wnioskodawca rozlicza w oparciu o art. 22 ust. 6b ustawy o p.d.o.f., o treści: "Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu".

Spółka użytkuje terminal płatniczy służący do bezgotówkowego opłacania przez klientów, nabywanych od Wnioskodawcy usług.

Terminal spółce wydzierżawia odpłatnie firma (...) sp. z o.o. - oddział w Polsce, będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, przy czym kosztów dzierżawy terminala i ryczałtowych opłat za transakcje zrealizowane przez Wnioskodawcę za pomocą tego terminala, nie ponosi spółka, tylko podmiot trzeci: Fundacja (...), z którą nie wiążą Wnioskodawcę żadne relacje kapitałowe, osobowe, ani jakiekolwiek inne. Wnioskodawca nie ma obowiązku zwrotu dla Fundacji wydatków poniesionych przez nią z tytułu zapłaty za faktury wystawione dla spółki przez sp. z o.o.

Spółka z o.o. wystawia spółce:

* opodatkowane podatkiem VAT faktury za dzierżawę terminala,

* zwolnione z podatku VAT faktury za tzw. ryczałt za transakcje.

Na każdej z ww. faktur widnieje dopisek o treści:

"Do zapłaty: FAKTURA ZAPŁACONA W RAMACH DOFINANSOWANIA Z FUNDACJI (...)".

Powyższe oznacza, że spółka, będąc nabywcą ww. usług, nie ponosi jakiegokolwiek wydatku za ww. usługi, a jednocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o p.d.o.f., uzyskuje przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zarachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jednocześnie ustawa ta nie definiuje pojęcia - poniesienie kosztu. Ustawa określa jedynie zasady potrącalności kosztów w czasie i określa co się uważa za dzień poniesienia kosztu, co jednak w przypadku niniejszego wniosku o wydanie interpretacji nie ma znaczenia.

Ponadto, w art. 23 ustawy, określającym rodzaje wydatków, które nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie ma zapisu, który odnosiłby się wprost do sytuacji opisanej we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej. Wydawałoby się więc, że skoro ustawa, w art. 23, nie przewiduje, dla sytuacji opisanej we wniosku, wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów poniesionych kosztów udokumentowanych opisanymi fakturami, to mogą one być zaliczone przez spółkę do kosztów uzyskania przychodów, pomimo tego, że Wnioskodawca nie ponosi wydatku finansowego związanego z tymi kosztami, albowiem za faktury wystawione dla spółki przez sp. z o.o. płaci Fundacja (...). Pośrednio wskazywałby na to także brak uzależnienia kosztu poniesionego od faktycznie poniesionego wydatku, oraz usunięcie z ustawy poprzednio obowiązujących przepisów nakazujących pomniejszenie kosztów uzyskania przychodów w przypadku nie zapłacenia za fakturę zaliczoną uprzednio do kosztów uzyskania przychodów. Skoro faktury niezapłacone przez nabywcę mogą pozostać w jego kosztach uzyskania przychodów, to sytuacja jest podobna do opisanej w niniejszym wniosku, tym bardziej że zapłata za faktury następuje, choć uiszcza ją podmiot trzeci.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

"W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124".

Zastrzeżenia podane w powyższym przepisie nie dotyczą sytuacji opisanej we wniosku, a zatem co do zasady, Wnioskodawcy przysługuje odliczenie podatku VAT z faktur opisanych we wniosku.

Wyłączenia z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wyszczególnione w art. 88 ustawy VAT, nie obejmują sytuacji opisanej w niniejszym wniosku.

Ponadto, sytuacji opisanej we wniosku, nie dotyczą przepisy Rozdziału 1a ustawy VAT, odnoszące się do nieściągalnych wierzytelności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spółka, pomimo tego, że faktycznie nie ponosi wydatków na dzierżawę terminala, ma prawo odliczyć podatek VAT wynikający z faktur za usługi dzierżawy terminala wystawionych przez sp. z o.o., a opłaconych przez podmiot trzeci, Fundację?

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka ma prawo odliczyć podatek VAT z faktur za dzierżawę terminala płatniczego wystawionych przez sp. z o.o., a opłaconych przez podmiot trzeci, Fundację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do zapisu art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

Należy wskazać, że wśród wyjątków, pozbawiających podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, określonych w ww. art. 88 ustawy, ustawodawca nie wskazał sfinansowania dokonanego przez podatnika zakupu towarów lub usług przez osobę trzecią.

Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur (art. 88 ust. 3b).

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie natomiast do zapisu art. 88 ust. 6 ustawy, nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c, w przypadku opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 25 ust. 2, na terytorium kraju z powodu podania numeru, o którym mowa w art. 97 ust. 10, w sytuacji gdy towary w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu znajdują się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stwierdzić należy, że każde nabycie towarów i usług, przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie jego dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zatem, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Z powyższych unormowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT, a nabyte usługi, do których odnosi się wniosek o interpretację, są wykorzystywane wyłącznie do świadczenia przez Spółkę usług opodatkowanych podatkiem VAT. Spółka użytkuje terminal płatniczy służący do bezgotówkowego opłacania przez klientów, nabywanych od Wnioskodawcy usług.

Terminal Spółce wydzierżawia odpłatnie sp. z o.o., będąca zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, przy czym kosztów dzierżawy terminala i ryczałtowych opłat za transakcje zrealizowane przez Wnioskodawcę za pomocą tego terminala, nie ponosi Spółka, tylko podmiot trzeci: Fundacja, z którą nie wiążą Wnioskodawcę żadne relacje kapitałowe, osobowe, ani jakiekolwiek inne. Wnioskodawca nie ma obowiązku zwrotu dla Fundacji wydatków poniesionych przez Spółkę z tytułu zapłaty za faktury wystawione dla Spółki przez Sp. z o.o. Firma wystawia Spółce opodatkowane podatkiem VAT faktury za dzierżawę terminala oraz zwolnione z podatku VAT faktury za tzw. ryczałt za transakcje. Na każdej z ww. faktur widnieje dopisek o treści: "Do zapłaty: FAKTURA ZAPŁACONA W RAMACH DOFINANSOWANIA Z FUNDACJI (...)". Spółka, będąc nabywcą ww. usług, nie ponosi jakiegokolwiek wydatku za ww. usługi, a jednocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o p.d.o.f., uzyskuje przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka, pomimo tego, że faktycznie nie ponosi wydatków na dzierżawę terminala, ma prawo odliczyć podatek VAT wynikający z faktur za usługi dzierżawy terminala wystawionych przez Sp. z o.o., a opłaconych przez podmiot trzeci.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. Dla prawa do odliczenia nie ma znaczenia źródło finansowania wydatków na nabycie towarów i usług. Tym samym, pokrycie tych wydatków (w tym i podatku naliczonego) nie ze środków własnych Wnioskodawcy, a w ramach dofinansowania z Fundacji nie pozbawia Zainteresowanego prawa do odliczenia podatku. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia są spełnione, ponieważ jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabyte usługi są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Jednocześnie, co istotne, wśród wyjątków, pozbawiających podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, określonych w art. 88 ww. ustawy, nie wymieniono sfinansowania dokonanego przez podatnika zakupu towarów lub usług przez osobę trzecią. Zatem, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur wystawionych przez Sp. z o.o. za usługi dzierżawy terminala, bez względu na okoliczność, że Wnioskodawca nie ponosi jakichkolwiek wydatków związanych z nabyciem ww. usług, gdyż faktury dokumentujące ww. usługi zostały opłacone przez inny podmiot, tj. Fundację. Przepisy ustawy nie uzależniają bowiem możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wystawionej faktury od opłacenia jej przez podatnika będącego nabywcą towarów lub usług, które ta faktura dokumentuje.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanych faktur za usługi dzierżawy terminala wystawionych przez Sp. z o.o., a opłaconych przez podmiot trzeci. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku zostały spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabycie usług ma związek z wykonywaniem wyłącznie czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Zaznaczenia wymaga jednak, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii będącej przedmiotem zapytania, nie dotyczy natomiast innych kwestii poruszonych we wniosku.

Ponadto, należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie. Z kolei, wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych został załatwiony odrębnym pismem, tj. postanowieniem o odmowie wszczęcia postępowania, nr 0115-KDIT2-3.4011.370.2019.3.AD z dnia 18 września 2019 r.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.