0112-KDIL1-3.4012.60.2019.1.PR

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2019 r. (data wpływu 7 lutego 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju towaru należącego do Wnioskodawcy, który został uprzednio zaimportowany na terytorium państwa członkowskiego - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania z tytułu przemieszczenia na terytorium kraju towaru należącego do Wnioskodawcy, który został uprzednio zaimportowany na terytorium państwa członkowskiego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym do transakcji unijnych. Dokonuje on zakupu samochodów na terytorium Szwajcarii. Samochody kupowane są z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Sprzedawca szwajcarski wystawia rachunek w walucie CHF. Za samochody Wnioskodawca płaci przelewem. Odprawa celna samochodu jest dokonywana w Niemczech w imieniu Wnioskodawcy przez przedstawiciela fiskalnego zarejestrowanego jako podatnik VAT UE na terytorium Niemiec. Samochód obejmowany jest procedurą celną dopuszczenia do obrotu, ewentualne należności celne w Niemczech Wnioskodawca opłaca za pośrednictwem przedstawiciela fiskalnego. Import samochodu ze Szwajcarii do Niemiec jest zwolniony z niemieckiego podatku VAT. Następnie samochód dostarczany jest na terytorium Polski. Często koszty transportu samochodu zawarte są już w cenie zakupu i Wnioskodawca nie ponosi ich dodatkowo. Może się zdarzyć również, że za transport Wnioskodawca płaci innej niż sprzedawca samochodu firmie, wtedy otrzymuje od firmy realizującej transport rachunek. W związku z przemieszczeniem towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski Wnioskodawca rozpoznaje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy samochodu do Polski. W Polsce Wnioskodawca opłaca od zakupionego samochodu akcyzę. Jeśli Wnioskodawca decyduje się na rejestrację samochodu przed jego sprzedażą składa on VAT-23 wraz z wszystkimi dokumentami zakupu, potwierdzeniem wpłaty akcyzy i niemieckimi dokumentami celnymi, wpłaca należny podatek, a następnie rozlicza go odpowiednio w deklaracji VAT-7. Jeżeli Wnioskodawca nie rejestruje samochodu, oblicza podstawę opodatkowania i rozlicza VAT od WNT w deklaracji VAT-7.

Podstawę opodatkowania WNT Wnioskodawca określa jako kwotę należną kontrahentowi szwajcarskiemu przeliczoną wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT + naliczone przez urząd niemiecki do zapłaty cło + akcyza.

Wnioskodawca nie podwyższa podstawy opodatkowania dla celów WNT z tytułu przemieszczenia towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski o tzw. "koszty przynależne do wartości podatku obrotowego od importu" określone przez niemiecki urząd celny w dokumentach celnych. Te koszty są doliczane przez niemiecki urząd celny, zdaniem Wnioskodawcy, jedynie statystycznie, w celu ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu importu zgodnie z unijnymi przepisami celnymi i podatkowymi stosowanymi w przypadku importu towaru. Wnioskodawca faktycznie tych kosztów nie ponosi. Ewentualne dodatkowe poniesione przez Wnioskodawcę koszty usługi, np. transportowej od kontrahenta zagranicznego, Wnioskodawca rozliczy jako import usług.

Przykład

W dniu 14 sierpnia 2018 r. Wnioskodawca zakupił samochód nr rachunku 1181748. Wartość w CHF 911,00. Samochód został zgłoszony do indywidualnej odprawy celnej w Niemczech, reprezentantem jest niemiecki podatnik VAT UE. Z dokumentu celnego str. 2 "Dla uczestnika" wynika podstawa obliczenia, tj.: wartość celna: 809,60 euro, ilości celne: 1, koszty przynależne do wartości podatku obrotowego od importu: 25,00 euro.

Obliczenie opłat: Rodzaj opłat:

1. Cła wartość: podstawa 809,60 euro; stawka opłat 10%; kwota: 80,96 euro;

2. Podatek obrotowy od importu: podstawa 915,56 euro; stawka 19%; kwota 0,00 euro.

Podstawa do podatku obrotowego od importu została obliczona jako: 809,60 + 25 + 80,96 = 915,56.

Według pokwitowania wystawionego przez Główny Urząd Celny należność do zapłaty wynosi: 80,96 euro. Jest to cło, które Wnioskodawca zapłacił. W sierpniu 2018 r. nastąpiło nietransakcyjne przemieszczenie towaru z Niemiec do Polski. Akcyzę Wnioskodawca zapłacił w wysokości 708 zł. W związku z tym 15 września 2018 r. wystąpił obowiązek podatkowy z tytułu WNT. Jako podstawę opodatkowania Wnioskodawca przyjął: 911,00 CHF * 3,8178 (średni kurs NBP franka szwajcarskiego z dnia 14 września 2018 r.) = 3478,02 + 708 (akcyza) + 348,88 (cło, tj. 80,96 * 4,3093 średni kurs NBP euro z dnia 14 września 2018 r.) = 4534,90 zł. Podstawa opodatkowania WNT z tytułu nietransakcyjnego przemieszczenia towarów wynosi: 4534,90 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do podstawy opodatkowania WNT z tytułu nietransakcyjnego przemieszczenia towarów, uprzednio zaimportowanych na terytorium innego kraju członkowskiego, należy doliczać koszty ustalone przez urząd celny kraju importu, które w tym kraju zwiększają podstawę opodatkowania, ale które nie są kosztami wymienionymi w art. 29a ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, do podstawy opodatkowania WNT z tytułu nietransakcyjnego przemieszczenia towarów, uprzednio zaimportowanych na terytorium innego kraju członkowskiego, nie należy doliczać kosztów ustalonych przez urząd celny kraju importu, które w tym kraju zwiększają podstawę opodatkowania, ale które nie są kosztami wymienionymi w art. 29a ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

"Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika".

Zasady ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z tytułu nietransakcyjnego przemieszczenia towarów określa art. 30a ust. 2: "Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2". W myśl tego artykułu: "W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów".

Zgodnie z art. 29a ust. 6 natomiast "Podstawa opodatkowania obejmuje:

Podstawą opodatkowania będzie zatem cena nabycia towaru, czyli wartość określona na fakturze wystawionej przez dostawcę towaru zwiększona o:

* podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku

* koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy od nabywcy.

Wnioskodawca nie podwyższa podstawy opodatkowania o koszty, które ponosi na rzecz innych niż sprzedawca kontrahentów, ani też o koszty przynależne do wartości podlegającej podatkowi VAT importowemu określone przez urząd celny kraju importu, które to koszty są wyliczone jedynie statystycznie i nie są podatkiem, cłem, opłatą ani należnością o podobnym charakterze. Nie są to koszty należne komukolwiek. Przepisy ustawy o VAT dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania dla WNT nie odwołują się do podstawy opodatkowania ustalonej przez zagraniczny urząd celny z tytułu importu towarów. Urzędy celne stosują przepisy Kodeksu celnego oraz przepisy dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. W Polsce m.in. art. 30b ustawy o VAT określa, co jest podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów. Przepisy te ustalają w nieco odmienny sposób podstawę opodatkowania z tytułu importu towarów niż przepisy dotyczące podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dlatego ujmowanie tzw. kosztów przynależnych do wartości podlegającej podatkowi VAT od importu Wnioskodawca uważa za niezasadne. Jeśli występują jakieś dodatkowe koszty, ale które nie są ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz sprzedawcy towaru, udokumentowane zostają one osobnymi fakturami. Od zakupu usług np. transportowych od kontrahentów zagranicznych Wnioskodawca ma obowiązek rozliczyć VAT od importu usług, a nie doliczać do wartości WNT.

Podobne stanowisko znajduje się też w interpretacji indywidualnej z dnia 2 stycznia 2018 r. nr 0111-KDIB3-3.4012.141.2017.1.JS wydanej przez Krajową Informację Skarbową:

"W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem stanowić będzie cena nabycia towaru. Jest to zatem wartość, jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez dostawcę towaru - kontrahenta amerykańskiego, zwiększona o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, związane z nabyciem towarów (z wyjątkiem kwoty podatku) oraz o wymienione w art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy koszty dodatkowe".

Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 5 lipca 2011 r. (nr ILPP4/443-292/11-2/PG):

" (...) podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota wynikająca z faktury od kontrahenta z Chin powiększona o wartość zapłaconego na terytorium Niemiec cła, bez uwzględniania wartości transportu i kosztów odprawy, ponieważ wydatki te nie są pobierane od Zainteresowanego przez dostawcę towaru".

Analogiczne stanowisko znajduje się w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lutego 2010 r. (nr IPPP1-443-1204/09-3/MP) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 20 października 2009 r. (nr ILPP2/443-1015/09-4/SJ).

"Zatem wydatki dodatkowe, o których mowa w art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, związane z nabyciem towarów od chińskiego kontrahenta, mogą zwiększyć podstawę opodatkowania z tytułu przemieszczenia towarów w ramach WNT jedynie wówczas, gdy będą wynikały z faktury otrzymanej od chińskiego dostawcy towarów".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, (...).

Na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy - przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej, (...).

Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa trzeciego - zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej (art. 2 pkt 7 ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Podatek należny rozliczany jest przez nabywcę towarów w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Ustawa traktuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów także sytuację, w której podatnik przemieszcza towary należące do jego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.

I tak, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 11 ust. 1 ustawy).

Natomiast art. 12 ust. 1 ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Jak wynika z przepisu art. 11 ust. 1 ustawy, do transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem zaliczane jest także przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego na terytorium kraju. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce, gdy towary zostały pozyskane w innym państwie członkowskim, z którego rozpoczyna się transport lub wysyłka. Dopuszczalny jest każdy sposób pozyskania, zarówno pierwotny, jak i pochodny. Mogą to zatem być towary wytworzone, wydobyte, nabyte lub zaimportowane na terytorium Unii Europejskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym do transakcji unijnych i dokonuje zakupu samochodów na terytorium Szwajcarii. Samochody kupowane są z zamiarem ich dalszej odsprzedaży. Odprawa celna danego samochodu jest dokonywana w Niemczech w imieniu Wnioskodawcy przez przedstawiciela fiskalnego zarejestrowanego jako podatnik VAT UE na terytorium Niemiec. Samochód obejmowany jest procedurą celną dopuszczenia do obrotu, ewentualne należności celne w Niemczech Wnioskodawca opłaca za pośrednictwem przedstawiciela fiskalnego. Import samochodu ze Szwajcarii do Niemiec jest zwolniony z niemieckiego podatku VAT. Następnie samochód dostarczany jest na terytorium Polski.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie czynności przemieszczenia samochodów z terytorium Niemiec na terytorium Polski stanowią wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy.

Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym dokonywanego na podstawie art. 12 ust. 4-6, stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a ust. 1-1b, 6, 7, 10 i 11 (art. 30a ust. 1 ustawy).

W myśl art. 30a ust. 2 ustawy - do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadkach, o których mowa w art. 11, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 2.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy - podstawa opodatkowania obejmuje:

Ustawodawca dokonał podziału wydatków zwiększających podstawę opodatkowania na dwie grupy. W pierwszej grupie wydatków (z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy) zwiększających podstawę opodatkowania m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów są podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem kwoty podatku.

Wymienione ww. przepisem rodzaje wydatków nie stanowią katalogu zamkniętego, są tylko pewną wskazówką, o jakie rodzaje wydatków chodzi. Oznacza to, że podstawę opodatkowania m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zwiększają wydatki - podatki, cła, opłaty i inne należności np. o charakterze administracyjnym, których nałożenie pozostaje w bezpośrednim związku z tym nabyciem, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego mocą ustawy.

Drugą grupę wydatków (z art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy) zwiększających podstawę opodatkowania m.in. z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stanowią wydatki pobierane przez dostawcę w związku z realizacją umowy kupna-sprzedaży, które ostatecznie "przerzucane" są na nabywcę.

Wobec powyższego podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, stanowi cena nabycia towaru. Jest to zatem wartość, jaka znajduje się na rachunku wystawionym przez sprzedającego, zwiększona o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, związane z nabyciem towarów (z wyjątkiem kwoty podatku) oraz o wymienione w art. 29a ust. 6 pkt 2 ustawy koszty dodatkowe.

Zatem zapłacone przez Wnioskodawcę cło stanowi element zwiększający podstawę opodatkowania literalnie wskazany w art. 29a ust. 2 pkt 1 ustawy. Także poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek w postaci akcyzy pozostaje w ścisłym (bezpośrednim) związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodu i stosownie do art. 29a ust. 2 pkt 1 ustawy należy go doliczyć do podstawy podatkowania.

Natomiast opisane we wniosku "koszty przynależne do wartości podatku obrotowego od importu" określone przez niemiecki urząd celny w dokumentach celnych nie powinny zwiększać podstawy opodatkowania skoro, jak wskazał Wnioskodawca faktycznie nie ponosi tych kosztów.

Należy się zgodzić z Wnioskodawcą, że przepisy ustawy dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie odwołują się do podstawy opodatkowania ustalonej przez zagraniczny urząd celny z tytułu importu towarów. Urzędy celne stosują przepisy Kodeksu celnego oraz przepisy dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów. W Polsce m.in. art. 30b ustawy określa, co jest podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów. Przepis ten ustala w nieco odmienny sposób podstawę opodatkowania z tytułu importu towarów niż przepisy dotyczące podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dlatego ujmowanie tzw. kosztów przynależnych do wartości podlegającej podatkowi VAT od importu jest niezasadne.

Podsumowując, do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru z tytułu nietransakcyjnego przemieszczenia towarów, uprzednio zaimportowanych na terytorium innego kraju członkowskiego, nie należy doliczać kosztów ustalonych przez urząd celny kraju importu, ponieważ nie są wydatkami wymienionymi w art. 29a ust. 6 pkt 1 i 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności dotyczy to momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz ustalenia właściwego kursu do przeliczania waluty obcej na złote w celu określenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.