0112-KDIL1-3.4012.365.2019.2.AP - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2019 r. (data wpływu 9 lipca 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 5 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 września 2019 r. (data wpływu 5 września 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca odziedziczył m.in. nieruchomość gruntową - działkę ewidencyjną nr 1, położoną w miejscowości (...). Nieruchomość ta została podzielona - na koszt i na wniosek Wnioskodawcy - na działki ewidencyjne nr:

* 4,

* 5,

* 6,

* 7,

* 8,

* 9,

* 10,

* 11.

Działka nr 10 została przeznaczona jako dojazd (droga wewnętrzna) do działek - 4, 5, 6, 7, 8 i 9. Z kolei działka nr 11 służy Wnioskodawcy i jego żonie celom osobistym (uprawie na własne potrzeby; płody rolne nie są przeznaczane do sprzedaży). Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży działki nr 4, 5, 6, 7, 8 i 9. Wnioskodawca - na swój koszt i wniosek - w 2011 r. uzyskał decyzję o warunkach zabudowy dla obszaru przeznaczonego do sprzedaży na budowę sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Na zlecenie i koszt Wnioskodawcy wykonany został zjazd na drogę wewnętrzną (działka nr 10) z drogi powiatowej - bez wykonania tego zjazdu warunki zabudowy nie zostałyby wydane. Wykonanie zjazdu wiązało się z przeprowadzeniem niezbędnych prac budowlanych. Wykonywanie zjazdu zakończono pod koniec czerwca 2018 r., pierwsza działka została sprzedana w lutym 2018 r., zaś pozostałe sprzedane do tej pory działki - po wykonaniu zjazdu.

Co istotne, z uwagi na sposób wykorzystania działki nr 11, sprzedanie wskazanej wyżej części nieruchomości nie byłoby możliwe bez dokonania podziału działek. Bez podziału działek Wnioskodawca musiałby sprzedać więc także i tę część niepodzielonej nieruchomości, którą wykorzystuje do celów osobistych.

Działki nr 5, 7 zostały sprzedane w 2019 r., zaś działki nr 8 i 6 zostały sprzedane w 2018 r. Wskazane działki w momencie sprzedaży były niezabudowane. Wraz z ich sprzedażą Wnioskodawca zbył udziały w działce nr 10 (droga wewnętrzna). Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać działki nr 4 i 9. Wskazane działki w momencie sprzedaży będą niezabudowane. Wraz z ich sprzedażą Wnioskodawca sprzeda udziały w działce nr 10 (droga wewnętrzna).

Sprzedane działki, a także działki przeznaczone do sprzedaży - przed ich wydzieleniem - wykorzystywane były przez Wnioskodawcę na cele rolnicze. Sprzedane działki, a także działki przeznaczone do sprzedaży nie były i nie będą przedmiotem wynajmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie złożył i nie złoży wniosku o dokonanie przyłączy mediów do działek sprzedanych, ani do działek przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie uporządkował ani nie oczyścił działek przeznaczonych do sprzedaży, ani działek sprzedanych, ani nie zrobi tego w przyszłości. Wnioskodawca pozyskał i będzie pozyskiwał kupujących na podstawie informacji umieszczonej na własnym domu.

Wnioskodawca współpracował z dwoma biurami nieruchomości, ale współpraca ta nie doprowadziła do pozyskania kupujących.

Wnioskodawca w przeszłości sprzedał dwie działki na rzecz sąsiadów na cele poszerzenia przez nich wjazdu do własnych działek; innych nieruchomości nie sprzedawał.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości będzie sprzedawać nieruchomości, lecz w chwili obecnej nie ma takich planów.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny; nie jest też rolnikiem ryczałtowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy opisane, dokonane transakcje sprzedaży działek podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2. Czy opisane, planowane transakcje sprzedaży działek podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm., dalej: u.p.t.u.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 u.p.t.u., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w u.p.t.u., to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 u.p.t.u., podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług. Taka sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego.

Z powyższymi rozważaniami koresponduje wyrok TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 (Słaby, Kuć), w którym Trybunał podkreślił, że "zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą". Stwierdził także, że sam podział działek nie jest okolicznością decydującą przy badaniu, czy transakcja dokonywana jest przez podatnika dodając, iż "inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (...). Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych".

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie podjął i nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, a także nie angażował i nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców lub usługodawców. Co więcej, Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie będzie wykorzystywał opisanej nieruchomości w sposób ciągły dla celów zarobkowych (np. do celów najmu czy dzierżawy).

W szczególności nie można uznać, że samo wystąpienie o warunki zabudowy i podział działek jest działaniem typowym dla handlowca. Wskazany zakres działań nie wykracza poza czynności, które zwyczajowo wykonywane są przy rozporządzaniu majątkiem prywatnym. Takie podejście prezentują sądy administracyjne. Jak wskazał WSA w Łodzi w wyroku z dnia 7 grudnia 2017 r. (I SA/Łd 816/17), "nie jest przy tym tak jak uważa organ interpretacyjny, że elementem decydującym o zorganizowanej aktywności wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami jest fakt wystąpienia przez niego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (przed podziałem) i podział nieruchomości, w wyniku którego powstało kilkanaście działek".

Podobnie uznał:

* WSA w Warszawie w wyroku z dnia 23 stycznia 2019 r. (VIII SA/Wa 761/18);

* WSA w Łodzi w prawomocnym wyroku z dnia 14 stycznia 2018 r. (I SA/Łd 174/18);

* WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 11 kwietnia 2018 r. (I SA/Sz 120/18);

* WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 7 marca 2018 r. (III SA/Gl 1016/17).

W świetle powyższego na zadane pytania należy odpowiedzieć następująco:

1. Opisane, dokonane transakcje sprzedaży działek nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Opisane, planowane transakcje sprzedaży działek nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów - w rozumieniu art. 7 ustawy - podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

W powyższej kwestii wypowiedział się także Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale siedmiu sędziów z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), orzekając, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. W ocenie NSA, ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. akt I FSK 1043/08) Naczelny Sąd Administracyjny wyeksponował okoliczność, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 października 2011 r. sygn. 1536/10 wymienił również, że na działalność zorganizowaną prowadzoną przez osobę fizyczną, mogą wskazywać takie działania, jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, czy też wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

Podkreślić należy, że wskazane wyżej orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np.: NSA z dnia 23 stycznia 2014 r. (sygn. akt I FSK 143/13), z dnia 17 grudnia 2013 r. (sygn. akt I FSK 114/13), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 10 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 379/13), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W świetle powyższego w niniejszej sprawie konieczne stało się ustalenie, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął/zamierza podjąć aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, nie jest też rolnikiem ryczałtowym. Odziedziczył on m.in. nieruchomość gruntową - działkę ewidencyjną nr 1. Nieruchomość ta została podzielona - na koszt i na wniosek Wnioskodawcy - na działki ewidencyjne nr: 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11. Działka nr 10 została przeznaczona jako dojazd (droga wewnętrzna) do działek - 4, 5, 6, 7, 8 i 9. Z kolei działka nr 11 służy Wnioskodawcy i jego żonie celom osobistym (uprawie na własne potrzeby; płody rolne nie są przeznaczane do sprzedaży). Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży działki nr 4, 5, 6, 7, 8 i 9.

Wnioskodawca - na swój koszt i wniosek - w 2011 r. uzyskał decyzję o warunkach zabudowy dla obszaru przeznaczonego do sprzedaży na budowę sześciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną. Na zlecenie i koszt Wnioskodawcy wykonany został zjazd na drogę wewnętrzną (działka nr 10) z drogi powiatowej - bez wykonania tego zjazdu warunki zabudowy nie zostałyby wydane. Wykonanie zjazdu wiązało się z przeprowadzeniem niezbędnych prac budowlanych.

Działki nr 5, 7 zostały sprzedane w 2019 r., zaś działki nr 8 i 6 zostały sprzedane w 2018 r. Wskazane działki w momencie sprzedaży były niezabudowane. Wraz z ich sprzedażą Wnioskodawca zbył udziały w działce nr 10 (droga wewnętrzna). Wnioskodawca zamierza w przyszłości sprzedać działki nr 4 i 9. Wskazane działki w momencie sprzedaży będą niezabudowane. Wraz z ich sprzedażą Wnioskodawca sprzeda udziały w działce nr 10 (droga wewnętrzna).

Sprzedane działki, a także działki przeznaczone do sprzedaży - przed ich wydzieleniem - wykorzystywane były przez Wnioskodawcę na cele rolnicze. Sprzedane działki, a także działki przeznaczone do sprzedaży nie były i nie będą przedmiotem wynajmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie złożył i nie złoży wniosku o dokonanie przyłączy mediów do działek sprzedanych, ani do działek przeznaczonych do sprzedaży. Wnioskodawca nie uporządkował ani nie oczyścił działek przeznaczonych do sprzedaży, ani działek sprzedanych, ani nie zrobi tego w przyszłości.

Wnioskodawca pozyskał i będzie pozyskiwał kupujących na podstawie informacji umieszczonej na własnym domu. Współpracował on z dwoma biurami nieruchomości, ale współpraca ta nie doprowadziła do pozyskania kupujących.

W przeszłości Wnioskodawca sprzedał dwie działki na rzecz sąsiadów na cele poszerzenia przez nich wjazdu do własnych działek, innych nieruchomości nie sprzedawał. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości będzie sprzedawać nieruchomości, lecz w chwili obecnej nie ma takich planów.

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują, że sprzedaż czterech działek budowlanych powstałych w wyniku podzielenia odziedziczonej nieruchomości gruntowej oraz zamiar sprzedaży w przyszłości kolejnych dwóch działek była/będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca podjął ciąg określonych działań zmierzających do ich zbycia, tj.: Wnioskodawca na swój koszt i wniosek uzyskał decyzję o warunkach zabudowy oraz podzielił nieruchomość na działki ewidencyjne o nr: 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11. Dodatkowo na zlecenie i koszt Wnioskodawcy wykonany został zjazd na drogę wewnętrzną z drogi powiatowej.

Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań mających na celu sprzedaż przedmiotowych działek, w sposób profesjonalny w celu osiągnięcia korzyści finansowej. Wnioskodawca podjął konkretne działania (podział nieruchomości oraz jej przekształcenie na działki budowlane, a także wykonany zjazd z drogi powiatowej na drogę wewnętrzną), których celem było podniesienie atrakcyjności nieruchomości.

Należy także wskazać, że o aktywnym działaniu Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami świadczy jego współpraca z dwoma biurami nieruchomości. Bez znaczenia natomiast jest to, że współpraca ta nie doprowadziła do pozyskania kupujących. Dodatkowo w przeszłości Wnioskodawca dokonał już sprzedaży dwóch działek na rzecz sąsiadów i nie wyklucza, że w przyszłości będzie sprzedawać nieruchomości.

Wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań mających na celu sprzedaż działek, które nie mogą zostać uznane za incydentalne i sporadyczne. Z całokształtu opisanego zespołu konkretnych czynności wynika, że sprzedaż ta miała/będzie miała miejsce w warunkach wskazujących na handlowy charakter. Zdaniem tutejszego organu podejmowane przez Wnioskodawcę działania nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Zatem sprzedaż przez Wnioskodawcę czterech działek oraz planowana sprzedaż dwóch kolejnych wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca występował/będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że sprzedaż działek przez Wnioskodawcę nastąpiła/nastąpi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie zaistniały bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości (działek), która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Podsumowując, dokonane transakcje sprzedaży czterech działek o numerach: 5, 6, 7, 8 oraz planowane transakcje sprzedaży dwóch kolejnych działek o numerach: 4 i 9 podlegały/będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych oraz zdarzeń przeszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

* zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.