0112-KDIL2-1.4012.224.2017.1.AS - Zwolnienie z VAT usług pośrednictwa w udzielaniu pożyczek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2017 r. (data wpływu 19 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w udzielaniu pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w udzielaniu pożyczek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: "Pośrednik") jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług pośrednictwa pieniężnego. Istotą czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jest pośrednictwo w zawieraniu umów pożyczek pomiędzy osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi osobowości prawnej, polegające w szczególności na przedstawianiu potencjalnym pożyczkobiorcom produktów pożyczkowych pożyczkodawców i ich odpowiednim modyfikowaniu dla ich zindywidualizowanych potrzeb, jak również wyborze pożyczkobiorców (spośród potencjalnych klientów, wnioskujących o pożyczkę), którym ma zostać udzielona pożyczka.

Wnioskodawca, jako pośrednik, będzie podejmował aktywne działania w celu pozyskania potencjalnych pożyczkobiorców. W szczególności, w ramach podejmowanych działań, będzie prezentował ofertę pożyczkodawców w taki sposób, aby potencjalny pożyczkobiorca był w stanie ocenić najistotniejsze warunki rozważanej przez niego umowy pożyczki i w efekcie dokonać wyboru najlepiej dopasowanego do niego wariantu pożyczki, tj. biorąc pod uwagę w jakiej kwocie i na ile miesięcy chciałby pożyczkę zaciągnąć, ile w danym wariancie wyniosłaby wartość miesięcznej raty do spłaty, ile w sumie musiałby zapłacić z tytułu potencjalnej pożyczki przez cały okres jej trwania, itd. Pośrednik będzie również poszukiwał potencjalnych pożyczkodawców, chcących udzielić pożyczki.

Pośrednik będzie wykonywał szereg czynności składających się na usługę pośrednictwa pieniężnego, w rezultacie których dochodzić będzie do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą. W szczególności, Pośrednik będzie prezentował ofertę pożyczkodawców osobom poszukującym źródeł dodatkowego finansowania, w taki sposób, aby mogły one dokonać wstępnej oceny własnej zdolności do udźwignięcia zobowiązania finansowego w postaci spłaty pożyczki i zapłaty opłat z jej tytułu w określonym czasie. Będzie prowadził negocjacje, które są niezbędne dla zawarcia umowy pożyczki między pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą. Wszystkie te czynności dokonywane przez Pośrednika będą miały na celu zawarcie umowy pożyczki pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą. Usługi świadczone przez Pośrednika nie będą obejmowały czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa, usług w zakresie leasingu. Pośrednik z tytułu świadczonych usług będzie otrzymywał wynagrodzenie od stron umowy pożyczki (pożyczkodawców lub pożyczkobiorców). Wynagrodzenie będzie przysługiwało Wnioskodawcy wyłącznie w sytuacji, gdy dojdzie do zawarcia umowy pożyczki.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca przewiduje, że w niedługim czasie przekroczy limit, o którym mowa w ww. art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, co spowoduje powstanie obowiązku zarejestrowania jako podatnik VAT czynny. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stanu, gdy będąc w przyszłości zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, świadczone przez niego usługi pośrednictwa pieniężnego, będą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym jest mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy będąc w przyszłości zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, świadczone przez Wnioskodawcę usługi opisane we wniosku, będą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym jest mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, będąc w przyszłości zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, świadczone przez niego usługi opisane we wniosku, będą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym jest mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Przepis ten zwalnia z opodatkowania usługi pośrednictwa finansowego. Biorąc pod uwagę, że ustawa o VAT nie definiuje usług pośrednictwa, aby określić czy usługi, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego, stanowią usługi pośrednictwa finansowego, należy dokonać wykładni tego pojęcia, odwołując się w szczególności do Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz wypracowanego w tym zakresie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 112, państwa członkowskie zwalniają usługi udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę. Z brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, jak i art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 112 wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy, tak krajowego jak i unijnego, było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, instytucje pożyczkowe, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Zwolnienie to ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania z niego jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Pogląd taki potwierdza orzecznictwo TSUE w wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassemes Datacenter (SDC) V. Skatleministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził, że zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem. Konkludując, można stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

Z uwagi na treść zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT oraz art. 135 ust. 1 lit. a i b) Dyrektywy 112, konieczne jest w przedmiotowej sprawie zdefiniowanie pojęcia "usług pośrednictwa". Zgodnie z definicją słownikową, przez pośrednictwo rozumie się "działalność polegającą na kojarzeniu kontrahentów w transakcjach handlowych, działalność osoby trzeciej mającą na celu doprowadzenie do porozumienia się lub załatwienia jakichś spraw między stronami" (www.sjp.pl). W kontekście tej definicji, pośrednictwo w świadczeniu usług finansowych obejmowałoby działalność pośrednika mającą na celu porozumienie się pomiędzy pożyczkodawcami a pożyczkobiorcami, skojarzenie tych kontrahentów w celu zawarcia przez nich umowy pożyczki.

W wyroku w sprawie C-453/05 Volker Ludwig v. Finanzamt Luckenwalde, TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego, kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise v. CSC Financial Services Ltd, TSUE wskazał, że pojęcie to obejmuje działalność polegającą na pośredniczeniu, do której mogą należeć m.in. wskazywanie stronie umowy okazji do zawarcia umowy, kontakt i negocjowanie z drugą stroną, przy czym celem takiej działalności ma być doprowadzenie do zawarcia umowy. Tym samym, uznanie działalności za działalność pośrednictwa finansowego nie zależy, zdaniem TSUE, od istnienia stosunku umownego między pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą, ale od charakteru działalności pośrednika. Świadczenie usługi pośrednictwa nie wymaga także, aby pośrednik w celu ustalenia wszelkich szczegółów umowy kontaktował się bezpośrednio z obydwiema stronami umowy. W konsekwencji, jeżeli usługi wykonywane przez agenta kredytowego spełniają te warunki, wówczas, zdaniem TSUE, jego działalność stanowi usługę pośrednictwa i podlega zwolnieniu od podatku. W sprawie rozpatrywanej przez TSUE, okolicznością kluczową uznania usług za usługi pośrednictwa, było to, że wynagrodzenie pośrednika zależało od tego, czy umowa pożyczki zostanie zawarta. Ten element występuje również w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Pośrednik z tytułu świadczonych usług będzie otrzymywał wynagrodzenie od stron umowy pożyczki (pożyczkodawców lub pożyczkobiorców). Wynagrodzenie będzie przysługiwało Wnioskodawcy wyłącznie w sytuacji, gdy dojdzie do zawarcia umowy pożyczki. W sprawie C-235/00 TSUE odniósł się również do kwestii negocjacji, jako elementu składowego usługi pośrednictwa finansowego. Wskazał, że negocjacje odnoszą się do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa TSUE, "usługa pośrednictwa" powinna mieć następujące cechy:

* pośrednik nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i jego działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów,

* strona transakcji finansowej wypłaca pośrednikowi wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa,

* celem działań pośrednika jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę (a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy),

* czynności pośrednika nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową.

Powyższe warunki zostały spełnione odnośnie zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku. Pośrednik nie będzie stroną umowy pożyczki. Będzie otrzymywał wynagrodzenie za świadczoną przez niego usługę pośrednictwa od strony umowy pożyczki. Celem jego działania będzie uczynienie wszystkiego, aby dwie strony zawarły umowę pożyczki, a on sam nie będzie miał żadnego interesu w zakresie treści umowy. Czynności wykonywane przez pośrednika nie będą ograniczać się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową.

Należy zauważyć, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności będą mieć na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pożyczki. Do czynności tych zaliczyć należy podejmowanie aktywnych działań w celu pozyskania potencjalnych pożyczkobiorców. W szczególności, prezentowanie oferty pożyczkodawców w taki sposób, aby potencjalny pożyczkobiorca był w stanie ocenić najistotniejsze warunki rozważanej przez niego umowy pożyczki i w efekcie dokonać wyboru najlepiej dopasowanego do niego wariantu pożyczki - tj. biorąc pod uwagę w jakiej kwocie i na ile miesięcy chciałby pożyczkę zaciągnąć, ile w danym wariancie wyniosłaby wartość miesięcznej raty do spłaty, ile w sumie musiałby zapłacić z tytułu potencjalnej pożyczki przez cały okres jej trwania, itd. Pośrednik będzie również poszukiwał potencjalnych pożyczkodawców, chcących udzielić pożyczki. Pośrednik będzie prezentował ofertę pożyczkodawców osobom poszukującym źródeł dodatkowego finansowania, w taki sposób, aby mogły one dokonać wstępnej oceny własnej zdolności do udźwignięcia zobowiązania finansowego w postaci spłaty pożyczki i zapłaty opłat z jej tytułu w określonym czasie. Będzie prowadził negocjacje, które są niezbędne dla zawarcia umowy pożyczki między pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą.

Wyżej wskazane czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą mieć na celu pozyskanie pożyczkobiorców poprzez przedstawienie im oferty pożyczkodawcy, a w dalszej konsekwencji doprowadzenie do zawarcia pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą umowy pożyczki.

Wnioskodawca będzie również podejmował czynności mające na celu pozyskanie pożyczkodawców poprzez przedstawienie im oferty pożyczkobiorców, a w dalszej konsekwencji doprowadzenie do zawarcia pomiędzy pożyczkobiorcą a pożyczkodawcą umowy pożyczki. Wnioskodawca nie ma żadnego interesu w treści zawieranych umów pożyczek, nie wpływa ona w żaden sposób na jego prawa i obowiązki. Ponadto, świadczenie Wnioskodawcy w opisywanej części nie ogranicza się do formalności administracyjnych czy biurowo-technicznych, a ma znacznie szerszy zakres - jego celem jest aktywne pozyskanie klienta, realizacja działań sprawczych, które na dalszych etapach procedury mają doprowadzić do skojarzenia stron umowy - pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy.

Z uwagi na opis sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa i zaprezentowane orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że będąc w przyszłości zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, świadczone przez Wnioskodawcę usługi opisane we wniosku, będą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym jest mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu, mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Na uwagę zasługuje również orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie Trybunał zauważył, że czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwolnione są od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

Powyższe regulacje stanowią wdrożenie do krajowego porządku prawnego zapisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie usług pośrednictwa pieniężnego. Istotą czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę jest pośrednictwo w zawieraniu umów pożyczek pomiędzy osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nie posiadającymi osobowości prawnej, polegające w szczególności na przedstawianiu potencjalnym pożyczkobiorcom produktów pożyczkowych pożyczkodawców i ich odpowiednim modyfikowaniu dla ich zindywidualizowanych potrzeb, jak również wyborze pożyczkobiorców (spośród potencjalnych klientów, wnioskujących o pożyczkę), którym ma zostać udzielona pożyczka. Wnioskodawca, jako pośrednik, będzie podejmował aktywne działania w celu pozyskania potencjalnych pożyczkobiorców. W szczególności, w ramach podejmowanych działań, będzie prezentował ofertę pożyczkodawców w taki sposób, aby potencjalny pożyczkobiorca był w stanie ocenić najistotniejsze warunki rozważanej przez niego umowy pożyczki i w efekcie dokonać wyboru najlepiej dopasowanego do niego wariantu pożyczki - tj. biorąc pod uwagę w jakiej kwocie i na ile miesięcy chciałby pożyczkę zaciągnąć, ile w danym wariancie wyniosłaby wartość miesięcznej raty do spłaty, ile w sumie musiałby zapłacić z tytułu potencjalnej pożyczki przez cały okres jej trwania, itd. Pośrednik będzie również poszukiwał potencjalnych pożyczkodawców, chcących udzielić pożyczki. Zainteresowany będzie wykonywał szereg czynności składających się na usługę pośrednictwa pieniężnego, w rezultacie których dochodzić będzie do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą. W szczególności, Pośrednik będzie prezentował ofertę pożyczkodawców osobom poszukującym źródeł dodatkowego finansowania, w taki sposób, aby mogły one dokonać wstępnej oceny własnej zdolności do udźwignięcia zobowiązania finansowego w postaci spłaty pożyczki i zapłaty opłat z jej tytułu w określonym czasie. Będzie prowadził negocjacje, które są niezbędne dla zawarcia umowy pożyczki między pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą. Wszystkie te czynności dokonywane przez Pośrednika będą miały na celu zawarcie umowy pożyczki pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą. Usługi świadczone przez Pośrednika nie będą obejmowały czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa, usług w zakresie leasingu. Pośrednik z tytułu świadczonych usług będzie otrzymywał wynagrodzenie od stron umowy pożyczki (pożyczkodawców lub pożyczkobiorców). Wynagrodzenie będzie przysługiwało Wnioskodawcy wyłącznie w sytuacji, gdy dojdzie do zawarcia umowy pożyczki. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca przewiduje, że w niedługim czasie przekroczy limit, o którym mowa w ww. art. 113 ust. 1 ustawy, co spowoduje powstanie obowiązku zarejestrowania jako podatnik VAT czynny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy będąc w przyszłości zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, świadczone przez Zainteresowanego usługi pośrednictwa pieniężnego, będą korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Wskazać należy, że z treści powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego wdrożenie regulacji unijnych w tym zakresie, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi - cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Można zatem stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w której TSUE stwierdził, że: "(...) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs & Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. TSUE wskazał, że znaczenie słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy, nie jest zatem pośrednictwem".

Zatem zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Z opisu sprawy wynika, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią usługi pośrednictwa finansowego. Zainteresowany będzie negocjował w imieniu i na rzecz klienta warunki finansowania. Wszystkie czynności dokonywane przez Wnioskodawcę będą miały na celu zawarcie umowy pożyczki pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą. Usługi świadczone przez Pośrednika nie będą obejmowały czynności ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa, czy usług w zakresie leasingu. Wnioskodawca z tytułu świadczonych usług będzie otrzymywał wynagrodzenie od stron umowy pożyczki (pożyczkodawców lub pożyczkobiorców). Wynagrodzenie będzie przysługiwało Wnioskodawcy wyłącznie w sytuacji, gdy dojdzie do zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na powołane przepisy prawa, wykazane orzecznictwo oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że wskazany w stanie sprawy ogół podejmowanych czynności stanowi usługi pośrednictwa finansowego przy udzielaniu pożyczek, które korzystają ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Udzielając zatem odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że będąc w przyszłości zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, świadczone przez Wnioskodawcę usługi opisane we wniosku, będą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Końcowo należy wskazać, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - w niniejszej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku w świetle art. 113 ustawy.

Należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.