0112-KDIL1-3.4012.400.2017.2.AP - 0% stawka VAT dla dostaw realizowanych do spółki niemieckiej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2017 r. (data wpływu 13 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostaw realizowanych do Spółki niemieckiej, w zakresie miejsca świadczenia wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi - obsługi zamówień oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od podwykonawców - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostaw realizowanych do Spółki niemieckiej, w zakresie miejsca świadczenia wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi - obsługi zamówień oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od podwykonawców. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2017 r. (data wpływu 7 listopada 2017 r.) o brakującą opłatę, doprecyzowanie opisu sprawy oraz jednoznaczne przedstawienie własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach swojej działalności prowadzi sprzedaż wysyłkową. Wnioskodawca prowadzi działalność w formie Spółki Cywilnej.

Wnioskodawca planuje dokonywać dystrybucji towarów poprzez ich sprzedaż na rzecz podmiotu powiązanego osobowo z Wnioskodawcą posiadającego siedzibę w Niemczech (Spółka niemiecka), który dalszą dystrybucję nabywanych od Wnioskodawcy towarów będzie prowadził za pośrednictwem serwisów sprzedaży wysyłkowej. Nabywcami towarów od Spółki niemieckiej będą osoby fizyczne (konsumenci) z terenu różnych krajów Unii Europejskiej. Spółka niemiecka będzie oferowała konsumentom towary we własnym imieniu i na własny rachunek. Spółka niemiecka będzie zarejestrowanym podatnikiem VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terenie Niemiec i będzie posługiwała się numerem VAT poprzedzonym odpowiednim kodem literowym.

Współpraca ze Spółką niemiecką prowadzona będzie na podstawie umowy ramowej, według której cały proces rozpoczyna się od złożenia zamówienia przez konsumenta na serwisach sprzedaży wysyłkowej Spółki niemieckiej.

Następnie Spółka niemiecka złoży zamówienia na towary sprzedane na jej aukcji zakupione przez konsumenta tego samego dnia lub dnia poprzedniego. W ramach umowy odpowiedni towar będzie wysyłany przez Wnioskodawcę z jego magazynu znajdującego się w Polsce na polecenie i w imieniu Spółki niemieckiej bezpośrednio do konsumenta, którego miejsce zamieszkania/odbioru towaru znajduje się w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej.

Wnioskodawca w ramach umowy odpowiedzialny będzie za:

* ściągnięcie zamówienia i obsługę konsumenta niemieckiego (call center),

* kompletowanie zamówienia,

* pakowanie i wysyłkę do miejsca wskazanego w zamówieniu konsumenta,

* obsługę zamówień.

Własność towaru przechodzić będzie z Wnioskodawcy na Spółkę niemiecką z chwilą dostarczenia przesyłki do przewoźnika, z tą chwilą przechodzi też na Spółkę niemiecką ryzyko wynikające z transportu. Nadawanie przesyłek będzie w trybie elektronicznym, tj. poprzez wprowadzenie danych do elektronicznego systemu nadawczego. System nadawczy zawiera informację o statucie danej przesyłki. Konsument nabywa prawo do rozporządzania nabywanym od Spółki niemieckiej towarem jak właściciel z chwilą dostarczenia przesyłki z towarem do konsumenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Dokumentami potwierdzającymi wywóz towarów sprzedanych na rzecz Spółki niemieckiej będą zbiorcze międzynarodowe listy spedycyjne wystawiane przez przewoźnika, z usług których będzie korzystać Wnioskodawca. Dodatkowym dokumentem potwierdzającym wywóz towarów poza terytorium Polski będzie historia przesyłki z systemu nadawczego dostępna dla Wnioskodawcy.

W przypadku nieodebrania towaru przez konsumenta, przesyłki będą trafiały z powrotem do Wnioskodawcy lub do magazynu Spółki niemieckiej w zależności od sytuacji. Spółka niemiecka będzie decydowała, które przesyłki będą trafiały do Wnioskodawcy, a które na magazyn Spółki niemieckiej.

Wnioskodawca będzie wystawiał faktury na Spółkę niemiecką za towary zapakowane i wysłane w okresach jednodniowych.

Zgodnie z umową zawartą ze Spółką niemiecką, Wnioskodawca będzie korzystał z usług podwykonawców celem realizacji usługi transportu i usług związanych z realizacją zamówienia.

Dodatkowo Wnioskodawca będzie do 15. dnia następnego miesiąca wystawiał fakturę za obsługę zamówień zgodnie z umową, na którą składać się będzie:

* ściągnięcie i obsługę konsumenta niemieckiego (call center),

* skompletowanie zamówienia,

* spakowanie i wysyłka do miejsca zgodnie z zamówieniem,

* obsługa zamówień.

Wnioskodawca w celu realizacji usługi zarządzania zamówieniami będzie korzystał z usług podwykonawców: firmy spedycyjnej i firmy oferującej usługę realizacji zamówień.

W złożonym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż zakłada, że będzie posiadał faktury dokumentujące nabycie usługi transportu oraz usług związanych z realizacją zamówienia. Z obowiązujących przepisów prawnych wynika bowiem obowiązek wystawienia przez kontrahenta faktur za świadczone usługi, w związku z czym Wnioskodawca przyjmuje, iż otrzyma faktury od kontrahentów. Wnioskodawca zastrzega jednak, że może wystąpić sytuacja, iż otrzyma od kontrahentów faktury z opóźnieniem. Wnioskodawca podkreśla również, że będzie posiadał dokumenty potwierdzające dokonanie określonych czynności opodatkowanych poza terytorium kraju i ich związek z nabyciem usług na terytorium kraju. Wnioskodawca wskazuje, iż będzie posiadał dokumenty wymagane przez przepisy prawa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania stawki 0% dla dostaw realizowanych do Spółki niemieckiej?

2. Czy usługi świadczone przez Wnioskodawcę w zakresie obsługi zamówień podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 28b? Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od podwykonawców usług?

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1.

Do dokonywanych transakcji miedzy Wnioskodawcą a Spółką niemiecką będzie miała zastosowanie stawka 0%.

Wnioskodawca wskazuje, iż swoje stanowisko opiera na poniższej interpretacji przepisów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług, zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów usług, podlegają:

* odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

* eksport towarów;

* import towarów na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju - zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 4 ustawy, przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Miejsce świadczenia to miejsce opodatkowania danej czynności. W art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-4 ustawy, uregulowano zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Z postanowień ust. 2 art. 22 wynika, że jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje też jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie ust. 3 art. 22 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów która:

* poprzedza wysyłkę lub transport towarów uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,

* następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w przypadku transakcji, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę "ruchomą" towarów, pozostałe zaś są dostawami "nieruchomymi".

Zgodnie z umową pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką niemiecką własność towaru przechodzić będzie z Wnioskodawcy na Spółkę niemiecką z chwilą dostarczenia przesyłki z towarem do przewoźnika (...).

W związku z przedstawionym stanem, według Wnioskodawcy zastosowanie znajdą przepisy art. 22 ustawy, dotyczące ustalenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów. W omawianej sytuacji wystąpią bowiem dwie dostawy tego samego towaru, tj. dostawa pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką niemiecką oraz dostawa pomiędzy Spółką niemiecką a konsumentem (odbiorcą finalnym). Towary, będące przedmiotem wniosku, będą transportowane bezpośrednio od Wnioskodawcy do konsumentów z Unii Europejskiej (odbiorców finalnych).

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Według art. 42 ust. 3 ustawy - dowodami, o których mowa powyżej są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa powyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Zdaniem Wnioskodawcy, analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. W ocenie Wnioskodawcy, koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji.

Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wynika z przywołanych regulacji, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

W przypadku nieodebrania przesyłki przez konsumenta, przesyłka powróci do Wnioskodawcy. Na historii przesyłki jest informacja o wywozie towaru za granicę, w związku z tym Wnioskodawca wykaże pierwotną przesyłkę w fakturze zbiorczej z pozostałymi dostarczonymi jako WDT. Po otrzymaniu przesyłki zwrotnej wystawi fakturę korygującą na paczkę, którą nie odebrał konsument.

Przy czym zdaniem Wnioskodawcy należy zauważyć, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, w tym również pliki elektroniczne lub ich wydruki.

W sytuacji posiadania przez Wnioskodawcę: umowy ramowej, faktury, zbiorczych międzynarodowych listów przewozowych od przewoźnika, historii przesyłki, zestawienia do faktury sprzedaży z danego dnia wysyłki zrealizowanych zamówień od Spółki niemieckiej z informacją o numerze nadanej paczki, Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 0%.

Transakcja pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką niemiecką będzie dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawą towarów a dla Spółki niemieckiej wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów na terenie Niemiec.

Ad. 2.

Usługi, które świadczone są na rzecz podatników - opodatkowane są zasadniczo w miejscu, gdzie usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej (art. 28b ust. 1 ustawy).

Artykuł 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, (...) w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy "odwrotne obciążenie".

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku) miejscem świadczenia kompleksowej usługi obsługi zamówień, na którą według umowy między Wnioskodawcą a Spółką niemiecką składać się będzie:

* ściągniecie zamówienia z systemu Spółki niemieckiej,

* skompletowanie zamówienia,

* spakowanie i wysyłka do miejsca zgodnie z zamówieniem jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy po zakończeniu miesiąca wystawi on fakturę za obsługę zamówień według ustaleń w umowie ramowej ze stawką NP i wyrazem "odwrotne obciążenie".

To na Spółce niemieckiej będzie ciążył obowiązek rozliczenia podatku według art. 28b ust. 1.

Wnioskodawca w celu realizacji usługi zarządzania zamówieniami będzie korzystał z usług podwykonawców: firmy spedycyjnej i firmy oferującej usługę realizacji zamówień. Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od usług nabywanych od podwykonawców zgodnie z art. 86 ust. 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych. W ramach swojej działalności prowadzi sprzedaż wysyłkową. Wnioskodawca planuje dokonywać dystrybucji towarów poprzez ich sprzedaż na rzecz podmiotu powiązanego osobowo z Wnioskodawcą posiadającego siedzibę w Niemczech (Spółka niemiecka), który dalszą dystrybucję nabywanych od Wnioskodawcy towarów będzie prowadził za pośrednictwem serwisów sprzedaży wysyłkowej. Nabywcami towarów od Spółki niemieckiej będą osoby fizyczne (konsumenci) z terenu różnych krajów Unii Europejskiej. Spółka niemiecka będzie oferowała konsumentom towary we własnym imieniu i na własny rachunek. Spółka niemiecka będzie zarejestrowanym podatnikiem VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terenie Niemiec i będzie posługiwała się numerem VAT poprzedzonym odpowiednim kodem literowym.

Współpraca ze Spółką niemiecką prowadzona będzie na podstawie umowy ramowej, według której cały proces rozpoczyna się od złożenia zamówienia przez konsumenta na serwisach sprzedaży wysyłkowej Spółki niemieckiej. W ramach umowy odpowiedni towar będzie wysyłany przez Wnioskodawcę z jego magazynu znajdującego się w Polsce na polecenie i w imieniu Spółki niemieckiej bezpośrednio do konsumenta, którego miejsce zamieszkania/odbioru towaru znajduje się w innym niż Polska kraju Unii Europejskiej.

Własność towaru przechodzić będzie z Wnioskodawcy na Spółkę niemiecką z chwilą dostarczenia przesyłki do przewoźnika, z tą chwilą przechodzi też na Spółkę niemiecką ryzyko wynikające z transportu. Nadawanie przesyłek będzie w trybie elektronicznym, tj. poprzez wprowadzenie danych do elektronicznego systemu nadawczego. System nadawczy zawiera informację o statucie danej przesyłki. Konsument nabywa prawo do rozporządzania nabywanym od Spółki niemieckiej towarem jak właściciel z chwilą dostarczenia przesyłki z towarem do konsumenta na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w ww. transakcji wystąpią dwie dostawy:

przy czym towar transportowany będzie bezpośrednio od Wnioskodawcy do konsumenta.

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu - który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów - ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Ww. przepis reguluje wprost sytuację gdy w transakcji uczestniczy wiele podmiotów, lecz towar jest przedmiotem tylko jednej wysyłki od pierwszego do ostatniego podmiotu. W takich przypadkach ustawodawca przyjął fikcję prawną, zgodnie z którą uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów prowadzących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy - w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy - w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

W przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego odbiorcy, wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jeden transport lub wysyłka.

Wszystkie dostawy dokonane przed dostawą, do której jest przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, mają charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towarów, natomiast wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie mają charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towarów.

Warto w tym miejscu przywołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE), z dnia 6 kwietnia 2006 r. w sprawie EMAG Handel Eder OHG (sygn. C-245/04) w którym TSUE stwierdził: "Jeżeli w następstwie dwóch następujących po sobie dostaw tych samych towarów, które zostały zrealizowane odpłatnie między podatnikami działającymi w takim charakterze, ma miejsce pojedyncza wysyłka wewnątrzwspólnotowa lub pojedynczy transport wewnątrzwspólnotowy tych towarów, to owa wysyłka lub transport mogą być przypisane tylko jednej z tych dwóch dostaw, która - jako jedyna - zostanie zwolniona z opodatkowania na mocy art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku zmienionej dyrektywą Rady 95/7/WE z dnia 10 kwietnia 1995 r. (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. a szóstej dyrektywy 77/388 zmienionej dyrektywą 95/7 określone jest jedynie miejsce dostawy skutkującej wysyłką lub transportem wewnątrzwspólnotowym towarów. Miejscem tym jest państwo członkowskie, w którym ta wysyłka lub transport zostały rozpoczęte. Miejsce dokonania pozostałej z dwóch dostaw ustala się zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b tej dyrektywy. Za miejsce to uznaje się państwo członkowskie rozpoczęcia albo państwo członkowskie zakończenia tej wysyłki lub transportu w zależności od tego, czy dostawą tą jest pierwsza, czy druga z dwóch następujących po sobie dostaw".

W efekcie, tylko ta dostawa, do której zostanie przyporządkowany transport ma charakter międzynarodowy. Przepisy ustawy nie precyzują jednak, w jaki sposób należy rozumieć użyte w przywołanych regulacjach sformułowanie "przyporządkowanie" transportu do danej dostawy.

Zgodnie z definicją językową pojęcie "przyporządkowanie" należy rozumieć jako "ustalenie relacji między czymś a czymś lub uczynienie zależnym od czegoś nadrzędnego" (internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl).

Niewątpliwe ustalenie z przewoźnikiem terminu i miejsca odbioru towarów i ich dostawy, rozmiary i ilość dostarczanych towarów, potwierdzenie dostępności towarów i ich gotowości do odbioru, uzgodnienie sposobu załadunku towarów i wymogów, jakie muszą spełniać środki transportu oraz odpowiedzialność za przygotowanie i załadunek towarów stanowią zasadnicze elementy procesu przygotowania i organizacji transportu towarów, wypełniające przywołaną powyżej definicję "przyporządkowania".

Jednocześnie przez "organizację" należy rozumieć "sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś". Dlatego też przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów.

Zakres czynności, które wykonuje Wnioskodawca w związku z organizowaniem transportu - przesądza o tym, że to on jest organizatorem transportu.

Mając na uwadze powyższe w kontekście art. 22 ustawy należy stwierdzić, że transport towarów powinien zostać przypisany dostawie towarów dokonanej przez Wnioskodawcę - organizującego transport towarów z terytorium kraju na terytorium krajów Unii Europejskiej - na rzecz Spółki niemieckiej. Transakcja ta będzie stanowić zatem dostawę "ruchomą", opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia transportu, czyli na terytorium kraju. Kolejna dostawa towarów dokonana przez Spółkę niemiecką na rzecz konsumentów (odbiorców finalnych), będzie dostawą "nieruchomą" opodatkowaną w miejscu zakończenia transportu.

Według art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Dodatkowo, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby dostawca towaru był podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Zatem zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wg stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, wg stawki 0% (z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Artykuł 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42-41 ust. 3 ustawy.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa

w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana.

W przedmiotowej sprawie warunek ten będzie spełniony, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE i będzie dokonywał dostawy określonych towarów na rzecz nabywcy, zarejestrowanego na potrzeby podatku VAT UE, które w wyniku tej dostawy będą transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - do miejsca wskazanego przez nabywcę.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów z terytorium kraju i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie posiadał następujące dokumenty (dowody) potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów: umowę ramową, faktury, zbiorcze międzynarodowe listy przewozowe od przewoźnika, historię przesyłki, zestawienia do faktury sprzedaży z danego dnia wysyłki zrealizowanych zamówień od Spółki niemieckiej z informacją o numerze nadanej paczki.

W tym miejscu należy wskazać - odnosząc się do specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku - że w sytuacji, gdy wystawiona faktura VAT posiada wszystkie elementy wymienione w art. 106e ustawy to dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku) nie musi być przez dostawcę sporządzany oddzielnie.

W niniejszej sprawie należy również wskazać, że wywóz towarów z terytorium kraju w wyniku ich dostawy nie musi koniecznie oznaczać bezpośredniego transportu towarów do nabywcy. Na taką transakcję należy patrzeć globalnie, z punktu widzenia celu gospodarczego przyświecającego stronom i jego rezultatu w postaci ostatecznej dostawy towaru nabywcy. W przedstawionym przypadku nie ma wątpliwości, że podstawowym celem gospodarczym danej transakcji jest chęć dostarczenia konkretnego towaru nabywcy w dogodny dla stron sposób.

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę dokumenty należy stwierdzić, że będzie on posiadał dowody, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do miejsca wskazanego przez nabywcę na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Wnioskodawca posiadając w szczególności: faktury (spełniające rolę specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku), zbiorcze międzynarodowe listy przewozowe od przewoźnika oraz historię przesyłki z systemu nadawczego będzie posiadał dokumenty, które łącznie potwierdzą fakt wywozu i dostarczenia towaru do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca uprawniony będzie do stosowania stawki 0% dla dostaw realizowanych dla Spółki niemieckiej.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dostaw realizowanych do Spółki niemieckiej jest prawidłowe.

Odnośnie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących miejsca świadczenia usług świadczonych przez niego w zakresie obsługi zamówień należy zauważyć, że w przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy - na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Spółka niemiecka, na rzecz której świadczone będą przez Wnioskodawcę usługi spełnia definicję podatnika, o której mowa w art. 28a ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym - miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Do usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki niemieckiej nie znajdą zastosowania zastrzeżenia wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy. Zatem miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usług świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz podatnika z innego kraju członkowskiego będzie miejsce, w którym nabywca usług posiada siedzibę działalności gospodarczej, co oznacza, że w analizowanym przypadku usługi związane z realizacją zamówienia, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Podsumowując należy stwierdzić, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę w zakresie obsługi zamówień będą podlegały opodatkowaniu zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie miejsca świadczenia wykonywanej przez Wnioskodawcę usługi - obsługi zamówień jest prawidłowe.

Z kolei w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od podwykonawców należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanych przepisów art. 86 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

Jednak jak stanowi art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy - podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z treści art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy wynika, że podatnik podatku od towarów i usług, który dokonuje dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, zachowuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, przy spełnieniu określonych warunków. Przepis ten winien być rozumiany w ten sposób, że upoważnia do odliczenia podatku naliczonego nie tyle w sytuacji, gdy podatnik podatku od towarów i usług wykazuje podatek należny z tytułu wykonywania na terytorium kraju czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale gdy wykazuje fakt dostawy towarów lub świadczenia usług, które z uwagi na przepisy dotyczące miejsca świadczenia opodatkowane są poza terytorium kraju.

Przepis ten wprowadza dwa podstawowe warunki, których łączne spełnienie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług związanych z usługami świadczonymi poza terytorium kraju:

W przedmiotowej sprawie powyższe przesłanki będą spełnione. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę gdyby były wykonywane na terytorium kraju byłyby opodatkowane podatkiem od towarów i usług, wobec tego Wnioskodawca posiadając stosowne dokumenty, z których wynika związek poniesionych wydatków - w związku z nabywanymi usługami transportu oraz usług związanych z realizacją zamówienia - z usługami świadczonymi poza terytorium kraju na rzecz Spółki niemieckiej będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego na fakturach dokumentujących te zakupy przy założeniu, że nie zachodzą inne ograniczenia przewidziane w art. 86a i art. 88 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od podwykonawców usług, nabywanych w celu realizacji usług na rzecz Spółki niemieckiej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, jednak na podstawie innego przepisu niż wskazał Wnioskodawca.

Należy zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od podwykonawców zawarte we wniosku udzielono w oparciu o założenie, że nabycie usługi transportu oraz usług związanych z realizacją zamówienia będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzeń przyszłych podanych przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl