0112-KDIL2-1.4012.187.2017.1.AWA - Opodatkowanie podatkiem VAT kosztów wychowania przedszkolnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2017 r. (data wpływu 29 maja 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 czerwca 2017 r. (data wpływu 29 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności obciążania kosztami wychowania przedszkolnego gminy, której mieszkańcem jest uczeń uczęszczający do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT czynności obciążania kosztami wychowania przedszkolnego gminy, której mieszkańcem jest uczeń uczęszczający do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 czerwca 2017 r. o adres elektroniczny w systemie e-PUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na terenie Gminy funkcjonują przedszkola publiczne, o których mowa w art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, z późn. zm.), prowadzone przez Gminę. Stosownie do art. 79 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, są one jednostkami budżetowymi finansowanymi z budżetu Gminy, zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, z późn. zm.).

Na dofinansowanie zadań w zakresie wychowania przedszkolnego Gmina otrzymuje dotację celową z budżetu państwa, która wykorzystana jest wyłącznie na dofinansowanie wydatków bieżących związanych z realizacją tych zadań (art. 14d ust. 1 ustawy o systemie oświaty). Kwota roczna dotacji na każde dziecko bez względu na czas przebywania dziecka w przedszkolu lub innej formie wychowania przedszkolnego wynosi 1.338,00 zł i podlega corocznie waloryzacji prognozowanym średniorocznym wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem określonym w ustawie na dany rok kalendarzowy. Zgodnie z art. 14d ust. 3 ww. ustawy, wysokość dotacji, o której mowa w ust. 1 dla danej gminy jest obliczana jako iloczyn kwoty rocznej oraz liczby dzieci korzystających z wychowania przedszkolnego na obszarze danej gminy, ustalonej na podstawie danych systemu informacji oświatowej według stanu na dzień 30 września roku poprzedzającego rok udzielenia dotacji.

Stosownie do art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59), do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej lub publicznej innej formie wychowania przedszkolnego przyjmuje się kandydatów zamieszkałych na obszarze danej gminy.

Jednak ustawa - Prawo oświatowe dopuszcza możliwość przyjęcia do ww. placówek kandydatów zamieszkałych poza obszarem danej gminy, jeżeli po przeprowadzeniu postępowania rekrutacyjnego, ta gmina nadal dysponuje miejscami wolnymi w tych placówkach (art. 131 ust. 7 ww. ustawy).

W związku z powyższym, do przedszkoli publicznych w Gminie uczęszczają także uczniowie, niebędący mieszkańcami Gminy. Zgodnie z art. 79a ust. 2 ustawy o systemie oświaty, jeżeli do przedszkola, o którym mowa w art. 79 ust. 1 uczęszcza uczeń niebędący mieszkańcem gminy dotującej przedszkole, gmina, której mieszkańcem jest ten uczeń pokrywa koszty dotacji pomniejszonej o kwotę dotacji celowej z budżetu państwa na dofinansowanie zadań w zakresie wychowania przedszkolnego, przewidzianej na ucznia na dany rok budżetowy (art. 14d ust. 1).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy czynność obciążania kosztami wychowania przedszkolnego gminy, której mieszkańcem jest uczeń uczęszczający do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej - zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 79a ust. 2 ustawy o systemie oświaty - stanowi podlegające opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też pozostaje poza regulacjami ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.), zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, a w szczególności zadania własne obejmują sprawy: edukacji publicznej (pkt 8). W myśl art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, z późn. zm.), zakładanie i prowadzenie publicznych przedszkoli (...) należy do zadań własnych gmin.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 79 ust. 1 ustawy, przedszkola, szkoły i placówki publiczne zakładane przez ministrów i jednostki samorządu terytorialnego są jednostkami lub zakładami budżetowymi. Przedszkola publiczne są finansowane z budżetu gminy oraz budżetu państwa jako dotacja celowa (art. 14d ust. 1). Kwoty te stanowią pokrycie kosztów realizacji zadań nałożonych na gminy zgodnie z przepisami ustawy o systemie oświaty oraz ustawy o samorządzie gminnym.

Na mocy art. 79a ust. 2 ustawy o systemie oświaty, ustawodawca wprowadził obowiązek zwrotu kosztów wychowania przedszkolnego oraz kosztów dotacji i ustanowił zasady ustalania wysokości kwot obciążających gminę zobowiązaną. Gmina obciążając gminę zobowiązaną kosztami wychowania przedszkolnego lub kosztami dotacji nie działa w ramach umowy cywilnoprawnej, wysokość obciążenia nie będzie podlegać negocjacjom z udziałem gminy zobowiązanej, lecz jest uregulowana ustawowo.

Ponadto, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 tejże ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów oraz wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły i dla celów zarobkowych.

Czynność, o której jest mowa w art. 79a ust. 2 ustawy o systemie oświaty, nie podlega przepisom podatku VAT z powodu braku łącznego spełnienia kryterium przedmiotowego (opłaty uiszczane przez rodziców korzystają ze zwolnienia przedmiotowego zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy) i podmiotowego, czyli czynność ta nie stanowi świadczenia usługi w oparciu o art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zaś podmiot wykonujący nie jest w tymże przypadku podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, wykonującym działalność gospodarczą, o której jest mowa w ust. 2.

Gmina, w przypadku obciążania gminy zobowiązanej kosztami wychowania przedszkolnego lub kosztami dotacji nie działa w charakterze podatnika wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą. W oparciu o art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zapis ten znajduje odzwierciedlenie w art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy one podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań tub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług, jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej np. czynności sprzedaży, zamiany, wynajmu, dzierżawy tj. umów prawa cywilnego. Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem wspomniany już charakter działalności gospodarczej, w oparciu o art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w innych interpretacjach indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygnaturach: 00113-KDIPT1-2.4012.42.2017.1.IR i (...). Ostatnia dotyczy Gminy z dnia 15 maja 2017 r. (wpłynęła dnia 18 maja 2017 r.), obejmowała zapytaniem czynności opisane w art. 80 ust. 2a i art. 90 ust. 2c ustawy o systemie oświaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane "po kosztach" ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347 s. 1, z późn. zm. z późn. zm.), dalej Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w świetle ust. 2 przywołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej (pkt 8 powołanej ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Gmina prowadzi na swoim terenie przedszkola publiczne, o których mowa w art. 79 ust. 1 ustawy o systemie oświaty. Przedszkola są jednostkami budżetowymi finansowanymi z budżetu Gminy, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o finansach publicznych. Na dofinansowanie zadań w zakresie wychowania przedszkolnego Gmina otrzymuje dotację celową z budżetu państwa, która wykorzystana jest wyłącznie na dofinansowanie wydatków bieżących związanych z realizacją tych zadań. Kwota roczna dotacji na każde dziecko bez względu na czas przebywania dziecka w przedszkolu lub innej formie wychowania przedszkolnego wynosi 1.338,00 zł i podlega corocznie waloryzacji prognozowanym średniorocznym wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem określonym w ustawie na dany rok kalendarzowy. Zgodnie z art. 14d ust. 3 ww. ustawy, wysokość dotacji, o której mowa w ust. 1 dla danej gminy jest obliczana jako iloczyn kwoty rocznej oraz liczby dzieci korzystających z wychowania przedszkolnego na obszarze danej gminy, ustalonej na podstawie danych systemu informacji oświatowej według stanu na dzień 30 września roku poprzedzającego rok udzielenia dotacji. Stosownie do art. 131 ust. 1 ustawy - Prawo oświatowe, do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej lub publicznej innej formie wychowania przedszkolnego przyjmuje się kandydatów zamieszkałych na obszarze danej gminy. Jednak ustawa - Prawo oświatowe dopuszcza możliwość przyjęcia do ww. placówek kandydatów zamieszkałych poza obszarem danej gminy, jeżeli po przeprowadzeniu postępowania rekrutacyjnego, ta gmina nadal dysponuje miejscami wolnymi w tych placówkach. W związku z powyższym, do przedszkoli publicznych w Gminie uczęszczają także uczniowie, niebędący mieszkańcami Gminy. Zgodnie z art. 79a ust. 2 ustawy o systemie oświaty, jeżeli do przedszkola, o którym mowa w art. 79 ust. 1 uczęszcza uczeń niebędący mieszkańcem gminy dotującej przedszkole, gmina, której mieszkańcem jest ten uczeń pokrywa koszty dotacji pomniejszonej o kwotę dotacji celowej z budżetu państwa na dofinansowanie zadań w zakresie wychowania przedszkolnego, przewidzianej na ucznia na dany rok budżetowy.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii ustalenia, czy czynność obciążania kosztami wychowania przedszkolnego gminy, której mieszkańcem jest uczeń uczęszczający do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej - zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 79a ust. 2 ustawy o systemie oświaty - stanowi podlegające opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czy też pozostaje poza regulacjami ustawy.

Według art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2016 r. poz. 1943, z późn. zm.), system oświaty obejmuje przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkola specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego.

Przedszkola, szkoły i placówki publiczne zakładane i prowadzone przez ministrów i jednostki samorządu terytorialnego są jednostkami budżetowymi. Zasady gospodarki finansowej tych szkół, przedszkoli i placówek określają odrębne przepisy, z zastrzeżeniem ust. 1c - art. 79 ust. 1 ww. ustawy.

Na mocy art. 14d ust. 1 cyt. wyżej ustawy, na dofinansowanie zadań w zakresie wychowania przedszkolnego dzieci w wieku do lat 5 gmina otrzymuje dotację celową z budżetu państwa, która może być wykorzystana wyłącznie na dofinansowanie wydatków bieżących związanych z realizacją tych zadań.

Wysokość dotacji, o której mowa w ust. 1, dla danej gminy jest obliczana - w oparciu o art. 14d ust. 7 ww. ustawy - jako iloczyn kwoty rocznej, o której mowa w ust. 4, oraz liczby dzieci w wieku do lat 5 korzystających z wychowania przedszkolnego na obszarze danej gminy, ustalonej na podstawie danych systemu informacji oświatowej według stanu na dzień 30 września roku poprzedzającego rok udzielenia dotacji.

W myśl art. 79a ust. 2 ustawy o systemie oświaty, jeżeli do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej lub publicznej innej formy wychowania przedszkolnego, prowadzonych przez gminę, uczęszcza uczeń w wieku do lat 5 niebędący jej mieszkańcem, który nie jest uczniem niepełnosprawnym, gmina, której mieszkańcem jest ten uczeń, pokrywa koszty wychowania przedszkolnego tego ucznia w wysokości równej odpowiednio podstawowej kwocie dotacji dla przedszkoli, podstawowej kwocie dotacji dla szkół podstawowych, w których zorganizowano oddział przedszkolny, lub podstawowej kwocie dotacji dla innych form wychowania przedszkolnego, określonej dla gminy, w której uczeń uczęszcza do przedszkola, oddziału przedszkolnego w szkole podstawowej lub innej formy wychowania przedszkolnego, pomniejszonej o kwotę dotacji, o której mowa w art. 14d ust. 1, przewidzianej na ucznia na dany rok budżetowy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina przyjmuje do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej kandydatów zamieszkałych nie tylko na obszarze danej gminy, ale również poza jej obszarem. W takim przypadku, Gmina obciąża kwotami, stanowiącymi pokrycie kosztów wychowania przedszkolnego, pozostałe gminy, których mieszkańcami są uczniowie, uczęszczający do ww. placówek.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przytoczone wyżej przepisy, należy stwierdzić, że takie zachowanie Gminy wymuszone jest - jak wskazano wyżej - przepisami dotyczącymi systemu oświaty i nie wynika z żadnych odrębnych umów cywilnoprawnych zawieranymi pomiędzy gminami, co jednocześnie nie wyczerpuje definicji odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Kwota ta stanowi jedynie przekazanie środków na pokrycie kosztów zadań wynikających z przepisów nałożonych na gminy przez odrębne przepisy prawa, tj. ustawę o samorządzie gminnym i ustawę o systemie oświaty.

W kontekście powyższego należy uznać, że Wnioskodawca działając jako organ władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności związanych z obciążaniem innych gmin o zwrot kosztów wychowania przedszkolnego nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Tym samym, kwoty pobierane za ww. czynności, uregulowane przepisami prawa, nie są objęte podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, czynność, o której mowa w art. 79a ust. 2 ustawy o systemie oświaty, tj. obciążenie kosztami wychowania przedszkolnego gmin, których mieszkańcami są uczniowie uczęszczający do publicznego przedszkola, oddziału przedszkolnego w publicznej szkole podstawowej nie stanowi odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.