0112-KDIL2-1.4011.314.2021.2.JK - Wynagrodzenie postojowe otrzymywane od pracodawcy w kontekście zwolnienia w PIT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2021 r. (data wpływu do KIS 2 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2021 r. (data wpływu 27 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lutego 2021 r. do Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku wpłynął ww. wniosek. Pismem z dnia 24 lutego 2021 r. nr 2001-IOD.033.42.2021 UNP: 2001-21-013599 Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku przekazał ww. korespondencję do załatwienia Dyrektorowi KIS zgodnie z właściwością.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych m.in. w art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 19 kwietnia 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.314.2021.1.JK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane w dniu 19 kwietnia 2021 r., zostało skutecznie doręczone w dniu 23 kwietnia 2021 r. natomiast w dniu 27 kwietnia 2021 r. (data nadania 26 kwietnia 2021 r.) wniosek został uzupełniony.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z sytuacją epidemiologiczną związaną z COVID-19 Wnioskodawca był zmuszony wysłać pracowników na świadczenie postojowe i zgodnie z ustawą z dnia 31 marca 2020 r. z późn. zm. na podstawie art. 15zq ustawy o COV1D-19 uznano, że świadczenia postojowe wypłacane pracownikom nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tego tytułu zwolniony jest z opodatkowania na podstawie art. 52m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl ustawy zwolnione z podatku dochodowego są świadczenia postojowe oraz świadczenia polegające na zakwaterowaniu i wyżywieniu pracownika niezbędne do realizacji przez pracownika jego obowiązków w przypadku gdy w trakcie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii pracodawca na czas oznaczony, nie dłuższy, niż do czasu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii skorzysta z uprawnień przewidzianych art. 15x ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Takim uprawnieniem jest przykładowo zmiana przez pracodawcę systemu lub rozkładu czasu pracy pracowników w sposób niezbędny dla zapewnienia ciągłości funkcjonowania przedsiębiorstwa lub stacji.

Mając na uwadze powyższe od miesiąca kwietnia Wnioskodawca nie pobierał i nie odprowadzał zaliczek na podatek dochodowy od pięciu pracowników firmie. W przedsiębiorstwie jest zatrudnionych sześciu pracowników na umowę o pracę plus właściciel firmy. Przedsiębiorstwo prowadzi działalność w zakresie naprawy pojazdów mechanicznych (serwis samochodowy, usługi wulkanizacyjne). Według oceny Wnioskodawcy wprowadzony stan zagrożenia epidemiologicznego był powodem drastycznego spadku przychodów i mając na celu zapewnienie funkcjonalności przedsiębiorstwa i zachowania warunków dających szansę przetrwania stanu epidemiologicznego Wnioskodawca był zmuszony skierować część pracowników na świadczenie postojowe.

Wnioskodawca nadmienia, że w 2020 r. nastąpił prawie 50% spadek przychodów w jego firmie i chcąc utrzymać zatrudnienie korzystał z tego prawa.

Przychód 2019 r. - (...)

Przychód 2020 r. - (...)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Przedmiotem zapytania jest zwolnienie z opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu wynagrodzenia postojowego czterech pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę z kwotą najniższego wynagrodzenia obowiązującego w kraju w (...).

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie postojowe wypłacane pracownikom nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 15zq ustawy o COVID-19 do czasu zakończenia stanu zagrożenia epidemiologicznego w naszym kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo w zakresie (...). W przedsiębiorstwie jest zatrudnionych sześciu pracowników na umowę o pracę plus właściciel firmy. Wprowadzony stan zagrożenia epidemiologicznego był powodem drastycznego spadku przychodów i mając na celu zapewnienie funkcjonalności przedsiębiorstwa i zachowania warunków dających szansę przetrwania stanu epidemiologicznego Wnioskodawca był zmuszony skierować część pracowników na świadczenie postojowe i zgodnie z ustawą z dnia 31 marca 2020 r. z późn. zm. na podstawie art. 15zq ustawy o COV1D-19 uznał, że świadczenia postojowe wypłacane pracownikom nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dochód z tego tytułu zwolniony jest z opodatkowania na podstawie art. 52m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 52m pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika świadczenia postojowe, o których mowa w art. 15zq ustawy o COVID-19.

Stosownie natomiast do treści art. 15zq ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842) osobie:

1. prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, zwanej dalej "osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą",

2. wykonującej umowę agencyjną, umowę zlecenia, inną umowę o świadczenie usług, do której zgodnie z ustawą z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowę o dzieło, zwane dalej "umową cywilnoprawną" - przysługuje świadczenie postojowe.

W myśl art. 15zq ust. 2 cyt. ustawy, świadczenie postojowe przysługuje osobom zamieszkującym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są:

Ustęp 3 omawianego przepisu stanowi, że świadczenie postojowe przysługuje, gdy w następstwie wystąpienia COVID-19 doszło do przestoju w prowadzeniu działalności, odpowiednio przez osobę prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą albo przez zleceniodawcę lub zamawiającego, z którymi została zawarta umowa cywilnoprawna.

Zgodnie natomiast z art. 15zq ust. 4 ww. ustawy, osobie prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą świadczenie postojowe przysługuje, jeżeli rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej przed dniem 1 kwietnia 2020 r. i:

Ustęp 5 cytowanego przepisu stanowi natomiast, że osobie wykonującej umowę cywilnoprawną świadczenie postojowe przysługuje jeżeli:

Zatem z treści ww. przepisów, wynika że o wypłatę świadczenia postojowego mogą ubiegać się osoby, które zamieszkują na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są:

* obywatelami Rzeczypospolitej Polskiej,

* posiadającymi prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej,

* cudzoziemcami legalnie przebywającymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie przepisów ustawy - Prawo przedsiębiorców lub innych przepisów szczególnych, zwanej dalej "osobą prowadzącą działalność gospodarczą" lub "przedsiębiorcą",

* wykonującymi umowę agencyjną, umowę zlecenia, inną umowę o świadczenie usług, do której zgodnie Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowę o dzieło, zwane dalej "umową cywilnoprawną"

- o ile nie podlegają ubezpieczeniom społecznym z innego tytułu.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że świadczenie postojowe o którym mowa w art. 15zq ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych nie jest świadczeniem przysługującym osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę, a co za tym idzie wynagrodzenia postojowego otrzymywanego od pracodawcy nie można rozpatrywać w kontekście zwolnienia opisanego w art. 52m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując świadczenie postojowe wypłacane przez Wnioskodawcę swoim pracownikom nie jest świadczeniem, o którym mowa w art. 15zq ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, a co za tym idzie nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 52m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Wnioskodawca - jako płatnik w rozumieniu art. 31 ww. ustawy - nie miał prawa zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanego wynagrodzenia. Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.