0112-KDIL1-3.4012.436.2019.2.JN - VAT w zakresie obowiązku zapłaty podatku w związku ze sprzedażą działki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2019 r. (data wpływu 19 sierpnia 2019 r.) uzupełniony pismem z dnia 5 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku w związku ze sprzedażą działki - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku w związku ze sprzedażą działki. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 5 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu (...) zgłosił się w Urzędzie Skarbowym w (...) z zapytaniem, czy w związku ze sprzedażą działki jest on zobowiązany do płacenia podatku. Odpowiedź: "podatku dochodowego nie musi Pani płacić, ale w sprawie podatku Wat - proszę wystąpić o wydanie interpretacji indywidualnej".

Wnioskodawca wyjaśnia, iż po wdrożeniu nowego "Planu Zagosp. Przestrzennego" w (...) (dla Wnioskodawcy niekorzystnego) powstały 2 wąskie paski ziemi graniczące ze sobą. Jeden należący do "A", drugi należący do Wnioskodawcy i "B". Pasek ziemi należący do "A" był praktycznie "uwięziony" bez dostępu do drogi. Ani na ziemi należącej do "A", ani na ziemi należącej do Wnioskodawcy i "B" - nie można było postawić swobodnie domku jednorodzinnego z garażem (jednego!). W związku z powyższym Wnioskodawca dokonał szereg przekształceń i zmian.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nie jest i nie był zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (30 lat pracował jako pielęgniarka, a potem przeszedł na emeryturę).

2. Nigdy wcześniej nie sprzedawał działek i nie zamierza sprzedawać - bo ich nie ma.

3. Sprzedaną działkę otrzymał w spadku po rodzicach.

4. Od momentu nabycia do momentu sprzedaży utrzymywał działkę - jako użytek zielony, tzn. orał, siał trawę i kosił. Dbał, aby nie rozprzestrzeniały się chwasty (cały czas mieszkał i mieszka w (...)).

5. Nie udostępniał działki osobom trzecim.

6. Przeznaczenie w obecnie obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy to - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (zabudowa zagrodowa). Plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z inicjatywy gminy, a on nie wnioskował nigdy o takie przeznaczenie działki.

7. W momencie sprzedaży nie istniała decyzja o warunkach zabudowy.

8. Nie dokonał żadnych czynności w celu przygotowania działki do sprzedaży. Działkę sprzedał sąsiadowi, z którym graniczyła jego działka, po rozmowie osobistej.

9. Działka należąca do "A" jest wąska i praktycznie bez dojazdu. "A" miała 2 wyjścia: dokupić od sąsiadów - z lewej strony lub prawej strony lub zamienić (przekształcić) z sąsiadem. Nastąpiła więc wymiana w naturze z Wnioskodawcą i jego siostrą zatwierdzona w Kancelarii Not. (...) dnia (...). W związku z powyższym powstała działka o kształcie zbliżonym do prostokąta "działka 1" i "działka 2" (jako całość) i której Wnioskodawca został właścicielem. Ww. działkę Wnioskodawca sprzedał; Kancelaria Not. (...) w dniu (...).

10. Nie prowadził on działalności rolniczej.

11. Sprzedana działka nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Był opłacany podatek rolny w Urzędzie Miasta (...).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca w dniu (...) sprzedał działkę w (...) o pow. (...) KW Nr (...). Czy ma płacić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, jest to jego osobisty majątek, który został nabyty w drodze dziedziczenia. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży działek budowlanych, a sprzedaż dotyczyła wyprzedaży majątku osobistego, w postaci 2 działek przewidzianych w planie zagospodarowania przestrzennego, jako działki budowlane.

Sprzedaż - jest to zdarzenie jednorazowe, incydentalne i Wnioskodawca uważa, że płacenie podatku VAT go nie dotyczy.

Wnioskodawca utrzymuje się z emerytury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego, czyli takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przedmiotowej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji, Wnioskodawca w celu sprzedaży działki podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Jak wskazał Wnioskodawca, nie jest i nie był zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (30 lat pracował jako pielęgniarka, a potem przeszedł na emeryturę). W dniu (...) Wnioskodawca sprzedał działkę w (...). Nigdy wcześniej nie sprzedawał on działek i nie zamierza sprzedawać - bo ich nie ma. Sprzedaną działkę Wnioskodawca otrzymał w spadku po rodzicach. Wnioskodawca nie prowadził działalności rolniczej. Od momentu nabycia do momentu sprzedaży utrzymywał działkę - jako użytek zielony (orał, siał trawę i kosił), dbał, aby nie rozprzestrzeniały się chwasty. Sprzedana działka nie była wykorzystywana na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Był opłacany podatek rolny w Urzędzie Miasta (...). Wnioskodawca nie udostępniał działki osobom trzecim. Przeznaczenie działki w obecnie obowiązującym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy to - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna (zabudowa zagrodowa). Plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z inicjatywy gminy, a Wnioskodawca nie wnioskował nigdy o takie przeznaczenie działki. W momencie sprzedaży nie istniała decyzja o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie dokonał żadnych czynności w celu przygotowania działki do sprzedaży. W wyniku dokonanej wymiany w naturze z "A", powstała działka o kształcie zbliżonym do prostokąta "działka 1" i "działka 2" (jako całość), której Wnioskodawca został właścicielem (zatwierdzona w kancelarii dnia (...)). Działkę tą Wnioskodawca sprzedał sąsiadowi, z którym graniczyła jego działka, po rozmowie osobistej.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Co prawda, Wnioskodawca dokonał wymiany "w naturze" części działki ze swoim sąsiadem, w wyniku czego powstała działka będąca przedmiotem sprzedaży, jednak czynności tej nie można uznać za podjęcie środka zbliżonego do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zatem Wnioskodawca nie zachowywał się jak handlowiec, a wykonana przez niego czynność stanowiła jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W konsekwencji brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z dostawą przedmiotowej działki Wnioskodawca korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, ponieważ nie wypełnił przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpił w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę działki nie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty podatku w związku ze sprzedażą w dniu (...) działki w (...) KW Nr (...).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy wskazać, że stosownie do treści art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy nie wywiera skutku prawnego dla jego siostry.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załącznika dołączonego przez Wnioskodawcę do wniosku. Zatem tutejszy organ wskazuje, że dokument dołączony przez Wnioskodawcę do wniosku nie podlegał analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.