0112-KDIL1-3.4012.343.2020.2.MR - Rozpoznanie WDT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu 26 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 9 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy planowana dostawa towarów z polskiej firmy do firmy niemieckiej stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0% - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy planowana dostawa towarów z polskiej firmy do firmy niemieckiej stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%. Wniosek uzupełniono w dniu 9 października 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o przeformułowanie pytania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na własne nazwisko w Polsce pod firmą: Firma Handlowo Usługowa X.

W ostatnich tygodniach Wnioskodawca założył również firmę w Niemczech na własne nazwisko: Y NIP DE (chwilowo nieaktywny).

Wnioskodawca planuje z firmy niemieckiej sprzedaż wysyłkową biżuterii srebrnej i sztucznej za pośrednictwem serwisu www. Środki pieniężne wpływają na konto niemieckiej firmy. Zaopatrzenie firmy niemieckiej będzie dokonywane z firmy zlokalizowanej w Polsce - X. Na aukcjach w serwisie www. po sprzedaży towaru zamówionej w firmie niemieckiej, firma polska sprzeda ten towar firmie niemieckiej. Faktura zostanie wystawiona przez firmę polską dla firmy niemieckiej w momencie spakowania i wysłania paczki.

Dostawa ta zostanie przez firmę polską potraktowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Następnie paczka ta zostanie wysłana do pośrednika polskiego, po stronie polskiej (...). Pośrednik ten z kolei zawiezie paczkę do sortowni w Niemczech, uprzednio naklejając etykietę niemieckiej firmy kurierskiej (...), i stamtąd paczka ruszy w drogę do klienta prywatnego w Niemczech, z nową etykietą jako paczka od nadawcy niemieckiego (etykieta naklejana jest na gotową paczkę (...), paczka pakowana jest w (...). Paczkę do klienta finalnego dostarcza niemiecki kurier (...). Firma niemiecka płaci za dostawę towaru firmie polskiej ze swojego rachunku bankowego w (...) w walucie niemieckiej euro.

Firma niemiecka będzie rozliczała się z VAT w Niemczech jako przesyłki wysyłkowe do osób prywatnych. Przed dokonaniem tych transakcji w Polsce Wnioskodawca wypełni deklarację VAT-21 i złoży ją w Urzędzie Skarbowym. W deklaracji wskaże Niemcy jako kraj do rozliczenia VAT. Kopię deklaracji Wnioskodawca przedstawi urzędowi skarbowemu w Niemczech.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 października 2020 r. - Wnioskodawca w odpowiedzi na pytania Organu - podał następujące informacje:

1. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług?

Firma Handlowo Usługowa X jest czynnym podatnikiem VAT.

2. Czy Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE?

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, numer NIP.

3. Czy Wnioskodawca będzie dokonywał dostaw towarów na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej?

Aktualnie firma niemiecka nie posiada, ale niebawem wystąpi o nadanie tego numeru do niemieckiego urzędu skarbowego. W momencie dokonywania dostaw do firmy niemieckiej, firma ta będzie posiadała ten numer umożliwiający dostawy na rzecz czynnego podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego z numerem identyfikującym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.

4. Czy w wyniku dokonania przez Wnioskodawcę dostawy towarów na rzecz nabywcy towary zostaną wywiezione z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju?

Tak, zostaną przewiezione do Niemiec i dostarczone do finalnego klienta.

5. Czy w wyniku wywozu towarów na ich nabywcę zostanie przeniesione prawo do rozporządzania towarami jak właściciel?

Tak. W momencie zafakturowania sprzedaży na rzecz firmy niemieckiej i wysyłki towarów do przewoźnika, firma niemiecka będzie pełnoprawnym właścicielem towarów.

6. Jednoznaczne wskazanie, jakie dokumenty (dowody) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostaną wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, będzie posiadał Wnioskodawca? Należy szczegółowo wymienić te dokumenty (dowody) oraz wskazać co z tych dokumentów (dowodów) będzie wynikać?

Firma polska otrzyma:

* listy przewozowe od przewoźnika z imiennymi wyszczególnionymi odbiorcami przesyłek;

* faktury od przewoźnika do zapłaty, które będzie opłacać z firmowego konta bankowego;

* przelewy dla przewoźnika za dokonany transport, dostarczenie przesyłek do klientów finalnych;

faktury dla firmy niemieckiej wystawione przez firmę polską oraz płatności za dostarczone towary otrzymane z firmy niemieckiej.

Dokumenty te będą dowodziły, że przesyłki dotarły do klientów i opuściły terytorium kraju. Zapłaty za wysłane towary, zafakturowane uprzednio przez firmę polską, z firmy niemieckiej, będą dokonywane na konto firmy polskiej. Dokumenty te będą dowodziły faktycznych, dokonanych transakcji sprzedaży towarów na teren Niemiec i opłacenie ich przez firmę niemiecką na konto firmy polskiej. Finalny klient indywidualny płacić będzie za towar na konto firmy niemieckiej.

7. Czy Wnioskodawca będzie posiadał ww. dokumenty (dowody) przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy?

Organizacja planowanych dostaw towarów do Niemiec pozwala sądzić, że ww. dokumenty (dowody) Wnioskodawca - X - będzie posiadał przed terminem złożenia deklaracji podatkowej VAT-7M za dany okres rozliczeniowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 października 2020 r.).

Czy dostawy towarów z polskiej firmy X do firmy Y, NIP DE (chwilowo nieaktywny) mogą być opodatkowane 0% VAT, jako dostawy wewnątrzwspólnotowe podlegające regulacjom wynikającym z art. 13 ust. 2 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie wyrażonym w uzupełnieniu wniosku z dnia 8 października 2020 r.), sprzedaż realizowana z firmy polskiej do niemieckiej spełnia warunki dla dostaw wewnątrzwspólnotowych i może być opodatkowana preferencyjną stawką 0% VAT, przy spełnieniu warunków dla dostaw towarów wewnątrzwspólnotowych, tj.m.in. posiadania numerów NIP UE niemieckiej firmy rejestrowanej w bazie systemu VIES (dopuszczającej sprzedaż towarów dla podatników VAT na terenie Unii Europejskiej) oraz posiadania dowodów dostarczenia towarów do finalnych klientów w Niemczech, wystawionych przez przewoźnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 - art. 13 ust. 6 ustawy.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce pod firmą: Firma Handlowo Usługowa X. Wnioskodawca założył również firmę w Niemczech na własne nazwisko: Y NIP DE (chwilowo nieaktywny). Wnioskodawca planuje z firmy niemieckiej sprzedaż wysyłkową biżuterii srebrnej i sztucznej, za pośrednictwem serwisu (...). Środki pieniężne wpływają na konto niemieckiej firmy. Zaopatrzenie firmy niemieckiej będzie dokonywane z firmy zlokalizowanej w Polsce - X. Na aukcjach w serwisie po sprzedaży towaru zamówionej w firmie niemieckiej, firma polska sprzeda ten towar firmie niemieckiej. Faktura zostanie wystawiona przez firmę polską dla firmy niemieckiej w momencie spakowania i wysłania paczki. Dostawa ta zostanie przez firmę polską potraktowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru. Następnie paczka ta zostanie wysłana do pośrednika polskiego, po stronie polskiej (...). Pośrednik ten z kolei zawozi paczkę do sortowni w Niemczech, uprzednio naklejając etykietę niemieckiej firmy kurierskiej (...), i stamtąd paczka rusza w drogę do klienta prywatnego w Niemczech, z nową etykietą jako paczka od nadawcy niemieckiego (etykieta naklejana jest na gotową paczkę we (...), paczka pakowana jest w (...). Paczkę do klienta finalnego dostarcza niemiecki kurier (...). Firma niemiecka płaci za dostawę towaru firmie polskiej ze swojego rachunku bankowego w (...) w walucie niemieckiej euro. Firma niemiecka będzie rozliczała się z VAT w Niemczech jako przesyłki wysyłkowe do osób prywatnych. Przed dokonaniem tych transakcji w Polsce Wnioskodawca wypełni deklarację VAT-21 i złoży ją w Urzędzie Skarbowym.

W deklaracji wskaże Niemcy jako kraj do rozliczenia VAT. Kopię deklaracji Wnioskodawca przedstawi urzędowi skarbowemu w Niemczech. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest zarejestrowany również jako podatnik VAT UE. Aktualnie firma niemiecka nie posiada, ale niebawem wystąpi o nadanie numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych do niemieckiego urzędu skarbowego. W momencie dokonywania dostaw do firmy niemieckiej, firma ta będzie posiadała ten numer umożliwiający dostawy na rzecz czynnego podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego z numerem identyfikującym dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. W wyniku dokonania przez Wnioskodawcę dostawy towarów na rzecz nabywcy, towary zostaną przewiezione do Niemiec i dostarczone do finalnego klienta. W momencie zafakturowania sprzedaży na rzecz firmy niemieckiej i wysyłki towarów do przewoźnika firma niemiecka będzie pełnoprawnym właścicielem towarów. Firma polska otrzyma następujące dokumenty:

* listy przewozowe od przewoźnika z imiennymi wyszczególnionymi odbiorcami przesyłek;

* faktury od przewoźnika do zapłaty, które będzie opłacać z firmowego konta bankowego;

* przelewy dla przewoźnika za dokonany transport, dostarczenie przesyłek do klientów finalnych;

* faktury dla firmy niemieckiej wystawione przez firmę polską oraz płatności za dostarczone towary otrzymane z firmy niemieckiej.

Dokumenty te będą dowodziły, że przesyłki dotarły do klientów i opuściły terytorium kraju. Zapłaty za wysłane towary, zafakturowane uprzednio przez firmę polską, z firmy niemieckiej będą dokonywane na konto firmy polskiej. Dokumenty te będą dowodziły faktycznych, dokonanych transakcji sprzedaży towarów na teren Niemiec i opłacenie ich przez firmę niemiecką na konto firmy polskiej. Finalny klient indywidualny płacić będzie za towar na konto firmy niemieckiej. Organizacja planowanych dostaw towarów do Niemiec pozwala sądzić, że ww. dokumenty (dowody) Wnioskodawca - X - będzie posiadał przed terminem złożenia deklaracji podatkowej VAT-7M za dany okres rozliczeniowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy dostawy towarów z polskiej firmy X do firmy niemieckiej Y, NIP DE (chwilowo nieaktywny) mogą być opodatkowane 0% VAT jako dostawy wewnątrzwspólnotowe.

Przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że realizowane przez Wnioskodawcę dostawy towarów na rzecz firmy niemieckiej Y, NIP DE, stanowić będą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz.Urz.UE.L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10; dalej jako: "rozporządzenie 2018/1912"), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

ii. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a, wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b, potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

4. (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W związku z tym istotne jest to, aby ww. dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego. Ponadto, dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, której wymaga ten przepis.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest "łączne" posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy będzie uprawniało do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że przed terminem złożenia deklaracji podatkowej VAT-7M za dany okres rozliczeniowy będzie posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Przewóz towarów zostanie dokonany przez inny podmiot pełniący rolę przewoźnika. Dowodami dokumentującymi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów będą dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy i art. 42 ust. 11 ustawy, w szczególności:

* listy przewozowe od przewoźnika z imiennymi wyszczególnionymi odbiorcami przesyłek;

* faktury od przewoźnika do zapłaty, które będzie opłacać z firmowego konta bankowego;

* przelewy dla przewoźnika za dokonany transport, dostarczenie przesyłek do klientów finalnych;

* faktury dla firmy niemieckiej wystawione przez firmę polską oraz płatności za dostarczone towary otrzymane z firmy niemieckiej.

Zatem mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że dokumenty posiadane przez Wnioskodawcę w odniesieniu do transakcji WDT realizowanych na rzecz firmy niemieckiej stanowić będą dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy, łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w konsekwencji będą upoważniały Wnioskodawcę (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podsumowując należy stwierdzić, że dostawy towarów z polskiej firmy X do firmy niemieckiej Y, NIP DE (po zidentyfikowaniu firmy na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju), będą stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, opodatkowaną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.