0112-KDIL1-3.4012.395.2017.2.JN - Ustalenie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu szlifierki narzędziowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2017 r. (data wpływu 13 września 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 listopada 2017 r. (data wpływu 1 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu szlifierki narzędziowej - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu szlifierki narzędziowej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 listopada 2017 r. (data wpływu 1 listopada 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca podpisał umowę leasingu operacyjnego z "A" S.A. (obecnie "B" S.A.), gdzie przedmiotem była nowa szlifierka narzędziowa. Szlifierka została zakupiona od firmy ze Szwajcarii. Zgodnie z aneksem do umowy leasingu nr 1 z dnia 26 stycznia 2017 r. między Wnioskodawcą, a "B" S.A.:

Odprawa celna przedmiotu leasingu odbędzie się w agencji celnej "C" sp. z o.o. Wnioskodawca dokona odprawy celnej w imieniu "B" S.A. Kwota cła zostanie zapłacona przez "B" S.A. "B" S.A. poniesie także koszty podatku VAT należnego w związku z wprowadzeniem przedmiotu leasingu na polski obszar celny, a także innych należności podatkowych. Koszty importowanej odprawy celnej obciążają Wnioskodawcę. Wnioskodawca zobowiązał się do zwrotu "B" S.A. wszystkich kosztów odprawy celnej i należności podatkowych po pierwszym wezwaniu do ich zapłaty w terminie wskazanym w tym wezwaniu. W związku z zapisami umowy Wnioskodawca dokonał odprawy celnej. Na podstawie otrzymanego dokumentu celnego odliczył podatek VAT. Z dokumentu odprawy celnej jednoznacznie wynika, iż:

* Nadawcą jest firma ze Szwajcarii;

* Odbiorcą - Wnioskodawca;

* Zgłaszający/Przedstawiciel pośredni - Agencja celna, która działa w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

Przedmiotowa maszyna jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu z dnia 1 listopada 2017 r. Wnioskodawca udzielił odpowiedzi na zadane pytanie:

Czy to na Wnioskodawcy - zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - ciążył obowiązek uiszczenia cła z tytułu importu szlifierki narzędziowej?

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. w przypadku importu towarów podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym, więc podatnikiem w przypadku importu jest ten podmiot, który jest dłużnikiem celnym (na którym ciąży dług celny). Dłużnikiem jest zgłaszający, czyli Agencja celna, przy czym na równi z nią dłużnikiem celnym jest również jej klient (Wnioskodawca), na rzecz którego dokonywane jest zgłoszenie celne. Również na podstawie przepisów art. 77 ust. 2 i 3 oraz art. 84 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (dalej UKC), Agencja celna, jako przedstawiciel pośredni, czyli de facto zgłaszający, jest dłużnikiem celnym (osobą zobowiązaną do zapłaty cła), przy czym na równi z Agencją celną dłużnikiem celnym jest również jej klient (Wnioskodawca), na rzecz którego dokonywane jest zgłoszenie celne (zgodnie art. 77 ust. 3 UKC). W związku z powyższym również na Wnioskodawcy ciążył obowiązek uiszczenia cła z tytułu importu szlifierki narzędziowej, zgodnie z normą wyrażoną w art. 17 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie otrzymanego dokumentu odprawy celnej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - dalej u.p.t.u., w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 u.p.t.u., co do zasady, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a u.p.t.u., kwotę podatku naliczonego stanowi - w przypadku importu towarów - kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., w przypadku importu towarów podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym, więc podatnikiem w przypadku importu jest ten podmiot, który jest dłużnikiem celnym (na którym ciąży dług celny). Dłużnikiem jest zgłaszający, czyli Agencja celna, przy czym na równi z nią dłużnikiem celnym jest również jej klient (Wnioskodawca), na rzecz którego dokonywane jest zgłoszenie celne.

Również na podstawie przepisów art. 77 ust. 2 i 3 oraz art. 84 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (dalej UKC), Agencja celna, jako przedstawiciel pośredni, czyli de facto zgłaszający, jest dłużnikiem celnym (osobą zobowiązaną do zapłaty cła), przy czym na równi z Agencją celną dłużnikiem celnym jest również jej klient (Wnioskodawca), na rzecz którego dokonywane jest zgłoszenie celne (zgodnie z art. 77 ust. 3 UKC). W takim wypadku Agencja celna jest też podatnikiem VAT z tytułu importu towarów i na równi z klientem (Wnioskodawcą), na rzecz którego dokonuje zgłoszenia celnego, może być obowiązana do zapłaty podatku VAT z tytułu importu towarów na rachunek właściwej izby celnej.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że podatek naliczony stanowi podatek wynikający z dokumentu celnego, zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych wykonywanych przez podatnika (dokonującego importu) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 u.p.t.u.

W przedstawionym stanie faktycznym zachodzą wszelkie pozytywne przesłanki do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu towarów.

Dla odliczenia VAT nie ma znaczenia, czy to podatnik poniósł koszty ujmowane w podstawie opodatkowania VAT z tytułu importu towarów. Istotne jest jedynie, czy importowane towary będą wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych oraz, że kwota podatku naliczonego wynika z otrzymanego dokumentu celnego.

W związku z tym, Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku VAT z dokumentu celnego, w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 2 lit.a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W świetle art. 2 pkt 7 ustawy - przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Definicja ustawowa kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Szczególne zasady wymiaru i poboru podatku w imporcie wiążą się ze specyfiką importu jako czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Przede wszystkim należy podkreślić, że obowiązek zapłaty podatku z tytułu importu towarów ciąży na osobach przywożących towary, bez względu na to, czy są one podatnikami w rozumieniu art. 15 ustawy czy też nie. W konsekwencji każdy podmiot importujący towary obowiązany jest uiścić podatek z tytułu importu towarów, ponieważ w tym przypadku podatek obciąża czynność faktyczną, jaką jest przywóz towarów.

Przepisy nie uzależniają natomiast powstania tego obowiązku od warunku posiadania przez importera prawa do dysponowania towarem jak właściciel.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podpisał umowę leasingu operacyjnego z "A" S.A. (obecnie "B" S.A.), gdzie przedmiotem była nowa szlifierka narzędziowa. Szlifierka została zakupiona od firmy ze Szwajcarii. W związku z zapisami umowy Wnioskodawca dokonał odprawy celnej. Na podstawie otrzymanego dokumentu celnego odliczył podatek VAT. Z dokumentu odprawy celnej jednoznacznie wynika, że:

* Nadawcą jest firma ze Szwajcarii;

* Odbiorcą - Wnioskodawca;

* Zgłaszający/Przedstawiciel pośredni - Agencja celna, która działa w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

Przedmiotowa maszyna jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca wskazał, że agencja celna (przedstawiciel pośredni), czyli de facto zgłaszający, jest dłużnikiem celnym (osobą zobowiązaną do zapłaty cła), przy czym na równi z agencją celną dłużnikiem celnym jest również jej klient (Wnioskodawca), na rzecz którego dokonywane jest zgłoszenie celne.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy miał prawo odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu szlifierki narzędziowej.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że przedstawiciel pośredni działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby co oznacza, że działanie takie wywołuje skutki prawne zarówno dla przedstawiciela jak i dla osoby reprezentowanej. Konstrukcja przyjęta w przypadku przedstawicielstwa pośredniego zakłada poniesienie przez przedstawiciela większej odpowiedzialności za swoje działania, w zamian za traktowanie go jako zgłaszającego. Przedstawiciel pośredni jest zatem dłużnikiem solidarnie z osobą, na rzecz której jest składane zgłoszenie celne.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Na podstawie art. 33 ust. 1 ustawy - podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Wnioskodawca wskazał, że był on podmiotem zobowiązanym do zapłaty cła.

W przypadku importu towarów, który nie odbywa się w ramach procedur specjalnych, podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła. Status podatnika jest tutaj niezależny od faktu wykonywania działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że podatnikiem z tytułu importu towaru (szlifierki narzędziowej) - na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy - był Wnioskodawca, gdyż to na nim ciążył obowiązek uiszczenia cła z tytułu importu szlifierki narzędziowej do Polski.

Tym samym w przedmiotowej sprawie został spełniony warunek dotyczący statusu podatkowego Wnioskodawcy, ponieważ był on podatnikiem z tytułu importu towaru - szlifierki narzędziowej.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego należy stwierdzić, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przypadku importu towarów kwotę podatku naliczonego stanowi - w myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy - kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Jak wskazano powyżej Wnioskodawca był podatnikiem z tytułu importu szlifierki narzędziowej. W konsekwencji powstał u niego podatek naliczony z tytułu tego importu, stanowiący kwotę podatku wynikającego z otrzymanego dokumentu celnego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że sprowadzony do Polski ze Szwajcarii przedmiot leasingu (szlifierka narzędziowa) jest wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie otrzymanego dokumentu celnego z tytułu importu szlifierki narzędziowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.