0112-KDIL1-3.4012.361.2017.1.KB - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży towarów dla kontrahenta hiszpańskiego oraz zakupu towarów od kontrahenta greckiego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2017 r. (data wpływu 28 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży towarów dla kontrahenta hiszpańskiego jako niepodlegającej opodatkowaniu w Polsce i sposobu jej udokumentowania oraz w zakresie uznania transakcji zakupu towarów od kontrahenta greckiego jako niepodlegającej opodatkowaniu w Polsce - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji sprzedaży towarów dla kontrahenta hiszpańskiego jako niepodlegającej opodatkowaniu w Polsce i sposobu jej udokumentowania oraz w zakresie uznania transakcji zakupu towarów od kontrahenta greckiego jako niepodlegającej opodatkowaniu w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca, zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług, zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, kupuje towary od greckiego kontrahenta zarejestrowanego jako podatnik podatku od towarów i usług w Grecji, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Grecki kontrahent wystawia faktury dla Wnioskodawcy bez VAT, według reguł Incoterms z zastosowaniem warunków dostawy EXW.

Następnie Wnioskodawca sprzedaje te towary hiszpańskiemu kontrahentowi zarejestrowanemu do podatku od towarów i usług w Hiszpanii, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca również wystawia fakturę na hiszpańskiego kontrahenta bez VAT i według warunków dostawy EXW.

Hiszpański kontrahent w dalszym etapie sprzedaje towary afrykańskiemu kontrahentowi a towary te zostają przetransportowane bezpośrednio od pierwszego (tj. greckiego) kontrahenta do ostatniego (afrykańskiego) z siedzibą w Algierii. Odpowiedzialność za towar greckiego kontrahenta kończy się z momentem załadunku towaru na statek (wystawienie deklaracji eksportowej). Za organizację transportu jest odpowiedzialna firma z Algierii.

Hiszpański kontrahent jest zobowiązany do zapłaty podatku od wartości dodanej z tytułu zakupu towarów od Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca uczestniczy w transakcji łańcuchowej i w sposób właściwy wystawia faktury na kontrahenta hiszpańskiego traktując transakcję jako niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce zarówno w zakresie zakupu towaru od kontrahenta greckiego jak i sprzedaży dla kontrahenta hiszpańskiego?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio ostatniemu nabywcy. Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy. Z kolei stosownie do treści art. 22 ust. 2 tej ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Jednocześnie w myśl przepisu art. 22 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 2 tego artykułu, dostawę towarów, która:

* poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów,

* następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Według opinii Spółki, miejscem dostawy jest Algieria i to na podmiocie z Algierii spoczywa obowiązek zorganizowania i opłacenia transportu.

Wnioskodawca powinien wystawiać faktury bez podatku VAT jako niepodlegające opodatkowaniu w Polsce.

Wskazane powyżej przepisy zawierają regulację, zgodnie z którą w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany bezpośrednio tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, to wówczas przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), a w konsekwencji tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Ustalenie tzw. dostawy ruchomej w łańcuchu opiera się na każdorazowym analizowaniu warunków dostawy celem właściwego ustalenia dostawy, której przypisane winno być przemieszczenie. Jeżeli z przeprowadzonej analizy warunków dostawy wyniknie, że wysyłkę należy przyporządkować dostawie dokonywanej przez drugi w kolejności podmiot, to dostawę ruchomą bezwzględnie należy przypisać jego dostawie, a wyłączona jest możliwość przyporządkowania wysyłki dla dostawy dokonywanej na rzecz tego nabywcy.

Przez warunki dostawy, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o VAT należy rozumieć w szczególności warunki (okoliczności), wedle których dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarem jak właściciel pomiędzy stronami. Ustawodawca nawiązuje w tym przepisie przede wszystkim do definicji dostawy zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W sytuacji opisanej we wniosku, niezależnie od użycia kilku środków transportu (transport drogowy oraz transport morski po przeładunku na statek) mamy do czynienia z transakcją łańcuchową w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. W szczególności zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FPS 3/12), w transakcjach łańcuchowych transport winien mieć zasadniczo nieprzerwany charakter. Jednakże możliwe są przy tym określone przerwy, pod warunkiem, że nie zaburzą ciągłości transportu i mają charakter przejściowy i krótkotrwały. W praktyce sam przeładunek, bez dłuższego magazynowania, jest uznawany właśnie za taką przejściową przerwę. Powyższe znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 30 sierpnia 2013 r. (sygn. IBPP4/443-271/13/PK) wskazał, że "fakt, iż towary są transportowane przez Niemcy i tam przepakowywane, a następnie załadowywane w porcie w Niemczech na statek płynący do Meksyku, nie przerywa ciągłego charakteru transportu".

Odnośnie zaś określenia, która z dostaw w łańcuchu jest dostawą ruchomą - to jak zauważono w wyroku TSUE: C-430/09 - oprócz kwestii organizacji transportu, znaczenie ma miejsce w którym kraju dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel pomiędzy uczestnikami transakcji. Mając na uwadze, że w przedmiotowej sprawie prawo to jest przenoszone na nabywcę po wywiezieniu towarów z Unii Europejskiej, tj. z terytorium Grecji, to już pierwsza dostawa będzie określała, która transakcja ma charakter ruchomy, nadając taki charakter dostawie pomiędzy firmą grecką (podmiotem pierwszym) a nabywcą z Algierii (podmiotem ostatnim). Należy uznać zatem, że nabycie od kontrahenta greckiego jak późniejsza dostawa do kontrahenta hiszpańskiego, dokonywana przez Wnioskodawcę stanowi dostawę wyłączoną z opodatkowania VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaistniałe transakcje, tj. zakup od kontrahenta greckiego i sprzedaż kontrahentowi hiszpańskiemu, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług oraz zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, kupuje towary od greckiego kontrahenta zarejestrowanego jako podatnik w Grecji, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Grecki kontrahent wystawia faktury dla Wnioskodawcy bez VAT, według reguł Incoterms z zastosowaniem warunków dostawy EXW. Następnie Wnioskodawca sprzedaje te towary hiszpańskiemu kontrahentowi zarejestrowanemu do podatku w Hiszpanii, zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, Wnioskodawca również wystawia fakturę na hiszpańskiego kontrahenta bez VAT i według warunków dostawy EXW. Hiszpański kontrahent w dalszym etapie sprzedaje towary afrykańskiemu kontrahentowi a towary te zostają przetransportowane bezpośrednio od pierwszego (tj. greckiego) kontrahenta do ostatniego (afrykańskiego) z siedzibą w Algierii. Odpowiedzialność za towar greckiego kontrahenta kończy się z momentem załadunku towaru na statek (wystawienie deklaracji eksportowej). Za organizację transportu jest odpowiedzialna firma z Algierii.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej transakcji występują trzy dostawy, tj.:

* przy czym towary te zostają przetransportowane bezpośrednio od pierwszego (tj. greckiego) kontrahenta do ostatniego (afrykańskiego) z siedzibą w Algierii.

W przypadku transakcji łańcuchowych, tj. transakcji w których występuje kilka podmiotów zawierających transakcje dotyczące jednego przedmiotu - który przekazywany jest przez pierwszy podmiot w łańcuchu na rzecz ostatniego z podmiotów - ustanowiono szczegółowe zasady dotyczące dostaw. Regulują je przepisy art. 7 ust. 8 i art. 22 ust. 1-3 ustawy.

W treści art. 7 ust. 8 ustawy wskazano, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Transakcja łańcuchowa cechuje się zatem tym, że towar, będący przedmiotem więcej niż jednej transakcji, jest fizycznie wydawany tylko raz bezpośrednio przez pierwszy podmiot ostatniemu nabywcy.

Każda z dostaw w transakcji łańcuchowej traktowana jest odrębnie, co oznacza, że dla każdej z nich odrębnie ustalane jest też miejsce dokonania dostawy.

W świetle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy - miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy - w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie regulacji art. 22 ust. 3 ustawy - w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw lecz faktycznie jest przemieszczany tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, wówczas przyjmuje się że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport), więc tylko w odniesieniu do jednej z transakcji można ustalić miejsce świadczenia zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw - którym nie można przypisać wysyłki (transportu) - ustalanie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych, a więc według miejsca w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Wszystkie dostawy dokonane przed dostawą do której jest przyporządkowany transport lub wysyłka towarów, mają charakter transakcji krajowych w państwie dostawy towarów, natomiast wszystkie późniejsze dostawy po tej dostawie mają charakter dostaw krajowych w państwie przeznaczenia towarów.

Należy podkreślić, że tylko ta dostawa, do której zostanie przyporządkowany transport ma charakter międzynarodowy. Przepisy ustawy nie precyzują jednak, w jaki sposób należy rozumieć użyte w przywołanych regulacjach sformułowanie "przyporządkowanie" transportu do danej dostawy. Zgodnie z definicją językową pojęcie "przyporządkowanie" należy rozumieć jako "ustalenie relacji między czymś a czymś lub uczynienie zależnym od czegoś nadrzędnego" (internetowy słownik języka polskiego PWN; www.sjp.pwn.pl).

Niewątpliwe ustalenie z przewoźnikiem daty, miejsca oraz godziny załadunku, formy transportu, czy też wielkości i ilość ładowanych towarów stanowią zasadniczy element procesu przygotowania i organizacji transportu towarów, wypełniający przywołaną powyżej definicję "przyporządkowania".

Jednocześnie przez "organizację" należy rozumieć "sposób zorganizowania czegoś lub organizowanie czegoś". Dlatego też przez organizację transportu towarów należy rozumieć planowanie, jak i koordynowanie poszczególnych etapów wywozu towarów.

W przedmiotowej sprawie za organizację transportu odpowiedzialna jest firma z Algierii - ostatni (czwarty) pomiot w łańcuchu dostaw.

Biorąc po uwagę treść art. 22 ustawy należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji występuje tzw. transakcja łańcuchowa, w której transport towarów powinien zostać przypisany dostawie dokonanej przez kontrahenta hiszpańskiego na rzecz kontrahenta z Algierii - organizującego transport towarów z terytorium Grecji na terytorium Algierii. Transakcja ta stanowi zatem dostawę "ruchomą". Natomiast dostawy towarów dokonane między greckim kontrahentem a Wnioskodawcą oraz między Wnioskodawcą a hiszpańskim kontrahentem są dostawami "nieruchomymi", które poprzedzają transport tych towarów, a w związku z tym dostawy te - na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy - są opodatkowane w miejscu rozpoczęcia transportu towarów, tj. na terytorium Grecji.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że zakup towarów przez Wnioskodawcę od kontrahenta greckiego oraz sprzedaż towarów przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta hiszpańskiego nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, ponieważ miejscem opodatkowania tych transakcji jest terytorium Grecji.

Odnosząc się do stwierdzenia Wnioskodawcy, zgodnie z którym pierwsza dostawa będzie określała, która transakcja ma charakter ruchomy, nadając taki charakter dostawie pomiędzy firmą grecką (podmiotem pierwszym) a nabywcą z Algierii (podmiotem ostatnim) należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do dostawy pomiędzy greckim kontrahentem a kontrahentem z Algierii. Pomiędzy tymi podmiotami odbywa się tylko transport towarów, który nie jest tożsamy z dokonaniem pomiędzy nimi dostawy, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się do sposobu dokumentowania przez Wnioskodawcę sprzedaży towarów na rzecz kontrahenta hiszpańskiego należy wskazać, że zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy - faktura powinna zawierać:

Jak stanowi art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy - faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a - danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

W świetle przytoczonego wyżej art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, jeśli miejscem świadczenia dostawy towarów lub świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika, faktura może nie zawierać:

* kwot wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;

* stawki podatku;

* sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;

* kwoty podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Jak zostało wskazane powyżej, miejscem opodatkowania dostawy towarów dokonanej pomiędzy Wnioskodawcą a hiszpańskim kontrahentem jest terytorium Grecji. Jak wskazał Wnioskodawca, hiszpański kontrahent jest zobowiązany do zapłaty podatku od wartości dodanej z tytułu zakupu towarów od Wnioskodawcy.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca powinien wystawiać faktury za dostawę towarów na rzecz hiszpańskiego kontrahenta, które nie powinny zawierać stawki i kwoty podatku od towarów i usług obowiązującej na terytorium kraju, lecz wyrazy "odwrotne obciążenie".

Odnosząc się do stwierdzenia Wnioskodawcy, że zaistniałe transakcje, tj. zakup od kontrahenta greckiego i sprzedaż kontrahentowi hiszpańskiemu, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 13 ust. 4 pkt 5 ustawy należy wskazać, że w myśl art. 13 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy - za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zaznaczyć należy, że w niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności wskazane w art. 13 ust. 4 ustawy. W szczególności nie ma zastosowania art. 13 ust. 4 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym - przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika, jeżeli przemieszczenie towarów następuje na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W opisanej sytuacji przemieszczenie towarów bezpośrednio z terytorium Grecji na terytorium Algierii nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 i ust. 3 ustawy, ponieważ wywóz towarów nie następuje z terytorium Polski. Ponadto należy podkreślić, że miejscem opodatkowania dostawy towarów dokonanej między greckim kontrahentem a Wnioskodawcą oraz między Wnioskodawcą a hiszpańskim kontrahentem jest terytorium Grecji, a zatem transakcje te nie podlegają przepisom ustawy. Zatem jak już wskazano, przedstawione transakcje nie stanowią wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w myśl art. 13 ust. 1 i ust. 3 ustawy, tym samym przesłanka wymieniona w art. 13 ust. 4 pkt 5 ustawy nie odnosi się do niniejszej sytuacji.

Natomiast co należy ponownie podkreślić, w przedmiotowej sprawie o braku opodatkowania na terytorium Polski nabycia towarów przez Wnioskodawcę od greckiego kontrahenta oraz dostawy towarów przez Wnioskodawcę na rzecz hiszpańskiego kontrahenta decyduje brzmienie art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca uczestniczy w transakcji łańcuchowej, w związku z którą transakcje zakupu towarów od greckiego kontrahenta oraz dostawy towarów na rzecz hiszpańskiego kontrahenta nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Jednocześnie Wnioskodawca wystawiając faktury na rzecz hiszpańskiego kontrahenta nie uwzględnia w ich treści stawki i kwoty podatku od towarów i usług obowiązującej na terytorium kraju.

Tutejszy organ wyjaśnia, że pomimo potwierdzenia w niniejszej interpretacji, że transakcje zakupu towarów od greckiego kontrahenta oraz dostawy towarów na rzecz hiszpańskiego kontrahenta nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski oraz że Wnioskodawca wystawiając faktury na rzecz hiszpańskiego kontrahenta nie uwzględnia w ich treści stawki i kwoty podatku od towarów i usług obowiązującej na terytorium kraju, stanowisko Wnioskodawcy zostało ocenione jako nieprawidłowe, ze względu na przedstawioną błędną argumentację Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanami faktycznymi podanymi przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.