0112-KDIL1-3.4012.649.2017.2.PR - Transakcja łańcuchowa, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz eksport towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 lutego 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwot podatku naliczonego wynikających z faktur wystawionych przez C dokumentujących dostawę towarów, w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 1 za dostawę krajową opodatkowaną stawką podatku w wysokości 23%, w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej stanowiącą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku w wysokości 0%, w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 2, w przypadku zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku w wysokości 0% oraz w zakresie uznania dostawy towarów realizowanej przez Wnioskodawcę w Schemacie 3 za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej stanowiącą eksport towarów opodatkowany stawką podatku w wysokości 0%. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lutego 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.) o uwierzytelnione odpisy pełnomocnictw szczególnych, z których wynika prawo pełnomocników do reprezentowania Wnioskodawcy przed organem właściwym do wydawania interpretacji indywidualnych w zakresie prawa podatkowego, tj. Dyrektorem Krajowej Informacji Skarbowej, doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowane pytania nr 2 i 3 oraz stanowiska własne do przeformułowanych pytań.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

A Sp. z o.o. ("Spółka", "Wnioskodawca") jest podmiotem z siedzibą na terytorium Polski, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, który zamierza prowadzić działalność opodatkowaną VAT na terytorium Polski. Wnioskodawca jest spółką córką B ("Spółka Matka", bądź "B") - podmiotu o kapitale fińskim. B jest czołowym dostawcą łodzi motorowych klasy premium (dalej "towary" bądź "łodzie") w Europie. Spółka Matka posiada sieć dealerów swoich towarów, dzięki czemu obecna jest w 30 krajach na całym świecie. Spółka prowadzi działalność w pomieszczeniach wynajmowanych od C, wytwórcy łodzi i zarazem głównego kontrahenta Spółki ("C").

Spółka na terytorium Polski będzie odpowiedzialna za produkcję i handel towarami, w tym za ich dystrybucję zagraniczną do krajów Unii Europejskiej jak i poza nią. C, na podstawie umowy zawartej ze Spółką będzie wytwarzać łodzie pod marką X, w tym także z materiałów powierzonych przez Spółkę. Gotowe, wyprodukowane przez C łodzie pod marką X będą kupowane przez Wnioskodawcę i następnie przemieszczane na wynajmowany przez niego plac w D. Odbiór towarów będzie potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym przez pracownika Wnioskodawcy.

W ramach prowadzonej działalności Spółka ma zamiar dokonywać sprzedaży towarów między innymi w ramach tzw. transakcji łańcuchowych. W ramach takich transakcji Wnioskodawca będzie podmiotem dokonującym sprzedaży towaru na rzecz B z siedzibą w Finlandii. Nabywca towarów od Spółki (B) będzie dokonywać ich dalszej sprzedaży do finalnego odbiorcy ("Dealer"). Jednocześnie towary sprzedawane przez Spółkę dostarczane będą bezpośrednio od Wnioskodawcy w D do finalnego odbiorcy towarów, tj. Dealera - ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw z siedzibą na terytorium Polski, bądź innego niż Polska kraju UE lub poza UE. Wnioskodawca jest zidentyfikowany dla celów VAT oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiada ważny numer VAT-UE). Bezpośredni nabywca towarów od Spółki (B) prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną VAT i jest zidentyfikowany dla celów VAT i transakcji wewnątrzwspólnotowych (posiada ważny numer VAT-UE nadany mu przez państwo członkowskie inne niż Polska). Finalni nabywcy towarów Spółki będący jej kontrahentami prowadzą działalność gospodarczą i są podatnikami właściwych podatków w swoich krajach, w tym podatku od wartości dodanej w swoich państwach Unii Europejskiej i są wówczas zarejestrowani jako podatnicy VAT i VAT-UE.

Fizyczny transport towarów dokonywany będzie przez różnych przewoźników, w tym także przez C, który w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej prócz produkcji łodzi świadczy również usługi transportowe, w związku z czym jest licencjonowanym przewoźnikiem międzynarodowym.

Sprzedaż pomiędzy Wnioskodawcą, a B odbędzie się na warunkach Incoterms FCA. Z kolei sprzedaż pomiędzy B a Dealerem odbędzie się na warunkach Incoterms CIP miejsce Dealera lub DAP miejsce Dealera, względnie, w przypadku transportu mieszanego (transport drogowy łodzi do portu morskiego znajdującego się poza granicami Polski lub w Polsce) na warunkach Incoterms FOB (w takim przypadku transport łodzi z wyznaczonego portu morskiego zapewni Dealer).

Zgodnie z założeniami własność łodzi pomiędzy Spółką a B, jak również między B jak i Dealerem, przejdzie na nabywcę z chwilą całkowitej zapłaty za towar, co powinno nastąpić jeszcze przed załadunkiem łodzi do transportu.

Mając na uwadze możliwe miejsce przeznaczenia towarów Spółka wskazuje, że łodzie mogą być dostarczane do Dealera w Polsce, w Unii Europejskiej lub poza Unią Europejską. W związku z tym Spółka wskazuje, że dostawy towarów będą mogły być zorganizowane w następujących schematach:

a. Schemat 1 - dostawy do Dealera na terytorium kraju

Wnioskodawca będzie dostarczać towary do Dealera znajdującego się na terytorium Polski. Transport łodzi będzie wykonywany zarówno przez przewoźników, którym transport zleci Wnioskodawca, jak i przez przewoźników wynajętych przez finalnych odbiorów jego towarów.

b. Schemat 2 - dostawy do Dealera na terytorium Unii Europejskiej

Wnioskodawca będzie zlecać transport towarów wybranemu przez siebie przewoźnikowi do Dealera znajdującego się w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej. Wnioskodawca zakłada, że przewoźnikiem przeważnie będzie C, który w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi transportu towarów.

Może się także zdarzyć, że to Dealer wskaże Spółce przewoźnika, który wykona usługi transportowe i ustali z nim wynagrodzenie za transport łodzi na trasie Spółka-Dealer. W takim przypadku po ustaleniu wynagrodzenia przewoźnika Dealer przekaże kontakt do przewoźnika Spółce, która w dalszym zakresie będzie kontaktować się z przewoźnikiem w celu zorganizowania transportu łodzi. Faktura za usługi transportowe będzie wystawiana na Wnioskodawcę, który następnie zrefakturuje poniesione koszty na B, który ostatecznie przeniesie je na Dealera będącego finalnym odbiorcą towarów.

Wnioskodawca będzie zlecać odpowiednie przygotowanie, zapakowanie w sposób stabilny towaru (co jest szczególnie istotne biorąc pod uwagę charakterystykę sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów będących łodziami klasy premium).

Wnioskodawca będzie odpowiadał między innymi za:

* podejmowanie (inicjowanie) kontaktu z przewoźnikiem odpowiedzialnym za transport towarów (względnie przejmie kontakt od Dealera po zainicjowaniu kontaktu z przewoźnikiem);

* uzgadnianie z przewoźnikiem daty odbioru produktów oraz termin realizacji dostawy do Dealera;

* informowanie przewoźnika o szczegółach dotyczących transportu - takich jak waga i rozmiar łodzi, nr HIN łodzi, miejsce odbioru towarów oraz datę ich załadunku;

* uzgadnianie z przewoźnikiem sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu.

W transakcjach sprzedażowych pomiędzy Wnioskodawcą, a B zastosowane będą warunki Incoterms FCA. Towar będzie uważany za dostarczony w momencie załadunku przez przewoźnika.

Z kolei B w transakcji z Dealerem zastosuje warunki Incoterms DAP miejsce Dealera (Delivered at Place), co oznacza, że sprzedający (B) odpowiada za dostarczenie towaru do miejsca Dealera, natomiast jego rozładunek jest w gestii kupującego (Dealera).

Możliwe jest, że do dostawy B na rzecz Dealera zastosowanie znajdą warunki Incoterms CIP (Carriage and Insurance paid to) miejsce Dealera, co oznacza, że sprzedający (B) odpowiada za wydanie towaru przewoźnikowi, a także za ubezpieczenie towaru w transporcie i poniesienie kosztów transportu do miejsca Dealera.

Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku dostaw łodzi do Dealerów z innych państw członkowskich UE niż Polska i Finlandia, może znaleźć zastosowanie uproszczona procedura rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna, w której Wnioskodawca będzie pierwszym z trzech podmiotów, zaś B będzie drugim z trzech podmiotów. W takim przypadku dostawa na rzecz Dealera będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u B; B dokonujący dostawy na rzecz Dealera nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego Dealera (w którym kończy się transport); B zastosuje wobec Wnioskodawcy i Dealera ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu nadany w Finlandii, Dealer zastosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka; Dealer zostanie wskazany przez B jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej.

c. Schemat 3 - dostawy do Dealera na terytorium znajdującym się poza Unią Europejską

Wnioskodawca będzie zlecać transport towarów wybranemu przez siebie przewoźnikowi do Dealera znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Wnioskodawca zakłada, że przeważnie będzie to C, który w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi transportu towarów.

Może się także zdarzyć, że to Dealer wskaże Spółce przewoźnika, który wykona usługi transportowe i ustali z nim wynagrodzenie za transport łodzi na trasie Spółka-Dealer. W takim przypadku po ustaleniu wynagrodzenia przewoźnika Dealer przekaże kontakt do przewoźnika Spółce, która w dalszym zakresie będzie kontaktować się z przewoźnikiem w celu realizacji transportu łodzi. Ponadto, może dojść do sytuacji, w której transport będzie organizowany w sposób mieszany. W takim przypadku Spółka zakłada, że zleci transport towarów wybranemu przez siebie przewoźnikowi do portu morskiego poza Polską, bądź na jej terytorium. Natomiast dalszy transport łodzi, do Dealera (poza Europę), zleci w swoim zakresie Dealer.

Faktura za usługi transportowe (za odcinek drogi zlecany przez Spółkę) będzie wystawiana na Wnioskodawcę, który następnie zrefakturuje poniesione koszty na B, który ostatecznie przeniesie je na Dealera będącego finalnym odbiorcą towarów.

Wnioskodawca w tym wariancie będzie zlecać odpowiednie przygotowanie, zapakowanie w sposób stabilny towaru (co jest szczególnie istotne biorąc pod uwagę charakterystykę sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów będących łodziami klasy premium).

Wnioskodawca będzie odpowiadał między innymi za:

* podejmowanie (inicjowanie) kontaktu z przewoźnikiem odpowiedzialnym za transport towarów (względnie przejmie kontakt od Dealera po zainicjowaniu kontaktu z przewoźnikiem);

* uzgadnianie z przewoźnikiem daty odbioru produktów oraz termin realizacji dostawy do Dealera;

* informowanie przewoźnika o szczegółach dotyczących transportu - takich jak waga i rozmiar łodzi, nr HIN łodzi, miejsce odbioru towarów oraz datę ich załadunku;

* uzgadnianie z przewoźnikiem sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu;

* kontaktowanie się z agencją celną, w oparciu o umocowanie otrzymane od B, w celu dokonania eksportowej odprawy towarów na podstawie faktury B.

W transakcjach sprzedażowych pomiędzy Wnioskodawcą, a B zastosowane będą warunki Incoterms FCA. Towar będzie uważany za dostarczony w momencie załadunku przez przewoźnika.

Z kolei B w transakcji z Dealerem zastosuje warunki Incoterms DAP miejsce Dealera (Delivered at Place), co oznacza, że sprzedający (B) odpowiada za dostarczenie towaru do miejsca Dealera, natomiast jego rozładunek jest w gestii kupującego (Dealera).

Możliwe jest, że do dostawy B na rzecz Dealera zastosowanie znajdą warunki Incoterms CIP (Carriage and Insurance paid to) miejsce Dealera, co oznacza, że sprzedający (B) odpowiada za wydanie towaru przewoźnikowi, a także za ubezpieczenie towaru w transporcie i poniesienie kosztów transportu do miejsca Dealera.

Względnie, w przypadku transportu mieszanego (transport drogowy łodzi do portu morskiego znajdującego się poza granicami Polski lub w kraju) w transakcji sprzedaży łodzi do Dealera zastosowane zostaną warunki Incoterms FOB, co oznacza, że B będzie odpowiadać za dostarczenie łodzi do określonego portu załadunku.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 8 lutego 2018 r. wskazał, że:

1. Dokumentami, jakie będzie posiadać w związku ze sprzedażą towarów na rzecz B - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy - potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju będą następujące dokumenty:

* dokumenty przewozowe, z których wynikać będzie, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju oraz

* faktura zawierająca specyfikację towaru (łodzi) będącej przedmiotem dostawy.

2. Dokumentami, jakie będzie posiadać w związku ze sprzedażą towarów na rzecz B - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy - potwierdzającymi wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej będą następujące dokumenty:

* faktura zawierająca specyfikację towaru (łodzi) będącej przedmiotem dostawy i wywozu

oraz

* dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu lub

* dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem (w takim wypadku zapewniona będzie jego autentyczność) lub

* zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny,

z których będzie wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy przez Spółkę i wywozu poza terytorium UE.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego VAT, wynikających z faktur wystawionych przez C dokumentujących dostawę towarów?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 1 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie dostawą krajową, opodatkowaną stawką VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, tj. stawką w wysokości 23%?

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB, a tym samym czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawa ta będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT?

4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w przypadku zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB?

5. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w tym w sytuacji zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych w art. 42)?

6. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB?

7. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych w art. 41)?

8. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego VAT, wynikających z faktur wystawionych przez C dokumentujących dostawę towarów.

9. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 1 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie dostawą krajową, opodatkowaną stawką VAT, o której mowa w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, tj. stawką w wysokości 23%.

10. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB, a tym samym prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dostawa ta będzie stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT.

11. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w przypadku zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB.

12. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w tym w sytuacji zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych w art. 42).

13. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB.

14. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych art. 41).

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy do pytania 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl zaś art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, eksportem towarów jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę (lub na jego rzecz), bądź też nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju (lub na jego rzecz), jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

W świetle powyższych regulacji, aby daną czynność uznać za eksport towarów konieczne jest spełnienie poniższych warunków:

* musi mieć miejsce dostawa towarów,

* w wyniku tej dostawy musi dojść do wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę (lub na jego rzecz), bądź nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju (lub na jego rzecz),

* przedmiotowy wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w momencie, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, które podlegają opodatkowaniu VAT z zastosowaniem stawki podatku (nieobjętych zwolnieniem z VAT). Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

W związku z powyższym zasadnym jest uznanie, iż dokonywane w przyszłości zakupy towarów przez Wnioskodawcę, który jest podatnikiem podatku towarów i towary, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a mianowicie ich dalszej odsprzedaży w Polsce, w UE lub też poza granice Unii Europejskiej.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego VAT, wynikających z faktur wystawionych przez C dokumentujących dostawę towarów.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy do pytania 2

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią, miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Z kolei art. 22 ust. 3 ustawy o VAT określa miejsce świadczenia i wskazuje, że dostawę, która:

Z przywołanych przepisów wynika, że w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, a jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport).

W przypadku łańcuchowych transakcji krajowych ww. regulacje prowadzą do wniosku, że dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie dostawą krajową. Wynika to z faktu, iż niezależnie od tego, która dostawa w łańcuchu zostanie uznana za ruchomą (opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów), druga dostawa także będzie opodatkowana VAT w Polsce (niezależnie od tego, czy będzie to miejsce rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów czy miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów).

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 1 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie dostawą krajową, opodatkowaną właściwą stawką VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy do pytań 3-7

Zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach. Do tego rodzaju dostaw zastosowanie znajduje również przepis art. 22 ust. 2 oraz 3 ustawy o VAT, określający zasady ustalania miejsca dostaw towarów dokonywanych w ramach następujących po sobie transakcji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią, miejscem dostawy towarów jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Z kolei art. 22 ust. 3 ustawy o VAT określa miejsce świadczenia i wskazuje, że dostawę, która:

Z przywołanych przepisów wynika, że w przypadku transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, a jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). W konsekwencji, w sytuacji gdy w wyniku dostaw dochodzi do przemieszczenia towarów z Polski do innego państwa tylko jedna z dostaw będzie mogła być uznana za eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0% lub też za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, opodatkowaną stawką VAT 0% (tzw. dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia oraz zasad opodatkowania odbywa się według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie rozpoczęcia lub zakończenia transportu (dostawa nieruchoma). Wskazane wyżej regulacje ustawy o VAT znajdują swoje źródło w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE"), który m.in. w wyroku w sprawie EMAG Handel Eder z dnia 6 kwietnia 2006 r. (sprawa C-245/04) uznał, że jeżeli kilku przedsiębiorców dokonuje dostawy tego samego przedmiotu dostawy i te są realizowane w drodze pojedynczego przemieszczenia towarów, za wewnątrzwspólnotową dostawę zwolnioną od podatku należy uznać tylko jedną z kilku dostaw.

W związku z powyższym dla właściwego opodatkowania następujących po sobie transakcji jest ustalenie, do której dostawy należy przyporządkować transport towarów. Właściwe przyporządkowanie transportu ma istotne znaczenie z punktu widzenia ustalenia miejsca świadczenia dla następujących po sobie dostaw towarów, a w konsekwencji określenia ich skutków podatkowych.

Artykuł 22 ust. 2 ustawy o VAT wprost odnosi się wyłącznie do sytuacji, w której transport lub wysyłka dokonywane są przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy. Natomiast w sytuacji organizowania transportu przez pierwszego dostawcę lub ostatecznego nabywcę, transport należy przyporządkować odpowiednio pierwszej lub ostatniej dostawie (Por. J. Zubrzyski, Leksykon VAT 2013, UNIMEX, str. 441-443; D. Kosacka-Lędzewicz, B. Olszewski, Opodatkowanie. Transakcje wewnątrzwspólnotowe, eksport, import, UNIMEX, 2010, str. 321-323).

Powyższe zostało wprost wyrażone przez J. Martiniego w komentarzu do art. 22 ustawy o VAT, który stwierdził, że: "Podsumowując, jeśli za transport towarów odpowiedzialny jest pierwszy dostawca, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach »łańcucha«). Jeśli za transport odpowiedzialny jest ostatni nabywca, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w ramach »łańcucha«). Jeśli za transport odpowiedzialny jest jeden z pośredników w ramach transakcji łańcuchowej (nabywca, który dokonuje również odsprzedaży towaru), ustawa przewiduje domniemanie, że transport należy przyporządkować dostawie realizowanej na rzecz tego nabywcy" (J. Martini, VAT Komentarz, Legalis 2014).

Także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2017 r. sygn. 1061-IPTPP2.4512.52.2017.1.IR za prawidłowe uznał stanowisko, zgodnie z którym: "Na gruncie ustawy o VAT kluczowe dla ustalenia, której dostawie należy przypisać transport (a w konsekwencji przykładowo, która dostawa może spełniać warunki do uznania jej za dostawę wewnątrzwspólnotową) jest wskazanie, który z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw jest odpowiedzialny za wysyłkę lub transport towarów, czyli jest organizatorem transportu. I tak, w opinii Wnioskodawcy: (i) w przypadku, gdy za wysyłkę lub transport odpowiedzialny będzie pierwszy dostawca w łańcuchu dostaw, transport (a tym samym przykładowo transakcję wewnątrzwspólnotową/eksport) przypisuje się pierwszej dostawie (...)".

Powyższy pogląd potwierdza także, a contrario, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 marca 2015 r. sygn. I FSK 188/14, w którym Sąd wskazał, że: "Jeżeli miała miejsce transakcja łańcuchowa, w ramach której brało udział czterech kontrahentów, organizatorem transportu był ostatni uczestnik tych transakcji, to zgodnie z art. 22 ust. 2 i ust. 3 u.p.t.u. dostawą ruchomą była dostawa na rzecz ostatniego uczestnika i organizatora transportu, zaś poprzedzające je dostawy były dostawami nieruchomymi. W konsekwencji dostawa taka nie jest dostawą wewnątrzwspólnotową, lecz dostawą krajową, niekorzystającą z 0% stawki podatku od towarów i usług".

Z powołanego przepisu wynika zatem, że:

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Spółki w pierwszej kolejności istotne jest określenie co należy rozumieć przez "przyporządkowane wysyłki lub transportu dostawie towarów". W orzecznictwie organów podatkowych zwrot ten jest rozumiany jako organizowanie transportu towarów.

W szczególności można wskazać na następujące interpretacje podatkowe:

1. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 października 2016 r. sygn. IPPP3.4512.659.2016.1.RM wskazał: "Przy tym, dla ustalenia, który z podmiotów jest odpowiedzialny za wysyłkę lub transport kluczową okolicznością jest to, który podmiot rzeczywiście jest odpowiedzialny za techniczne i organizacyjne aspekty związane z organizacją oraz wysyłką towarów. Bez wpływu na powyższe pozostaje fakt kto jest obciążony kosztami transportu. W efekcie tylko ta dostawa, do której przyporządkowany jest transport będzie miała charakter międzynarodowy".

2. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 19 października 2016 r. sygn. ITPP3/4512-455/16/MD za prawidłowe uznał stanowisko, zgodnie z którym: "W ocenie Spółki, dla ustalenia, który z podmiotów jest odpowiedzialny za wysyłkę lub transport kluczową okolicznością nie jest to, kto formalnie płaci za transport, i na rzecz którego podmiotu wystawiana jest faktura dokumentująca transport, lecz to, który podmiot rzeczywiście jest odpowiedzialny za techniczne i organizacyjne aspekty związane z organizacją oraz wysyłką towarów. W tym zakresie istotnym jest, który z podmiotów w szczególności: (i) kontaktuje się z przedsiębiorstwem transportowym w celu potwierdzenia dostępności towaru do odbioru; (ii) uzgadnia z przedsiębiorstwem transportowym termin odbioru, rozmiary oraz wagę towarów; (iii) uzgadnia sposób załadunku towarów i wymogi jakie muszą spełniać środki transportu; (iv) generuje numer zamówienia oraz przesyła przedsiębiorstwu transportowemu numer zamówienia upoważniający do odbioru towaru w wyznaczonym miejscu i o wyznaczonym terminie; (v) kontaktuje się z pierwszym w łańcuchu dostaw sprzedawcą w celu potwierdzenia daty oraz innych szczegółów wysyłki; (vi) udziela przedsiębiorcy transportowemu wskazówek dotyczących bezpiecznego załadunku, transportu oraz rozładunku towarów".

3. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 marca 2016 r. sygn. IBPP4/4512-15/16/PK uznał: "Spółka zajmuje się operacyjną organizacją transportu, tzn. podejmuje następujące czynności: (i) podejmuje (inicjuje) kontakt z przewoźnikiem/spedytorem odpowiedzialnym za transport towarów; (ii) uzgadnia z tym podmiotem termin odbioru, rozmiary oraz wagę dostarczanych towarów; (iii) generuje awizo transportowe lub inny podobny dokument (informację) oraz przesyła przedsiębiorstwu transportowemu numer zamówienia upoważniający do odbioru towaru w wyznaczonym miejscu i o wyznaczonym terminie; (iv) wspólnie z przewoźnikiem ustala ilość i rozmiar opakowań (np. kontenerów) transportowych oraz sporządza potwierdzający to dokument ("Load Order"); (v) uzgadnia z przewoźnikiem sposób załadunku towarów i wymogi, jakie muszą spełniać środki transportu (w tym celu Spółka przesyła przewoźnikowi instrukcję dotyczącą załadunków i rozładunków obowiązującą na terenie zakładów Spółki, przedstawia inne wymogi dotyczące m.in. wielkości podstawianego środka transportu, sposobu umieszczenia przewożonego towaru, itd.).

Przenosząc powyższe na grunt przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że zakres czynności, które wykonuje Spółka w związku z organizowanie transportu - nawet jeżeli to nie ona wskazuje firmę transportową - przesądza o tym, że to Spółka jest organizatorem transportu".

4. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. IPPP3/4512-710/15-2/JF za prawidłowe uznał stanowisko, zgodnie z którym: "W ocenie Spółki należałoby przyjąć, że podmiotem który organizował wysyłkę lub transport w rozumieniu art. 22 ust. 2 Ustawy o VAT w ramach opisanych w stanie faktycznym transakcji (...) był Polski Dostawca, jako podmiot, który: (i) Po uzgodnieniu zakresu dostawy ze Spółką, kontaktował się z przewoźnikiem w celu potwierdzenia dostępności oraz gotowości Produktów do odebrania; (ii) Uzgadniał z przewoźnikiem datę odbioru Produktów oraz ich dostawy; (iii) Informował przewoźnika o szczegółach transportu - takich jak waga i rozmiar Produktów; (iv) Dokładne miejsce odbioru towarów oraz datę ich załadunku - nie zaś Spółka, jako podmiot, która zawarła umowę z przewoźnikiem oraz była przez przewoźnika obciążana kosztami transportu".

Mając na uwadze przedstawiony powyżej, prezentowany przez organy podatkowe sposób zdefiniowania "organizacji" transportu, które to pojęcie ma zasadnicze znaczenie dla przyporządkowania transportu określonej dostawie towarów, zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym to dostawa realizowana przez nią winna zostać uznana za dostawę ruchomą. Należy bowiem zauważyć, że to właśnie Wnioskodawca będzie mieć zasadniczy wpływ na organizację transportu towarów. To bowiem po jego stronie leżą takie obowiązki jak:

* podejmowanie (inicjowanie) kontaktu z przewoźnikiem/spedytorem odpowiedzialnym za transport towarów (względnie przejęcie kontaktu od Dealera po zainicjowaniu kontaktu z przewoźnikiem),

* uzgadnianie z przewoźnikiem termin odbioru, rozmiarów oraz wagi dostarczanych towarów,

* generowanie awiza transportowego bądź innego podobnego dokumentu (informacji) oraz przesyłanie przedsiębiorstwu transportowemu numer zamówienia upoważniającego do odbioru towaru w wyznaczonym miejscu i o wyznaczonym terminie,

* ustalanie ilości i rozmiaru opakowań (np. kontenerów) transportowych,

* uzgadnianie z przewoźnikiem sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy to on będzie odpowiadać za faktyczne skoordynowanie transportu i wywozu towarów.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 i Schemacie 3, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki to ona będzie organizować dostawę ruchomą, która z uwagi na wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej stanowić będzie eksport w rozumieniu przepisów ustawy o VAT lub też wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 listopada 2015 r. sygn. IPPP3/4512-710/15-2/JF, w której organ wskazał, iż: "Mając na uwadze wskazówki wynikające z wyroku C-245/04 oraz przedstawione warunki organizacji transportu towarów należy uznać, że to Polski Dostawca zajmując się technicznymi aspektami transportu towarów jest jego organizatorem. Wobec tego to dostawę polskiego Dostawcy należy uznać za dostawę transgraniczną. W efekcie, tylko ta dostawa posiada charakter międzynarodowy. Zatem w zależności od tego, czy towar jest transportowany na terytorium Unii Europejskiej do kraju innego niż Polska, czy też poza terytorium Wspólnoty do kraju trzeciego, to właśnie polski Dostawca powinien rozpoznać odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub też eksport towarów".

Biorąc zatem pod uwagę, że bezpośrednim następstwem dostawy wykonanej przez Spółkę w Schemacie nr 2 będzie wywóz towarów poza terytorium Polski, do innego kraju Unii Europejskiej, dostawa ta powinna być sklasyfikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Natomiast art. 42 ust. 1 ustawy o VAT statuuje, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (przy czym fakt dokonania dostawy towarów na terytorium innego kraju członkowskiego UE może także być wykazany innymi dowodami):

W związku z powyższym należy stwierdzić iż, w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie podlegać, z uwagi na uznanie jej za tzw. dostawę ruchomą w ramach dostawy łańcuchowej, opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W konsekwencji Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki VAT 0%, przy założeniu, że uzyska wymagane dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Polski do innego kraju UE.

Z kolei biorąc pod uwagę, że bezpośrednim następstwem dostawy wykonanej przez Spółkę w Schemacie nr 3 będzie wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, dostawa ta powinna być sklasyfikowana jako eksport towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie z ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o VAT dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

Zaś regulacje ust. 11 tego samego artykułu ustawy o VAT stanowią, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

W związku z powyższym należy stwierdzić iż, w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie podlegać, z uwagi na uznanie jej za tzw. dostawę ruchomą w ramach dostawy łańcuchowej, opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów. W konsekwencji Spółka będzie miała prawo do zastosowania stawki VAT 0%, przy założeniu, że zgromadzi wymagane dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Jednocześnie Spółka zauważa, że na ww. konkluzje nie wpłynie okoliczność, że w przypadku mieszanego transportu łodzi, tj. drogowego i morskiego, B będzie realizował dostawy na warunkach FOB określony port morski w Polsce lub poza Polską. Także w tym przypadku dostawa Spółki na rzecz B będzie stanowiła dostawę ruchomą, stanowiącą eksport towarów. Spółka będzie bowiem organizować transport łodzi do portu morskiego, z którego łodzie zostaną wysłane do Dealera, a wywóz towarów z Polski następować będzie w procedurze celnej wywozu. Powyższe znajduje potwierdzenie w szczególności w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 lipca 2016 r. sygn. IBPP4/4512-56/16/PK, w której organ stwierdził, iż: "W opisanym zdarzeniu przyszłym podano, że Spółka dokonuje sprzedaży towarów między innymi w ramach tzw. transakcji łańcuchowych w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, z uczestnictwem trzech podmiotów. W ramach takich transakcji Wnioskodawca jest pierwszym w kolejności podmiotem (A) dokonującym sprzedaży towaru na rzecz drugiego podmiotu (B), który posiada siedzibę poza Polską. Nabywca towarów (B) dokonuje dalszej ich sprzedaży do finalnego odbiorcy (C) z siedzibą w kraju znajdującego się poza obszarem celnym UE. Towary dostarczane są od Spółki do finalnego odbiorcy towarów, tj. ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw z siedzibą na terytorium kraju nienależącego do UE (czyli transport jest dokonywany bezpośrednio od podmiotu A do podmiotu C, bez przesyłania ich do pośrednika B). Transport towarów do portu morskiego (np. do Hamburga lub do Gdańska) jest organizowany przez Spółkę i realizowany przez firmę transportową, za której usługi płaci Wnioskodawca. Spółka odpowiada za pierwszy odcinek transportu (do portu - zgodnie z warunkami Incoterms FOB) oraz za odpowiednie przygotowanie i zapakowanie w sposób stabilny towaru (co jest szczególnie istotne, biorąc pod uwagę charakterystykę sprzedawanych przez Spółkę materiałów ogniotrwałych). Druga część transportu, tj. z portu morskiego do finalnego odbiorcy, opłacana jest przez finalnego nabywcę towarów. Spółka zajmuje się operacyjną organizacją transportu do momentu jego załadunku w porcie morskim. W powyższym zakresie Wnioskodawca podejmuje szereg czynności, takich jak na przykład dokonanie wyboru przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za transport towarów do portu, uzgodnienie z nim terminu odbioru, rozmiarów oraz wagi dostarczanych towarów i ustalenie sposobu załadunku towarów oraz wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu. Przenosząc powyższe na grunt przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że zakres czynności, które wykonuje Spółka w związku z organizowaniem transportu - pomimo, że nie odpowiada ona za cały transport - przesądza o tym, że to Spółka jest organizatorem transportu".

Podobnie konkluzji powyższych nie zmieni okoliczność, że część dostaw będzie realizowana przez B na warunkach Incoterms CIP miejsce Dealera. Także w tym przypadku dostawa Spółki na rzecz B będzie stanowiła dostawę ruchomą, stanowiącą eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Spółka będzie bowiem organizować transport łodzi, zapewniać ubezpieczenie łodzi i pokrywać koszty transportu do miejsca Dealera, a w przypadku eksportu wywóz towarów z Polski następować będzie w procedurze celnej wywozu. Powyższe znajduje potwierdzenie w szczególności w:

Kończąc, Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku dostaw łodzi do Dealerów z innych państw członkowskich UE niż Polska i Finlandia, może znaleźć zastosowanie uproszczona procedura rozliczania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna, w której Wnioskodawca będzie pierwszym z trzech podmiotów, zaś B będzie drugim z trzech podmiotów.

W takim przypadku dostawa na rzecz Dealera będzie bezpośrednio poprzedzona wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów u B; B dokonujący dostawy na rzecz Dealera nie będzie posiadać siedziby działalności gospodarczej na terytorium państwa członkowskiego Dealera (w którym kończy się transport); B zastosuje wobec Wnioskodawcy i Dealera ten sam numer identyfikacyjny na potrzeby VAT, który został mu nadany w Finlandii, Dealer zastosuje numer identyfikacyjny na potrzeby VAT państwa członkowskiego, w którym kończy się transport lub wysyłka; Dealer zostanie wskazany przez B jako obowiązany do rozliczenia podatku VAT od dostawy towarów realizowanej w ramach procedury uproszczonej. W konsekwencji, z uwagi na spełnienie w takim przypadku warunków do zastosowania uproszczonej transakcji trójstronnej, określonych w przepisie art. 135 ustawy o VAT, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB. W przypadku zastosowania uproszczonego modelu rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej istotne jest spełnienie warunków stosowania tej procedury (co w ocenie Spółki będzie miało miejsce), zaś warunki Incoterms dla poszczególnych dostaw pozostają bez znaczenia. Taki też wniosek można wyciągnąć z broszury informacyjnej Ministerstwa Finansów opublikowanej dnia 2 września 2013 r., zaktualizowanej dnia 26 stycznia 2016 r., a dotyczącej m.in. rozliczania transakcji trójstronnej. Zgodnie z ww. broszurą, w przypadku zastosowania procedury uproszczonej ocenie podlega czy spełnione są warunki do jej stosowania, określone w art. 135-138 ustawy o VAT, a nie inne okoliczności, zaś pierwszy podmiot w takim łańcuchu dostaw (w tym przypadku Spółka) zawsze rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Prawo do zastosowania stawki VAT 0% przysługuje zaś, jeśli spełnione są wymogi wynikające z art. 42 ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Spółki:

1. Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia kwot podatku naliczonego VAT, wynikających z faktur wystawionych przez C dokumentujących dostawę towarów;

2. Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 1 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie dostawą krajową, opodatkowaną właściwą stawką VAT.

3. Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB.

4. Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2, w przypadku zastosowania przez B uproszczonej procedury rozliczania wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie stanowiła wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB.

5. Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 2 dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega opodatkowaniu w Polsce jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, opodatkowana stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych w art. 42).

6. Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów realizowana przez Wnioskodawcę będzie spełniała przesłanki do uznania jej za dostawę ruchomą w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT, niezależnie od zastosowanych przez B warunków dostawy Incoterms CIP, DAP lub FOB.

7. Prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego w Schemacie 3 dostawa towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kolejnego podmiotu w łańcuchu dostaw podlega opodatkowaniu w Polsce jako eksport towarów, opodatkowany stawką VAT 0% (przy spełnieniu wymogów dokumentacyjnych określonych w art. 41).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięć, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.