0112-KDIL1-3.4012.478.2018.2.KM - Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2018 r. (data wpływu 23 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 11 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania przez Wnioskodawcę oraz opodatkowania podatkiem od towarów i usług wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania przez Wnioskodawcę oraz opodatkowania podatkiem od towarów i usług wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 września 2018 r. (data wpływu 11 września 2018 r.) o przeformułowanie pytania i doprecyzowanie stanowiska własnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(...) SA (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest wiodącym producentem i sprzedawcą odzieży sportowej. Spółka jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem VAT, w tym również dla potrzeb realizacji transakcji wewnątrzwspólnotowych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka m.in. sprzedaje i dostarcza towary do powiązanych kapitałowo i osobowo podmiotów (dalej: "Podmioty powiązane") z siedzibą w innych krajach Unii Europejskiej, którzy prowadzą działalność m.in. w zakresie dalszej sprzedaży produktów Spółki na terytorium Unii Europejskiej. Przedmiotowe transakcje dostawy towarów przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotów powiązanych stanowią z perspektywy Spółki wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (WDT).

Aktualnie, w celu prezentacji oferty produktów Spółki dalszym odbiorcom oraz potencjalnym odbiorcom towarów, z innych krajów UE, Wnioskodawca rozważa czasowe udostępnienie takich produktów Podmiotom powiązanym, stanowiących tzw. wzory handlowe (dalej: "Wzory"), w miejscach z nimi uzgodnionych (znajdujących się w innych krajach UE). Dla umożliwienia przeprowadzenia czasowej prezentacji Wzorów w danym kraju UE, Spółka dokonywałaby przemieszczenia tych produktów z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE, udostępniłaby i powierzałaby przedmiotowe Wzory danemu Podmiotowi powiązanemu. Czasowo udostępnione i powierzone Podmiotom powiązanym Wzory byłyby prezentowane potencjalnym odbiorcom, którzy dzięki temu lepiej poznawaliby ofertę produktów Spółki składających się na nowe kolekcje, a w konsekwencji pozyskiwaliby dokładną wiedzę dotyczącą ich przyszłych zamówień na towary z oferty produktowej Podmiotu powiązanego, które zostałyby przez ten podmiot zakupione wcześniej od Spółki.

Podstawą do czasowego przemieszczenia i udostępnienia Wzorów byłaby umowa użyczenia (dalej: "Umowa") zawierana pomiędzy Wnioskodawcą a danym Podmiotem powiązanym. Treść Umowy wskazywałaby jednoznacznie, iż Spółka nie przekazuje Podmiotowi powiązanemu prawa do rozporządzania Wzorami jak właściciel.

Jednocześnie po upływie okresu wskazanego w Umowie, nie dłuższego niż 24 miesiące, Wzory przemieszczane byłyby z powrotem do Spółki (przemieszczenie z terytorium innego kraju UE do Polski).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy przesunięcie towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, bez przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel i jego powrotne przemieszczenie do kraju przed upływem 24 miesięcy nie wiąże się z obowiązkiem rozpoznania przez Wnioskodawcę odpowiednio wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - WDT (na etapie przemieszczenia z kraju) oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - WNT (na etapie sprowadzenia towarów z powrotem do kraju), a w konsekwencji czy czynności te będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, czasowe przemieszczenie Wzorów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, bez przeniesienia na Podmiot powiązany prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel i jego powrotne przemieszczenie do kraju przed upływem 24 miesięcy nie wiążą się z obowiązkiem rozpoznania i rozliczenia przez Spółkę odpowiednio WDT (na etapie przemieszczenia z kraju) oraz WNT (na etapie sprowadzenia towarów z powrotem do kraju), a w konsekwencji czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Co do zasady, transakcja polegająca na przemieszczeniu własnych towarów z kraju na terytorium innego kraju UE stanowi tzw. wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie. Stosownie do treści art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wniosku transakcje Spółki nie będą jednak stanowić wewnątrzwspólnotowych przemieszczeń własnych towarów w myśl cytowanego powyżej przepisu, ponieważ takie transakcje mieściłyby się w zakresie wyłączenia wskazanego w przepisie art. 13 ust. 4 pkt 8 ustawy o VAT. Zgodnie z ostatnim przywołanym przepisem, za wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie własnych towarów nie uznaje się transakcji, w której towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła.

Wskazany przepis ustawy o VAT stanowi odpowiednik regulacji zawartej w przepisie art. 17 ust. 2 lit. h Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE Nr L 347/1 z dnia 11 grudnia 2006 r.), zgodnie z którą "za przemieszczenie do innego państwa członkowskiego nie uznaje się wysyłki lub transportu towarów do celów jednej z następujących transakcji: czasowego użycia danych towarów przez okres nieprzekraczający 24 miesięcy, na terytorium innego państwa członkowskiego, w którym import takich samych towarów z państwa trzeciego w celu ich czasowego użycia byłby objęty procedurą odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z należności celnych przywozowych".

Uwzględniając treść powyższych regulacji oraz biorąc pod uwagę, że na podstawie Umowy z Podmiotem powiązanym okres prezentowania Wzorów w innym kraju UE nie przekroczy 24 miesięcy, na etapie przemieszczenia tych towarów z Polski na terytorium innego kraju UE transakcja będzie neutralna dla Spółki na gruncie podatku VAT w Polsce.

Również powrotne przemieszczenie towarów (Wzorów) z danego kraju UE do Polski przed upływem 24 miesięcy nie będzie wiązać się z obowiązkiem rozpoznania i rozliczenia przez Spółkę transakcji WNT.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis stanowi "lustrzane odbicie" art. 13 ust. 3 ustawy o VAT i pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w ramach których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego UE na terytorium kraju. Przemieszczenia własnych towarów uznaje się za transakcje zrównane z WNT tylko wtedy, gdy towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane.

Mając na uwadze, że przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wniosku towary (Wzory) nie znajdą się na terytorium innego kraju UE w wyniku któregokolwiek ze zdarzeń wskazanych w przepisie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, to nie można uznać powrotnego przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju za WNT. Tym samym, również etap zwrotnego przemieszczenia przedmiotowych towarów z terytorium danego kraju UE na terytorium Polski będzie neutralny dla Spółki na gruncie podatku VAT w Polsce.

Końcowo Spółka zwraca uwagę, iż w odniesieniu do zbliżonego stanu faktycznego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż czasowe przemieszczenie towarów do innego kraju UE w celu przeprowadzenia testów przez kontrahenta, a następnie zwrot towarów do Polski pozostają poza zakresem opodatkowania VAT w Polsce (interpretacja z dnia 27 kwietnia 2012 r., nr IBPP4/443-165/12/PK).

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w interpretacji indywidualnej, o którą występuje złożonym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

W myśl art. 13 ust. 3 ustawy - za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z terytorium kraju do innego państwa członkowskiego. Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych, polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Należy zaznaczyć, że przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. sprzedaje i dostarcza towary do powiązanych kapitałowo i osobowo podmiotów (dalej: "Podmioty powiązane") z siedzibą w innych krajach Unii Europejskiej, którzy prowadzą działalność m.in. w zakresie dalszej sprzedaży produktów Wnioskodawcy na terytorium Unii Europejskiej. Przedmiotowe transakcje dostawy towarów przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotów powiązanych stanowią z jego perspektywy wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Aktualnie, w celu prezentacji oferty produktów Wnioskodawcy dalszym odbiorcom oraz potencjalnym odbiorcom towarów, z innych krajów Unii Europejskiej, Wnioskodawca rozważa czasowe udostępnienie takich produktów Podmiotom powiązanym, stanowiących tzw. wzory handlowe (dalej: "Wzory"), w miejscach z nimi uzgodnionych (znajdujących się w innych krajach Unii Europejskiej). Dla umożliwienia przeprowadzenia czasowej prezentacji Wzorów w danym kraju Unii Europejskiej, Wnioskodawca dokonywałby przemieszczenia tych produktów z terytorium Polski na terytorium innego kraju Unii Europejskiej i udostępniłby i powierzałby przedmiotowe Wzory danemu Podmiotowi powiązanemu. Czasowo udostępnione i powierzone Podmiotom powiązanym Wzory byłyby prezentowane potencjalnym odbiorcom, którzy dzięki temu lepiej poznawaliby ofertę produktów Wnioskodawcy składających się na nowe kolekcje, a w konsekwencji pozyskiwaliby dokładną wiedzę dotyczącą ich przyszłych zamówień na towary z oferty produktowej Podmiotu powiązanego, które zostałyby przez ten podmiot zakupione wcześniej od Wnioskodawcy.

Podstawą do czasowego przemieszczenia i udostępnienia Wzorów byłaby umowa użyczenia (dalej: "Umowa") zawierana pomiędzy Wnioskodawcą a danym Podmiotem powiązanym. Treść Umowy wskazywałaby jednoznacznie, że Wnioskodawca nie przekazuje Podmiotowi powiązanemu prawa do rozporządzania Wzorami jak właściciel.

Jednocześnie po upływie okresu wskazanego w Umowie, nie dłuższego niż 24 miesiące, Wzory przemieszczane byłyby z powrotem do Wnioskodawcy (przemieszczenie z terytorium innego kraju Unii Europejskiej do Polski).

Wnioskodawca wskazał, że nie przekazuje on Podmiotowi powiązanemu prawa do rozporządzania Wzorami jak właściciel, zatem nie dojdzie w tym przypadku do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy. Jednakże zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie towarów własnych Wnioskodawcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Wobec tego, aby stwierdzić czy przedmiotowe przesunięcie towarów własnych Wnioskodawcy (Wzorów) do innego kraju Unii Europejskiej będzie stanowiło wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy należy przeanalizować, czy wystąpią przesłanki negatywne wynikające z art. 13 ust. 4 ustawy.

Jak stanowi art. 13 ust. 4 pkt 7 i 8 ustawy - przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

W przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie wyłączenie z art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy. Wnioskodawca czasowo przemieści Wzory z terytorium Polski na terytorium danego kraju Unii Europejskiej w celu ich udostępnienia Podmiotowi powiązanemu na podstawie umowy użyczenia zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Podmiotem powiązanym. Zatem należy stwierdzić, że Wzory będą czasowo używane na terytorium innego państwa Unii Europejskiej przez Wnioskodawcę w celu świadczenia przez niego usługi użyczenia towarów (Wzorów). W związku z tym mając na uwadze regulacje wynikające z art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy opisane przemieszczenie Wzorów nie będzie stanowiło wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Wnioskodawca w stanowisku własnym wskazał na zastosowanie w przedmiotowej sprawie wyłączenia z art. 13 ust. 4 pkt 8 ustawy. Jednakże zauważyć należy, że wyłączenie to dotyczy towarów, które mają być czasowo używane przez tego podatnika, który przemieścił te towary. Natomiast w analizowanym przypadku towary (Wzory) będzie czasowo używał (prezentował) Podmiot powiązany, a nie Wnioskodawca. Zatem art. 13 ust. 4 pkt 8 ustawy nie będzie miał w tej sytuacji zastosowania.

Odnośnie natomiast potraktowania powrotnego przemieszczenia do kraju Wzorów jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika (art. 11 ust. 1 ustawy).

Powyższy przepis jest lustrzanym odbiciem art. 13 ust. 3 ustawy i pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie (i towarzyszącą mu wewnątrzwspólnotową dostawę) także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium kraju bez konieczności wystąpienia dwóch podmiotów tj. kupującego i sprzedającego.

Trzeba tutaj podkreślić, że przemieszczenie własnych towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów tylko wtedy, gdy towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane. Mając na uwadze, że przedmiotowe towary (Wzory) nie znajdą się na terytorium innego państwa Unii Europejskiej w wyniku któregokolwiek z ww. zdarzeń, to nie będzie można uznać ich powrotnego przemieszczenia na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie przesunięcie towarów (Wzorów) z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego nie będzie wiązało się z obowiązkiem rozpoznania przez Wnioskodawcę odpowiednio wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (na etapie przemieszczenia z kraju) oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (na etapie sprowadzenia towarów z powrotem do kraju), a w konsekwencji czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, pomimo, że w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie wyłączenie z art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy, a nie jak wskazał Wnioskodawca art. 13 ust. 4 pkt 8 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zauważyć, że powołana przez Wnioskodawcę interpretacja indywidualna niewątpliwie kształtuje sytuację prawną podatnika w jego indywidualnej sprawie, lecz dotyczy konkretnego stanu faktycznego i nie ma mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretację przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.