0112-KDIL2-1.4011.222.2020.4.MKA - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2020 r. (data wpływu 21 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2020 r. (data wpływu 6 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z 17 kwietnia 2020 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.222.2020.3.MKA, 0111-KDIB3-2.4012.147.2020.3.MD na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Przy czym, termin ten zgodnie z art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. - nie rozpoczyna biegu do czasu odwołania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii, ogłoszonych z powodu COVID-19. Wobec czego, jeżeli doręczenie wezwania nastąpiło w czasie trwania ww. stanów, rozpoczęcie biegu 7-dniowego terminu nastąpi zatem dopiero po dniu odwołania ostatniego z tych stanów.

Jednakże, jak zaznaczono w wysłanym wezwaniu, Wnioskodawczyni mogła udzielić odpowiedzi na wezwanie pomimo wstrzymania terminu. Umożliwiło to tut. organowi wydanie rozstrzygnięcia bez konieczności oczekiwania na zakończenie tych stanów, zwłaszcza, że wszystkie czynności dokonane w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, w przedmiotowym postępowaniu będą skuteczne (art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r.).

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że - zgodnie z art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej - okresu oczekiwania między wezwaniem Wnioskodawczyni przez organ do uzupełnienia wniosku, a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej, o którym mowa w art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej.

Wezwanie wysłano 17 kwietnia 2020 r., skutecznie doręczono 21 kwietnia 2020 r., natomiast 6 maja 2020 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni w 2008 r. zakupiła działkę budowlaną od osoby fizycznej. W 2016 r. dokonała podziału geodezyjnego działki na dwie mniejsze. W 2017 r. uzyskała pozwolenie na budowę na jednej z nich i rozpoczęła budowę z myślą o zaspokojeniu rodzinnych potrzeb mieszkaniowych. W przebiegu budowy uzbrojono działkę w media. Sieci uzbrajające działkę przechodzą przez drugą powstałą po podziale działkę, na zasadzie ustanowienia służebności (w chwili obecnej bez przyłączy).

W 2019 r. zmieniła się sytuacja rodzinna i Wnioskodawczyni sprzedała budynek mieszkalny, jako dwa wyodrębnione lokale mieszkalne. W tym czasie nie prowadziła działalności gospodarczej oraz nie była czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawczyni 1 października 2019 r. rozpoczęła działalność gospodarczą - PKD 77.10.Z "Projektowanie wnętrz" na zasadach ogólnych i zarejestrowała się, jako czynny podatnik VAT.

W dniu 30 października 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała, jako osoba prywatna, pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego na drugiej działce powstałej po wcześniej wymienionym podziale. Występując o pozwolenie na budowę, Zainteresowana miała zamiar przeznaczyć budynek na rodzinne cele mieszkaniowe, ale może zaistnieć sytuacja, z powodu której Wnioskodawczyni sprzeda budynek.

W chwili obecnej Wnioskodawczyni nie prowadzi działań zmierzających do rozwijania działalności w budownictwie, nie zakupuje gruntów pod ewentualne przyszłe inwestycje budowlane, nie prowadzi też innych działań zmierzających w tym kierunku.

Działania Wnioskodawczyni oscylują wokół działki zakupionej 12 lat temu i Zainteresowana traktuje je jedynie, jako zarządzanie własnym majątkiem.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w 2008 r., po rozwodzie, nabyła działkę niezabudowaną na obszarze istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego - MU II. (dotyczy działki wskazanej we wniosku).

Zainteresowana nabyła działkę w celach własnych z przeznaczeniem pod przyszłą budowę domu, jednak po zorientowaniu się, jak długo trwa przygotowanie do budowy: wykonanie projektu, uzyskanie pozwolenia na budowę itd. Wnioskodawczyni zdecydowała się na zakup innej działki o powierzchni 780 m² wraz z wydaną decyzją na budowę budynku jednorodzinnego o powierzchnio 90 m². Budowę Zainteresowana mogła rozpocząć bardzo szybko. Nastąpiło to w maju 2008 r. W domu tym Wnioskodawczyni mieszka do chwili obecnej. Dom jest na uboczu i nie do końca spełnia oczekiwania Zainteresowanej, toteż posiadanie działki (wskazanej we wniosku) stwarzało możliwość poprawy warunków mieszkaniowych w przyszłości.

Do momentu podziału działki wskazanej we wniosku i późniejszej budowy Wnioskodawczyni nie wykorzystywała jej oprócz dbania o to, aby nie zarastała. Działka wskazana we wniosku nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy i Wnioskodawczyni nie czerpała z niej żadnych pożytków. Zainteresowana nie czyniła żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży lokali mieszkalnych, oprócz zwykłego ogłoszenia o sprzedaży na " (...)". Nabywców działki Wnioskodawczyni znalazła poprzez znajomych.

W chwili obecnej Zainteresowana nie posiada innych nieruchomości do sprzedaży. Dom, w którym obecnie mieszka byłby do sprzedaży w przypadku, kiedy Zainteresowana zdecydowałaby się zamieszkać w domu, który zamierza wybudować na działce wskazanej we wniosku.

Od września 2019 r. Zainteresowana jest w posiadaniu 1/6 domu jednorodzinnego o powierzchni 175 m² na działce o powierzchni 621 m², po zmarłej mamie (spadek), który został oddany do użytku w grudniu 2003 r. W lutym 2019 r. został złożony wniosek do sądu o nabycie spadku po zmarłym w grudniu 2019 r. ojcu. Po stwierdzeniu nabycia spadku Wnioskodawczyni będzie w posiadaniu 1/2 domu jednorodzinnego na działce 640 m², który będzie wystawiony do sprzedaży.

Wcześniej, wraz z ówczesnym mężem, Wnioskodawczyni sprzedała budynek mieszkalny w zabudowie szeregowej nabyty od (...):

* data nabycia 15 grudnia 1993 r.,

* data sprzedaży 16 sierpnia 2006 r.

Nieruchomość była wykorzystywana na cele mieszkaniowe.

Po rozwodzie, jako samodzielna osoba Wnioskodawczyni nabyła mieszkanie do remontu (34 m²). Wnioskodawczyni kupiła mieszkanie, ponieważ nie posiadała żadnego lokalu mieszkalnego, w którym mogłaby zamieszkać. Wykorzystywała je na własne potrzeby mieszkaniowe:

* data nabycia 18 października 2007 r.,

* data sprzedaży 14 marca 2015 r.

Po sprzedaży mieszkania Zainteresowana przeprowadziła się do nowo wybudowanego domu jednorodzinnego (90 m²) na działce 780 m², którego jest jedynym właścicielem. Dom, w którym Zainteresowana mieszka do chwili obecnej, był budowany przez Wnioskodawczynię od 2008 r. Wnioskodawczyni zamierzała go sprzedać i zamieszkać w domu jednorodzinnym, który budowała dla siebie i dla córki na jednej z działek powstałych po podziale (wymienionych we wniosku), ale córka w międzyczasie zaszła w ciążę i kupiła wraz z mężem mieszkanie. Dom jednorodzinny, który Zainteresowana wybudowała był zbyt duży, zatem sprzedaż wydała się wówczas racjonalna, Wnioskodawczyni skorzystała zatem z okazji zainteresowania kupców.

Decyzję o podjęciu budowy na drugiej działce powstałej po podziale (wskazanej we wniosku) Wnioskodawczyni podjęła z myślą o ojcu, który po śmierci mamy został sam w dużym domu, jednak ojciec zmarł dwa miesiące po uzyskaniu przez Zainteresowaną pozwolenia na budowę. Środki ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni wykorzystuje na kolejne własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w sytuacji sprzedaży Wnioskodawczyni będzie zmuszona zapłacić PIT od sprzedaży oraz VAT z uwagi na obecne prowadzenie działalności, jako czynny podatnik Vat?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ewentualna sprzedaż domu nie powinna być w żaden sposób opodatkowana z uwagi na fakt, że działkę zakupiła 12 lat temu i nie prowadzi działań typowych dla działalności związanej z budownictwem w zakresie reklamy i tym podobnych.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodu jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeżeli nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w ramach wykonywania działalności gospodarczej - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

* odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

* zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W świetle powyższego dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych - na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy - istotne znaczenie ma zatem data ich nabycia.

Jak wskazano, odrębnym źródłem przychodów jest wyszczególniona w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Zatem, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r. sygn. I SA/Po 919/14: Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 u.p.d.f.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy.

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Wobec powyższego, w celu właściwego zakwalifikowania - na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - skutków działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu należy ocenić zamiar, okoliczności i cel działań poprzedzających zbycie oraz samego planowanego zbycia nieruchomości, o której mowa we wniosku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w 2008 r. nabyła niezabudowaną działkę dla własnych celów z przeznaczeniem pod przyszłą budowę domu. Działka ta została podzielona na dwie działki w 2016 r. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać jedną z działek powstałych po podziale, na której realizuje budowę budynku mieszkalnego z przeznaczeniem na rodzinne cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, co do obowiązku zapłaty podatku z tytułu planowanej sprzedaży nieruchomości.

W celu udzielenia odpowiedzi na pytanie Wnioskodawczyni należy przeanalizować całokształt działań zawartych w opisanym zdarzeniu przyszłym oraz działania jakie Zainteresowana podjęła w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości w związku z planowaną sprzedażą, tj. rozważyć czy czynności podjęte przez Wnioskodawczynię w związku z planowaną sprzedażą powyższej nieruchomości noszą znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jak już wcześniej wyjaśniono, na związek uzyskiwanych przychodów ze źródłem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może wskazywać, rozpatrywany całościowo, zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, powtarzalnych, uporządkowanych, konsekwentnie prowadzących do osiągnięcia zysku, w szczególności łącznie polegających na wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym odpowiednio przygotowanych nieruchomości. Brak jest natomiast podstaw, aby podejmowane przez podatnika czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe, racjonalne gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb rodziny, kwalifikować jako prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 tej ustawy.

W konsekwencji, o kwalifikacji uzyskanych przez podatnika przychodów ze sprzedaży nieruchomości do źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą w sposób zasadniczy i wyłączny decydować takie okoliczności jak: osiągnięcie zysku, podział nieruchomości i wydzielenie z jednej dużej działki dwóch działek, wybudowanie na nich budynków mieszkalnych, poszukiwanie nabywców przez składanie ofert sprzedaży (w Internecie).

Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny. Zatem sprzedaż, nawet wielokrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie sposób zatem przyjąć, że sprzedaż nieruchomości przez Wnioskodawczynię wygeneruje przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Całokształt okoliczności, a w szczególności zakres i cel działania Wnioskodawczyni, fakt, że ewentualna sprzedaż działki nastąpi po upływie długiego czasu od jej nabycia i podziału, a sam zakup w 2008 r. a następnie podział działki w 2016 r. wiązał się z zabezpieczeniem potrzeb osobistych Wnioskodawczyni i jej rodziny sugerują, że są to działania należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Również sprzedaż budynku mieszkalnego w 2006 r. oraz lokalu mieszkalnego w 2015 r. nie ma wpływu na kwalifikację działań Wnioskodawczyni związanych z działką, będącą przedmiotem planowanej sprzedaży.

W przedmiotowej sprawie, czynności podejmowane przez Wnioskodawczynię wskazują, że nie mają one charakteru profesjonalnego działania przypisywanego przedsiębiorcom i mieszczą się w zwykłych działaniach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Wnioskodawczyni nie nabyła działki w celu jej odsprzedaży, nie prowadziła w sposób profesjonalny zorganizowanego i ciągłego działania w celu przygotowania jej do sprzedaży. Sprzedaż nastąpi po upływie długiego czasu od jej nabycia i podziału, natomiast sam zakup, a następnie podział działki był ściśle związany z zapewnieniem potrzeb osobistych rodziny Wnioskodawczyni. W konsekwencji, istotą działań Wnioskodawczyni nie jest prowadzenie działalności gospodarczej, lecz zwykły zarząd majątkiem.

Okoliczności dotyczące nabycia nieruchomości, jej podziału i planowanej sprzedaży nie dają podstaw do przyjęcia, że spełnione zostaną przesłanki wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkujące zaliczenie planowanej sprzedaży do działalności gospodarczej. Nie sposób zatem uznać, że w realiach analizowanej sprawy działania podejmowane przez Zainteresowaną pozwalają na zakwalifikowanie sprzedaży tej nieruchomości do kategorii przychodu z działalności gospodarczej. W świetle okoliczności przedstawionych we wniosku, a w szczególności ze względu na fakt, że Wnioskodawczyni dokonała nabycia nieruchomości (będącej przedmiotem planowanej sprzedaży) poza działalnością gospodarczą, sfinansowała zakup ze środków prywatnych oraz działka zakupiona została w celach osobistych Wnioskodawczyni i jej rodziny, należy wpisać w zarząd majątkiem prywatnym i są wystarczające do uznania, że planowana sprzedaż przez Wnioskodawczynię wskazanej we wniosku nieruchomości nie będzie nosiła przymiotów działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy uznać, że przychody z planowanej przez Wnioskodawczynię sprzedaży nieruchomości nie będą uzyskane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji przychód ze sprzedaży nieruchomości nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego okresu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawczynię zdarzeniem przyszłym jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawczyni. Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID- 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.