0112-KDIL2-1.4011.183.2020.2.MKA - PIT w zakresie ulgi prorodzinnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2020 r. (data wpływu 11 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 marca 2020 r. (data wpływu 29 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej - jest:

* nieprawidłowe w części dotyczącej wysokości ulgi przysługującej w stosunku do młodszego syna,

* prawidłowe w pozostałym zakresie.

W dniu 11 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z 20 marca 2020 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.183.2020.1.MKA, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 20 marca 2020 r., skutecznie doręczono 23 marca 2020 r., natomiast 29 marca 2020 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni posiada dwóch synów piętnastoletniego i osiemnastoletniego. Zgodnie z wyrokiem sądu z dnia 4 grudnia 2017 r. dotyczącym rozwodu, dzieci pozostają z Wnioskodawczynią w miejscu zamieszkania. Ojciec ma uregulowane kontakty z synami (miesiąc wakacji letnich, tydzień zimowych, co drugi weekend, święta i Sylwester). Ojciec w stosunku do starszego syna nie wywiązuje się w żadnym stopniu z tych uregulowań, gdyż syn tego nie chce. W przypadku młodszego syna ojciec zabiera go co drugi weekend, w okresie letnim wywiązał się z uregulowań w połowie, zimą zabrał dziecko na tydzień, w Sylwestra dwa lata z rzędu ojciec nie wywiązał się z powyższych uregulowań. W święta Bożego Narodzenia ojciec wyraził się: "podrzucasz mi chorego dzieciaka", gdyż tego dnia syn wcześniej zwymiotował. Młodszy syn jest dzieckiem autystycznym z obniżoną normą intelektualną do stopnia umiarkowanego. Wymaga szczególnej opieki. Całość obowiązków związana z uczęszczaniem dziecka do szkoły, leczeniem, edukacją dodatkową, rehabilitacją oraz wizytami w specjalistycznych poradniach, komisjach lekarskich leży po stronie Wnioskodawczyni. W ciągu całego roku ojciec ani razu nie zaangażował się w żadną z dziedzin życia wymagającą jakiegokolwiek wkładu. Ojciec dzieci oznajmił Zainteresowanej, że będzie odpisywał ulgę prorodzinną na każde z dzieci po 50%. Zainteresowana zaproponowała, że w kwestii młodszego syna uczciwie byłoby gdyby odpisał zniżkę za dwa miesiące, a w kwestii starszego w ogóle. Mając jednak na uwadze, że starszy syn pod koniec czerwca osiągnął pełnoletność, więc połowę roku był pełnoletni, a zgodnie z przepisami ojciec spełniając warunek alimentacyjny może odpisać połowę ulgi, w przekonaniu Wnioskodawczyni uczciwym jest fakt podziału sześciu miesięcy po połowie między Zainteresowaną i ojcem (czyli ojcu należy się ulga za 3 miesiące). Ojciec twierdzi, że jeśli nie ma zgody między Wnioskodawczynią a nim w tym temacie to rodzicom należy się ulga równo po połowie.

Starszy syn nie utrzymuje z ojcem żadnych kontaktów. Młodszy (niepełnosprawny) bywa u ojca 4 dni w miesiącu jedynie w celach odpoczynkowych. Całość obowiązków związana z organizacją jego życia i rozwoju jest wyłącznie w gestii Wnioskodawczyni. Zainteresowana zastanawia się czy równa zniżka prorodzinna jest uczciwym rozwiązaniem. Ze względu na wyżej opisane okoliczności Wnioskodawczyni uważa, że uczciwym podziałem zniżki prorodzinnej byłoby: starszy syn - zniżka matki 9 miesięcy, ojca 3 miesiące. Młodszy syn - zniżka matki 10 miesięcy, ojca 2 miesiące.

W uzupełnieniu Wniosku Zainteresowana wskazała, że

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jaki sposób podzielić zniżkę prorodzinną pomiędzy rodziców będących po rozwodzie, nie osiągających porozumienia w tej kwestii?

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę fakty opisane we wniosku podział zniżki za starszego syna, który dnia 21 czerwca 2019 r. uzyskał pełnoletność - syn przez połowę roku podatkowego 2019 był pełnoletni, nie utrzymywał żadnych kontaktów z ojcem - 6 miesięcy dzielone na obu rodziców czyli: 3 miesiące zniżki dla ojca, 9 miesięcy zniżka dla matki (3 za okres pełnoletności syna, 6 miesięcy za okres kiedy syn był nieletni pod wyłączną codzienną opieką matki).

Młodszy syn autystyczny z orzeczeniem o niepełnosprawności: 2 miesiące zniżki dla ojca biorąc po uwagę pobyt dziecka z ojcem co drugi weekend, 10 miesięcy matka - stała opieka przez cały rok, w tym cały rok szkolny - szkoła specjalna, codzienny dowóz do szkoły, wizyty w poradniach, na komisjach lekarskich, terapiach, codzienna rehabilitacja umysłowa i fizyczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe w części dotyczącej wysokości ulgi przysługującej w stosunku do młodszego syna,

* prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Stosownie do art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy, odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

* bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

* do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z treści wniosku wynika, że małżeństwo Wnioskodawczyni uległo rozwiązaniu poprzez rozwód. Zgodnie z wyrokiem sądu z dnia 4 grudnia 2017 r. dzieci Wnioskodawczyni pozostały z Wnioskodawczynią w miejscu zamieszkania. Wnioskodawczyni wychowuje dwóch synów w wieku piętnastu i osiemnastu lat. Starszy syn pełnoletniość uzyskał w miesiącu czerwcu.

Ojciec ma uregulowane kontakty z synami (miesiąc wakacji letnich, tydzień zimowych, co drugi weekend, święta i Sylwester). Ojciec w stosunku do starszego syna nie wywiązuje się w żadnym stopniu z tych uregulowań. W przypadku młodszego syna ojciec wywiązuje się w części ze spotkań wyznaczonych przez Sąd. Młodszy syn jest dzieckiem autystycznym z obniżoną normą intelektualną do stopnia umiarkowanego. Wymaga szczególnej opieki. Całość obowiązków związana z uczęszczaniem dziecka do szkoły, leczeniem, edukacją dodatkową, rehabilitacją oraz wizytami w specjalistycznych poradniach, komisjach lekarskich spoczywa na Wnioskodawczyni. W ciągu całego roku ojciec dzieci nie zaangażował się w żadną z dziedzin życia wymagającą jakiegokolwiek wkładu. Ojciec dzieci poinformował Zainteresowaną, że będzie odpisywał ulgę prorodzinną na każde z dzieci po 50%. Wnioskodawczyni zaproponowała ojcu dzieci inny podział ulgi, na który on nie wyraził zgody. Zainteresowana zaproponowała, że w kwestii młodszego syna ojcu przysługiwałaby ulga za dwa miesiące. Natomiast w stosunku do starszego syna ulga przysługiwałaby ojcu tylko za okres po uzyskaniu przez syna pełnoletniości kiedy to ojciec wypełniał obowiązek alimentacyjny w stosunku do syna w wysokości połowy ulgi tj. podział sześciu miesięcy po połowie między Zainteresowaną i ojcem (czyli ojcu należy się ulga za 3 miesiące).

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość co do sposobu podziału ulgi prorodzinnej za 2019 r.

Wyjaśnić należy, że odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka dokonuje ten z rodziców, który wykonuje w stosunku do niego władzę rodzicielską. W przypadku, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do dziecka, to temu rodzicowi przysługuje prawa do odliczenia ulgi w pełnej wysokości limitu określonego na to dziecko.

Natomiast sposób rozliczenia ulgi w sytuacji gdy oboje rodzice w roku podatkowym wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do dziecka został wskazany w wyżej cytowanym ust. 4 art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przepisu tego wynika, że rodzice mogą dokonać odliczenia w częściach równych lub w dowolniej ustalonej przez siebie proporcji.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086 z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Przedstawiony we wniosku stan faktyczny wskazuje, że po rozwodzie rodziców synowie Wnioskodawczyni zamieszkiwali z matką a ojciec nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej co pozwala twierdzić, że każdemu z rodziców przysługuje władza rodzicielska.

W opisie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że w stosunku do młodszego syna zarówno Zainteresowana jak i ojciec - w różnym stopniu - wykonywali władzę rodzicielską. Wnioskodawczyni jednoznacznie nie wskazała, że tylko Zainteresowana wykonywała w 2019 r. władzę rodzicielską w stosunku do młodszego syna. Znajduje to potwierdzenie m.in. w zaproponowanym przez Wnioskodawczynię sposobie rozliczenia ulgi prorodzinnej za 2019 r., zgodnie z którym zdaniem Wnioskodawczyni ojciec dziecka ma prawo do odliczenia ulgi za dwa miesiące. Powyższe wskazuje, że Zainteresowana nie wykluczyła sprawowania władzy rodzicielskiej w stosunku do młodszego syna przez ojca w 2019 r.

Zakładając zatem, że oboje rodzice sprawowali w 2019 r. władzę rodzicielską nad młodszym synem, zważywszy na wyżej cyt. ust. 4 art. 27f ustawy stwierdzić należy, że właściwym jest rozliczenie ulgi z tytułu wychowywania dzieci przez oboje rodziców.

Biorąc pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku w zakresie sprawowania władzy rodzicielskiej w stosunku do starszego syna Wnioskodawczyni przez ojca dziecka, mówiące, że ojciec nie wywiązuje się w żadnym stopniu z uregulowań dotyczących kontaktów ojca z synem oraz że ojciec dzieci przez cały rok nie zaangażował się w żadną z dziedzin życia wymagającej jakiegokolwiek wkładu, nie pozwala przyjąć, że zachodzą przesłanki dla uznania, że ojciec dzieci wykonywał władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego uznać należy, że skoro do dnia uzyskania przez starszego syna pełnoletniości Wnioskodawczyni wykonywała w stosunku do syna władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do kwestii ustalenia wysokości odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dzieci w stosunku do starszego syna jaka będzie przysługiwała Wnioskodawczyni za okres po uzyskaniu przez syna pełnoletniości wskazać należy, że zgodnie z zacytowanymi przepisami ulga prorodzinna, przy spełnieniu określonych wymogów, przysługuje między innymi podatnikowi utrzymującemu pełnoletnie dziecko/dzieci w związku z wykonywaniem ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Obowiązek alimentacyjny względem dzieci pełnoletnich, o których mowa w art. 27 ust. 6 i art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika wprost z przepisów ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy - art. 128 i następne. Zgodnie z definicją zawartą w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym, obowiązek alimentacyjny to obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Istotą tak określonego obowiązku jest to, że jedna strona ma prawo żądać dostarczenia tak wskazanych środków, a druga osoba ma obowiązek je dostarczyć.

Dostarczanie środków utrzymania to zaspokajanie normalnych, bieżących potrzeb uprawnionego w postaci: pożywienia, ubrania, mieszkania, opału, niezbędnych przedmiotów umożliwiających przebywanie w środowisku i w rodzinie, leków itp. Dostarczanie środków wychowania obejmuje natomiast powinność starań o zdrowie uprawnionego, o jego rozwój fizyczny i umysłowy, stworzenie możliwości zdobycia wykształcenia, zapewnienie dostępu do dóbr kultury itp.

Należy zaznaczyć, że jak wskazano w opisie wniosku starszy syn uzyskał pełnoletniość w czerwcu 2019 r. Wobec powyższego prawo do ulgi z tytułu wychowywania dziecka pełnoletniego w związku z ciążącym na rodzicach obowiązkiem alimentacyjnym będzie przysługiwało obojgu rodzicom od lipca 2019 r.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego zdarzenia przyszłego mając na uwadze brak porozumienia co do podziału ulgi pomiędzy rodzicami, uznać należy, że skoro w stosunku do młodszego syna w 2019 r. zarówno Wnioskodawczyni jak i ojciec dziecka wykonywali władzę rodzicielską rodzice winni rozliczyć ulgę prorodzinną wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do tego dziecka po połowie. W odniesieniu do starszego syna, w związku z faktem, że do momentu uzyskania przez niego pełnoletniości tylko Wnioskodawczyni wykonywała w stosunku do dziecka władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługuje wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej za 6 miesięcy 2019 r. Natomiast po uzyskaniu przez starszego syna pełnoletniości - w czerwcu 2019 r. - zarówno Wnioskodawczyni jak i jej ojciec wypełniali obowiązek alimentacyjny, zatem oboje są uprawnieni do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za okres od lipca do grudnia 2019 r. i w związku z faktem, że rodzice nie porozumieli się co do wysokości odliczenia, przysługuje ono każdemu z rodziców w wysokości 50%.

Ponadto tut. organ informuje, że w związku z art. 15zzj ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.), złożenie organowi podatkowemu zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za 2019 r. oraz wpłacenie należnego podatku dochodowego od osób fizycznych po upływie terminu na jego złożenie, nie później jednak niż w terminie do dnia 31 maja 2020 r. jest równoznaczne ze złożeniem przez podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych zawiadomienia, o którym mowa w art. 16 § 4 ustawy z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2020 r. poz. 19). W takim przypadku organ nie wszczyna postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, a wszczęte umarza.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różniło od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID- 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.