0112-KDIL2-1.4011.386.2020.2.AMN - Data nabycia odziedziczonej nieruchomości następnie zbywanej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2020 r. (data wpływu 10 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem w dniu 21 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 30 czerwca 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.386.2020.1.AMN, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane w dniu 30 czerwca 2020 r., skutecznie doręczono w dniu 7 lipca 2020 r., natomiast w dniu 21 lipca 2020 r. do tut. organu wpłynęło pismo będące odpowiedzią na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca razem z bratem jest współwłaścicielem działek, położonych w gminie (...), obręb (...), objętych księgą wieczystą (...), od 24 lat. Prawa do działek, o których mowa nadano im na mocy Postanowienia Sądu (...) w dniu 16 stycznia 1996 r. sygn. akt (...). Sąd działał na podstawie testamentu z dnia 3 maja 1995 r. - A zmarłej w dniu (...) 1995 r. W testamencie zapisano, która część spadku komu i w jakiej części przypada - w sytuacji Wnioskodawcy i Jego brata jest to 0,60 ha w (...). Sąd Rejonowy przedstawił to w formie ułamkowych części (1/12 dla każdego z nich). Córka spadkodawczyni (B) otrzymała dom oraz wszelkie zabudowania o pow. działki 0,93 ha, dlatego też Sąd "obliczył" jej część na 2/3.

Na podstawie postanowienia Sądu (...) z dnia 2 grudnia 2003 r. sygn. akt (...) nastąpił podział spadku po zmarłym w dniu (...) 2003 r. C, który w 1996 r. otrzymał 0,22 ha przy ul. (...) w (...). Wnioskodawca i Jego brat otrzymali po nim 5/32 części, a reszta trafiła do ojca - (D), siostry (B). Sąd (...) w postanowieniu z dnia 10 maja 2017 r. sygn. akt (...) stwierdził, że spadek po zmarłym w dniu (...) 2006 r. D nabyły wprost na podstawie ustawy dzieci - B i E po 1/2 części, lecz E (ojciec Wnioskodawcy) zrzekł się całości na poczet swojej siostry B. W dniu 10 października 2017 r. Sąd (...) ustalił, że w skład spadku po D wchodzą:

Całość po D przyznano córce - B, co uczyniło ją w znikomej części współwłaścicielem działki w (...) razem z Wnioskodawcą i Jego bratem, którzy dalej figurowali jako współwłaściciele (także w znikomych częściach) w działkach (...), (...), (...), (...) w (...).

W związku z tym, współwłaściciele postanowili dokonać zniesienia współwłasności, w takiej formie, że Wnioskodawca wraz z bratem zostali jedynymi współwłaścicielami działki w (...) w 1/2 części każdy, a B została jedyną właścicielką działek w (...), jak i domu, o którym była mowa w pierwszej sprawie spadkowej po A. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez jakichkolwiek spłat na rzecz B jak i uczestników, czyli Wnioskodawcy i Jego brata.

Z informacji zamieszczonych w treści wniosku wynika również, że działkę położoną w (...), o łącznej powierzchni 0,69 ha, dwa lata temu Wnioskodawca wraz z bratem podzielili na cztery części, a rok temu dwie z nich zostały sprzedane.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany doprecyzował, że przedmiotem zapytania jest sprzedaż działek o nr (...) i (...). Działki te były przedmiotem przeprowadzonego postępowania spadkowego w dniu 16 stycznia 1996 r. sygn. akt (...) i 2003 r. oraz podziału nieruchomości w dniu 20 sierpnia 2018 r. Zniesienie współwłasności miało miejsce w dniu 10 października 2017 r. sygn. akt (...). Wartość otrzymanego w wyniku zniesienia współwłasności udziału w nieruchomości mieści się w wartości udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy we współwłasności nieruchomości nabytej wraz z bratem. Odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło bez wykonywania działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanej we wniosku sytuacji odpłatne zbycie nieruchomości o nr (...) i (...) powinno skutkować obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek nie powinna skutkować powstaniem obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Zainteresowany uważa, że powinien być zwolniony ze względu na okres czasu posiadania współwłasności, co wynika z przepisów prawa podatkowego, w szczególności z interpretacji art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dniu 1 stycznia 2019 r. ustawodawca doprecyzował trzy zasadnicze przypadki zbycia odziedziczonej nieruchomości w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, w którym odpłatne zbycie nieruchomości nie wystąpi, jeżeli od końca roku, w którym spadkodawca wybudował lub nabył nieruchomość albo prawo majątkowe upłynęło 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2159) do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 10 ust. 5 i art. 10 ust. 7, które stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia, nabytych w drodze spadku, nieruchomości lub praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie tej nieruchomości lub nabycie prawa majątkowego przez spadkodawcę.

Wobec powyższego w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, nabytej w drodze spadku znaczenie ma ustalenie daty nabycia tej nieruchomości przez spadkodawcę.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca razem z bratem jest współwłaścicielem działek od 24 lat na mocy Postanowienia Sądu z dnia 16 stycznia 1996 r. Sąd działał na podstawie testamentu z dnia 3 maja 1995 r. - A zmarłej w dniu (...) 1995 r. W testamencie zapisano, która część spadku komu i w jakiej części przypada - w sytuacji Wnioskodawcy i Jego brata jest to 0,60 ha w (...). Sąd przedstawił to w formie ułamkowych części (1/12 dla każdego). Córka spadkodawczyni (B) otrzymała dom oraz wszelkie zabudowania o pow. działki 0,93 ha, dlatego też Sąd obliczył jej część na 2/3.

Następnie na mocy postanowienia Sądu z dnia 2 grudnia 2003 r. nastąpił podział spadku po zmarłym w dniu (...) 2003 r. C, który w 1996 r. dostał 0,22 ha. Wnioskodawca otrzymał po nim 5/32 części, a reszta trafiła do ojca - D, siostry B i brata Wnioskodawcy (również 5/32 części). Sąd w postanowieniu z dnia 10 maja 2017 r. stwierdził, że spadek po zmarłym w dniu (...) 2006 r. D nabyły wprost na podstawie ustawy dzieci - B i E po 1/2 części, lecz E (ojciec Wnioskodawcy) zrzekł się w całości na poczet swojej siostry B. W dniu 10 października 2017 r. Sąd ustalił, że w skład spadku po D wchodzą:

Całość po D przyznano córce - B, co uczyniło ją w znikomej części współwłaścicielem działki w (...) razem z Wnioskodawcą i Jego bratem, którzy dalej figurowali jako współwłaściciele (także w znikomych częściach) w działkach (...), (...), (...), (...) w (...).

W związku z tym, współwłaściciele postanowili dokonać zniesienia współwłasności, w takiej formie, że Wnioskodawca wraz z bratem zostali jedynymi współwłaścicielami działki w (...) w 1/2 części każdy, a B została jedyną właścicielką działek w (...), jak i domu, o którym była mowa w pierwszej sprawie spadkowej po A. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez jakichkolwiek spłat na rzecz B, jak również na rzecz Wnioskodawcy i Jego brata. Zniesienie współwłasności miało miejsce w dniu 10 października 2017 r. Wartość otrzymanego w wyniku zniesienia współwłasności udziału w nieruchomości mieści się w wartości udziału jaki przysługiwał Wnioskodawcy we współwłasności nieruchomości nabytej wraz z bratem. Działkę położoną w (...) w 2018 r. Wnioskodawca wraz z bratem podzielili na cztery części, a w 2019 r. dwie z nich (działka nr (...) oraz (...)) zostały sprzedane. Odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wyniku wykonywania działalności gospodarczej.

W świetle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy odpłatne zbycie nieruchomości (działek nr (...) oraz (...)) powinno skutkować obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku czy dokonanie zniesienia współwłasności, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

Na podstawie art. 924 i art. 925 przywołanej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Według art. 1035 cytowanej ustawy, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Celem natomiast postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności - w przypadku ich sprzedaży - należy przyjąć więc datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zastało dokonane bez spłat i dopłat.

Mając na uwadze, że z informacji przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że w wyniku zniesienia współwłasności wartość otrzymanego udziału nie przekroczyła wartości udziału jaki Mu przysługiwał we współwłasności nieruchomości nabytej wraz z bratem przed tym zniesieniem oraz że zniesienie współwłasności nastąpiło bez jakichkolwiek spłat i dopłat, uznać należy, że czynność zniesienia współwłasności nie stanowiła dla Wnioskodawcy nowego nabycia.

W konsekwencji, w związku z odpłatnym zbyciem wskazanych w treści wniosku działek w 2019 r., przewidziany w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres pięciu lat, w myśl art. 10 ust. 5 tej ustawy, należy liczyć od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tych nieruchomości przez spadkodawców.

Zatem, dochód z odpłatnego zbycia udziału w działkach nr (...) i (...), dokonany przez Wnioskodawcę w 2019 r., nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tych nieruchomości przez spadkodawców upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 w zw. z art. 10 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo podkreślić należy, że Organ wydając interpretacje indywidualne opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, przyjmując argumenty podnoszone przez Wnioskodawcę bez ich weryfikowania. Dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały zatem analizie ani weryfikacji w ramach przedmiotowego postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest uprawniony, a tym bardziej obowiązany, do oceny dołączonych dokumentów. Związany jest wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.