0112-KDIL1-3.4012.360.2018.1.KM - Ustalenie prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony wynikający z faktur wystawianych przez dystrybutorów lub kontrahentów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony wynikający z faktur wystawianych przez Dystrybutorów lub Kontrahentów - jest prawidłowe.

W dniu 30 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony wynikający z faktur wystawianych przez Dystrybutorów lub Kontrahentów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Główna działalność prowadzona przez niego zaklasyfikowana jest pod numerem PKD 20.30.Z - produkcja farb, lakierów i podobnych powłok, farb drukarskich i mas uszczelniających.

Wnioskodawca sprzedaje swoje produkty bezpośrednio (dalej: Sprzedaż bezpośrednia) do kontrahentów (dalej: Kontrahenci) lub pośrednio (dalej: Sprzedaż pośrednia), poprzez sprzedaż produktów na rzecz dystrybutora (dalej: Dystrybutor), który dalej odsprzedaje te produkty poszczególnym kontrahentom. Zarówno Sprzedaż bezpośrednia jak i Sprzedaż pośrednia realizowane są na podstawie umów handlowych (dalej: Umowy).

Wnioskodawca w dobie znaczącej konkurencji panującej na rynku, w tym również dużej konkurencji w zakresie oferowanego asortymentu, planuje zmotywować Dystrybutorów i Kontrahentów do działania w postaci zawarcia lub przedłużenia Umów na dalsze okresy. Czynnikiem motywującym do powyższych działań są ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Dystrybutorów (w przypadku Sprzedaży pośredniej) i Kontrahentów (w przypadku Sprzedaży bezpośredniej) jednorazowe opłaty (dalej: Opłaty motywacyjne).

Wysokość Opłat motywacyjnych ustalana jest każdorazowo na podstawie zawartego porozumienia pomiędzy określonym Dystrybutorem lub Kontrahentem (dalej: Porozumienie). Opłaty motywacyjne wypłacane są przez Wnioskodawcę na podstawie wystawionej przez Dystrybutora lub Kontrahenta faktury VAT (dalej: Faktura VAT). Wydatki poniesione w postaci Opłaty motywacyjnej mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Opłaty motywacyjne mają na celu wzrost obrotów Wnioskodawcy. Z przyjęciem Opłat motywacyjnych wiążą się określone skutki i zachowanie Dystrybutorów (w przypadku Sprzedaży pośredniej) i Kontrahentów (w przypadku Sprzedaży bezpośredniej) w postaci zawarcia lub przedłużenia Umów na dalsze okresy.

Zgodnie z zawartym Porozumieniem, jeżeli z przyczyn nieleżących po stronie Wnioskodawcy, Umowy zostaną rozwiązane przed upływem okresu ich obowiązywania, odpowiednio Dystrybutor (w przypadku Sprzedaży pośredniej) lub Kontrahent (w przypadku Sprzedaży bezpośredniej) zobowiązani są do rozliczenia i zwrotu otrzymanej Opłaty motywacyjnej.

Rozliczenie to następuje na podstawie wystawionej Faktury VAT korygującej, zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że ponoszone przez niego Opłaty motywacyjne związane są z czynnościami opodatkowanymi VAT - sprzedaż produktów przez Wnioskodawcę stanowi dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy ponoszone przez Wnioskodawcę Opłaty motywacyjne podlegają opodatkowaniu VAT?

2. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony, wynikający z Faktur VAT, wystawianych przez Dystrybutorów lub Kontrahentów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Opłaty motywacyjne stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług, zatem podlegają opodatkowaniu VAT.

Ad. 2.

Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z otrzymanej Faktury VAT.

UZASADNIENIE w zakresie pytania nr 1

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując dokładniej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie "odpłatności" pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin "zapłata" stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zatem opodatkowaniu VAT, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca ponosi na rzecz Dystrybutorów (w przypadku Sprzedaży pośredniej) lub Kontrahentów (w przypadku Sprzedaży bezpośredniej) Opłaty motywacyjne, stanowiące zachętę do zawarcia lub przedłużenia Umowy. Jednocześnie Opłaty motywacyjne umożliwiają osiągnięcie przez Wnioskodawcę określonych progów obrotu z tytułu prowadzonej działalności.

W zamian za ponoszone Opłaty motywacyjne, Wnioskodawca zyskuje stabilnego odbiorcę swoich produktów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w takiej sytuacji występuje wyraźny związek wypłaconego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia w postaci Opłat motywacyjnych z wzajemnym zachowaniem Dystrybutora lub Kontrahenta, tj. zawarciem lub przedłużeniem (gotowością do zawarcia lub przedłużenia) Umowy.

Tak więc, otrzymana od Wnioskodawcy kwota w postaci Opłat motywacyjnych jest związana z określonym zachowaniem drugiej strony, a zatem świadczeniem przez tę stronę konkretnej usługi. Występuje zatem konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zachowanie Dystrybutora lub Kontrahenta zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jest świadczoną odpłatnie usługą, w związku z tym podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Z kolei ponoszone przez Wnioskodawcę Opłaty motywacyjne stanowią wynagrodzenie za tę usługę.

UZASADNIENIE w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Jego zdaniem, zawarcie Umów z Dystrybutorem lub Kontrahentem oraz wypłacanie na podstawie osobnych Porozumień (ściśle związanych z tymi Umowami) Opłat motywacyjnych, pozostaje w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, opodatkowaną VAT.

Skoro zatem ponoszone przez Wnioskodawcę Opłaty motywacyjne stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług, które podlega opodatkowaniu VAT i Wnioskodawca z tego tytułu otrzymuje Faktury VAT, Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z tych Faktur VAT.

Końcowo, Wnioskodawca pragnie wskazać, że jego stanowiska, przedstawione powyżej w punktach 1 i 2, potwierdzają licznie organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych.

Przykładowo:

1. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji:

o z dnia 23 marca 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.36.2018.2.AW;

o z dnia 28 września 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.394.2017.3.MD;

2. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji:

o z dnia 9 czerwca 2016 r., sygn. IBPP1/4512-172/16/BM;

o z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. IBPP2/4512-926/15/IK;

3. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji:

o z dnia 6 marca 2015 r., sygn. IPPP1/443-1496/14-2/JL;

o z dnia 11 lutego 2015 r., sygn. IPPP1/4512-16/15-2/AW;

4. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 15 stycznia 2015 r., sygn. ILPP2/443-1205/14-2/MN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując dokładnej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council wskazał, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem. Pojęcie "odpłatności" pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wyjaśnił, że termin "zapłata" stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Główna działalność prowadzona przez niego zaklasyfikowana jest pod numerem PKD 20.30.Z - produkcja farb, lakierów i podobnych powłok, farb drukarskich i mas uszczelniających. Wnioskodawca sprzedaje swoje produkty bezpośrednio (dalej: Sprzedaż bezpośrednia) do kontrahentów (dalej: Kontrahenci) lub pośrednio (dalej: Sprzedaż pośrednia), poprzez sprzedaż produktów na rzecz dystrybutora (dalej: Dystrybutor), który dalej odsprzedaje te produkty poszczególnym kontrahentom. Zarówno Sprzedaż bezpośrednia jak i Sprzedaż pośrednia realizowane są na podstawie umów handlowych (dalej: Umowy).

Wnioskodawca w dobie znaczącej konkurencji panującej na rynku, w tym również dużej konkurencji w zakresie oferowanego asortymentu, planuje zmotywować Dystrybutorów i Kontrahentów do działania w postaci zawarcia lub przedłużenia Umów na dalsze okresy. Czynnikiem motywującym do powyższych działań są ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Dystrybutorów (w przypadku Sprzedaży pośredniej) i Kontrahentów (w przypadku Sprzedaży bezpośredniej) jednorazowe opłaty (dalej: Opłaty motywacyjne).

Wysokość Opłat motywacyjnych ustalana jest każdorazowo na podstawie zawartego porozumienia pomiędzy określonym Dystrybutorem lub Kontrahentem (dalej: Porozumienie). Opłaty motywacyjne wypłacane są przez Wnioskodawcę na podstawie wystawionej przez Dystrybutora lub Kontrahenta faktury VAT (dalej: Faktura VAT). Wydatki poniesione w postaci Opłaty motywacyjnej mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy.

Opłaty motywacyjne mają na celu wzrost obrotów Wnioskodawcy. Z przyjęciem Opłat motywacyjnych wiążą się określone skutki i zachowanie Dystrybutorów (w przypadku Sprzedaży pośredniej) i Kontrahentów (w przypadku Sprzedaży bezpośredniej) w postaci zawarcia lub przedłużenia Umów na dalsze okresy.

Zgodnie z zawartym Porozumieniem, jeżeli z przyczyn nieleżących po stronie Wnioskodawcy, Umowy zostaną rozwiązane przed upływem okresu ich obowiązywania, odpowiednio Dystrybutor (w przypadku Sprzedaży pośredniej) lub Kontrahent (w przypadku Sprzedaży bezpośredniej) zobowiązani są do rozliczenia i zwrotu otrzymanej Opłaty motywacyjnej. Rozliczenie to następuje na podstawie wystawionej Faktury VAT korygującej, zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Opłaty motywacyjne są wynagrodzeniem Dystrybutora/Kontrahenta za zawarcie lub przedłużenie Umów na dalsze okresy. Z tytułu wypłaty Opłaty motywacyjnej dochodzi do zawiązania innego stosunku zobowiązaniowego, pomiędzy Wnioskodawcą a Dystrybutorem/Kontrahentem, niezależnego od umów handlowych dotyczących sprzedaży produktów Wnioskodawcy. Należy zwrócić uwagę, że Opłata motywacyjna ma zmotywować Dystrybutora/Kontrahenta do działania w postaci zawarcia lub przedłużenia Umów na dalsze okresy. W takiej sytuacji następuje wyraźny związek wypłaconego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia ze wzajemnym zachowaniem Dystrybutora/Kontrahenta - zawarcie lub przedłużenie Umów na dalsze okresy. Tak więc, otrzymana przez Dystrybutora/Kontrahenta Opłata motywacyjna jest związana z jego określonym zachowaniem, a zatem świadczeniem przez niego usługi na rzecz Wnioskodawcy. Tym samym występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Wobec powyższego zachowanie Dystrybutora/Kontrahenta, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, jest usługą świadczoną odpłatnie i w związku z tym podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jednym z podstawowych warunków, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest związek zakupu z czynnością opodatkowaną. Powołany przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, pozbawiających podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy - nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowanie powołany art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, ponieważ Faktury wystawione przez Dystrybutora/Kontrahenta z tytułu otrzymania Opłaty motywacyjnej za zawarcie lub przedłużenie Umów na dalsze okresy dokumentują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazał Wnioskodawca, ponoszone przez niego Opłaty motywacyjne związane są z czynnościami opodatkowanymi VAT - sprzedaż produktów przez Wnioskodawcę stanowi dostawę towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem w wysokości 23%.

Z uwagi na powyższe oraz powołany art. 86 ust. 1 ustawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie został spełniony podstawowy warunek uprawniający Wnioskodawcę do odliczenia podatku VAT, gdyż ponoszone Opłaty motywacyjne są związane z opodatkowaną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy (podatnika podatku VAT) w zakresie sprzedaży produktów, a przesłanki ograniczające prawo do odliczania nie istnieją.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku wykazanego na Fakturach dokumentujących wypłacone Opłaty motywacyjne, wystawionych przez Dystrybutorów lub Kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy, na mocy art. 86 ust. 1 ustawy.

Odpowiadając na zadane przez Wnioskodawcę pytania należy zatem stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę Opłaty motywacyjne stanowią wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT, a Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony, wynikający z Faktur VAT wystawianych przez Dystrybutorów lub Kontrahentów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy zauważyć, że powoływane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz dotyczą konkretnego stanu faktycznego i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.