0112-KDIL2-1.4011.285.2020.2.DJ - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2020 r. (data wpływu 6 marca 2020 r.), uzupełnionym pismami z dni: 7 marca 2020 r. (data wpływu 9 marca 2020 r.), 17 marca 2020 r. (data wpływu 18 marca 2020 r.) oraz 10 kwietnia 2020 r. (data wpływu 10 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 9 kwietnia 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.285.2020.1.DJ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Przy czym, termin ten zgodnie z art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. - nie rozpoczyna biegu do czasu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii, ogłoszonych z powodu COVID-19. Wobec czego, jeżeli doręczenie wezwania nastąpiło w czasie trwania ww. stanów, rozpoczęcie biegu 7-dniowego terminu nastąpi zatem dopiero po dniu odwołania ostatniego z tych stanów.

Jednakże, jak zaznaczono w wysłanym wezwaniu, Wnioskodawca mógł udzielić odpowiedzi na wezwanie pomimo wstrzymania terminu. Umożliwiło to tut. organowi wydanie rozstrzygnięcia bez konieczności oczekiwania na zakończenie tych stanów, zwłaszcza, że wszystkie czynności dokonane w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w przedmiotowym postępowaniu będą skuteczne (art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r.).

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że - zgodnie z art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej - okresu oczekiwania między wezwaniem Wnioskodawcy przez organ do uzupełnienia wniosku, a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej, o którym mowa w art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej.

Wezwanie wysłano w dniu 9 kwietnia 2020 r., skutecznie doręczono w dniu 10 kwietnia 2020 r., natomiast w dniu 10 kwietnia 2020 r. (data nadania 10 kwietnia 2020 r.), do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy darowizny, sporządzonej dnia 20 listopada 1990 r. - przed notariuszem - Wnioskodawca i Jego małżonka oraz siostra Wnioskodawcy i jej małżonek stali się współwłaścicielami na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej w udziałach wynoszących po 1/2 części nieruchomości położonej w miejscowości A., działki (...)/2 o powierzchni 0,2199 ha dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, której działy II i IV wolne są od wpisów.

Aktem notarialnym z dnia 6 marca 2020 r. sporządzonym przed notariuszem spisano umowę zniesienia współwłasności na podstawie niezbędnych w tym celu dokumentów, czyli mapy z projektem podziału działki nr (...)/2 wraz z opisem zmian i wykazem zmian gruntowych, sporządzonej przez geodetę uprawnionego, zgodnie z którą działka nr (...)/2 podzielona została na działki nr: (...)/7 o powierzchni 0,1098 ha oraz 1/8 o powierzchni 0,1098 ha. Projekt podziału wykonano z postanowieniem wydanym 13 stycznia 2020 r. przez Burmistrza Miasta i Gminy. Niniejszy projekt został zatwierdzony decyzją Burmistrza MiG z dnia 21 stycznia 2020 r.

W wyniku tych wszystkich opisanych wyżej działań Wnioskodawca i Jego małżonka stali się po zniesieniu współwłasności właścicielami działki o nr (...)/7 o powierzchni 0,1098 ha.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowany doprecyzował, że:

1. W wyniku zniesienia współwłasności wartość udziału w nieruchomości, jaką Wnioskodawca otrzymał po zniesieniu współwłasności mieściła się w wartości udziału, jaki przysługiwał Wnioskodawcy przed dokonanym zniesieniem współwłasności. Wymienione wyżej zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat.

2. Data planowanej sprzedaży działki nr (...)/7 jest trudna do określenia mając na uwadze okoliczności związane po pierwsze z przeciągającymi się procedurami uzyskania interpretacji podatkowej, a po drugie z sytuacją zagrożenia epidemiologicznego i funkcjonowaniem instytucji mających wpływ na finalizację transakcji. Biorąc jednak pod uwagę wszystkie okoliczności Wnioskodawca chciałby dokonać sprzedaży jak najszybciej - jeszcze w tym roku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Mając na uwadze stan faktyczny i wszystkie opisane wyżej fakty Wnioskodawca prosi o jednoznaczną interpretację dotyczącą konieczności ewentualnego powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do działki o nr (...)/7 o powierzchni 0,1098 ha - stanowiącej od dnia dzisiejszego własność małżonków w momencie jej sprzedaży przez Wnioskodawcę/przez małżonków?

Zdaniem Wnioskodawcy, według dostępnych w sieci internetowej interpretacji podobnych przypadków jak ten opisany wyżej znaleźć można stwierdzenia mówiące, iż podział fizyczny rzeczy nabytej na współwłasność nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego, jak również zniesienie współwłasności nie zmienia stanu prawnego nabytej już wcześniej w formie darowizny nieruchomości.

Tym samym według Wnioskodawcy - dla celów zryczałtowanego podatku dochodowego, zniesienie współwłasności nieruchomości nie stanowi daty jej nabycia. Współwłaścicielami nieruchomości małżonkowie są od 30 lat. Wcześniej, ani teraz nie miała miejsca konieczność dokonywania jakichkolwiek spłat czy dopłat, a zniesienie współwłasności nastąpiło na zasadzie porozumienia zainteresowanych stron.

Wnioskodawca uważa, że skoro minęło 30 lat od daty nabycia prawa do własności działki, której jest współwłaścicielem, podział fizyczny rzeczy nabytej na współwłasność nie ma wpływu na powstanie obowiązku podatkowego. Zdaniem Zainteresowanego, w przypadku sprzedaży działki nr (...)/7 o powierzchni 0,1098 ha (stanowiącej majątek wspólny małżonków) nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu rzeczonej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja - zgodnie z wyjaśnieniami, zawartymi w wysłanym do Wnioskodawcy wezwaniu - dotyczy wyłącznie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości przez Wnioskodawcę, nie wywołuje natomiast skutków prawnych dla drugiego współwłaściciela działki nr (...)/7, tj. żony Wnioskodawcy, która - jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku - zwróci się z podobnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w formie listowej.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że na podstawie umowy darowizny z dnia 20 listopada 1990 r. Wnioskodawca i Jego małżonka oraz siostra Wnioskodawcy oraz jej małżonek stali się współwłaścicielami na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej w udziałach wynoszących po 1/2 części nieruchomości działki nr (...)/2 o powierzchni 0,2199 ha. Aktem notarialnym z dnia 6 marca 2020 r. spisano umowę zniesienia współwłasności - Wnioskodawca i Jego małżonka stali się po zniesieniu współwłasności właścicielami działki o nr (...)/7 o powierzchni 0,1098 ha. W wyniku zniesienia współwłasności wartość udziału w nieruchomości, jaką Wnioskodawca otrzymał po zniesieniu współwłasności mieściła się w wartości udziału, jaki przysługiwał Wnioskodawcy przed dokonanym zniesieniem współwłasności. Wymienione wyżej zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w związku z planowaną sprzedażą działki nr (...)/7 powstanie po Jego stronie obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu lub zaniechaniu działania. Istotną cechą darowizny jest jej bezpłatny charakter. Oznacza to, że druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy oraz zbywalne prawa majątkowe. Tym samym, zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje. Z tą datą darczyńca traci własność nieruchomości.

Celem natomiast postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks cywilny jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy - Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Mając zatem na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Zgodnie bowiem z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy mieści się w ramach posiadanego dotychczas udziału.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności - w przypadku ich sprzedaży - należy przyjąć więc datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością. Natomiast, jeżeli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, przedmiotem którego były nieruchomości, udział w nich zwiększa się, tj. przekracza wartość udziału dotychczas posiadanego, to data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tego udziału w nieruchomościach, o który zwiększył się udział w nich po dokonaniu tej czynności. Nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych współwłaścicieli, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie - jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku - w wyniku zniesienia współwłasności wartość udziału w nieruchomości, jaką Wnioskodawca otrzymał po zniesieniu współwłasności mieściła się w wartości udziału, jaki przysługiwał Wnioskodawcy przed dokonanym zniesieniem współwłasności oraz wyżej wymienione zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Zatem, uznać należy, że czynność zniesienia współwłasności nie stanowiła dla Wnioskodawcy nowego nabycia.

Mając na uwadze wskazane uregulowania prawne oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości w 2020 r. udział Wnioskodawcy w nieruchomości nie uległ zwiększeniu, nie można mówić o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w przypadku odpłatnego zbycia ww. działki nr (...)/7 jako datę nabycia należy przyjąć 1990 rok. Pięcioletni termin, określony w treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien być liczony od końca 1990 r. i upłynął z dniem 31 grudnia 1995 r.

Reasumując, należy stwierdzić, że planowane odpłatne zbycie przez Wnioskodawcę udziałów w działce nr (...)/7 nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z upływem okresu pięciu lat liczonego od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany z tego tytułu do zapłaty podatku dochodowego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.