0112-KDIL1-3.4012.462.2018.1.KM - Uznanie transakcji za eksport towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2018 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu 3 lipca 2018 r., data wpływu do Krajowej Informacji Skarbowej 12 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towaru w opcji 1 oraz opcji 2 za eksport towarów i zastosowania stawki podatku w wysokości 0% - jest prawidłowe.

W dniu 12 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji dostawy towaru w opcji 1 oraz opcji 2 za eksport towarów i zastosowania stawki podatku w wysokości 0%.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą przeważająco w zakresie sprzedaży hurtowej pozostałych maszyn i urządzeń, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, z siedzibą działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka prowadzi obecnie z jednym ze swoich kontrahentów negocjacje handlowe dotyczące sprzedaży kilku partii towarów znajdujących się w ofercie Spółki (motoreduktorów). Nabywcą towarów będzie kontrahent polski mający siedzibę swojej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będący czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce. Nabywca towarów jest generalnym wykonawcą inwestycji realizowanej w innym kraju spoza obszaru Unii Europejskiej i na potrzeby tej inwestycji chce dokonać zakupu towarów w Spółce.

Spółka zamierza zaoferować Nabywcy dostawę towarów w jednej z dwóch opcji:

1. Na warunkach CIP (według Incoterms 2010), przy czym miejscem dostawy ma być miejsce realizacji inwestycji, tj. inny kraj poza Unią Europejską. W tym wariancie Spółka byłaby zobowiązana na własny koszt dokonać zgłoszenia towarów do odprawy celnej w procedurze wywozu, zorganizować transport i ponieść jego koszty, ubezpieczyć towar na czas transportu oraz dostarczyć go do miejsca przeznaczenia. Odprawa celna w imporcie w kraju przeznaczenia byłaby w gestii Nabywcy. Wykonanie usługi transportu Spółka zleciłaby firmie zewnętrznej.

2. Na warunkach FCA (według Incoterms 2010), przy czym miejscem dostawy byłaby siedziba Spółki w Polsce. W tym wariancie Spółka byłaby zobowiązana na własny koszt dokonać zgłoszenia towarów do odprawy celnej w procedurze wywozu. Do zorganizowania transportu i poniesienia jego kosztów, a także do wszelkich innych czynności zmierzających do dostarczenia towaru na miejsce realizacji inwestycji byłby zobowiązany Nabywca na własny koszt.

Spółka zakłada, że w każdym z wyżej wymienionych przypadków wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej zostanie potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych oraz, że zostaną spełnione warunki określone w art. 41 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy transakcję dostawy towaru, która byłaby zrealizowana przez Spółkę na warunkach określonych w opcji numer 1 (na warunkach CIP) Spółka może uznać za eksport towarów i zastosować stawkę VAT 0%?

2. Czy transakcję dostawy towaru, która byłaby zrealizowana przez Spółkę na warunkach określonych w opcji numer 2 (na warunkach FCA) Spółka może uznać za eksport towarów i zastosować stawkę VAT 0%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, za eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz.

Przepis ten nie zawiera żadnego wymogu co do nabywcy tych towarów, tak więc niezależnie od tego, czy będzie nim podmiot polski, czy też podmiot zagraniczny jedynym warunkiem do uznania danej dostawy towarów za eksport jest okoliczność, że towary są transportowane przez dostawcę lub na jego rzecz z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej. Tak więc zdaniem Spółki, transakcję dostawy towaru, która byłaby zrealizowana przez Spółkę na warunkach określonych w opcji numer 1 (a więc na warunkach CIP) Spółka może uznać za eksport towarów oraz zastosować stawkę VAT 0% po spełnieniu warunków określonych w art. 41 ustawy o VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 2 pkt 8 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, za eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

Przepis ten zawiera wymóg, aby nabywca towaru miał siedzibę poza terytorium kraju. W związku z tym, iż Nabywca towarów, które planuje sprzedać Spółka ma swoją siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to dostawy tych towarów na warunkach określonych w opcji nr 2 (a więc na warunkach FCA) nie będzie można uznać za eksport i zastosować stawki VAT 0% nawet po spełnieniu warunków określonych w art. 41 ustawy o VAT. Będzie to dostawa krajowa.

Spółka nadmienia, iż wywożone towary nie służą do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy - przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Przez terytorium kraju - stosownie do art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast ilekroć jest mowa o terytorium państwa trzeciego - art. 2 pkt 5 ustawy - rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy eksporter lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej - stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby uznać daną czynność za eksport towarów muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

* ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),

* wywóz towarów musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie również warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Stawka podatku - stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy - w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy - stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy - dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą przeważająco w zakresie sprzedaży hurtowej pozostałych maszyn i urządzeń, jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, z siedzibą działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Spółka prowadzi obecnie z jednym ze swoich kontrahentów negocjacje handlowe dotyczące sprzedaży kilku partii towarów znajdujących się w ofercie Spółki (motoreduktorów). Nabywcą towarów będzie kontrahent polski mający siedzibę swojej działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będący czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce. Nabywca towarów jest generalnym wykonawcą inwestycji realizowanej w innym kraju spoza obszaru Unii Europejskiej i na potrzeby tej inwestycji chce dokonać zakupu towarów w Spółce.

Spółka zamierza zaoferować Nabywcy dostawę towarów w jednej z dwóch opcji:

1. Na warunkach CIP (według Incoterms 2010), przy czym miejscem dostawy ma być miejsce realizacji inwestycji, tj. inny kraj poza Unią Europejską. W tym wariancie Spółka byłaby zobowiązana na własny koszt dokonać zgłoszenia towarów do odprawy celnej w procedurze wywozu, zorganizować transport i ponieść jego koszty, ubezpieczyć towar na czas transportu oraz dostarczyć go do miejsca przeznaczenia. Odprawa celna w imporcie w kraju przeznaczenia byłaby w gestii Nabywcy. Wykonanie usługi transportu Spółka zleciłaby firmie zewnętrznej.

2. Na warunkach FCA (według Incoterms 2010), przy czym miejscem dostawy byłaby siedziba Spółki w Polsce. W tym wariancie Spółka byłaby zobowiązana na własny koszt dokonać zgłoszenia towarów do odprawy celnej w procedurze wywozu. Do zorganizowania transportu i poniesienia jego kosztów, a także do wszelkich innych czynności zmierzających do dostarczenia towaru na miejsce realizacji inwestycji byłby zobowiązany Nabywca na własny koszt.

Spółka zakłada, że w każdym z wyżej wymienionych przypadków wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej zostanie potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych oraz, że zostaną spełnione warunki określone w art. 41 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego opisu w pierwszym przypadku - opcja nr 1 - wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej na rzecz Nabywcy, mającego siedzibę działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, dokona Spółka. Wobec powyższego opisana transakcja będzie spełniała warunek podstawowy, do uznania jej za eksport towarów. Transakcja ta będzie stanowiła eksport bezpośredni w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a ustawy, ponieważ wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej dokona dostawca lub inny podmiot działający na jego rzecz. Natomiast bez znaczenia w przypadku eksportu bezpośredniego jest miejsce siedziby nabywcy towarów.

Należy jednak mieć na uwadze, że niezbędnym warunkiem pozwalającym bezsprzecznie uznać zrealizowaną czynność za eksport towarów opodatkowany stawką podatku w wysokości 0% jest uzyskanie potwierdzenia wywozu przez urząd celny.

Spółka wskazała, że wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej zostanie potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych oraz, że zostaną spełnione warunki określone w art. 41 ustawy. Tym samym zostanie spełniony warunek do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla eksportu towarów.

Zatem należy stwierdzić, że transakcję dostawy towaru, która będzie zrealizowana przez Spółkę na warunkach określonych w opcji numer 1 (na warunkach CIP) Spółka będzie mogła uznać za eksport towarów i zastosować stawkę VAT 0%.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W drugim przypadku - opcja nr 2 - wywozu towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej dokona Nabywca towarów, mający siedzibę działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z art. 2 pkt 8 lit. b ustawy wynika, że eksportem towarów (eksport pośredni) jest dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju. W przedmiotowej sprawie Nabywca ma siedzibę działalności na terytorium kraju, zatem opisanej transakcji nie będzie można uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy, opodatkowany stawką podatku w wysokości 0%. Transakcja ta powinna zostać opodatkowana jako dostawa krajowa.

Zatem należy stwierdzić, że transakcję dostawy towaru, która będzie zrealizowana przez Spółkę na warunkach określonych w opcji numer 2 (na warunkach FCA) Spółka nie będzie mogła uznać za eksport towarów i nie będzie mogła zastosować stawki VAT 0%.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 także jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.