0112-KDIL1-3.4012.430.2017.2.KB - Import usług zwolnionych z VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2017 r. (data wpływu 26 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT należnego z tytułu cesji wierzytelności własnych - jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania importu usług zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT należnego z tytułu cesji wierzytelności własnych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 listopada 2017 r. (data wpływu 14 listopada 2017 r.) o wskazanie adresu elektronicznego ePUAP oraz dowód wniesienia brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Spółka (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest przedsiębiorcą, kapitałową spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawca udziela pożyczek poza systemem bankowym na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim. Działalność pożyczkowa łączy się z dużym ryzykiem nieotrzymania spłaty pożyczki lub też otrzymania spłaty z poważnym opóźnieniem. Jeżeli klient Spółki opóźnia się ze spłatą, Spółka podejmuje działania, które mają na celu odzyskanie należnych jej wierzytelności. Często okazuje się jednak, że mimo podejmowania prób odzyskania należności, dłużnicy w dalszym ciągu nie spłacają pożyczek. W efekcie Spółka może utracić nie tylko przychody (np. w postaci opłat za udzielenie pożyczek), ale także kwoty pożyczek, które wypłaciła wcześniej pożyczkobiorcom w ramach umów pożyczek, co generuje ryzyko utraty płynności finansowej lub uniemożliwienie udzielania dalszych pożyczek i w konsekwencji może oznaczać utratę źródła przychodów poprzez ograniczenie lub uniemożliwienie Spółce udzielania pożyczek kolejnym klientom, którym mogłaby ich udzielić gdyby dysponowała niespłaconymi przez dłużników kwotami pożyczek.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca aby zabezpieczyć się przed ryzykiem niespłacalności pożyczek i utraty, zawiera transakcje kredytowych instrumentów pochodnych typu SWAP ryzyka kredytowego (ang. Credit Default Swap, dalej: "CDS") z podmiotem (spółką zagraniczną), który specjalizuje się w przejmowaniu ryzyka niewypłacalności dłużników (dalej: "Sprzedawca Zabezpieczenia"). Skutkiem zawarcia transakcji CDS jest przejęcie przez Sprzedawcę Zabezpieczenia ryzyka niespłacalności pożyczek udzielonych przez Spółkę, w zamian za ustalone wynagrodzenie (dalej: "Stałe Wynagrodzenie") płacone przez Spółkę na rzecz Sprzedawcy Zabezpieczenia. Transakcje CDS są zawierane cyklicznie, w ustalonych okresach i zabezpieczają Wnioskodawcę przed brakiem spłaty udzielonych przez niego pożyczek.

Zawarcie transakcji CDS każdorazowo jest potwierdzane przez strony w pisemnym dokumencie - potwierdzeniu transakcji kredytowego instrumentu pochodnego (dalej: "Potwierdzenie CDS"), określającym w szczególności warunki transakcji takie jak: data zawarcia transakcji, data rozpoczęcia transakcji, data zakończenia transakcji, kwota Stałego Wynagrodzenia, data płatności Stałego Wynagrodzenia, warunki rozliczenia transakcji CDS pomiędzy stronami, w tym: sposób ustalenia Zmiennego Wynagrodzenia oraz data rozliczenia transakcji CDS.

Zgodnie z brzmieniem Potwierdzenia CDS Sprzedawca Zabezpieczenia, będzie zobowiązany w ramach rozliczenia transakcji CDS do wykupu wierzytelności pożyczkowych przysługujących Wnioskodawcy, spełniających określone warunki opisane w Potwierdzeniu CDS. Okoliczności (dalej: "Zdarzenie Kredytowe") opisane w Potwierdzeniu CDS, prowadzące do zrealizowania się zobowiązania Sprzedawcy Zabezpieczenia, o którym mowa powyżej, to przykładowo: brak spłaty zadłużenia klienta z tytułu pożyczki w ciągu określonego w Potwierdzeniu CDS czasu liczonego od terminu wymagalności spłaty pożyczki.

W ramach rozliczenia transakcji CDS, Wnioskodawca w zamian za określoną cenę (dalej: "Zmienne Wynagrodzenie") dokonuje przelewu (cesji) na rzecz Sprzedawcy Zabezpieczenia wierzytelności pożyczkowych, w stosunku do których wystąpiło Zdarzenie Kredytowe, a które podlegały transakcji CDS.

Transakcje CDS dotyczą kwot nominalnych (kapitału) pożyczek, jak również pozostałych opłat związanych z pożyczką (np. opłaty za udzielenie pożyczki - prowizji, odsetek dla zadłużenia przeterminowanego lub innych opłat).

Wnioskodawca w wyniku prowadzonej transakcji jest zobowiązany do zapłaty na rzecz drugiej strony, tj. Sprzedawcy Zabezpieczenia, kwoty Stałego Wynagrodzenia. Wysokość kwoty Stałego Wynagrodzenia skalkulowana zostaje m.in. na podstawie poziomu ryzyka braku spłaty pożyczek objętych transakcją CDS. Wydatki na wynagrodzenie poniesione oraz właściwie udokumentowane (stosowną opinią z wyceną) nie są zwracane Spółce w żadnej formie.

Korzyścią strony wchodzącej w transakcje CDS jest zabezpieczenie się przed ryzykiem braku spłaty udzielonych pożyczek poprzez jego przeniesienie do zewnętrznego, wyspecjalizowanego podmiotu. Zawarcie transakcji CDS daje większą pewność i stabilność prowadzenia przez Spółkę działalności w zakresie udzielania pożyczek, a w konsekwencji osiąganie przychodów z tytułu przykładowo opłat za udzielenie pożyczek, odsetek dla zadłużenia przeterminowanego lub innych opłat należnych z tytułu udzielonych pożyczek oraz zabezpieczenie przyszłego źródła przychodów poprzez odzyskanie kapitału umożliwiającego Spółce udzielanie pożyczek kolejnym klientom. Sprzedawca Zabezpieczenia jest podmiotem zagranicznym z miejscem siedziby w Tallinie (Republice Estońskiej) oraz nie posiada siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Wnioskodawca przy zakończeniu transakcji CDS posiada certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzony przez Sprzedawcę Zabezpieczenia, który jest również ważny w momencie wypłacania/rozliczania kwoty Stałego Wynagrodzenia na rzecz Sprzedawcy Zabezpieczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku uiszczenia na rzecz Sprzedawcy Zabezpieczenia, podmiotu zagranicznego posiadającego siedzibę działalności gospodarczej w Tallinie (Republice Estońskiej) Stałego Wynagrodzenia, Wnioskodawca zobowiązany będzie do rozpoznania importu usług zwolnionych na podstawie ustawy VAT?

2. Czy w przypadku rozliczenia transakcji CDS poprzez cesję wierzytelności własnych na rzecz Sprzedawcy Zabezpieczenia, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku VAT należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Rozpoznanie importu usług zwolnionych na podstawie ustawy VAT

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, t.j. z dnia 24 czerwca 2017 r., dalej: "ustawa VAT") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej "VAT") podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 28b ust. 1 ustawy VAT wynika z kolei, iż miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n, które to wyjątki nie mają zastosowania w świetle przedstawionego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy VAT, pod pojęciem importu usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT. Z kolei art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy VAT wskazuje, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Biorąc pod uwagę powyższe, obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez Spółkę usług świadczonych przez Sprzedawcę Zabezpieczenia z siedzibą w Tallinie (Republice Estońskiej) podmiot zagraniczny nieposiadający stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce ciąży na Spółce. Tym samym Spółka nabywając usługi od Sprzedawcy Zabezpieczenia będzie zobowiązana do wykazania w deklaracji VAT importu usług ze stawką właściwą dla świadczenia tychże usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636, 1948 i 1997 oraz z 2017 r. poz. 724, 768 i 791, dalej: "ustawa OIF"), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 lit. g ustawy OIF, instrumentami finansowymi są papiery wartościowe, a także niebędące papierami wartościowymi instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego. Co więcej, w przypadku transakcji CDS wyjątki wyłączające zwolnienie z VAT dla instrumentów finansowych wymienione w art. 43 ust. 16 ustawy VAT nie będą miały zastosowania.

W ocenie Wnioskodawcy usługa przejęcia ryzyka niespłacalności pożyczek świadczona przez Sprzedawcę Zabezpieczenia w ramach transakcji instrumentu pochodnego CDS jest usługą zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT. W przypadku transakcji z kontrahentem zagranicznym - podatnikiem podatku od wartości dodanej - z terytorium Unii Europejskiej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania importu usług zwolnionych z VAT. W związku ze Stałym Wynagrodzeniem to Wnioskodawca jest usługobiorcą (ryzyko niespłacalności pożyczek jest przejmowane przez Sprzedawcę Zabezpieczenia).

W nawiązaniu do generalnej zasady dotyczącej miejsca świadczenia usług na rzecz podatników przedstawionej w art. 28b ust. 1 ustawy VAT, miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym usługobiorca (podatnik) posiada siedzibę działalności gospodarczej. Od tej zasady ustawa VAT przewiduje pewne wyjątki, które nie znajdują zastosowania do usług świadczonych przez Sprzedawcę Zabezpieczenia na rzecz Spółki. W rezultacie, usługi świadczone przez Sprzedawcę Zabezpieczenia na rzecz Wnioskodawcy powinny być opodatkowane w miejscu, gdzie usługobiorca (Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej - czyli w Polsce. W konsekwencji, w związku z uiszczeniem Stałego Wynagrodzenia na rzecz Sprzedawcy Zabezpieczenia Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania w deklaracji VAT importu usług finansowych zwolnionych z VAT.

Zwolnienie z VAT instrumentu pochodnego typu SWAP ryzyka kredytowego (ang. Credit Default Swap) zostało potwierdzone m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 października 2016 r., sygn. 1462-IPPP1.4512.772.2016.2.MK,

* interpretacja Dyrektora Informacji Skarbowej w Warszawie z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.155.2017.1.SM,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2016 r., sygn. IPPP3/4512-525/16-2/RM,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 października 2015 r., sygn. ITPP2/4512-838/15/AK,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 sierpnia 2015 r., sygn. ITPP2/4512-532/15/AK.

Ad. 2)

Cesja wierzytelności własnych nie podlega VAT

W opinii Wnioskodawcy transakcja cesji wierzytelności własnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako transakcja niestanowiąca ani odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej.

Przeniesienie w drodze umowy praw do wierzytelności własnych, stanowiących prawa majątkowe, nie stanowi wobec powyższej definicji dostawy towarów. Wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy VAT, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług pod pojęciem towaru. W opinii Wnioskodawcy przeniesienie praw do wierzytelności nie może zostać sklasyfikowane jako świadczenie usług na gruncie przepisów ustawy VAT. Należy zauważyć, iż czynność tego rodzaju nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ona jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (zawartej umowy pożyczki).

Instytucja przelewu (cesji) wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017.459 t.j. z dnia 2017.03.02, dalej: "Kodeks cywilny").

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Według art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie.

Należy zaznaczyć, że wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym np. pieniężnie). Przeniesienie wierzytelności jest więc skutkiem rozporządzania wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności, nie jest więc świadczeniem usług w myśl ustawy VAT. Zgodnie ze stanowiskiem wyrażonym przez Komisję Europejską, znajdującym również poparcie w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych, z perspektywy zbywcy, zbycie wierzytelności własnych nie powinno być traktowane jako świadczenie usług podlegające opodatkowaniu, lecz pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Komisja Europejska uznała, iż sprzedaż własnych wierzytelności, jako wykonywanie prawa własności, nie podlega opodatkowaniu VAT (Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno-Finansowych z dnia 1 stycznia 2005 r., Nr 1).

Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym, przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 października 2011 r., sygn. I FSK 537/11, w którym sąd uznał, iż: "Zbycie wierzytelności nie stanowi zatem świadczenia usługi, gdyż jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi)" jak również licznych wyrokach sądów niższej instancji m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r., sygn. akt: I SA/Wr 89/07, czy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lutego 2008 r., sygn. akt: III SA/Wa 2869/2006 w którym uznano, iż "Dokonana przez cedenta sprzedaż wierzytelności własnej nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usługi w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tym samym stwierdzić należy, iż czynność ta nie mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem VAT".

Również organy podatkowe potwierdzają brak opodatkowania podatkiem VAT przy zbyciu wierzytelności własnych. Przykładowo w interpretacji z dnia 3 stycznia 2012 r., sygn. IPPP1/443-1479/11-2/ISz, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: "W oparciu o opis sprawy oraz wskazany wyżej stan prawny należy stwierdzić, iż czynności polegające na wniesieniu przez Wnioskodawcę aportem wierzytelności własnej, nie można uznać za dostawę towaru. Wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Czynność tego rodzaju nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ona jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu", co również zostało potwierdzone w wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2008 r. (sygn.: IPPP1/443-608/08-4/SM), wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2011 r. (sygn.: IPPP2/443-969/10-2/KG), jak również przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 15 maja 2012 r., sygn. ILPP2/443-191/12-3/SJ. (...)

Reasumując należy stwierdzić, że w opinii Wnioskodawcy cesja pożyczkowych wierzytelności własnych przez Wnioskodawcę w ramach rozliczenia transakcji instrumentu pochodnego CDS, jako czynność wykonywania prawa własności, znajduje się poza zakresem przepisów ustawy VAT, w związku z czym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższy pogląd został potwierdzony m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

* interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.155.2017.1.SM,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2016 r., sygn. IPPP3/4512-525/16-2/RM,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lutego 2016 r., sygn. IPPP1/4512-90/16-2/AS,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 października 2015 r., sygn. ITPP2/4512-838/15/AK,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 sierpnia 2015 r., sygn. ITPP2/4512-532/15/AK.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie swojego stanowiska wyrażonego w pkt 1 i pkt 2 wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.