0112-KDIL1-3.4012.68.2020.2.TK - VAT od sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości o pow. 0,2700 ha, która powstanie w wyniku podziału działki nr 3 - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości o pow. 0,2700 ha, która powstanie w wyniku podziału działki nr 3. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 maja 2020 r. (data wpływu 29 maja 2020 r.) o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego oraz o stanowisko Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne będące jego jedynym źródłem przychodu, nie prowadzi innego rodzaju działalności. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości składającej się m.in. z działki nr 3 stanowiącej grunty orne, położonej w (...) o obszarze 2,7324 ha. Własność powyższej działki nabył na podstawie umowy darowizny zawartej w trybie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników xx grudnia 1993 r. Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, gdyż nabył ją będąc kawalerem, a z małżonką nie zawierał majątkowych umów małżeńskich rozszerzających ustawową wspólność ich majątku. Nieruchomość nie jest zabudowana, posiada dostęp do drogi publicznej. Zgodnie z mpzp w rejonie (uchwała nr Rady Miasta z dnia 3 lipca 2008 r.) działka nr 3 położona jest na obszarach: 5MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, 3ZP - tereny zieleni urządzonej, 2K - tereny infrastruktury technicznej - kanalizacja, 3KDD - tereny dróg publicznych - drogi dojazdowe, 4KDD - tereny dróg publicznych - drogi dojazdowe.

Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotowa działka nr 3 zostanie podzielona i w wyniku jej podziału powstanie nieruchomość o pow. ok. 0,2700 ha (kształt długiego wąskiego prostokąta) położona na terenach oznaczonych w mpzp jako 5MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Nieruchomość jaka ma postać w wyniku podziału o pow. 0,2700 ha, ma być przedmiotem sprzedaży.

Dodatkowo Wnioskodawca podaje, że dnia xx marca 2019 r. dokonał sprzedaży działki nr 1 km 16 obręb o pow. 0,0769 ha (o przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną 5MW) na rzecz obecnego nabywcy. Działka ta graniczy bezpośrednio z działką nr 3 mającą być przedmiotem podziału.

Wnioskodawca wyjaśnia, iż aktualny zamiar dokonania podziału działki nr 3 stanowi wyłącznie czynność okazjonalną wynikającą tylko z potrzeb nabywcy nieruchomości (a nie potrzeb Wnioskodawcy), mającego zamiar prowadzić prace inwestorskie w pobliżu ww. nieruchomości na działce nr 1. Aby przeprowadzenie prac na działce nr 1 odbyło się zgodnie z projektem inwestycji oraz obowiązującym mpzp dla dzielnicy (na terenach MW minimalna powierzchnia biologicznie czynna musi stanowić 50% powierzchni działki), uwarunkowane jest powyższe objęciem w posiadanie nieruchomości o optymalnej pow. 0,2700 ha.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych wcześniejszych działań, zarówno tych, które zmierzałyby bezpośrednio do wydzielenia, a następnie sprzedaży tej części nieruchomości, tj. 0,2700 ha, czy też działań np. marketingowych, inwestycyjnych związanych z ww. nieruchomością.

Ponadto z uzupełnienia z dnia 26 maja 2020 r. wynika, że:

1. Wnioskodawca nie występował o objęcie mpzp nieruchomości, która powstanie w wyniku podziału działki nr 3. Nieruchomość jaka powstanie w wyniku podziału objęta jest bowiem mpzp, przyjętym uchwałą nr Rady Miasta z dnia 3 lipca 2008 r. ws. uchwalenia mpzp rejonu i posiada w związku z tym przeznaczenie 5MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej.

2. Do momentu samego zbycia nieruchomość będzie wykorzystywana rolniczo na potrzeby Wnioskodawcy, tak jak to miało miejsce od samego początku.

3. Wnioskodawca nie ogłaszał i nie ogłasza sprzedaży działek w środkach masowego przekazu, tj. sieci internetowej, prasie, radiu. Nie podejmuje i nie będzie podejmował też innych działań marketingowych.

4. Wnioskodawca w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie ponosił, nie ponosi i nie będzie ponosił żadnych nakładów związanych z jej uatrakcyjnieniem, np. uzbrojenie, przyłącza, ogrodzenie, utwardzenie dróg, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej, wystąpienie o warunki zabudowy i inne, itp.

5. Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.).

6. Przedmiotowa nieruchomość (jaka powstanie w wyniku podziału) była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności rolniczej. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i zrezygnował ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Od 1 stycznia 2018 r. jest czynnym podatnikiem VAT.

7. Z przedmiotowej nieruchomości pozyskiwane były zbiory produktów rolnych z przeznaczeniem na własne potrzeby oraz na sprzedaż.

8. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i zrezygnował ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Od 1 stycznia 2018 r. jest czynnym podatnikiem VAT.

9. Nieruchomość będąca przedmiotem zapytania przez cały okres użytkowania przez Wnioskodawcę była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

10. Nieruchomość nie była i nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy itp.

11. W dniu xx grudnia 2019 r. Wnioskodawca zawarł z przyszłym nabywcą umowę przedwstępną sprzedaży.

W umowie Wnioskodawca oświadczył:

* nieruchomość objęta jest majątkiem osobistym Wnioskodawcy, gdyż nabył ją będąc kawalerem, a z małżonką nie zawierał majątkowych umów małżeńskich rozszerzających ustawową wspólność majątkową,

* nieruchomość nie jest zabudowana, posiada dostęp do drogi publicznej,

* nie istnieją żadne przeszkody prawne i faktyczne uniemożliwiające lub utrudniające zawarcie i pełną realizację umowy przedwstępnej, nieruchomość jest wolna od wad prawnych i fizycznych,

* nieruchomość nie jest i na dzień zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa (art. 55.1. k.c.) lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

* w stosunku do nieruchomości nie została wydana, nie wykonana dotychczas, decyzja o pozwoleniu na budowę, dot. nieruchomości.

Zgodnie z zawartą umową przedwstępną Strony oświadczyły:

* działka nr 3 km 16 obręb zostanie podzielona i wyniku jej podziału powstanie nieruchomość o pow. ok. 0,2700 ha, położona na terenie oznaczonym w mpzp symbolem 5MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej,

* przyrzeczona umowa zostanie zawarta po spełnieniu warunków: tj. *wydana zostanie ostateczna i niepodlegająca zaskarżeniu decyzja o podziale działki nr 3 km 16, na podstawie której zostanie wydzielona działka o pow. 0,2700 ha, *brak będzie praw i roszczeń osób trzecich w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, *stan faktyczny i prawny nieruchomości nie ulegnie zmianie, stosunku do Wnioskodawcy nie będą wszczęte postępowania sądowe, egzekucyjne, administracyjny dot. lub zmierzające do wzruszenia wszelkich aktów, umów, orzeczeń, decyzji, które mogłyby mieć negatywne skutki dla przyszłego nabywcy lub dla realizacji planowanej przez przyszłego nabywcę inwestycji na nieruchomości, *prawo do nieruchomości będzie wolne od wszelkich praw i roszczeń, a także ostrzeżeń czy obciążeń na rzecz osób trzecich.

Po zawarciu umowy przedwstępnej przyszły nabywca posiada zgodę na nieograniczony wstęp na grunt i prowadzenie prac dotyczących pomiarów, pobierania próbek gruntu, dokonywania odwiertów z obowiązkiem informowania o powyższym Wnioskodawcy.

Przyszły nabywca nie będzie podejmował żadnych działań infrastrukturalnych zwiększających atrakcyjność nieruchomości, np. media, uzbrojenie, ogrodzenie po zawarciu umowy przedwstępnej.

Od momentu podpisania umowy przedwstępnej do zawarcia umowy finalnej, przyszły nabywca nie będzie ponosił nakładów finansowych związanych z ww. działką poza kosztami sporządzenia umowy przedwstępnej oraz umowy przyrzeczonej ostatecznej oraz kosztami podziału geodezyjnego działki nr 3 km 16 obręb.

12. Wnioskodawca udzielił przyszłemu nabywcy nieodwołalnego pełnomocnictwa do reprezentowania przed właściwymi jednostkami organizacyjnymi o wydanie decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości stanowiącej działkę nr 3 km 16 (po stronie Wnioskodawcy pozostaje obowiązek współdziałania oraz wykonywania zobowiązań wynikających z umowy przedwstępnej). Dodatkowo Wnioskodawca udzielił przyszłemu nabywcy nieodwołalnego pełnomocnictwa do występowania do właściwych organów administracji rządowej i samorządowej i uzyskania wszelkich dokumentów, a przyszły nabywca nie może w tych postępowaniach podejmować czynności, które opóźnią lub uniemożliwią wydanie decyzji zgodnie z wnioskiem złożonym w imieniu Wnioskodawcy.

13. Wnioskodawca wykorzysta otrzymane ze sprzedaży przedmiotowych działek środki finansowe na ulepszenie infrastruktury i sprzętu posiadanego gospodarstwa rolnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z przedstawionym stanem sprawy i przyszłą sprzedażą nieruchomości (o pow. 0,2700 ha) jaka ma powstać w wyniku podziału działki nr 3, Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w piśmie z dnia 26 maja 2020 r.), w związku z przedstawionym stanem sprawy we wniosku sprzedaż działki o pow. 0,2700 ha (jaka powstanie w wyniku podziału) nie będzie podlegała podatkowi VAT, tym samym Wnioskodawca nie będzie musiał uiszczać z tego tytułu podatku, gdyż będzie z tego obowiązku zwolniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast art. 15 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach (art. 15 ust. 5 ustawy).

Przy czym, art. 2 pkt 15 ustawy stanowi, że działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub pewnym okresem trwania. Zatem, czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Należy stwierdzić, że każdy kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wobec tego nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając na względzie definicję działalności gospodarczej, zawartą ww. cyt. art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, że działalność rolnicza, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, mieści się w pojęciu działalności gospodarczej.

Zatem rolnik, w świetle przepisów ustawy, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Natomiast wykonywanie czynności polegających na świadczeniu usług rolniczych stanowi wykonywanie działalności rolniczej w rozumieniu ustawy. Co istotne, w sytuacji gdy rolnik dokona rejestracji i uzyska miano podatnika podatku VAT czynnego, oznacza to, że prowadzi on działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT według właściwej stawki tego podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne będące jego jedynym źródłem przychodu, nie prowadzi innego rodzaju działalności. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości składającej się m.in. z działki nr 3 stanowiącej grunty orne o obszarze 2,7324 ha. Własność powyższej działki nabył na podstawie umowy darowizny zawartej w trybie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników xx grudnia 1993 r. Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa nieruchomość stanowi Jego majątek osobisty, gdyż nabył ją będąc kawalerem, a z małżonką nie zawiera majątkowych umów małżeńskich rozszerzających ustawową wspólność ich majątku. Nieruchomość nie jest zabudowana, posiada dostęp do drogi publicznej. Zgodnie zaś z mpzp działka nr 3 położona jest na obszarach: 5MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, 3ZP - tereny zieleni urządzonej, 2K - tereny infrastruktury technicznej - kanalizacja, 3KDD - tereny dróg publicznych - drogi dojazdowe, 4KDD - tereny dróg publicznych - drogi dojazdowe.

Wnioskodawca wskazał, że działka nr 3 zostanie podzielona i w wyniku jej podziału powstanie nieruchomość o pow. ok. 0,2700 ha (kształt długiego wąskiego prostokąta) położona na terenach oznaczonych w mpzp jako 5MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Nieruchomość jaka ma postać w wyniku podziału o pow. 0,2700 ha, ma być przedmiotem sprzedaży.

Wnioskodawca dnia xx marca 2019 r. dokonał sprzedaży działki nr 1 km 16 o pow. 0,0769 ha (o przeznaczeniu pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną 5MW) na rzecz obecnego nabywcy. Działka ta graniczy bezpośrednio z działką nr 3 mającą być przedmiotem podziału.

Wnioskodawca wyjaśnił, iż aktualny zamiar dokonania podziału działki nr 3 stanowi wyłącznie czynność okazjonalną wynikającą tylko z potrzeb nabywcy nieruchomości (a nie potrzeb Wnioskodawcy), mającego zamiar prowadzić prace inwestorskie w pobliżu ww. nieruchomości na działce nr 1. Aby przeprowadzenie prac na działce nr 1 odbyło się zgodnie z projektem inwestycji oraz obowiązującym mpzp dla dzielnicy (na terenach MW minimalna powierzchnia biologicznie czynna musi stanowić 50% powierzchni działki), uwarunkowane jest powyższe objęciem w posiadanie nieruchomości o optymalnej pow. 0,2700 ha.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych wcześniejszych działań, zarówno tych, które zmierzałyby bezpośrednio do wydzielenia, a następnie sprzedaży tej części nieruchomości, tj. 0,2700 ha, czy też działań np. marketingowych, inwestycyjnych związanych z ww. nieruchomością.

Wnioskodawca nie występował o objęcie mpzp nieruchomości, która powstanie w wyniku podziału działki nr 3. Nieruchomość jaka powstanie w wyniku podziału objęta jest mpzp, przyjętym uchwałą nr Rady Miasta z dnia 3 lipca 2008 r. ws. uchwalenia mpzp rejonu i posiada w związku z tym przeznaczenie 5MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej.

Do momentu samego zbycia nieruchomość będzie wykorzystywana rolniczo na potrzeby Wnioskodawcy tak jak to miało miejsce od samego początku.

Wnioskodawca nie ogłaszał i nie ogłasza sprzedaży działek w środkach masowego przekazu, tj. sieci internetowej, prasie, radiu. Nie podejmuje i nie będzie podejmował też innych działań marketingowych.

Wnioskodawca w stosunku do przedmiotowej nieruchomości nie ponosił, nie ponosi i nie będzie ponosił żadnych nakładów związanych z jej uatrakcyjnieniem, np. uzbrojenie, przyłącza, ogrodzenie, utwardzenie dróg, uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej, wystąpienie o warunki zabudowy i inne, itp.

Przedmiotowa nieruchomość nie była i nie będzie wykorzystywana przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Nieruchomość (jaka powstanie w wyniku podziału) była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności rolniczej. Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne i zrezygnował ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Od 1 stycznia 2018 r. jest czynnym podatnikiem VAT.

Z przedmiotowej nieruchomości pozyskiwane były zbiory produktów rolnych z przeznaczeniem na własne potrzeby oraz na sprzedaż.

Wnioskodawca uważa, że nieruchomość będąca przedmiotem zapytania przez cały okres użytkowania przez Zainteresowanego była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Nieruchomość nie była i nie będzie przedmiotem najmu, dzierżawy itp.

W dniu xx grudnia 2019 r. Wnioskodawca zawarł z przyszłym nabywcą umowę przedwstępną sprzedaży.

W umowie Wnioskodawca oświadczył, że: nieruchomość objęta jest majątkiem osobistym Wnioskodawcy, gdyż nabył ją będąc kawalerem, a z małżonką nie zawierał majątkowych umów małżeńskich rozszerzających ustawową wspólność majątkową; nieruchomość nie jest zabudowana, posiada dostęp do drogi publicznej; nie istnieją żadne przeszkody prawne i faktyczne uniemożliwiające lub utrudniające zawarcie i pełną realizację umowy przedwstępnej, nieruchomość jest wolna od wad prawnych i fizycznych; nieruchomość nie jest i na dzień zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa (art. 55.1. k.c.) lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa; w stosunku do nieruchomości nie została wydana, nie wykonana dotychczas, decyzja o pozwoleniu na budowę, dot. nieruchomości.

Zgodnie z zawartą umową przedwstępną Strony oświadczyły, że: działka nr 3 km 16 zostanie podzielona i wyniku jej podziału powstanie nieruchomość o pow. ok. 0,2700 ha, położona na terenie oznaczonym w mpzp symbolem 5MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej; przyrzeczona umowa zostanie zawarta po spełnieniu warunków: tj. *wydana zostanie ostateczna i niepodlegająca zaskarżeniu decyzja o podziale działki nr 3 km 16, na podstawie której zostanie wydzielona działka o pow. 0,2700 ha, *brak będzie praw i roszczeń osób trzecich w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, *stan faktyczny i prawny nieruchomości nie ulegnie zmianie, stosunku do wnioskodawcy nie będą wszczęte postępowania sądowe, egzekucyjne, administracyjny dot. lub zmierzające do wzruszenia wszelkich aktów, umów, orzeczeń, decyzji, które mogłyby mieć negatywne skutki dla przyszłego nabywcy lub dla realizacji planowanej przez przyszłego nabywcę inwestycji na nieruchomości, *prawo do nieruchomości będzie wolne od wszelkich praw i roszczeń, a także ostrzeżeń czy obciążeń na rzecz osób trzecich.

Po zawarciu umowy przedwstępnej przyszły nabywca posiada zgodę na nieograniczony wstęp na grunt i prowadzenie prac dotyczących pomiarów, pobierania próbek gruntu, dokonywania odwiertów z obowiązkiem informowania o powyższym Wnioskodawcy.

Przyszły nabywca nie będzie podejmował żadnych działań infrastrukturalnych zwiększających atrakcyjność nieruchomości, np. media, uzbrojenie, ogrodzenie po zawarciu umowy przedwstępnej.

Od momentu podpisania umowy przedwstępnej do zawarcia umowy finalnej, przyszły nabywca nie będzie ponosił nakładów finansowych związanych z ww. działką poza kosztami sporządzenia umowy przedwstępnej oraz umowy przyrzeczonej ostatecznej oraz kosztami podziału geodezyjnego działki nr 3 km 16.

Wnioskodawca udzielił przyszłemu nabywcy nieodwołalnego pełnomocnictwa do reprezentowania przed właściwymi jednostkami organizacyjnymi o wydanie decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości stanowiącej działkę nr 3 km 16 (po stronie Wnioskodawcy pozostaje obowiązek współdziałania oraz wykonywania zobowiązań wynikających z umowy przedwstępnej). Dodatkowo Wnioskodawca udzielił przyszłemu nabywcy nieodwołalnego pełnomocnictwa do występowania do właściwych organów administracji rządowej i samorządowej i uzyskania wszelkich dokumentów, a przyszły nabywca nie może w tych postępowaniach podejmować czynności, które opóźnią lub uniemożliwią wydanie decyzji zgodnie z wnioskiem złożonym w imieniu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wykorzysta otrzymane ze sprzedaży działki środki finansowe na ulepszenie infrastruktury i sprzętu posiadanego gospodarstwa rolnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą stwierdzenia, czy w związku z przedstawionym stanem sprawy i przyszłą sprzedażą nieruchomości (o pow. 0,2700 ha) jaka ma powstać w wyniku podziału działki nr 3, Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W niniejszej sprawie należy przytoczyć - celem wyjaśnienia - orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r., w sprawach C-180/10 i C-181/10. I tak, z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych (...) przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz (...) przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Jednakże co ważne, wskazane orzeczenie Trybunału odnosiło się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Natomiast w przypadku, gdy sprzedaży działki należącej do przedsiębiorstwa rolnego dokonuje rolnik będący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT, należy uznać, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą podejmowaną przez podatnika VAT czynnego.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że fakt prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności rolniczej, jako podatnik VAT czynny, w której wykorzystywana jest nieruchomość o pow. 0,2700 ha, która powstanie w wyniku podziału działki nr 3, mająca być przedmiotem sprzedaży, będzie miał znaczenie dla opodatkowania podatkiem VAT dostawy tego gruntu.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że prowadzi gospodarstwo rolne i zrezygnował ze zwolnienia jako rolnik ryczałtowy. Od 1 stycznia 2018 r. jest czynnym podatnikiem od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał również, że przedmiotowa nieruchomość (jaka powstanie w wyniku podziału) była i jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności rolniczej. Z przedmiotowej nieruchomości pozyskiwane były zbiory produktów rolnych z przeznaczeniem na własne potrzeby oraz na sprzedaż.

Powyższe okoliczności wskazują, że przedmiotowa nieruchomość, którą Wnioskodawca planuje sprzedać stanowi składnik majątkowy służący prowadzeniu działalności gospodarczej, którą - w rozumieniu ustawy - jest również działalność rolnicza, z tytułu której Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę działki, która powstanie w wyniku podziału działki nr 3, stanowiącej część Jego gospodarstwa rolnego, będzie stanowiła dostawę dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa działki będzie przejawem realizacji prawa do rozporządzania składnikiem jednoznacznie związanym z prywatnym majątkiem Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (...), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Wobec powyższego, dostawa nieruchomości o pow. 0,2700 ha, która ma powstać w wyniku podziału działki nr 3 w okolicznościach wskazanych we wniosku będzie dostawą, w odniesieniu do której Wnioskodawca będzie działał jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i ww. sprzedaż będzie realizowana w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, planowana sprzedaż będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na gruncie ustawy.

Należy jednakże zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przedmiotowe zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Przez tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Ponadto, stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczenie TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Podkreślić należy, że analiza powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) innych niż tereny budowlane.

W związku z powyższym, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy nieruchomość, którą Wnioskodawca planuje sprzedać, jest terenem budowlanym w rozumieniu powołanego wyżej art. 2 pkt 33 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy w kontekście obowiązujących przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro - jak wskazano w opisie sprawy - nieruchomość jaka powstanie w wyniku podziału objęta jest mpzp, przyjętym uchwałą nr Rady Miasta z dnia 3 lipca 2008 r. ws. uchwalenia mpzp rejonu i posiada w związku z tym przeznaczenie 5MW - tereny zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, to nieruchomość nie będzie stanowić terenu niezabudowanego, innego niż teren budowlany i w związku z powyższym jej dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku, to przepisy dopuszczają również możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przy spełnieniu łącznie obu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy, czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że "zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał".

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar, nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył nieruchomość na podstawie umowy darowizny. Zatem przy nabyciu nie był naliczony podatek, który mógłby podlegać odliczeniu. Tym samym z uwagi na fakt, że dostawa nieruchomości nie była obciążona podatkiem to nie można uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku lub, że takie prawo mu przysługiwało. Zatem w analizowanej sprawie nie jest spełniony drugi z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędny do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie.

Wobec powyższego, planowana sprzedaż opisanej nieruchomości będzie - zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy - czynnością opodatkowaną podstawową stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, dla tej dostawy nie znajdzie bowiem zastosowania zwolnienie od podatku na mocy przepisów przewidzianych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego i planowaną sprzedażą nieruchomości (o pow. 0,2700 ha), która powstanie w wyniku podziału działki nr 3, Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.