0112-KDIL1-3.4012.46.2018.2.KB

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.) uzupełnionym dnia 20 lutego 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 24 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony dnia 20 lutego 2018 r. o należną opłatę od wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2002 r. Wnioskodawca nabył jako jedyny spadkobierca w spadku po zmarłej matce nieruchomość gruntową. Jako tzw. "rolnik ryczałtowy" Wnioskodawca wykorzystywał część tej nieruchomości jako pole uprawne. Pozostałą część stanowiła łąka, na której Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności. Wnioskodawca nie dokonywał też najmu czy dzierżawy gruntu na rzecz innych osób. Od ośmiu lat całość stanowi łąka, na której Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności związanych z działalnością rolną. Jedyne czynności wykonywane od tego czasu polegają na sezonowym wykoszeniu trawy.

W 2012 r. Wnioskodawca wydzielił z przedmiotowej nieruchomości 2 działki o powierzchni po 1200 m² każda w celu przekazania ich swoim dzieciom (Wnioskodawca ma dwóch synów). Ostatecznie działki te Wnioskodawca sprzedał odpowiednio w lutym 2014 r. i kwietniu 2016 r. Znaczną część kwoty uzyskanej ze sprzedaży pierwszej z działek Wnioskodawca przeznaczył jako darowiznę synowi (darowizna przekazana w dniu 23 maja 2014 r. została zgłoszona do Urzędu Skarbowego). Kwotę uzyskaną ze sprzedaży drugiej z działek Wnioskodawca przeznaczy jako darowiznę na rzecz drugiego syna.

Przy sprzedaży pierwszej z działek Wnioskodawca skorzystał z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami, natomiast druga działka została sprzedana okazjonalnemu nabywcy, który dowiedział się we własnym zakresie, że Wnioskodawca jest właścicielem działki, którą ostatecznie nabył od niego. Działki te w żaden sposób nie były przygotowywane przez Wnioskodawcę do sprzedaży, a w szczególności: nie wydzielał on dróg dojazdowych do działek, nie uzbrajał działek w infrastrukturę typu energia, gaz, woda czy kanalizacja.

W 2016 r. Wnioskodawca dokonał wydzielenia kolejnych czterech działek. Dwie z nich zostały sprzedane w 2016 r., a kolejne dwie w 2017 r. Do sprzedaży kolejnych działek Wnioskodawcę zmusił cały czas pogarszający się stan zdrowia, a co za tym idzie także jego sytuacja materialna. Podobnie jak przy sprzedaży pierwszych dwóch działek Wnioskodawca w żaden sposób nie przygotowywał działek do sprzedaży i nie korzystał z pomocy pośredników w obrocie nieruchomościami.

W zakresie sprzedaży działek Wnioskodawca uzyskał interpretację indywidualną IBPP1/4512-449/16-2/BM z dnia 8 września 2016 r. potwierdzającą, że planowane przez niego czynności nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aktualnie Wnioskodawca nie posiada zdolności zarobkowych - jego zdrowie nadal ulega pogorszeniu. Żona Wnioskodawcy jest osobą bezrobotną, Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną (3 grupa), pobierającą rentę inwalidzką w kwocie około 1.160 złotych.

W związku z istotnym pogorszeniem się sytuacji materialnej Wnioskodawca postanowił wydzielić z pozostałej już części nieruchomości 15 działek i sprzedać je w nieokreślonej bliżej przyszłości, a uzyskiwane środki przeznaczać na bieżąco na poprawę swoich warunków bytowych. Podobnie jak w przypadku poprzednich działek Wnioskodawca nie będzie starał się o wyposażenie tych działek w infrastrukturę wod.-kan., energetyczną czy gazową. Jedynymi czynnościami jakie Wnioskodawca musi wykonać będzie wydzielenie drogi dojazdowej do wspomnianych działek. Wnioskodawca nie będzie wykonywał także żadnych działań marketingowych w celu oferowania działek na sprzedaż. W przypadku pojawienia się okazjonalnego nabywcy Wnioskodawca będzie dokonywał ich zbycia.

Wnioskodawca informuje ponadto, że nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Z tytułu sprzedaży poprzednich działek nie składał on zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R ani nie składał deklaracji podatkowych VAT-7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w transakcji sprzedaży kolejnych 15 działek z udziałem w drodze dojazdowej Wnioskodawca powinien wystąpić w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji czy transakcje te powinny zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, opisane jako zdarzenie przyszłe, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na fakt, że w ramach tej transakcji nie będzie on podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicje towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem, dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykle nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Zbycie nieruchomości, która została nabyta na prywatne cele Wnioskodawcy, nie może być potraktowana jako działalność gospodarcza.

W oparciu o powołany wyrok TSUE ukształtowała się jednolita linia orzecznictwa polskich sądów administracyjnych, którą reprezentuje m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 2014 r. sygnatura I FSK 774/13. W wyroku tym NSA rozstrzygnął: "Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną) czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz dla spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki (...) sama z siebie nie jest decydująca".

Odnosząc wskazany powyżej wyrok na potrzeby złożonego wniosku, stwierdzić należy, iż w żadnej mierze nie można uznać aby działalność Wnioskodawcy zakwalifikowana została jako gospodarcza działalność handlowa. Wnioskodawca nie podejmował względem nieruchomości żadnych działań podobnych do działalności podejmowanej przez podmioty profesjonalne. Działania polegające na koszeniu czy administracyjny podział działek, miały służyć użyciu nieruchomości na prywatne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy i jego rodziny oraz poprawę trudnych warunków materialnych. Wnioskodawca podkreśla, że nabył nieruchomość w drodze spadku. Celem nie była zatem chęć odsprzedaży, nie podjął on także w stosunku do niej czynności wskazujących na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbywania poszczególnych działek. Nie ma przy tym znaczenia, że Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym, gdyż działalność ta nie polega na obrocie nieruchomościami, a przedmiotowa nieruchomość została nabyta z majątku osobistego i nie stanowiła środka trwałego.

W tym miejscu zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Ueizon V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" - zdaniem TSUE - to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce, gdyż w żaden sposób Wnioskodawca nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości w innych celach, niż stricte prywatne.

Argumentacja Wnioskodawcy znajduje również odzwierciedlenie w aktualnych interpretacjach indywidualnych wydanych w imieniu Ministra Finansów w jego indywidualnej sprawie, a także m.in. w:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 stycznia 2015 r. sygnatura IPTPP4/443-876/14-4/OS,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 stycznia 2015 r. sygnatura IPPP2/443-1059/14-2/KBr,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 stycznia 2016 r. sygnatura IPPP3/443-1110/14-2/SM,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 maja 2016 r. sygnatura IBPP1/4512-115/16/AR.

Mając na względzie zarówno opisane powyżej zdarzenie przyszłe jak i przytoczoną definicję "podatnika podatku VAT" oraz stanowiska sądów, organów w podobnych sprawach stwierdzić należy, że w zakresie planowanej transakcji nie sposób traktować Wnioskodawcy jako podatnika podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm. - (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2002 r. nabył jako jedyny spadkobierca w spadku po zmarłej matce nieruchomość gruntową. Jako rolnik ryczałtowy Wnioskodawca wykorzystywał część tej nieruchomości jako pole uprawne. Pozostałą część stanowiła łąka, na której Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności. Wnioskodawca nie dokonywał też najmu czy dzierżawy gruntu na rzecz innych osób. Od ośmiu lat całość stanowi łąka, na której Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności związanych z działalnością rolną. Jedyne czynności wykonywane od tego czasu polegają na sezonowym wykoszeniu trawy.

W 2012 r. Wnioskodawca wydzielił z przedmiotowej nieruchomości 2 działki o powierzchni po 1200 m² każda w celu przekazania ich swoim dzieciom (Wnioskodawca ma dwóch synów). Ostatecznie działki te Wnioskodawca sprzedał odpowiednio w lutym 2014 r. i kwietniu 2016 r. Znaczną część kwoty uzyskanej ze sprzedaży pierwszej z działek Wnioskodawca przeznaczył jako darowiznę synowi (darowizna przekazana w dniu 23 maja 2014 r. została zgłoszona do Urzędu Skarbowego). Kwotę uzyskaną ze sprzedaży drugiej z działek Wnioskodawca przeznaczy jako darowiznę na rzecz drugiego syna. Przy sprzedaży pierwszej z działek Wnioskodawca skorzystał z usług pośrednika w obrocie nieruchomościami, natomiast druga działka została sprzedana okazjonalnemu nabywcy, który dowiedział się we własnym zakresie, że Wnioskodawca jest właścicielem działki, którą ostatecznie nabył od niego. Działki te w żaden sposób nie były przygotowywane przez Wnioskodawcę do sprzedaży, a w szczególności: nie wydzielał dróg dojazdowych do działek, nie uzbrajał działek w infrastrukturę typu energia, gaz, woda czy kanalizacja.

W 2016 r. Wnioskodawca dokonał wydzielenia kolejnych czterech działek. Dwie z nich zostały sprzedane w 2016 r., a kolejne dwie w 2017 r. Do sprzedaży kolejnych działek Wnioskodawcę zmusił cały czas pogarszający się stan zdrowia, a co za tym idzie także jego sytuacja materialna. Podobnie jak przy sprzedaży pierwszych dwóch działek Wnioskodawca w żaden sposób nie przygotowywał działek do sprzedaży i nie korzystał z pomocy pośredników w obrocie nieruchomościami.

Aktualnie Wnioskodawca nie posiada zdolności zarobkowych - jego zdrowie nadal ulega pogorszeniu. Żona Wnioskodawcy jest osobą bezrobotną, Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną (3 grupa), pobierającą rentę inwalidzką w kwocie około 1.160 złotych. W związku z istotnym pogorszeniem się sytuacji materialnej Wnioskodawca postanowił wydzielić z pozostałej już części nieruchomości 15 działek i sprzedać je w nieokreślonej bliżej przyszłości, a uzyskiwane środki przeznaczać na bieżąco na poprawę swoich warunków bytowych. Podobnie jak w przypadku poprzednich działek Wnioskodawca nie będzie starał się o wyposażenie tych działek w infrastrukturę wod.-kan., energetyczną czy gazową. Jedynymi czynnościami jakie Wnioskodawca musi wykonać będzie wydzielenie drogi dojazdowej do wspomnianych działek. Wnioskodawca nie będzie wykonywał także żadnych działań marketingowych w celu oferowania działek na sprzedaż. W przypadku pojawienia się okazjonalnego nabywcy Wnioskodawca będzie dokonywał ich zbycia.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Z tytułu sprzedaży poprzednich działek nie składał on zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R ani nie składał deklaracji podatkowych VAT-7.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podejmie ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenia w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.). Co prawda Wnioskodawca podzielił posiadaną nieruchomość na 15 działek oraz będzie musiał dokonać wydzielenia drogi dojazdowej, jednakże czynności tych nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zatem Wnioskodawca nie będzie zachowywał się jak handlowiec, a podejmowane przez niego czynności będą stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z dostawą przedmiotowych działek Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, ponieważ nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem dokonując sprzedaży kolejnych 15 działek z udziałem w drodze dojazdowej Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika VAT, a w konsekwencji transakcje te nie będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.