0112-KDIL2-1.4012.152.2017.2.AP - Zwolnienie z VAT dostawy budynku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2017 r. (data wpływu 14 lipca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy budynku - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla dostawy budynku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych, oraz jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem posadowionego na tym gruncie budynku. Stan faktyczny w odniesieniu do budynku kształtuje się następująco: budynek oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu zostało nabyte z dniem 5 grudnia 1990 r. przez państwową jednostkę organizacyjną "P" na mocy decyzji wydanej na podstawie art. 2 ust. 1, 2, 3 ustawy z dnia 29 września 1990 r. - o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 7 października 1992 r. zmieniającą ustawę o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości, oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 marca 1993 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomości będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu, uchwałą z dnia 18 lutego 1991 r. w sprawie trybu przekształcenia pjo "P", oraz zarządzenia z dnia 28 listopada 1991 r. w sprawie podziału pjo "P" z dniem 4 grudnia 1991 r. dokonano podziału ww. pjo na "P" oraz "A", budynek oraz prawo wieczystego użytkowania gruntu został w grudniu 1991 r. wniesiony jako aport Skarbu Państwa do "A", od 1 stycznia 2014 r. zgodnie z uchwałą Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia spółki "A", Wnioskodawca występuje pod firmą X. S.A.

Nabycie budynku przez Wnioskodawcę nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy nabyciu budynku nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek odpowiada definicji budynku zawartej w przepisach art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane tj. stanowi obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych. Wartość początkowa po aktualizacji na dzień 1 stycznia 1995 r. wynosiła 3.555.125,78 zł.

Budynek przez cały okres użytkowania był ulepszany. Wydatki na modernizację kształtowały się następująco:

* w okresie od 4 czerwca 1996 r. (data pierwszego zaewidencjonowanego ulepszenia) do dnia 10 lutego 1999 r. poniesiono nakłady w wysokości 1.372.911,19 zł - nastąpił wzrost wartości początkowej do 4.928.036,97 zł,

* w okresie od 10 lutego 1999 r. do dnia do 19 grudnia 2001 r. poniesiono nakłady w wysokości 1.541.505,46 zł - nastąpił wzrost wartości początkowej do 6.469.542,43 zł,

* w okresie od 19 grudnia 2001 r. do dnia 16 kwietnia 2003 r. poniesiono nakłady w wysokości 1.995.699,52 - nastąpił wzrost wartości początkowej do 8.465.241,95 zł,

* w okresie od 16 kwietnia 2003 r. do dnia 25 stycznia 2006 r. poniesiono nakłady w wysokości 3.332.550,45 zł - nastąpił wzrost wartości początkowej do 11.797.792,40 zł,

* w okresie od dnia 25 stycznia 2006 r. do dnia złożenia niniejszego wniosku poniesiono nakłady w wysokości 1.856.688,88 zł. Ponadto, w ostatnich 5 latach (licząc do dnia złożenia wniosku) poniesiono nakłady na ulepszenie w łącznej kwocie 30.488,06 zł.

Modernizacja, na którą ponoszone były ww. wydatki, stanowi ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych, stąd Wnioskodawca po każdej z nich zwiększał wartość początkową budynku. W stosunku do wydatków na każdą modernizację budynku Wnioskodawca obniżył kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Budynek będący przedmiotem planowanej sprzedaży przez wszystkie lata, tj od momentu jego nabycia jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawianym stanie faktycznym planowana sprzedaż budynku będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zatem z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: "(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro były ponoszone nakłady na budynek, które stanowiły co najmniej 30% jego wartości początkowej, a także po ulepszeniu nie był on oddany do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, przy sprzedaży tego budynku nie ma możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca przewiduje - po spełnieniu określonych warunków - objęcie dostawy zwolnieniem wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zdaniem Wnioskodawcy zostały spełnione warunki uprawniające do zwolnienia z VAT sprzedaży budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z ust. 7a tegoż artykułu. Nabycie budynku przez Wnioskodawcę nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc został spełniony warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a, gdyż przy nabyciu nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca co prawda ponosił wydatki na ulepszenie budynku, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej budynku, ale budynek w stanie ulepszonym był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W ocenie Wnioskodawcy dostawa tego budynku w wyżej opisanym stanie faktycznym będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle powołanego przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, odpłatna dostawa gruntu jak i prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, dostawa budynków, budowli i ich części jest zwolniona z VAT, chyba, że:

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawa nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. syg. I FSK 382/14, na który powołał się Wnioskodawca. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z kolei, kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem posadowionego na tym gruncie budynku od dnia 5 grudnia 1990 r. Nabycie Budynku przez Wnioskodawcę nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy nabyciu Budynku nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek odpowiada definicji budynku zawartej w przepisach art. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane tj. stanowi obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych. Budynek przez cały okres użytkowania był ulepszany, a ulepszenia przekroczyły 30% wartości początkowej przedmiotowego Budynku. Modernizacja, na którą ponoszone były ww. wydatki, stanowi ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stąd Wnioskodawca po każdej z nich zwiększał wartość początkową budynku. W stosunku do wydatków na każdą modernizację budynku Wnioskodawca obniżył kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek będący przedmiotem planowanej sprzedaży przez wszystkie lata, tj. od momentu jego nabycia jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele działalności opodatkowanej. Z wniosku wynika, że po ulepszeniu budynek był wykorzystywany dłużej niż 5 lat do działalności gospodarczej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy planowana sprzedaż budynku będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Aby transakcja sprzedaży nieruchomości zabudowanej mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przedmiotowa dostawa musi być wyłączona ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10. Zatem w pierwszej kolejności należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

Przedmiotowy budynek został nabyty 5 grudnia 1990 r. i od tego momentu był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, doszło zatem do jego pierwszego zasiedlenia. Budynek był przez cały okres użytkowania modernizowany, a nakłady na modernizację w poszczególnych latach przekraczały 30% jego wartości początkowej, ponadto przedmiotowy budynek w stanie ulepszonym nie był oddany do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu (np. w najem lub dzierżawę), czyli dostawa przedmiotowego budynku nie spełnia przesłanek do zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W tym przypadku, przy braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy dokonać analizy możliwości zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, transakcja sprzedaży Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy nie podlegała opodatkowaniu. Wnioskodawcy nie przysługiwało przy nabyciu budynku prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, tym samym został spełniony warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit.a. Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie budynku, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dokonane ulepszenia były wyższe niż 30% wartości początkowej budynku. Wnioskodawca po dokonanych ulepszeniach wykorzystywał budynek do czynności opodatkowanych przez okres dłuższy niż 5 lat, więc w opisanej sytuacji znajdzie zastosowanie przepis art. 43 ust. 7a ustawy, w rozumieniu którego warunku określonego w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że do sprzedaży przedmiotowego budynku znajdzie zastosowanie zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności obliczenia wartości początkowej budynku.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.