0112-KDIL1-3.4012.41.2018.1.KM - Zastosowanie procedury samofakturowania przez spółkę z o.o.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania procedury samofakturowania - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania procedury samofakturowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

X sp. z o.o. (dalej: "X", "Spółka" lub "Wnioskodawca"), spółka prawa polskiego, jest czynnym podatnikiem VAT w Polsce, zarejestrowanym także dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

X jest częścią grupy kapitałowej Y (dalej: "Grupa"). 100% udziałowcem Wnioskodawcy jest Y (dalej: Y), spółka prawa niemieckiego, wiodący światowy leader branży motoryzacyjnej (...).

W związku z decyzją Grupy o utworzeniu na terytorium Polski nowego zakładu produkcyjnego, dedykowanego produkcji silników dla pojazdów marki należącej do Y (dalej: Silniki), Wnioskodawca obecnie podejmuje działania ukierunkowane na uruchomienie produkcji. Rozpoczęcie produkcji planowane jest na rok 2019, podczas gdy osiągnięcie pełnej zdolności produkcyjnej ma nastąpić w roku 2021.

Osiągnięcie poszczególnych kluczowych dla właściwego przygotowania planowanej produkcji etapów, jest możliwe dzięki współpracy z licznymi dostawcami (dalej: "Dostawcy") z siedzibą zarówno w Polsce, jak i w innych krajach Unii Europejskiej i poza nią.

Mając na uwadze skalę aktualnie dokonywanych oraz planowanych zakupów, Spółka utworzyła specjalny proces zapewniający prawidłową obsługę procedury składania zamówień. Dla tego celu Spółka używa dwóch systemów IT, A i B.

A jest systemem służącym do przechowywania wszystkich dokumentów zakupu i umów zawieranych z Dostawcami. Systemem tym zarządza Dział Zamówień. A jest jednocześnie połączony z systemem finansowym B, poprzez dedykowany interfejs, dzięki czemu informacje zawarte w dokumentach zakupu oraz umowach z Dostawcami mogą być porównywane z otrzymanymi fakturami bezpośrednio w systemie finansowym B.

Dostawcy nie posiadają dostępu ani do systemu A, ani do systemu B.

Wprowadzona przez X procedura zakupu odbywa się w następujących etapach:

1. Złożenie zamówienia;

2. Realizacja zamówienia;

3. Weryfikacja faktur.

Poszczególne etapy zostały szczegółowo opisane poniżej.

Etap pierwszy: złożenie zamówienia

X inicjuje proces zamówienia. W zależności od przedmiotu zamówienia, jego złożenie może się odbywać na trzy odmienne sposoby:

Etap drugi: realizacja zamówienia

* Na moment wystąpienia zapotrzebowania na towary produkcyjne, Dział Logistyki, jako jednostka odpowiedzialna za zamówienia niezbędnych materiałów, przygotowuje i wysyła do Dostawcy instrukcje zapotrzebowania (dalej: "Call-off");

* Call-off zawiera informacje dotyczące m.in.: ilości towarów, ostatecznego terminu dostawy, adresu dostawy;

* Towary zostają odebrane przez Dział Odbioru Towarów oraz wprowadzone do strefy odbioru. W przypadku mniejszych dostaw towarów nieprodukcyjnych, mogą one zostać odebrane także bezpośrednio przez Dział Zamówień;

* Kopia dokumentu potwierdzającego dokonanie dostawy (tzw. delivery note) zostaje podpisana przez przedstawiciela Działu Odbioru Towarów albo Dział Zamówień (w przypadku mniejszych dostaw);

* Dostarczone towary zostają zweryfikowane przez Dział Logistyki pod kątem spełnienia jakościowych warunków zawartych w dokumencie dostawy oraz ich ilości i stanu wizualnego;

* Po sprawdzeniu towarów, wyznaczony pracownik z Działu Logistyki rejestruje ich status w systemie logistycznym oraz w systemie B poprzez interfejs. Specyfikacje wprowadzane do B obejmują numer towaru, numer dostawcy, datę dostawy, miejsce dostawy oraz ilość;

* Wprowadzone do B informacje z dokumentu dostawy zostają automatycznie połączone z odpowiednią umową ramową (w przypadku towarów produkcyjnych) lub z PO (w przypadku towarów nieprodukcyjnych);

* W przypadku połączenia danych w systemie B, dokument dostawy zostaje zaksięgowany i od tego momentu stanowi punkt odniesienia dla późniejszej weryfikacji z otrzymanymi fakturami;

* Po pomyślnej weryfikacji dokonanej przez Dział Logistyki, towary zostają umieszczone w magazynie.

W odniesieniu do usług, podstawą ich realizacji jest zakres wskazany w PO.

Etap trzeci: weryfikacja faktur

X otrzymuje faktury dokumentujące zakup usług krajowych, krajowe jak i wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, import towarów z krajów spoza UE oraz import usług.

Obecnie, wszystkie papierowe faktury i dokumenty finansowe związane z nabyciem przez Wnioskodawcę towarów lub usług, które wpłynęły do C lub do D, są weryfikowane pod kątem formalnym i merytorycznym przez X. X dokonuje merytorycznej klasyfikacji transakcji, nadaje transakcji odpowiedni kod podatkowy, co znajduje odzwierciedlenie na fakturze poprzez zamieszczenie na niej specjalnej naklejki z kodem, by następnie tak opatrzony w kod podatkowy dokument zeskanować i skan przesłać za pomocą specjalnego interfejsu do E Systems GmbH (dalej: E), zewnętrznego dostawcy z siedzibą w Niemczech.

Dokumenty w formie papierowej są przechowywane w biurze lokalnym w D.

Docelowy model przepływu faktur zakłada, że faktury wystawiane przez Dostawców będą wysyłane na adres X w D. X w dalszym ciągu będzie dokonywał formalnej i merytorycznej weryfikacji, w tym będzie nadawał kody podatkowe transakcjom, a opatrzone w naklejkę z kodem dokumenty będą skanowane i przesyłane do E również za pomocą interfejsu. E będzie odpowiedzialny za prawidłowe wprowadzenie faktur do systemu. Faktury mają być wprowadzane w sposób uporządkowany, który umożliwi w przyszłości dostęp do konkretnej faktury za pomocą kodu kreskowego (tzw. "barcode"). Dodatkowo, system archiwizacji faktur ma współpracować z systemem B, co zapewni dostęp do faktur w odniesieniu do poszczególnych okresów rozliczeniowych. Poszczególne faktury z elektronicznego archiwum będą mogły zostać wyselekcjonowane, wyświetlone i ewentualnie wydrukowane poprzez link w systemie B.

Weryfikacja faktur będzie dokonywana przez europejskie centrum usług wspólnych Grupy (dalej: F) i będzie obejmowała:

a. różnice cenowe

Weryfikacja różnic cenowych obejmuje dwa etapy. Początkowo, w zakresie towarów F porównuje informacje dotyczące ilości dostarczanych towarów wprowadzone uprzednio do systemu B przez Dział Logistyki, na podstawie dokumentu dostaw wraz ze stałą ceną ustaloną w umowie ramowej bądź zawarte w PO. Umożliwi to dokonanie prawidłowej prognozy wartości towarów. W przypadku usług informacje o przewidywanej cenie usługi są również widoczne w systemie B, gdzie zostały wprowadzone na podstawie finalnie zaakceptowanego PO. Po otrzymaniu faktury wystawionej przez Dostawcę, F porówna wartość z faktury z wartością wcześniej przewidzianą na podstawie danych zgromadzonych w B. Powyższa procedura zostanie przeprowadzana dla każdej z faktur z osobna.

b. różnice ilościowe

Różnice ilościowe oznaczają różnice, które zostaną zidentyfikowane przez F w trakcie porównania ilości wykazanej na otrzymanej fakturze oraz ilości wprowadzonej do systemu B przez Dział Logistyki na podstawie dokumentu dostawy. Procedura zostanie przeprowadzana dla każdej z faktur z osobna.

Procedura samonaliczenia

W związku z przedstawioną powyżej skalą przedsięwzięcia, a w szczególności wielkością dokonywanych transakcji i powiązaną z tym ilością wystawianych oraz otrzymywanych faktur zakupowych, X zamierza wprowadzić procedurę samofakturowania. Ma ona zagwarantować prawidłowy przepływ całości dokumentacji, dokonywanych i otrzymywanych płatności oraz zamówień. Procedura samofakturowania zostanie zaproponowana wybranym Dostawcom z uwzględnieniem określonych rodzajów transakcji, uwzględniających krajowe i wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, zakup usług krajowych oraz import towarów z krajów spoza UE i import usług.

Spółka rozważa wprowadzenie dwóch modeli samofakturowania, które zostaną przedstawione Dostawcom w celu ich wdrożenia:

1. Pierwszy model przewiduje wystawianie w imieniu Dostawcy zarówno faktur dokumentujących nabycia towarów lub usług (dalej: "faktury pierwotne"), jak i też korekt faktur w przypadku, gdy rozpoznane zostaną różnice cenowe lub ilościowe lub jakiekolwiek inne rozbieżności, które spowodują konieczność dokonania korekty pierwotnej faktury.

2. Drugi model przewiduje wystawianie w imieniu Dostawcy wyłącznie faktur korygujących, w przypadku, gdy rozpoznane zostaną różnice cenowe lub ilościowe lub jakiekolwiek inne rozbieżności, które spowodują konieczność dokonania korekty oryginalnej faktury. W tym modelu faktury pierwotne będą wystawiane przez Dostawcę.

Niezależnie od tego, który model zostanie wybrany oraz zaimplementowany przez X i wybranego Dostawcę:

* W każdym przypadku, X i Dostawca zawrą pisemną umowę, na mocy której będą wystawiane faktury pierwotne i/lub faktury korygujące na rzecz i w imieniu tego Dostawcy. W porozumieniu tym strony ustalą procedurę akceptacji poszczególnych faktur dokumentujących dostawę towarów lub usług. Od momentu podpisania umowy przez Dostawcę i Spółkę, przyjęty model samofakturowania będzie obejmował wszystkie wskazane w umowie rodzaje dokumentów bez wyjątku;

* X zaproponuje Dostawcy wprowadzenie "dorozumianego potwierdzenia" (tzw. "milczącego akceptu") faktur i/lub faktur korygujących wystawianych przez X na rzecz i w imieniu Dostawcy. W takim wypadku, Spółka dostarczy Dostawcy rzeczoną fakturę (i/lub fakturę korygującą) wystawioną na rzecz i w imieniu Dostawcy, a Dostawca we wskazanym w umowie okresie będzie upoważniony do zgłoszenia swoich komentarzy lub zastrzeżeń. Jeżeli Dostawca nie zgłosi w określonym w umowie terminie komentarzy lub zastrzeżeń, będzie to oznaczało, że faktura (i/lub faktura korygująca) została zaakceptowana przez Dostawcę.

* W każdym przypadku, X wystawi faktury (i/lub faktury korygujące) zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju, w którym jest miejsce opodatkowania przedmiotowej dostawy towarów lub świadczenia usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług dokonanych na rzecz Spółki na terytorium Polski przez Dostawców zarejestrowanych na VAT w Polsce (dalej: "Dostawca PL"), dla których miejscem opodatkowania VAT jest terytorium Polski, prawidłowe będzie podejście Spółki, zgodnie z którym na podstawie ustaleń zawartych w umowie pomiędzy Spółką a konkretnym Dostawcą PL, Spółka zastosuje mechanizm samofakturowania w zakresie wystawiania w imieniu i na rzecz Dostawcy PL jedynie faktur korygujących, podczas gdy faktury pierwotne będą nadal wystawiane przez Dostawcę PL?

2. Czy w przypadku gdy Spółka zastosuje mechanizm samofakturowania w zakresie wystawiania w imieniu i na rzecz Dostawcy PL faktur pierwotnych (i/lub faktur korygujących), w zależności od ustaleń, Spółka będzie mogła przyjąć sposób akceptacji faktur pierwotnych (i/lub faktur korygujących) w oparciu o formułę tzw. milczącego akceptu rozumianego jako brak zgłoszenia sprzeciwu do wystawionego dokumentu we wskazanym w umowie terminie przewidzianym na jego zgłoszenie przez Dostawcę PL?

3. Czy polskie przepisy o podatku VAT stoją na przeszkodzie, aby w odniesieniu do:

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytań 1 i 2, Spółka jest przekonana, że planowane przez nią wdrożenie modelu samofakturowania jest dopuszczalne i prawidłowe w świetle przepisów ustawy o VAT, a więc odpowiedzi na zadane pytania powinny być pozytywne (stanowisko prawidłowe).

W odniesieniu do pytania 3, Spółka uważa, że samofakturowanie będzie możliwe, o ile jest ono dopuszczalne w kraju Dostawcy Zagranicznego i będzie realizowane zgodnie z przepisami tego kraju.

Przepisy ogólne

Regulacje dotyczące faktur zostały opisane w pierwszym rozdziale XI działu ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1221; dalej: "ustawa o VAT"). Na mocy art. 106a ustawy o VAT, przepisy wspomnianego rozdziału, co do zasady, stosuje się do:

Następne artykuły tego rozdziału wskazują konkretne przypadki i podmioty zobowiązane do wystawiania faktur dokumentujących rzeczywiste transakcje. I tak, w myśl art. 106b ust. 1 ustawy o VAT - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W przypadkach określonych w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT przewidziana została możliwość wystawienia faktur w imieniu i na rzecz dostawcy. Zgodnie z tym przepisem podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Konkludując powyższe, aby wystawianie faktur w imieniu i na rzecz kontrahenta w procedurze samofakturowania było możliwe, niezbędne jest spełnienie poniższych warunków:

Ad. 1

X zamierza wdrożyć procedurę samofakturowania. Ma ona zagwarantować prawidłowy przepływ całości dokumentacji, dokonywanych i otrzymywanych płatności oraz zamówień. Procedura samofakturowania zostanie zaproponowana wybranym Dostawcom z uwzględnieniem określonych rodzajów transakcji, uwzględniających m.in. dostawy krajowe.

Spółka rozważa wprowadzenie różnych modeli procesu samofakturowania. W ramach jednego z nich Spółka planuje wystawiać w imieniu Dostawcy PL wyłącznie faktury korygujące, w przypadku, gdy rozpoznane zostaną różnice cenowe lub ilościowe lub jakiekolwiek inne rozbieżności, które spowodują konieczność dokonania korekty pierwotnej faktury.

X i Dostawca PL zawrą w formie pisemnej umowę, na mocy której będą wystawiane faktury korygujące na rzecz i w imieniu tego Dostawcy PL. W porozumieniu tym strony ustalą procedurę akceptacji poszczególnych faktur korygujących, które zostaną wystawione zgodnie z przepisami obowiązującymi w Polsce.

W ocenie Wnioskodawcy, cytowane na wstępie przepisy dotyczące samofakturowania nie wskazują na jakiekolwiek kryterium doboru podmiotów, z którymi zawarta ma być umowa o zastosowanie powyższego mechanizmu. Co więcej, przepisy nie wskazują także, czy tym procesem muszą być objęte wszystkie faktury wystawiane w ramach współpracy handlowej z danym dostawcą, a jeśli nie to jaki rodzaj faktur może być nim objęty.

W ocenie Spółki, brak jakiegokolwiek kryterium wyboru (podmiotowego czy przedmiotowego) pozwalającego na wyodrębnienie faktur lub podmiotów podlegających temu mechanizmowi pozwala na pewną dowolność w ustalaniu poszczególnych modeli samofakturowania. Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu jedyne ograniczenia w zakresie faktur dotyczą tego, że muszą to być szeroko pojęte faktury sprzedaży.

Zgodnie z art. 2 pkt 31, przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Jak wspomniano na wstępie, szczegółowe uregulowania dotyczące faktur znajdują się w ustawie o VAT w pierwszym rozdziale XI działu, gdzie wymienione są zasady wystawiania zarówno faktur pierwotnych (art. 106e ustawy o VAT) jak i korespondujących do nich faktur korygujących (art. 106j ustawy o VAT). Co do zasady, rolą faktury jest dokumentowanie rzeczywistych transakcji. Jeżeli zaś na fakturze pierwotnej wykazane zostaną błędy, w przypadkach ściśle określonych przez ustawę o VAT zasadne jest wystawienie faktury korygującej.

Zdaniem Spółki, faktura pierwotna oraz faktura korygująca są więc szczególnymi rodzajami faktur sprzedaży. Zarówno jedne, jak i drugie, dotyczą sprzedaży dokonywanej przez Dostawcę PL na rzecz Spółki. Stąd, przy braku jakiegokolwiek kryterium wyboru (podmiotowego czy przedmiotowego) zakresu samofakturowania, prawidłowe jest objęcie tym mechanizmem jedynie wybranych rodzajów faktur, w przypadku Spółki - faktur korygujących.

Powyższe stanowisko znajduje również odzwierciedlenie w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych. Przykładem może być interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 stycznia 2015 r. (sygn. IBPP2/443-803/14/WN), w której uznano, że faktury, faktury korygujące i faktury zaliczkowe wystawiane w schemacie samofakturowania są zgodne z przepisami VAT. A także interpretacja wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2015 r. (sygn. IBPP2/4512-508/15/WN), zgodnie z którą "faktura korygująca jest specyficznym rodzajem faktury. Istotą faktury korygującej jest korekta faktury pierwotnej. Celem jej wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktura korygująca ma zatem taką samą wartość dowodową jak faktura wystawiona pierwotnie. Tym samym należy przyjąć, że przepisy art. 106d ustawy o VAT dotyczą również możliwości wystawienia faktur korygujących".

W świetle powyższego Wnioskodawca jest zdania, iż w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług dokonanych na rzecz Spółki na terytorium Polski przez Dostawców PL, na podstawie ustaleń zawartych w umowie pomiędzy Spółką a Dostawcą PL, Spółka prawidłowo zastosuje mechanizm samofakturowania w zakresie wystawiania w imieniu i na rzecz Dostawcy PL jedynie faktur korygujących, podczas gdy faktury pierwotne będą nadal wystawiane przez Dostawcę PL.

Ad. 2

X zaproponuje Dostawcy PL wprowadzenie "dorozumianego potwierdzenia" (tzw. "milczącego akceptu") faktur (i/lub faktur korygujących) wystawianych przez X na rzecz i w imieniu Dostawcy PL. W takim wypadku, Spółka dostarczy Dostawcy PL rzeczoną fakturę (i/lub fakturę korygującą) wystawioną na jego rzecz i w jego imieniu, a Dostawca PL w okresie wskazanym w umowie będzie upoważniony do zgłoszenia swoich komentarzy lub zastrzeżeń. Jeżeli Dostawca PL nie zgłosi w określonym w umowie terminie komentarzy lub zastrzeżeń, będzie to oznaczało, że faktura (i/lub faktura korygująca) została zaakceptowana przez Dostawcę PL.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, aby móc skorzystać z procedury samofakturowania, niezbędne jest ustalenie procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi. Ustawa o VAT nie wskazuje jednak jak ta procedura ma być określona. Zdaniem Wnioskodawcy opisana powyżej akceptacja w ramach "milczącego akceptu" spełnia warunki istnienia określonej procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez kontrahenta, o której mowa w art. 106d ust. 1 ustawy o VAT. Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji podatkowej z dnia 28 kwietnia 2016 r. (sygn. IBPP2/4512-84/16/IK) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 marca 2014 r. (sygn. IPPP1/443-119/14-2/MP).

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2015 r. (sygn. IBPP2/443-1043/14/IK) wskazał, że "procedury zatwierdzania poszczególnych faktur w oparciu o mechanizm milczącego zatwierdzania faktur, tj. zatwierdzenie faktury nastąpi przez kontrahenta Spółki wówczas, gdy w terminie określonym w umowie nie zgłosi on sprzeciwu lub zastrzeżeń w stosunku do faktury wystawionej przez Spółkę - będzie oznaczać spełnienie warunku istnienia określonej procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez kontrahenta, o którym mowa w art. 106d ust. 1 ustawy".

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie mógł przyjąć sposób akceptacji faktur i/lub faktur korygujących w oparciu o formułę tzw. milczącego akceptu, rozumianego, jako brak zgłoszenia sprzeciwu do wystawionego dokumentu we wskazanym w umowie terminie przewidzianym na jego zgłoszenie przez Dostawcę PL.

Ad. 3

X zamierza zaimplementować procedurę samofakturowania. Ma ona zagwarantować prawidłowy przepływ całości dokumentacji, dokonywanych i otrzymywanych płatności oraz zamówień. Procedura samofakturowania zostanie zaproponowana wybranym Dostawcom z uwzględnieniem określonych rodzajów transakcji, uwzględniających m.in. wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, import towarów lub usług oraz dostawę towarów i/lub świadczenie usług, których miejscem opodatkowania jest terytorium Polski i dla których podatnikiem jest Spółka jako nabywca.

Spółka rozważa wprowadzenie różnych modeli samofakturowania, jeden z nich przewiduje wystawianie w imieniu Dostawcy Zagranicznego faktur dokumentujących nabycia towarów lub usług, jak też faktur korygujących w przypadku, gdy rozpoznane zostaną różnice cenowe lub ilościowe lub jakiekolwiek inne rozbieżności, które spowodują konieczność dokonania korekty pierwotnej faktury.

X i Dostawca Zagraniczny zawrą pisemną umowę, na mocy której będą wystawiane faktury na rzecz i w imieniu tego Dostawcy Zagranicznego. W porozumieniu tym strony ustalą procedurę akceptacji poszczególnych faktur dokumentujących dostawę towarów i/lub świadczenie usług. W każdym przypadku, X wystawi faktury (i/lub faktury korygujące) zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju, w którym dostawa ma miejsce.

Na podstawie przepisów zacytowanych na wstępie, uznać należy, że ustawa o VAT wskazuje na możliwość zastosowania procedury samofakturowania w poniższych przypadkach:

Powyższe nie odnosi się natomiast do sytuacji, w której to polski podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub usług od podatnika z innego niż Polska państwa Unii Europejskiej bądź importu towarów lub usług od dostawcy spoza Unii Europejskiej (tj. eksport towarów lub usług dokonywany przez zagranicznego dostawcę na rzecz nabywcy).

W ocenie Wnioskodawcy brak regulacji w powyższym zakresie jest w pełni uzasadniony i nie może być rozumiany jako niemożność zastosowania, w takich przypadkach, procedury samofakturowania. Ograniczenia ustawodawcy w tym zakresie mają bowiem swoje źródło w zasadzie terytorialnej suwerenności.

Co do zasady, istotą ustawy o VAT jest ustalenie zasad opodatkowania przedmiotowym podatkiem głównie dostawy towarów i świadczenia usług, których miejscem opodatkowania jest Polska. Także w tym zakresie ustawodawca wskazuje zasady fakturowania przedmiotowych transakcji. To w gestii poszczególnych krajów pozostaje więc ustalenie zasad wskazujących sposób opodatkowania poszczególnych transakcji na ich terytorium. Zdaniem Wnioskodawcy, uregulowanie w ustawie o VAT kwestii samofakturowania odnoszącej się do dostawców z innych krajów wykraczałoby poza uprawnienia polskiego prawodawcy.

Dla potwierdzenia powyższego wskazać należy, że poszczególne państwa unijne zaimplementowały do swoich porządków prawnych przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2006 r. nr 347/1 z późn. zm.; dalej: "Dyrektywa VAT"), które w sposób jednoznaczny wskazują sposób wystawiania faktur w ramach samofakturowania. Zgodnie z art. 219a Dyrektywy VAT, co do zasady fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub wykonania usług. Od tej regulacji są liczne wyjątki, jednakże niezależnie od nich w każdym przypadku zasada ta obowiązuje dla mechanizmu samofakturowania.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, dla oceny czy możliwe jest zastosowanie samofakturowania w rozpatrywanych sytuacjach nie ma znaczenia fakt, czy i jak do tej kwestii odnoszą się przepisy kraju, w którym siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności ma nabywca towarów lub usług (w tym przypadku Polski). Niezbędna wówczas będzie analiza przepisów państwa unijnego, jeżeli mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów (stanowiącą po stronie Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów) lub państwa trzeciego w przypadku eksportu towarów (stanowiący po stronie Spółki import towarów).

Brak uregulowania kwestii samofakturowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów bądź też importu towarów lub usług w kraju nabywcy wynika więc z tego, że faktura wystawiana przez nabywcę musi być w takiej sytuacji zgodna z przepisami obowiązującymi w kraju dostawcy. Zgodnie z mechanizmem samofakturowania jest ona wszak wystawiana w jego imieniu i na jego rzecz. W konsekwencji, nie należy zapominać, że z punktu widzenia dostawcy, transakcja ta stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów lub usług bądź też eksport towarów lub usług i jako taka jest uregulowana w odpowiednich dla niego przepisach krajowych.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku wystawiania faktur w imieniu i na rzecz zagranicznych kontrahentów, niezbędne będzie postępowanie zgodnie z przepisami obowiązującymi w ich kraju. Przykładowo, jeśli przewidziany między stronami mechanizm samofakturowania spełniałby wymogi przewidziane w polskich przepisach, ale byłby niezgodny z przepisami obowiązującymi w państwie dostawcy kontrahenci nie mieliby prawa do jego stosowania. W przypadku samofakturowania przy imporcie towarów należy, zdaniem Spółki, postępować analogicznie. Jeśli więc przepisy państwa trzeciego, w którym sprzedawca będzie rozliczał podatek VAT (lub podatek o podobnym charakterze) będą przewidywały możliwość wystawiania faktur przez Spółkę w imieniu i na rzecz dostawcy, polskie przepisy nie są właściwe do oceny dopuszczalności takiej sytuacji.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki należy uznać, że polskie przepisy o VAT nie zabraniają wystawiania przez Spółkę faktur w imieniu i na rachunek Dostawców z tytułu dokonywania przez nich transakcji, stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę, import towarów bądź dostawę towarów i/lub świadczenie usług, dla których podatnikiem jest Spółka jako nabywca.

Analogiczne stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora IS w interpretacji podatkowej z dnia 30 listopada 2011 r. (sygn. IPPP3/443-1243/11-2/MPe), zgodnie, z którą "zasady wystawiania przez Spółkę faktur selfbilling będą podlegać regulacjom obowiązującym w państwach innych niż Polska, w których dostawcy rozliczają podatek od wartości dodanej (w przypadku WNT) lub też podatek o podobnym charakterze (w przypadku importu towarów), do faktur selfbilling nie będą miały zastosowania polskie przepisy o VAT".

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że polskie przepisy o podatku VAT nie stoją na przeszkodzie, aby w przypadku zakupu towarów lub usług od Dostawcy Zagranicznego, na podstawie ustaleń zawartych w umowie pomiędzy Spółką a Dostawcą Zagranicznym, Spółka zastosowała mechanizm samofakturowania w zakresie wystawiania w imieniu i na rzecz Dostawcy Zagranicznego faktur pierwotnych (i/lub faktur korygujących), a przedmiotowe faktury pierwotne (i/lub faktur korygujących) będą wystawiane zgodnie z przepisami obowiązującymi w kraju Dostawcy Zagranicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywiste stany faktyczne sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywały się będą z opisem zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zauważyć, że powoływane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz dotyczą konkretnego stanu faktycznego i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.