0112-KDIL2-1.4011.140.2019.2.DJ - Ulga prorodzinna.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 oraz w art. 14f § 1-2 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 10 stycznia 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.140.2019.1.DJ na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 10 stycznia 2020 r., skutecznie doręczono w dniu 13 stycznia 2020 r., natomiast w dniu 17 stycznia 2020 r. (data nadania 15 stycznia 2020 r.), do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące: stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dwójkę dzieci, urodzone (...) 2011 r. (bliźniaczki). Dnia (...) 2013 r. sąd orzekł rozwód małżeństwa zawartego (...) 2010 r. bez orzekania o winie.

Ojciec dzieci po rozwodzie miał przyznaną pełną władzę rodzicielską, miał zasądzone:

* spotykanie się z córkami w każdy poniedziałek, środę i piątek od godz.: 15:00 do 19:00 w miejscu zamieszkania pozwanego,

* w każdy pierwszy i trzeci weekend miesiąca od soboty od godz.: 9:00 do niedzieli do godz.: 19:00 w miejscu zamieszkania pozwanego,

* tydzień ferii zimowych w terminie uzgodnionym przez strony z możliwością zabrania dzieci poza miejsce zamieszkania,

* 10 dni w lipcu oraz 10 dni w sierpniu w terminach ustalonych przez strony z możliwością zabrania dzieci poza miejsce zamieszkania,

* w lata parzyste w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia od godz.: 15:00 do drugiego dnia Świąt do godz.: 19.00 oraz w Wielką Sobotę Świąt Wielkanocnych od godz.: 10:00 do pierwszego dnia Świąt Wielkanocnych do godz.: 15:00 z prawem zabrania dzieci do miejsca zamieszkania pozwanego,

* w lata nieparzyste w Wigilię Świąt Bożego Narodzenia od godz.: 10:00 do pierwszego dnia Świąt Bożego Narodzenia do godz.: 15:00 oraz od pierwszego dnia Świąt Wielkanocnych od godz.: 15:00 do drugiego dnia Świąt Wielkanocnych do godz.: 19:00 z prawem zabrania dzieci do miejsca zamieszkania pozwanego.

Zgodnie z wyrokiem sądu początkowo dochodziło do spotkań ojca z córkami. Problem i niechęć pojawiła się u córek z biegiem czasu. Od paru lat ojciec córek nie spotyka się z nimi w weekendy, a od 2018 r. spotyka się tylko w czwartki i piątki od godz.: 15:00 do godz.: 19:00 maksymalnie 6 razy w miesiącu nie w miejscu swojego zamieszkania tylko u swojej matki. Córki niechętnie teraz jeżdżą do ojca, ponieważ on wcale nie zajmuje się nimi, nie poświęca im czasu. W czasie tych rzadkich wizyt dziewczynki często są tylko pod opieką babci. W roku 2019 nie zabrał dzieci na żadne weekendy, wakacje ani ferie zimowe.

Wnioskodawczyni zaznacza, że w latach 2011-2017 to ona korzystała z ulgi prorodzinnej i przeznaczała te pieniądze w 100% na dzieci. Od roku 2018 ojciec dziewczynek odlicza sobie ulgę prorodzinną na jedną z córek uparcie twierdząc, że owa ulga po prostu mu się należy (pomimo faktu, że "spędza" z dziećmi czas maksymalnie 6 razy w miesiącu). Nawet po próbie corocznych rozmów na ten temat twierdzi, że ma prawo do odliczania ulgi.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana doprecyzowała, że jest samotną matką, wychowującą dwie małoletnie córki. W roku 2013 sąd orzekł rozwiązanie małżeństwa poprzez rozwód. Władzę rodzicielską sąd powierzył obojgu rodzicom, jednak ze strony ojca władza ta jest tylko formalna. Całe wychowanie, opieka rodzicielska: edukacyjna, kulturalna, zdrowotna jak również zakup ubioru i innych potrzebnych rzeczy spoczywa na Wnioskodawczyni. Ojciec dzieci, co miesiąc (z opóźnieniem) płaci alimenty w wysokości 550 zł na jedno dziecko (łącznie 1 100 zł) i na tym kończą się jakiekolwiek wydatki związane z dziećmi. Ponadto zaznaczyć trzeba, że od 2018 r. ojciec widuje się z dziećmi tylko 6 dni w miesiącu w godzinach od 15:00 do 19:00 (co w skali roku wynosi 288 godzin).

Przez cały pozostały czas córki są pod opieką Wnioskodawczyni. To Zainteresowana ponosi wszystkie koszty związane z utrzymaniem oraz potrzebami dzieci. Wnioskodawczyni troszczy się o ich fizyczny i duchowy rozwój i bierze czynny udział w sprawach dotyczących dzieci (kształcenie, dodatkowe zajęcia, leczenie). Ojciec dzieci przez cały 2018 rok nie spełniał wyżej wymienionych obowiązków związanych z pełnieniem władzy rodzicielskiej.

W roku podatkowym 2018 po licznych rozmowach z byłym mężem Wnioskodawczyni odliczyła ulgę prorodzinną tylko na jedną córkę w wysokości 1 112,04 zł. Ulgę na drugą córkę odliczył były mąż twierdząc, że owa ulga po prostu mu się należy, ponieważ posiada władzę rodzicielską, aczkolwiek nie do końca ją wykonuje. Po wielu rozmowach twierdził, że tylko rozwiązanie kwestii w ten sposób jest prawidłowe.

Na żadne inne rozwiązania nie wyrażał zgody uparcie twierdząc, że będzie co rok odliczał ulgę prorodzinną na jedną z córek (niezależnie od tego, jak często będzie się widywał z córkami).

Wnioskodawczyni zaznacza również, że w roku podatkowym 2018 jej przychody opodatkowane wg skali podatkowej wynosiły 42 082,59 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanej sytuacji Wnioskodawczyni ma prawo w całości skorzystać z ulgi prorodzinnej za dwoje dzieci za rok 2018?

2. Czy w kolejnych latach Wnioskodawczyni może skorzystać w całości z ulgi prorodzinnej za dwoje dzieci bez obaw zwrotu pieniędzy?

Zdaniem Wnioskodawczyni, to ona powinna móc korzystać z ulgi prorodzinnej na obie córki (mimo, że ojciec dzieci ma pełną władzę rodzicielską), ponieważ to Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną opiekę nad córkami. To Zainteresowana jest z nimi na co dzień, jeździ z nimi do lekarza, sprawuje opiekę, gdy są chore, jeździ z nimi na zakupy, zabiera je do kina, do Bajkolandu, na rowery, prowadzi je na zajęcia dodatkowe (tańce), odrabia z nimi lekcje. To Zainteresowana uczestniczy w uroczystościach szkolnych, zebraniach w szkole, opłaca ubezpieczenie szkolne, składki klasowe, radę rodziców, wycieczki.

Ojciec dzieci płaci alimenty na córki i na tym kończą się wydatki związane z dziećmi. Wnioskodawczyni sądzi, że nie jest on odpowiednią osobą do korzystania z ulgi prorodzinnej. Posiadanie przez ojca dzieci pełnej władzy rodzicielskiej zaczyna i kończy się na spotkaniach z dziećmi maksymalnie 6 razy w miesiącu.

W ocenie Wnioskodawczyni, to jej należy się w całości ulga prorodzinna na obie córki, ponieważ to Wnioskodawczyni samodzielnie (bez udziału ojca) wychowuje dzieci. Posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania) podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dziećmi czy płacenie alimentów nie wystarcza do zastosowania ulgi, tzw. ulga prorodzinna to ulga, która ma pomóc rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w jej wykonaniu, a nie ulga z tytułu bycia rodzicem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Ulga prorodzinna nie ma zastosowania w sytuacji, gdy do podatnika lub jego dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 8 cyt. ustawy).

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. (art. 6 ust. 9 cyt. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W świetle art. 27f ust. 2c ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r. poz. 2086, z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 k.r.o.).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Porozumienie rodziców co do wysokości dokonywanego odliczenia nie jest jednak wymagane w przypadku, gdy tylko jeden rodzic spełnia warunki określone w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić należy, że o wykonywaniu władzy rodzicielskiej nie świadczy tylko sam fakt jej posiadania, czy spełniania obowiązku alimentacyjnego, ani sporadyczne kontakty z dzieckiem. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka, a więc zapewnienie/zabezpieczenie wszystkich potrzeb dziecka od bytowych po edukacyjne, rozwojowe, zdrowotne i emocjonalne. Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dwójkę dzieci, urodzone (...) 2011 r. (bliźniaczki). Wnioskodawczyni z ojcem dzieci od 2013 r. jest po rozwodzie. Władzę rodzicielską sąd powierzył obojgu rodzicom, jednak ze strony ojca władza ta jest tylko formalna. Dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią, to głównie Zainteresowana pokrywa koszty ich utrzymania. Całe wychowanie, opieka rodzicielska: edukacyjna, kulturalna, zdrowotna jak również zakup ubioru i innych potrzebnych rzeczy spoczywa na Wnioskodawczyni. Ojciec dzieci, co miesiąc (z opóźnieniem) płaci alimenty na córki i na tym kończą się jakiekolwiek wydatki związane z dziećmi. Były mąż początkowo córki widywał w terminach, w jakich sąd ustalił spotkania. Od paru lat ojciec córek nie spotyka się z nimi w weekendy, a od 2018 r. spotyka się tylko w czwartki i piątki od godz.: 15:00 do godz.: 19:00 maksymalnie 6 razy w miesiącu nie w miejscu swojego zamieszkania tylko u swojej matki. Córki niechętnie jeżdżą do ojca, ponieważ on wcale nie zajmuje się nimi, nie poświęca im czasu. W czasie tych rzadkich wizyt dziewczynki często są tylko pod opieką babci. Ponadto - jak wskazała Wnioskodawczyni we wniosku - w roku 2019 nie zabrał dzieci na żadne weekendy, wakacje ani ferie zimowe. Przez cały pozostały czas córki są pod opieką Wnioskodawczyni. To Zainteresowana ponosi wszystkie koszty związane z utrzymaniem oraz potrzebami dzieci. Wnioskodawczyni troszczy się o ich fizyczny i duchowy rozwój i bierze czynny udział w sprawach dotyczących dzieci (kształcenie, dodatkowe zajęcia, leczenie). Ojciec dzieci nie spełniał wyżej wymienionych obowiązków związanych z pełnieniem władzy rodzicielskiej.

Na tle powyższego Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość co do sposobu rozliczenia ulgi prorodzinnej za 2018 rok i za lata następne, tj. czy ww. ulgę na dzieci może w rozliczeniu za 2018 rok i będzie mogła odliczyć za kolejne lata podatkowe w pełnej wysokości.

Ulga prorodzinna przy spełnieniu warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - przysługuje obojgu rodzicom wykonującym władzę rodzicielską w częściach równych, tj. po 50% lub w dowolnie przez nich ustalonej proporcji. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślić jednak należy, że - jak już wyżej wskazano - zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prawo do ulgi przysługuje rodzicowi, który w roku podatkowym wykonywał władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka (małoletnich dzieci). Dla nabycia praw do przedmiotowej ulgi nie wystarczy więc posiadanie władzy rodzicielskiej. Prawo takie daje dopiero wykonywanie takiej władzy. Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na sprawowaniu faktycznej pieczy nad małoletnim dzieckiem (małoletnimi dziećmi) w sposób zapewniający jego (ich) prawidłowy rozwój, a w szczególności podejmowanie przez rodzica (rodziców) obowiązków w zakresie zaspokojenia potrzeb fizycznych, edukacyjnych i duchowych dziecka (dzieci). Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka (dzieci). Co istotne, samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz dziecka (dzieci), czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem (dziećmi) nie wypełniają tak rozumianego określenia "wykonywanie władzy rodzicielskiej". Obowiązek alimentacyjny jest bowiem niezależny od władzy rodzicielskiej, a co za tym idzie spoczywa także na rodzicach, którzy zostali pozbawieni tej władzy.

Zatem samo posiadanie władzy rodzicielskiej (bez jej faktycznego wykonywania), podobnie jak utrzymywanie sporadycznych kontaktów z dzieckiem (dziećmi) czy alimentacja nie wystarcza do zastosowania przedmiotowego odliczenia. W sytuacji, gdy tylko jeden z rodziców wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do małoletniego dziecka (małoletnich dzieci), nie ma zastosowania zasada, zgodnie z którą przysługującą rodzicom kwotę ulgi na dziecko (dzieci) rodzice dziecka (dzieci) mogą odliczyć w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Sposób podziału ulgi pomiędzy rodziców dziecka (dzieci) jest bowiem zagadnieniem wtórnym (następczym) wobec samego prawa do ulgi. W konsekwencji, przysługiwanie odliczenia obojgu rodzicom w kwotach równych lub dowolnej proporcji przez nich ustalonej może mieć miejsce tylko wówczas, gdy oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską.

Powyższy pogląd znalazł odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowym, np. w wyroku NSA z dnia 27 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 2360/15 Sąd wskazał, że: Wykonywanie władzy rodzicielskiej należy zatem odnieść do konkretnych okoliczności faktycznych, w oparciu o zachowania i konkretną aktywność rodziców wobec dziecka. Samo tylko uiszczanie alimentów na rzecz niepełnoletniego dziecka (nierzadko wymuszonych orzeczeniem sądowym) czy też sporadyczne spotkania z dzieckiem nie wypełniają tak rozumianego określenia wykonywanie władzy rodzicielskiej.

Wykonywać pieczę (zgodnie z def. Wielkiego Słownika Języka Polskiego oraz słownika synonimów) - to m.in. sprawować nad kimś lub czymś bezpośrednią, osobistą opiekę, troszczyć się, baczyć, czuwać, nadzorować.

Jednocześnie jak wynika z uchwały Sądu Najwyższego 7 sędziów z dnia 5 czerwca 2012 r. sygn. akt III CZP 72/11: W orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtowało się jednolite stanowisko, wywodzone z wykładni językowej art. 113 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, że prawo do utrzymywania przez rodziców kontaktów z dzieckiem nie należy do sfery sprawowania władzy rodzicielskiej. Wskazane zostało, że jest to uprawnienie odrębne od władzy rodzicielskiej, wynikające z najbliższego pokrewieństwa, ale ściśle z tą władzą związane i służy dobru dziecka.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione we wniosku, a w szczególności fakt, że - jak wynika z treści wniosku - dzieci mieszkają z Wnioskodawczynią i to Wnioskodawczyni sprawuje faktyczną władzę rodzicielską nad dziećmi, tzn. podejmuje wszelkie decyzje dotyczące dzieci, wykonuje nad nimi samodzielną pieczę, ponosi koszty ich utrzymania, troszczy się o ich fizyczny i duchowy rozwój i bierze czynny udział w sprawach dotyczących dzieci (kształcenie, dodatkowe zajęcia, leczenie) - należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, że w tej sytuacji to Wnioskodawczyni przysługuje wyłączne prawo (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, skoro ojciec dzieci nie wykazuje zainteresowania ich wychowaniem i nie ponosi żadnych kosztów ich utrzymania poza zasądzonymi alimentami (które również płaci nieregularnie), zatem nie sposób uznać za wystarczające dla przyjęcia, że ojciec wykonywał w 2018 r. i wykonuje obecnie władzę rodzicielską w rozumieniu art. 27f ust. 1 ww. ustawy. Samo płacenie alimentów na małoletnie dzieci nie jest bowiem wystarczające dla przyjęcia, że również ojciec taką władzę wykonuje.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz przywołane wyżej przepisy prawa podatkowego uznać należy, że skoro w stosunku do małoletnich dzieci tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego rodzica, to Zainteresowanej przysługiwało wyłączne prawo do dokonania odliczeń w ramach ulgi prorodzinnej wnikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozliczeniu za 2018 rok, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, że odliczenie ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości - przy niezmienionych okolicznościach sprawy - będzie przysługiwało Wnioskodawczyni do momentu uzyskania przez córki pełnoletniości.

Końcowo, nadmienić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. W rezultacie w wydanej interpretacji upoważniony organ nie rozstrzyga, który z rodziców i w jakim zakresie wykonuje władzę rodzicielską. Poczynienie pełnych ustaleń faktycznych na okoliczność, czy rodzic małoletnich dzieci faktycznie wykonywał w stosunku do dzieci władzę rodzicielską i ewentualnie w jakim okresie, jest możliwe wyłącznie w postępowaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.