0112-KDIL1-3.4012.318.2018.1.AP - Obowiązek opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2018 r. (data wpływu 16 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą od dnia 1 października 2004 r. Działalność ta polega na sprzedaży detalicznej kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych w wyspecjalizowanych sklepach. Z tytułu wykonywanej ww. działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Złożony wniosek dotyczy dysponowania majątkiem własnym Wnioskodawcy, który nabył on w drodze spadkobrania, bez związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i którego nigdy nie wykorzystywał do prowadzonej działalności gospodarczej.

Rodzice Wnioskodawcy do około 2001 r. zajmowali się uprawą gruntów (byli rolnikami) na działce, dla której prowadzona była księga wieczysta, sklasyfikowanej jako grunty orne, której oboje byli właścicielami - każdy po 1/2 części.

Po śmierci matki w 2001 r., postanowieniem sądu Wnioskodawca nabył w spadku 1/4 nieruchomości z części należącej do jego zmarłej matki. Pozostałe 3/4 części tej nieruchomości odziedziczyło rodzeństwo Wnioskodawcy oraz jego ojciec (mąż zmarłej) - każde po 1/4 części.

Decyzją Burmistrza na wniosek Wnioskodawcy oraz jego siostry, brata i ojca, celem którego było wydzielenie działek budowlanych, zatwierdzono podział ww. niezabudowanej nieruchomości oznaczonej jako działka nr X na trzynaście odrębnych działek, z których osiem miało zostać przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, dwie pod drogi wewnętrzne, jedna pod poszerzenie drogi publicznej (gminnej) oraz dwie działki, które w przyszłości będą dzielone na kolejne działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową.

W 2017 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy. Po jego śmierci postanowieniem sądu Wnioskodawca nabył w spadku 1/3 części należącej do niego wyżej opisanej nieruchomości. Pozostałe 2/3 części nieruchomości odziedziczyło rodzeństwo Wnioskodawcy - brat i siostra - każdy po 1/3 części.

Nieruchomość, której zapytanie dotyczy, nie ma i nie będzie miała nic wspólnego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W najbliższej przyszłości Wnioskodawca planuje sprzedać tę nieruchomość, której stał się właścicielem w wyniku dziedziczenia. Sprzedaży zamierza dokonać jako osoba prywatna, do majątku osobistego - sprzedaż ta nie będzie miała nic wspólnego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a będzie stanowić racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku. Działka, którą zamierza sprzedać, nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej; nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy. Wnioskodawca nigdy nie dokonywał zakupu ani sprzedaży żadnych działek. Nie dokonał doprowadzenia wody, prądu czy gazu do przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki, o której mowa w opisanym zdarzeniu przyszłym, będzie stanowiła czynność, o której mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czy będzie opodatkowana podatkiem VAT, pomimo faktu, iż zostanie ona sprzedana bez związku z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mówi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód - a więc jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy też wykonującego wolny zawód, to z tytułu wykonana takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika podatku VAT. Taka właśnie sytuacja ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy - sprzedaży jego prywatnego majątku, który odziedziczył, tak więc sprzedaż jest naturalną koleją rzeczy.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt: I FPS 3/07) uznał, iż "Zarówno z brzmienia przepisu art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika bowiem nader wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem »handel« należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży".

Nie można bowiem uznać, iż nabyciu w wyniku spadkobrania można przypisać jakikolwiek zamiar spadkobiercy. W myśl powyżej zacytowanego wyroku formalny status danego podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT. Jako spadkobierca Wnioskodawca jest osobą fizyczną i spadkobrania dokonał w wyniku śmierci swoich rodziców, a więc nie ma to żadnego związku z faktem, iż posiada status podatnika VAT, albowiem podatnikiem VAT jest z tytułu wykonywanych czynności polegających na sprzedaży detalicznej kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych w wyspecjalizowanych sklepach, a nie z tytułu obrotu nieruchomościami.

Odnosząc się do powyżej cytowanego wyroku, w którym Naczelny Sąd Administracyjny wskazał m.in., iż zamiar częstotliwego oraz profesjonalnego wykonywania czynności musi być ujawniony już w momencie nabycia towaru, Wnioskodawca podkreśla, iż przedmiotowej działki nie nabył w drodze zakupu, a stał się jej właścicielem w wyniku dziedziczenia po zmarłych rodzicach. Zamierza ją sprzedać jako osoba prywatna, nie jako osoba prowadząca działalność gospodarczą - sprzedaż ta nie będzie miała nic wspólnego z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a będzie stanowić racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku. Działka, którą Wnioskodawca zamierza sprzedać, nie była wykorzystywana przez niego do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej; nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy. Wnioskodawca nigdy nie dokonywał zakupu ani sprzedaży żadnych działek. Nie dokonał również żadnych czynności, które mogłyby wskazywać na zamiar profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. nie dokonał doprowadzenia wody, prądu czy gazu w przedmiotowej nieruchomości, co wskazuje na to, iż nie miał oraz nadal nie ma zamiaru prowadzić działalności gospodarczej polegającej na handlu nieruchomościami. Planowana sprzedaż będąca przedmiotem złożonego wniosku nie nosi więc żadnych znamion wskazujących na zamiar częstotliwego wykonywania czynności zbywania nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT wówczas, gdy jest ona dokonywana przez podmioty niebędące podatnikami VAT lub przez podmioty będące co prawda takimi podatnikami, lecz niedziałające jako podatnicy w odniesieniu do tej czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Jak stanowi art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego - współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (§ 2 ww. przepisu).

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego stanowi odpłatną dostawę towarów.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W tym miejscu należy wskazać, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Zaznaczenia wymaga, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego, czyli takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W przedmiotowej sprawie konieczne stało się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji, Wnioskodawca w celu sprzedaży nieruchomości podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co będzie skutkowało koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży detalicznej kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych w wyspecjalizowanych sklepach. Z tytułu wykonywanej ww. działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Po śmierci matki w 2001 r., postanowieniem sądu Wnioskodawca nabył w spadku 1/4 nieruchomości z części należącej do jego zmarłej matki. Pozostałe 3/4 części tej nieruchomości odziedziczyło rodzeństwo Wnioskodawcy oraz jego ojciec (mąż zmarłej) - każde po 1/4 części.

Decyzją burmistrza z 2016 r., na wniosek Wnioskodawcy oraz jego siostry, brata i ojca, celem którego było wydzielenie działek budowlanych, zatwierdzono podział ww. niezabudowanej nieruchomości na trzynaście odrębnych działek, z których osiem miało zostać przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, dwie pod drogi wewnętrzne, jedna pod poszerzenie drogi publicznej (gminnej) oraz dwie działki, które w przyszłości będą dzielone na kolejne działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową.

W 2017 r. zmarł ojciec Wnioskodawcy. Po jego śmierci postanowieniem sądu Wnioskodawca nabył w spadku 1/3 części należącej do niego wyżej opisanej nieruchomości. Pozostałe 2/3 części nieruchomości odziedziczyło rodzeństwo Wnioskodawcy - brat i siostra - każdy po 1/3 części.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył zatem w drodze spadkobrania, bez związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i nigdy nie wykorzystywał do prowadzonej działalności gospodarczej.

W najbliższej przyszłości Wnioskodawca planuje sprzedać tę nieruchomość. Sprzedaży zamierza dokonać jako osoba prywatna, do majątku osobistego - sprzedaż ta nie będzie miała nic wspólnego z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, a będzie stanowić racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku. Działka, którą zamierza sprzedać, nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej, nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy. Nie dokonał on również żadnych czynności, które mogłyby wskazywać na zamiar profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. nie dokonał doprowadzenia wody, prądu czy gazu do przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nigdy nie dokonywał zakupu ani sprzedaży żadnych działek.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika zatem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Co prawda, m.in. na wniosek Wnioskodawcy, decyzją burmistrza zatwierdzono podział przedmiotowej niezabudowanej nieruchomości na trzynaście odrębnych działek, z których osiem miało zostać przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, dwie pod drogi wewnętrzne, jedna pod poszerzenie drogi publicznej (gminnej) oraz dwie działki, które w przyszłości będą dzielone na kolejne działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową, jednak powyższych działań nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Z udzielonych informacji wynika również, że nieruchomość, którą zamierza sprzedać Wnioskodawca, nie była wykorzystywana przez niego do prowadzenia działalności gospodarczej ani rolniczej, nie była przedmiotem umowy najmu czy dzierżawy. Wnioskodawca nigdy nie dokonywał zakupu ani sprzedaży żadnych działek, nie podejmował również żadnych działań wskazujących na zamiar profesjonalnego obrotu nieruchomościami, tj. nie dokonał doprowadzenia wody, prądu czy gazu do przedmiotowej nieruchomości. Zatem dokonując jej zbycia Wnioskodawca nie będzie zachowywał się jak handlowiec, a podejmowane przez niego czynności będą stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W konsekwencji brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości, o której mowa w opisanym zdarzeniu przyszłym, nie będzie stanowiła czynności, o której mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, tj. nie będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.