0112-KDIL2-1.4011.128.2019.4.AK - PIT w zakresie obowiązków płatnika wynikających z bezpłatnego korzystania z basenu przez weteranów i weteranów poszkodowanych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z bezpłatnego korzystania z basenu przez weteranów i weteranów poszkodowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z bezpłatnego korzystania z basenu przez weteranów i weteranów poszkodowanych oraz dotyczącej podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i 14b § 4 oraz art. 138e § 1 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 31 stycznia 2020 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.128.2019.3.AK oraz nr 0112-KDIL3.4012.107.2019.3.AW, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 31 stycznia 2020 r., skutecznie doręczono 5 lutego 2020 r., natomiast w dniu 18 lutego 2020 r. (data nadania w polskiej placówce pocztowej 12 lutego 2020 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, spółką komunalną ze 100% udziałem samorządu terytorialnego z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi basenowe.

Z obiektu basenowego korzystają również weterani i weterani poszkodowani. Zgodnie ze znowelizowanym art. 30a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 z późn. zm.) weteran i weteran poszkodowany korzystają bezpłatnie z hali sportowej, siłowni i pływalni, będących w zasobie jednostek samorządu terytorialnego.

W praktyce odbywa się to w ten sposób, iż osoby te mogą być wpuszczane na basen po okazaniu legitymacji weterana lub weterana poszkodowanego i korzystać z usług basenowych równocześnie z innymi korzystającymi. W aktualnym stanie Wnioskodawca nie jest związany jakąkolwiek formą zatrudnienia z weteranem ani weteranem poszkodowanym.

Wnioskodawca spodziewa się, że nowelizacja spowoduje zwiększone zainteresowanie weteranów i weteranów poszkodowanych, będących dla Wnioskodawcy klientami, usługami basenowymi. W związku z pojawieniem się ustawowego obowiązku bezpłatnego udostępnienia powierzchni basenowej Wnioskodawca rozważa również konsekwencje takich działań na gruncie podatkowym.

Wątpliwości podatnika dotyczą obowiązków podatnika związanych z nieodpłatnym udostępnianiem basenu dla weteranów i weteranów poszkodowanych.

W uzupełnieniu wniosku w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych Zainteresowany wskazał, że Wnioskodawca nie prowadzi imiennej ewidencji wejść weteranów i weteranów poszkodowanych. Ustawodawca również nie nałożył obowiązku takiej ewidencji. Zgodnie z art. 30a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 z późn. zm.), weteran ma prawo bezpłatnie korzystać z basenu po okazaniu legitymacji weterana. Ewentualna ewidencja jest technicznie możliwa albowiem dane z legitymacji mogą zostać zaewidencjonowane. Jednakże czynione to byłoby wyłącznie wówczas gdyby istniał obowiązek podatkowy związany z imiennym wejściem weterana.

Ponadto Wnioskodawca podał, że tak, osoba korzystająca otrzymuje świadczenie w wartości biletu, jaki musiałaby nabyć, gdyby korzystała z usługi tak jaki inni uczestnicy.

Odnośnie przepisów na podstawie, których Wnioskodawca jest zobligowany do bezpłatnego udostępniania usług basenowych Wnioskodawca wyjaśnił, że jest zobowiązany udostępnić basen na podstawie art. 30a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 z późn. zm.).

Odpowiadając na pytanie 4, czy uprawnienia do bezpłatnego wejścia na basen zostały przyznane weteranom i weteranom poszkodowanym w ramach pomocy społecznej, Zainteresowany wyjaśnił, że nie, uprawnienia te nie zostały im przyznane w ramach pomocy społecznej.

Ustosunkowując się do kwestii, czy bezpłatne udostępnianie basenu weteranom i weteranom poszkodowanym następuje w celach innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawca wskazał, że nie, świadczenie usług basenowych jest elementem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca usługi te świadczy komercyjnie, sprzedając bilety. W przypadku weteranów i weteranów poszkodowanych, następuje zwolnienie ich z opłaty za bilety na podstawie przepisu wskazanego w punkcie 3.

Ponadto Wnioskodawca podał że udostępnienie basenu nie następuje ani w związku z jego promocją, ani w związku z jego reklamą. Jest to efektem tylko i wyłącznie wymogu nałożonego ustawą wskazaną w punkcie 3.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość darmowego wejścia na basen rodzi dla Wnioskodawcy obowiązki płatnika związane z udzieleniem nieodpłatnego świadczenia?

2. Czy wartość darmowego wejścia na basen rodzi dla Wnioskodawcy obowiązek rozpoznania podatku należnego związanego z udzieleniem nieodpłatnego świadczenia?

Na tle powyższego informuje się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. W przedmiocie wynikającym z pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odpowiedzi na pytanie pierwsze Wnioskodawca uważa, że nie jest on zobowiązany do pobierania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jako płatnik, jednak jest on zobowiązany wystawić PIT-11 dla weteranów i weteranów poszkodowanych nieodpłatnie korzystających z usług basenowych.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm., dalej zwanej PIT), za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Przepisy PIT nie zawierają definicji "nieodpłatnych świadczeń", a co za tym idzie przy interpretacji tego pojęcia odwołać się należy do jego słownikowego znaczenia. W związku z powyższym stwierdzić należy, zgodnie z Internetowym słownikiem języka polskiego, że świadczeniem nieodpłatnym jest świadczenie "niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (https://sjp.pwn.pl). W orzecznictwie sądowym przyjmuje się natomiast, że nieodpłatne świadczenie obejmuje nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W związku z tym Wnioskodawca uznaje, że świadczenia dla weteranów i weteranów poszkodowanych w postaci określonej w ustawie jako "bezpłatne" korzystanie, jest dla weteranów i weteranów poszkodowanych nieodpłatnym świadczeniem.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 87 PIT, wolne od podatku jest wartość świadczeń przysługujących na podstawie odrębnych przepisów dotyczących emerytów, rencistów i weteranów poszkodowanych z tytułu abonamentowych opłat telewizyjnych i radiowych.

Dalej na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90a PIT wolne od podatku są świadczenia, o których mowa w art. 19 ust. 2, art. 26-28, art. 29a i art. 36 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1569 i 1726).

W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdza, że nieodpłatne świadczenie jakie uzyskują weterani i weterani poszkodowani, nie mieści się w wyżej wymienionych kategoriach dochodów wolnych, ani też w innych pozycjach z katalogu dochodów wolnych od podatku PIT.

W stosunku do korzystających z basenu nieodpłatnie weteranów i weteranów poszkodowanych, Wnioskodawca nie wypełnia żadnego ze znamion płatnika, o których mowa w art. 31 i art. 33-35 PIT. W związku z tym Wnioskodawca stwierdza, że nie jest zobowiązany do pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i przekazywania jej do właściwego urzędu skarbowego. W związku z art. 42a ust. 1 PIT osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Stosownie do tego przepisu Wnioskodawca, który jest osobą prawną, wykonującą świadczenia z art. 20 ust. 1 PIT, które nie są zwolnione z podatku na postawie art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c PIT, rozpoznaje obowiązek sporządzenia informacji o wysokości przychodów i przesłania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania. Podatnikami w tym przypadku są zdaniem Wnioskodawcy weterani i weterani poszkodowani.

Zgodnie z załącznikiem nr 8 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2018 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. poz. 2237), Wnioskodawca będzie zobowiązany dokonać tego na informacji PIT-11.

Rekapitulując, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobierania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jako płatnik, jednak jest on zobowiązany wystawić PIT-11 dla weteranów i weteranów poszkodowanych nieodpłatnie korzystających z usług basenowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W tym miejscu wskazać należy, że wyrazem praktycznej realizacji wyżej wymienionej zasady powszechności opodatkowania jest art. 11 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi ww. art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych uznaje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono "inne źródła".

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła, o czym świadczy użycie słowa w "szczególności". Wobec tego przychodem z innych źródeł będzie dla podatnika każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Stosownie do treści art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Zgodnie jednak z utrwaloną linią orzeczniczą i interpretacyjną ww. pojęcie ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Co więcej przy ustalaniu, czy dane świadczenie nieodpłatne stanowi przychód podatkowy konieczne jest wystąpienie po stronie określonego podmiotu przysporzenia, czy to w postaci nabycia wymiernej korzyści majątkowej, czy to w postaci również wymiernego zaoszczędzenia wydatku (por.m.in. wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., o sygn. K 1/13).

W ramach obrotu gospodarczego istnieją jednak sytuacje, kiedy otrzymanie danej rzeczy/świadczenia nieodpłatnie nie prowadzi do powstania jakiegokolwiek przychodu po stronie otrzymującego takie świadczenie.

Można przyjąć, że uzyskanie nieodpłatnego świadczenia, z czym łączy się uniknięcie wydatku kosztem swojego mienia, może być kwalifikowane jako osiągnięcie przychodu. Możliwości takiej nie można jednak absolutyzować. W szczególności wydaje się, że nie można dopatrywać się przymusowości przychodu. Nie można uznać, że osoba uprawniona, której stworzono możliwość skorzystania z danego świadczenia, lecz tej możliwości się zrzekł - uzyskuje przychód. Ponadto nie może być mowy o powstaniu przychodu z nieodpłatnego świadczenia, kiedy nieokreślonej i otwartej grupie odbiorców przyznawane jest świadczenie, z którego wszyscy odbiorcy mogą skorzystać na takich samych zasadach. Jest więc ono przyznawane na zasadzie powszechności dla każdego, kto spełnia warunki określone w ustawie. Wskazać należy, że świadczenie nieodpłatne stanowiące przychód dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie może być dostępne dla wszystkich. Musi ono mieć zatem charakter zindywidualizowany, wyjątkowy, skierowany tylko do wąskiego, ograniczonego grona odbiorców.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - spółka komunalna ze 100% udziałem samorządu terytorialnego, będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu m.in. usług basenowych. Wnioskodawca jest zobowiązany udostępniać basen weteranom i weteranom poszkodowanym na podstawie art. 30a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o weteranach działań poza granicami państwa (Dz. U. z 2019 r. poz. 1569, z późn. zm.). Osoby te po okazaniu legitymacji weterana i weterana poszkodowanego mogą korzystać z obiektu jednocześnie z innymi korzystającymi z pływalni. Wnioskodawca nie prowadzi imiennej ewidencji wejść weteranów i weteranów poszkodowanych, ustawodawca również nie nałożył obowiązku takiej ewidencji. Wnioskodawca nie jest związany jakąkolwiek forma zatrudnienia z weteranami i weteranami poszkodowanymi.

Weteran i weteran poszkodowany na postawie art. 30a ust. 1 ustawy o weteranach działań poza granicami państwa, korzystają bezpłatnie z hali sportowej, siłowni i pływalni, będących w zasobie jednostek samorządu terytorialnego. Dokumentem potwierdzającym prawo do korzystania z uprawnień, o których mowa w ust. 1, jest legitymacja weterana lub weterana poszkodowanego (ust. 2 ustawy).

Wobec powyższego mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że przedmiotowa ustawa o weteranach działań poza granicami państwa jest aktem o charakterze generalno-abstrakcyjnym. Oznacza to, że normy w niej zawarte adresowane są do wszystkich osób spełniających warunki w niej określone.

Zatem stwierdzić należy, że wszystkie osoby, do których kierowana jest przedmiotowa ustawa, będą mogły skorzystać z preferencji wymienionej ww. przepisie.

W konsekwencji uznać należy, że skorzystanie przez weteranów i weteranów poszkodowanych z usług basenowych, nie będzie miało charakteru indywidualnego, tym samym po stronie osób uprawnionych do skorzystania z usług basenowych nie dojdzie do powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku korzystania z pływalni.

Podsumowując, stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie bezpłatne korzystanie przez weteranów i weteranów poszkodowanych z usług basenowych nie będzie stanowiło nieodpłatnego świadczenia, podlegającego opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia informacji PIT-11.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.