0112-KDIL1-3.4012.585.2017.1.JN - Odwrotne obciążenie sprzedaży prefabrykowanych budynków z drewna.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu 21 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do sprzedaży czynności zakwalifikowanej do PKWiU 16.23.20.0 "Prefabrykowane budynki z drewna" - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do sprzedaży czynności zakwalifikowanej do PKWiU 16.23.20.0 "Prefabrykowane budynki z drewna".

We wniosku złożonym przez:

* Zainteresowanego będącym stroną postępowania:

A;

* Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

B;

przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: "Wnioskodawca", "Spółka") jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, mającą swoją siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są:

1. PKD 41.20.2 Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych;

2. PKD 45.21.A Wykonywanie robót ogólnobudowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

W ramach swojej działalności, Spółka nabywa od swojego kontrahenta - osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą (która jest podmiotem zainteresowanym w ramach złożonego wniosku, niebędącym stroną postępowania - dalej: "Usługodawca"), świadczenia polegające na prefabrykacji (wytwarzaniu) budowlanych elementów sposobem przemysłowym w oparciu o konstrukcje z drewna. Usługodawca Spółki jest również zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Usługodawca Spółki prefabrykuje elementy budynków w halach produkcyjnych znajdujących się w zakładzie Wnioskodawcy. Prefabrykacja elementów wykonywana jest z materiałów budowlanych powierzonych przez Spółkę na rzecz Usługodawcy w oparciu o zlecenie Spółki (Wnioskodawcy). Na potrzeby omawianych prac, Usługodawca dysponuje odpowiednimi zasobami ludzkimi i wykonuje prace przy pomocy narzędzi i urządzeń, które są własnością Wnioskodawcy, a są przez Usługodawcę od niego odpłatnie wynajmowane. W kolejnym etapie, sprefabrykowane elementy budowlane będące własnością Spółki, mogą być przedmiotem zwykłej dostawy towarów (co do zasady na rzecz unijnych kontrahentów zagranicznych, którzy już bez udziału Spółki wznoszą budynki z wykorzystaniem dostarczonych elementów), lub też są wykorzystane przez Wnioskodawcę do świadczenia usług budowlanych, polegających na wznoszeniu budynków z tych elementów. Wznoszone przez Spółkę budynki mogą mieć charakter zarówno mieszkalny, jak i niemieszkalny.

W pracach budowlanych polegających na wznoszeniu budynków przez Spółkę, może sporadycznie uczestniczyć również jej Usługodawca, który dokonuje prefabrykacji elementów budowlanych na halach produkcyjnych Spółki. Wnioskodawca pragnie jednak zaznaczyć, że wykonywanie wybranych prac budowlanych przez Usługodawcę na terenach placów budowy odbywa się każdorazowo na podstawie odrębnych ustaleń i umów. Fakt, że Usługodawca realizuje dla Wnioskodawcy świadczenie w postaci prefabrykacji elementów budowlanych, nie ma bezpośredniego wpływu na ewentualny późniejszy jego wybór do wykonywania prac budowlanych na terenach placów budowy. Wybór ten jest zależny wyłącznie od aktualnego zapotrzebowania Wnioskodawcy oraz mocy przerobowych Usługodawcy.

Sprzedaż prowadzona przez Wnioskodawcę dokonywana może być zarówno na rzecz osób fizycznych (konsumentów), jak i przedsiębiorców (np. z branży deweloperskiej). W przypadku osób fizycznych sprzedaży podlega co do zasady usługa budowlana, natomiast w odniesieniu do przedsiębiorców - nieruchomość z gotowym budynkiem lub usługa budowlana. W przypadku sprzedaży budynków lub usług budowlanych na rzecz przedsiębiorców, mogą być one wykorzystywane w prowadzonej przez nich dalszej sprzedaży klientom.

Z uwagi na fakt, iż Usługodawca Spółki dokonujący prefabrykacji elementów dołącza do faktur szczegółową specyfikację kwotową (ryczałtową) prac, możliwe jest określenie, jaka część wartości faktury przypada na poszczególne z wyżej przedstawionych wariantów (tj. dostawa towarów lub wykorzystanie do dalszych usług budowlanych).

Spółka zwróciła się także do Urzędu Statystycznego z wnioskiem o wydanie opinii klasyfikacyjnej, dotyczącej realizowanych przez Usługodawcę świadczeń. Zgodnie z otrzymaną opinią, prefabrykacja elementów budowlanych mieści się w zakresie następujących kodów klasyfikacyjnych:

1. PKWiU 2008 (stosowana do końca br.): pozycja 16.23.20.0 - "Prefabrykowane budynki z drewna";

2. PKWiU 2015 (stosowana od początku 2018 r.): pozycja 16.23.20.0 - "Prefabrykowane budynki z drewna".

Natomiast w odniesieniu do prac budowlanych realizowanych przez Usługodawcę na placach budowy, zostały im przyporządkowane następujące kody klasyfikacyjne:

1. PKWiU 2008:

* pozycja 41.00.30.0 - "Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków)" - jeśli prefabrykowane elementy będą wykorzystywane do budowy budynków mieszkalnych;

* pozycja 41.00.40.0 - "Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków)" - jeśli prefabrykowane elementy będą wykorzystywane do budowy budynków niemieszkalnych.

2. PKWiU 2015:

* pozycje 41.00.31.0, 41.00.32.0, 41.00.33.0, 41.00.34.0, 41.00.41.0, 41.00.42.0, 41.00.43.0, 41.00.44.0, 41.00.45.0, 41.00.46.0, 41.00.47.0, 41.00.48.0 lub 41.00.49.0 - w zależności od tego, do budowy jakiego rodzaju budynku wykorzystywane będą elementy prefabrykowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nabywane przez Wnioskodawcę świadczenia w postaci prefabrykacji elementów budowlanych realizowane przez Usługodawcę, podlegają opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy o VAT?

Zdaniem Zainteresowanych, nabywane przez Wnioskodawcę świadczenia w postaci prefabrykacji elementów budowlanych realizowane przez Usługodawcę, nie podlegają opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 Ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz art. 17 ust. 1h Ustawy o VAT, nabywca usług budowlanych jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od takiej transakcji przy zastosowaniu mechanizmu odwrotnego obciążenia, jeśli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

* zarówno usługodawca, jak i usługobiorca są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi,

* usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca,

* świadczone usługi wymienione są w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT (poz. 2-48).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zarówno Wnioskodawca (będący usługobiorcą) jak i Usługodawca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT. Natomiast w odniesieniu do usług prefabrykacji elementów budowlanych, zdaniem Wnioskodawcy nie są one świadczone przez Usługodawcę w charakterze podwykonawcy w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT. Jak wynika z objaśnień podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 17 marca 2017 r. w sprawie stosowania mechanizmu odwróconego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych, dla prawidłowego rozumienia pojęcia "podwykonawca" należy posłużyć się jego powszechnym znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zatem w związku z brakiem w Ustawie o VAT definicji legalnej tego terminu, przez podwykonawcę należy rozumieć "firmę lub osobę wykonującą pracę na zlecenie głównego wykonawcy". Ponadto, jeśli podwykonawca zleci część swoich prac kolejnemu podatnikowi, podatnik ten stanie się w rezultacie dalszym podwykonawcą - "podwykonawcą podwykonawcy". W rezultacie aby uznać, że w realizacji inwestycji budowlanej uczestniczy podwykonawca, muszą w niej ponadto brać udział dwa podmioty - inwestor oraz główny wykonawca. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, nabywane przez Wnioskodawcę świadczenia polegające na prefabrykacji elementów budowlanych nie są wykonywane w charakterze podwykonawcy. Przede wszystkim, aby można było mówić o podwykonawstwie w rozumieniu art. 17 ust. 1h Ustawy o VAT, świadczenie realizowane w ramach podwykonawstwa musi być wykorzystane do świadczenia usług budowlanych. Natomiast w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę, sprefabrykowane elementy budowlane mogą być również przedmiotem zwykłej dostawy towarów. Ponadto w ramach podwykonawstwa powinna być świadczona usługa budowlana, natomiast zgodnie z otrzymaną przez Spółkę opinią klasyfikacyjną, prefabrykacja elementów budowlanych nie jest tego rodzaju świadczeniem (rozwinięcie tej kwestii znajduje się w dalszej części wniosku).

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy nabywane przez niego usługi prefabrykacji elementów budowlanych nie są wykonywane w ramach podwykonawstwa, bez względu na fakt, czy wytworzone elementy budowlane są przedmiotem dostawy towarów, czy też są wykorzystywane na potrzeby świadczonych przez Wnioskodawcę usług budowlanych.

Ostatnim warunkiem zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczonych usług budowlanych jest ich występowanie w załączniku nr 14 do Ustawy o VAT, który opiera się o klasyfikację PKWiU 2008. Spółka pragnie zaznaczyć, że otrzymała w tym zakresie opinię klasyfikacyjną z Urzędu Statystycznego w Łodzi. Zgodnie ze wspomnianą opinią, usługi prefabrykacji elementów budowlanych mieszczą się w zakresie następujących kodów klasyfikacyjnych:

1. PKWiU 2008 (stosowana do końca br.): pozycja 16.23.20.0 - "Prefabrykowane budynki z drewna";

2. PKWiU 2015 (stosowana od początku 2018 r.): pozycja 16.23.20.0 - "Prefabrykowane budynki z drewna".

Natomiast w odniesieniu do usług budowlanych świadczonych przez Usługodawcę na placach budowy, zostały im przyporządkowane następujące kody klasyfikacyjne:

1. PKWiU 2008:

* pozycja 41.00.30.0 - "Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków)" - jeśli prefabrykowane elementy będą wykorzystywane do budowy budynków mieszkalnych;

* pozycja 41.00.40.0 - "Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków niemieszkalnych (prace związane z budową nowych budynków, przebudową lub remontem istniejących budynków)" - jeśli prefabrykowane elementy będą wykorzystywane do budowy budynków niemieszkalnych.

2. PKWiU 2015:

* pozycje 4I.00.31.0, 41.00.32.0, 41.00.33.0, 41.00.34.0, 41.00.41.0, 41.00.42.0, 41.00.43.0, 41.00.44.0, 41.00.45.0, 41.00.46.0, 41.00.47.0, 41.00.48.0 lub 41.00.49.0 - w zależności od tego, do budowy jakiego rodzaju budynku wykorzystywane będą elementy prefabrykowane.

Jak więc wynika z otrzymanej opinii klasyfikacyjnej, jedynie usługi budowlane (świadczone na placach budowy) nabywane przez Wnioskodawcę od jego Usługodawcy, mieszczą się w zakresie załącznika nr 14 do Ustawy o VAT (poz. 2 lub 3 załącznika). Usługi te nie są jednak przedmiotem złożonego wniosku o interpretację. Natomiast usługi prefabrykacji elementów budowlanych na hali Spółki mają charakter typowo produkcyjny i zgodnie z otrzymaną opinią klasyfikacyjną nie mieszczą się w zakresie załącznika nr 14 do Ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym, w odniesieniu do prefabrykacji elementów budowlanych nie zostały spełnione 2 z 3 przesłanek warunkujących zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia. W ocenie Wnioskodawcy, usługi te nie są wykonywane w ramach podwykonawstwa i nie mieszczą się w zakresie załącznika nr 14 do Ustawy o VAT, a w konsekwencji powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że dla prawidłowości opodatkowania danej czynności istotne jest właściwe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania czynności, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do prawidłowego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji czynności nabywanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował czynność będącą przedmiotem pytania do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania czynności do grupowania statystycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU będącej przedmiotem pytania czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Według art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy:

Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie ww. przesłanek łącznie. W konsekwencji niespełnienie chociażby jednego z tych warunków eliminuje zastosowanie mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W ramach prowadzonej działalności nabywa on od swojego Kontrahenta - osoby fizycznej zarejestrowanej jako podatnik VAT czynny, świadczenia polegające na prefabrykacji (wytwarzaniu) elementów budowlanych sposobem przemysłowym w oparciu o konstrukcje z drewna. Urząd Statystyczny w Łodzi zaklasyfikował prefabrykację elementów budowlanych do PKWiU 16.23.20.0 - "Prefabrykowane budynki z drewna". Kontrahent prefabrykuje elementy budynków w halach produkcyjnych znajdujących się w zakładzie Wnioskodawcy, z powierzonych mu przez Wnioskodawcę materiałów budowlanych. Na potrzeby omawianych prac, Kontrahent dysponuje odpowiednimi zasobami ludzkimi i wykonuje prace przy pomocy narzędzi i urządzeń wynajmowanych odpłatnie od Wnioskodawcy. Nabywane przez Wnioskodawcę ww. elementy budowlane mogą być przedmiotem zwykłej dostawy towarów lub też są wykorzystane przez Wnioskodawcę do świadczenia usług budowlanych, polegających na wznoszeniu budynków.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do nabywanej czynności o symbolu PKWiU 16.23.20.0 - "Prefabrykowane budynki z drewna".

W związku z powyższym w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że klasyfikacja PKWiU Dział 16 "Drewno i wyroby z drewna i korka, z wyłączeniem mebli; wyroby ze słomy i materiałów w rodzaju stosowanych do wyplatania", symbolem PKWiU 16.23.20.0 "Prefabrykowane budynki z drewna" dotyczy towarów. Zatem przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę od Kontrahenta nie jest usługa, lecz towar.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nabywa towar o symbolu PKWiU 16.23.20.0 - "Prefabrykowane budynki z drewna", to tym samym nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma zastosowanie bowiem jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy. W konsekwencji czynność nabycia towaru (sprefabrykowanych elementów budowlanych) nie wpisuje się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego realizowana jest ta dostawa. Zatem rozliczenie podatku dla ww. transakcji powinno nastąpić na zasadach ogólnych.

Podsumowując, nabywany przez Wnioskodawcę towary - sklasyfikowane w PKWiU 16.23.20.0 "Prefabrykowane budynki z drewna" - realizowane przez Kontrahenta, nie podlegają opodatkowaniu na zasadzie odwrotnego obciążenia, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy co oznacza, że to Kontrahent jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży tych towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe, jednakże w oparciu o inną argumentację niż wskazana przez Wnioskodawcę, ponieważ jak wskazał tutejszy organ w rozstrzygnięciu przedmiotem nabycia będzie towar a nie jak twierdzi Wnioskodawca usługa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem pytania i przedstawionego stanowiska własnego Wnioskodawcy, dotyczącego nabywanego od kontrahenta towaru sklasyfikowanego pod symbolem PKWiU 16.23.20.0 - "Prefabrykowane budynki z drewna". W związku z powyższym, inne kwestie wynikające z opisu sprawy, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.