0112-KDIL1-3.4012.310.2020.1.AKR - Rozliczanie VAT w związku z przemieszczeniem towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium kraju i ich dostawą.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 października 2020 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL1-3.4012.310.2020.1.AKR Rozliczanie VAT w związku z przemieszczeniem towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium kraju i ich dostawą.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2020 r. (data wpływu 30 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania w Polsce przemieszczenia towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium kraju - jest prawidłowe,

* opodatkowania dostawy krajowej towarów na rzecz polskiego kontrahenta - jest prawidłowe,

* udokumentowania ww. transakcji na rzecz kontrahenta polskiego fakturą VAT jako polski podatnik VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania w Polsce przemieszczenia towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium kraju, opodatkowania dostawy krajowej towarów na rzecz polskiego kontrahenta oraz udokumentowania ww. transakcji na rzecz kontrahenta polskiego fakturą VAT jako polski podatnik VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

A (dalej jako: "Wnioskodawca" lub "Spółka") jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: "VAT") na terytorium Polski oraz zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej m.in. na terytorium Niemiec. Spółka posiada numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadane na terytorium Polski (VAT PL) oraz m.in. na terytorium Niemiec (VAT DE).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w obszarze handlu zbożami, nasionami roślin oleistych, śrutami, oraz olejami pochodzenia roślinnego. Sprzedaż ta podlega opodatkowaniu VAT.

W ramach prowadzonej działalności Spółka współpracuje z kontrahentem B w Niemczech, będącym niemieckim podatnikiem podatku od wartości dodanej (dalej jako: "Usługodawca"), który świadczy na jej rzecz w miejscu siedziby usługi przerobu nasion rzepaku na olej oraz śrutę rzepakową. Nasiona rzepaku, olej rzepakowy i śruta rzepakowa stanowią własność A. Proces przerobu (wytworzenia) i składowania towarów jest zlokalizowany pod adresem C, Niemcy.

W związku z wyżej opisaną współpracą, Spółka kupuje rzepak od polskich i niemieckich kontrahentów z bezpośrednią dostawą do magazynu Usługodawcy znajdującego się w Niemczech, C. Na potrzeby tych zakupów Spółka posługuje się niemieckim numerem identyfikacyjnym (VAT DE) i deklaruje w Niemczech odpowiednio wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: "WNT") w przypadku nabyć dokonywanych od polskich kontrahentów oraz zakup krajowy w przypadku nabyć dokonywanych od niemieckich kontrahentów. W praktyce Spółka wykazuje również przemieszczenie własnych towarów (deklarując z tego tytułu WNT na terytorium Niemiec), w przypadku gdy Spółka przemieszcza własny towar z magazynów rozmieszczonych w Polsce do magazynu C w Niemczech.

Wytworzone przez Usługodawcę, zgodnie z umową przerobu, olej i śruta rzepakowa (dalej: "Towary") są przechowywane w magazynie w C, należącym do Usługodawcy. Niemniej jednak, prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel pozostaje wciąż po stronie Spółki.

Spółka dokonuje sprzedaży wytworzonych Towarów m.in. na rzecz polskich kontrahentów (będących polskimi czynnymi podatnikami VAT).

Spółka planuje przemieścić Towary znajdujące się aktualnie na terytorium Niemiec, na terytorium Polski. Towary te będą bezpośrednio transportowane z magazynu C w Niemczech do miejsca przeznaczenia wskazanego przez polskiego kontrahenta w Polsce (Spółka będzie odpowiedzialna za organizację transportu Towarów z Niemiec do kontrahenta w Polsce). W trakcie transportu Towary nie będą zatrzymywane ani rozładowywane przez Spółkę w żadnym magazynie w Polsce, świadczącym usługi składowania na rzecz Spółki. Wskazać należy, iż na moment rozpoczęcia transportu będzie znany kontrahent w Polsce, który będzie nabywać Towary i do którego Towary mają być dostarczone. Niemniej jednak, w oparciu o przyjęte z kontrahentem uzgodnienia oraz warunki dostaw (w tym warunki Incoterms, tj. warunki DAP "Dostarczone do miejsca" z punktem dostawy na terytorium Polski - każdorazowo będzie to miejsce wskazane przez kontrahenta) prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel będzie przechodziło każdorazowo na polskiego kontrahenta dopiero na terytorium Polski (po dostarczeniu Towarów do wskazanego przez niego miejsca). Spółka będzie również ponosić ryzyka związane z Towarami do tego momentu.

Z uwagi na fakt, iż Towary będą transportowane z Niemiec do Polski, a Spółka posiadać będzie numery VAT nadane w obu tych krajach, Spółka planuje posłużyć się obydwoma tymi numerami VAT dla potrzeb analizowanych dostaw (na zasadzie analogii do tzw. zasady "force of attraction"), tj. dokonując wysyłki/transportu Towarów rozważa rozliczenie tych dostaw w następujący sposób:

* Spółka wystawi fakturę (lub inny dokument - zgodnie z przepisami obowiązującymi w Niemczech) jako niemiecki podatnik VAT (z niemieckim numerem VAT UE) na siebie jako polskiego podatnika VAT (efektywnie na fakturze tej Spółka będzie występować w dwóch rolach - jako dostawca z niemieckim numerem VAT oraz nabywca z polskim numerem VAT);

* Spółka rozpozna na tej podstawie przemieszczenie własnych towarów z Niemiec do Polski, odpowiednio jako dostawę zrównaną z WDT z Niemiec oraz nabycie zrównane z WNT na terenie Polski (zgodnie z art. 11 ustawy o VAT);

* następnie Spółka wystawi odrębną fakturę VAT jako polski podatnik VAT (posługując się polskim numerem VAT) na rzecz kontrahenta (będącego polskim podatnikiem VAT), który nabywać będzie finalnie Towary; na fakturze tej Spółka doliczy VAT według właściwej stawki VAT obowiązującej w Polsce dla Towarów i wykaże tą transakcję jako lokalną dostawę towarów w deklaracji VAT oraz pliku JPK.

W związku z planowanym przemieszczeniem oraz sprzedażą przedmiotowych Towarów, Spółka występuje z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości zastosowania opisanego sposobu rozliczeń na gruncie polskich przepisów o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

W ramach wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Spółka chciałaby potwierdzić czy w sytuacji gdy:

* Spółka posiada dwa numery VAT wydane w dwóch krajach UE (Polska i Niemcy),

* Spółka posiada Towary wytworzone na terenie Niemiec,

* Spółka zamierza dokonać dostawy tych Towarów na rzecz kontrahenta (polskiego podatnika VAT), znanego na moment kiedy Towary opuszczają terytorium Niemiec,

* Towary są transportowane lub wysyłane przez Spółkę bezpośrednio z Niemiec do miejsca w Polsce wskazanego przez tego kontrahenta,

* prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel przechodzić będzie ze Spółki na kontrahenta dopiero w momencie dostarczenia Towarów do tego miejsca w Polsce wskazanego przez kontrahenta,

* Spółka posiada siedzibę i stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce,

* Spółka wystawi w pierwszej kolejności fakturę (lub inny dokument) ze swojego niemieckiego numeru VAT na swój polski numer VAT (decydując się na świadome włączenie w rozliczenie analizowanej transakcji swojej polskiej rejestracji VAT),

poprawne będzie planowane przez Spółkę rozliczenie VAT, tj. na gruncie polskich przepisów o VAT Spółka będzie mogła:

1. rozpoznać w Polsce przemieszczenie towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium kraju (deklarowane w polskiej deklaracji VAT pod polskim numerem VAT jako nabycie zrównane z WNT na terytorium Polski)

oraz

2. wystawić fakturę na rzecz kontrahenta działając jako polski podatnik VAT (tj. zgodnie z przepisami art. 106a-106n ustawy o VAT) posługując się polskim numerem VAT oraz doliczając na fakturze polski podatek VAT według właściwej stawki (zgodnie z art. 41 ustawy o VAT)

oraz 3. rozpoznać dostawę lokalną (opodatkowaną VAT w Polsce) na rzecz polskiego kontrahenta na podstawie tak wystawionej faktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowaną transakcją, uwzględniając przy tym fakt, iż Spółka:

* posiada w Polsce siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności,

* posiada rejestrację VAT zarówno w Polsce jak i w Niemczech,

* posługując się niemieckim numerem VAT wystawi fakturę na swój polski numer VAT (decydując się na świadome włączenie w rozliczenie analizowanej transakcji swojej polskiej rejestracji VAT),

* prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel przechodzić będzie ze Spółki na kontrahenta dopiero w momencie dostarczenia Towarów do miejsca w Polsce wskazanego przez kontrahenta,

w oparciu o polskie przepisy o VAT Spółka ma prawo:

1. rozpoznać w Polsce przemieszczenie towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium Polski (deklarowane w polskiej deklaracji VAT pod polskim numerem VAT jako nabycie zrównane z WNT na terytorium Polski)

oraz

2. wystawić fakturę na rzecz kontrahenta działając jako polski podatnik VAT (tj. zgodnie z przepisami art. 106a-106n ustawy o VAT) posługując się polskim numerem VAT oraz doliczając na fakturze polski podatek VAT według właściwej stawki (zgodnie z art. 41 ustawy o VAT)

oraz 3. rozpoznać dostawę lokalną (opodatkowaną VAT w Polsce) na rzecz polskiego kontrahenta na podstawie tak wystawionej faktury.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które rozumie się zasadniczo terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przy czym zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1.

nabywcą towarów jest:

a.

podatnik VAT (tj. podatnik o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT), lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b.

osoba prawna niebędąca podatnikiem VAT lub podatnikiem podatku od wartości dodanej - z pewnymi zastrzeżeniami wskazanymi w ustawie o VAT,

2.

dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem VAT lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zatem, przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, WNT o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT ma miejsce wówczas, gdy w wyniku dostawy, w ramach której dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki.

Ponadto, stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te maja służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium Polski.

Reasumując, aby można było mówić o tzw. nietransakcyjnym WNT, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

a.

towary są przemieszczane przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz;

b.

przemieszczenie jest dokonywane z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski na terytorium Polski;

c.

towary są własnością podatnika podatku od wartości dodanej, który je przemieszcza;

d.

towary te zostały przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte lub nabyte (w tym również w ramach WNT), bądź zaimportowane;

e.

towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Odnosząc się zatem do przedstawionych powyżej przesłanek, należałoby stwierdzić, iż:

a. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec i dokonując przemieszczenia własnych Towarów z terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (tj. z terytorium Niemiec) na terytorium Polski będzie działać w charakterze takiego podatnika (tj. zadeklaruje WDT z tego tytułu w niemieckich rozliczeniach podatku od wartości dodanej);

b.

dojdzie do faktycznego przemieszczenia Towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski, ponieważ Towary zostaną wysłane/przetransportowane z magazynu Usługodawcy zlokalizowanego na terytorium Niemiec do miejsca przeznaczenia na terytorium Polski wskazanego przez polskiego kontrahenta;

c.

na moment dokonywania przemieszczenia, Towary będą własnością Spółki (będącej podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec oraz podatnikiem podatku od towarów i usług na terenie Polski), ponieważ prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel (w tym ryzyko związane z władztwem nad Towarami) będzie przechodzić na kontrahenta polskiego każdorazowo dopiero na terytorium Polski, tj. po zakończeniu transportu Towarów/po dostarczeniu Towarów do miejsca wskazanego przez kontrahenta;

d.

olej rzepakowy i śruta rzepakowa (Towary) zostały wytworzone w Niemczech, C w wyniku procesu przerobu rzepaku. Nasiona rzepaku, olej rzepakowy i śruta rzepakowa stanowią własność A. Tym samym należałoby uznać, iż na terytorium Niemiec doszło do wytworzenia nowych Towarów przez Spółkę (przy pomocy Usługodawcy);

e. Towary będą służyć działalności gospodarczej Spółki jako polskiego podatnika, gdyż Spółka zamierza dokonać ich sprzedaży (w ramach dostaw lokalnych) polskiemu kontrahentowi.

W świetle powyższego Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie przesłanki niezbędne do uznania, że doszło do przemieszczenia Towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, zostaną spełnione w analizowanym zdarzeniu przyszłym. Co więcej, dalsza sprzedaż Towarów na rzecz polskich kontrahentów, związana z przeniesieniem na nich prawa do rozporządzania Towarami, będzie dokonana na terytorium Polski (Towary będą znajdowały się wówczas na terytorium Polski), a zatem Spółka w polskich rozliczeniach VAT powinna rozpoznać dane transakcje jako dostawy krajowe (opodatkowane VAT według właściwej stawki podatku) i dokumentować je stosowną fakturą zawierającą kwotę podatku należnego.

Co więcej, zdaniem Spółki, skoro Spółka posiada dwa numery VAT (nadane w Niemczech i w Polsce), posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce i zdecyduje się dla potrzeb rozliczenia analizowanych transakcji wykorzystać oba te numery (mimo, iż Towary nie będą rozładowywane dla własnych potrzeb czy magazynowane przez Spółkę w Polsce, lecz bezpośrednio z Niemiec zostaną wysłane/przetransportowane do kontrahenta w Polsce), wystawiając jako niemiecki podatnik VAT fakturę (lub inny podobny dokument) na swój polski numer VAT i rozliczając najpierw WNT na przemieszczeniu własnych towarów z Niemiec do Polski a następnie lokalną dostawę do kontrahenta (opodatkowaną VAT na bazie faktury wystawionej odrębnie przez Spółkę działającą w charakterze polskiego podatnika VAT), Spółka nie naruszy żadnego przepisu ustawy o VAT. Żaden bowiem przepis ustawy o VAT nie wyłącza wprost możliwości dokonania takiego rozliczenia, w szczególności w kontekście brzmienia cytowanego powyżej art. 11 ustawy o VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przedstawionych powyżej okolicznościach, w związku z planowanymi transakcjami dotyczącymi Towarów Spółka ma prawo:

a. rozpoznać w Polsce przemieszczenie towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium Polski (deklarowane w polskiej deklaracji VAT pod polskim numerem VAT jako nabycie zrównane z WNT na terytorium Polski)

oraz

b. wystawić fakturę na rzecz kontrahenta działając jako polski podatnik VAT (tj. zgodnie z przepisami art. 106a-106n ustawy o VAT) posługując się polskim numerem VAT oraz doliczając na fakturze polski podatek VAT według właściwej stawki (zgodnie z art. 41 ustawy o VAT)

oraz

c. rozpoznać dostawę lokalną (opodatkowaną VAT w Polsce) na rzecz polskiego kontrahenta na podstawie tak wystawionej faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* opodatkowania w Polsce przemieszczenia towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium kraju - jest prawidłowe,

* opodatkowania dostawy krajowej towarów na rzecz polskiego kontrahenta - jest prawidłowe,

* udokumentowania ww. transakcji na rzecz kontrahenta polskiego fakturą VAT jako polski podatnik VAT - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów na terytorium kraju;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy - przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (...).

Przez państwo członkowskie rozumie się państwo członkowskie Unii Europejskiej (art. 2 pkt 2 ustawy).

Przez terytorium Unii Europejskiej, stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Natomiast przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej (...) - art. 2 pkt 4 ustawy.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Terytorialny charakter podatku od towarów i usług oznacza, że opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane za wykonane na terytorium kraju. W tym wypadku określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania. Jest to szczególnie istotne w przypadku dostawy towarów, która odbywa się pomiędzy podmiotami z różnych państw. Miejsce świadczenia (opodatkowania) przy dostawie towarów uzależnione jest od sposobu, w jaki realizowana jest ta dostawa.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1.

nabywcą towarów jest:

a.

podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b.

osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A

- z zastrzeżeniem art. 10; 2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Należy wskazać, że potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

* po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;

* po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Stosownie do art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 106a pkt 1 i 2 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1.

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;

2.

dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

a.

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

b.

państwa trzeciego;

Jak stanowi art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1.

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

2.

sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

3.

wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

4.

otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium Polski oraz zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej m.in. na terytorium Niemiec. Spółka posiada numery identyfikacyjne dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadane na terytorium Polski (VAT PL) oraz m.in. na terytorium Niemiec (VAT DE). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w obszarze handlu zbożami, nasionami roślin oleistych, śrutami, oraz olejami pochodzenia roślinnego. Sprzedaż ta podlega opodatkowaniu VAT.

W ramach prowadzonej działalności Spółka współpracuje z kontrahentem, będącym niemieckim podatnikiem podatku od wartości dodanej (dalej jako: "Usługodawca"), który świadczy na jej rzecz w miejscu siedziby usługi przerobu nasion rzepaku na olej oraz śrutę rzepakową. Nasiona rzepaku, olej rzepakowy i śruta rzepakowa stanowią własność Wnioskodawcy.

Spółka kupuje rzepak od polskich i niemieckich kontrahentów z bezpośrednią dostawą do magazynu Usługodawcy znajdującego się w Niemczech. Na potrzeby tych zakupów Spółka posługuje się niemieckim numerem identyfikacyjnym (VAT DE) i deklaruje w Niemczech odpowiednio wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: "WNT") w przypadku nabyć dokonywanych od polskich kontrahentów oraz zakup krajowy w przypadku nabyć dokonywanych od niemieckich kontrahentów. W praktyce Spółka wykazuje również przemieszczenie własnych towarów (deklarując z tego tytułu WNT na terytorium Niemiec), w przypadku gdy Spółka przemieszcza własny towar z magazynów rozmieszczonych w Polsce do magazynu w Niemczech.

Wytworzone przez Usługodawcę, zgodnie z umową przerobu, olej i śruta rzepakowa (dalej: "Towary") są przechowywane w magazynie w Niemczech, należącym do Usługodawcy. Niemniej jednak, prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel pozostaje wciąż po stronie Spółki.

Spółka dokonuje sprzedaży wytworzonych Towarów m.in. na rzecz polskich kontrahentów (będących polskimi czynnymi podatnikami VAT).

Spółka planuje przemieścić Towary znajdujące się aktualnie na terytorium Niemiec, na terytorium Polski. Towary te będą bezpośrednio transportowane z magazynu w Niemczech do miejsca przeznaczenia wskazanego przez polskiego kontrahenta w Polsce (Spółka będzie odpowiedzialna za organizację transportu Towarów z Niemiec do kontrahenta w Polsce). W trakcie transportu Towary nie będą zatrzymywane ani rozładowywane przez Spółkę w żadnym magazynie w Polsce, świadczącym usługi składowania na rzecz Spółki. Wskazać należy, iż na moment rozpoczęcia transportu będzie znany kontrahent w Polsce, który będzie nabywać Towary i do którego Towary mają być dostarczone. Niemniej jednak, w oparciu o przyjęte z kontrahentem uzgodnienia oraz warunki dostaw (w tym warunki Incoterms, tj. warunki DAP "Dostarczone do miejsca" z punktem dostawy na terytorium Polski - każdorazowo będzie to miejsce wskazane przez kontrahenta) prawo do rozporządzania Towarami jak właściciel będzie przechodziło każdorazowo na polskiego kontrahenta dopiero na terytorium Polski (po dostarczeniu Towarów do wskazanego przez niego miejsca). Spółka będzie również ponosić ryzyka związane z Towarami do tego momentu.

Z uwagi na fakt, iż Towary będą transportowane z Niemiec do Polski, a Spółka posiadać będzie numery VAT nadane w obu tych krajach, Spółka planuje posłużyć się obydwoma tymi numerami VAT dla potrzeb analizowanych dostaw (na zasadzie analogii do tzw. zasady "force of attraction"), tj. dokonując wysyłki/transportu Towarów rozważa rozliczenie tych dostaw w następujący sposób:

* Spółka wystawi fakturę (lub inny dokument - zgodnie z przepisami obowiązującymi w Niemczech) jako niemiecki podatnik VAT (z niemieckim numerem VAT UE) na siebie jako polskiego podatnika VAT (efektywnie na fakturze tej Spółka będzie występować w dwóch rolach - jako dostawca z niemieckim numerem VAT oraz nabywca z polskim numerem VAT);

* Spółka rozpozna na tej podstawie przemieszczenie własnych towarów z Niemiec do Polski, odpowiednio jako dostawę zrównaną z WDT z Niemiec oraz nabycie zrównane z WNT na terenie Polski (zgodnie z art. 11 ustawy o VAT);

* następnie Spółka wystawi odrębną fakturę VAT jako polski podatnik VAT (posługując się polskim numerem VAT) na rzecz kontrahenta (będącego polskim podatnikiem VAT), który nabywać będzie finalnie Towary; na fakturze tej Spółka doliczy VAT według właściwej stawki VAT obowiązującej w Polsce dla Towarów i wykaże tą transakcję jako lokalną dostawę towarów w deklaracji VAT oraz pliku JPK.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania w Polsce przemieszczenia towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium kraju, opodatkowania dostawy krajowej towarów na rzecz polskiego kontrahenta oraz udokumentowania ww. transakcji na rzecz kontrahenta polskiego fakturą VAT jako polski podatnik VAT.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz treść przytoczonych przepisów wskazać należy, że przemieszczenie własnych towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski będzie spełniać wszystkie warunki do uznania tego przemieszczenia towarów za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ustawy. Czynność ta będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy. Spółka stanie się podatnikiem z tego tytułu, zobowiązanym do opodatkowania tej czynności według właściwej stawki podatku obowiązującej w Polsce. Następnie Wnioskodawca dokona - już na terytorium kraju - przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na polskiego kontrahenta, czyli dokona odpłatnej dostawy towarów. Dostawa towarów - jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według właściwej stawki podatku obowiązującej w Polsce. Wobec powyższego, skoro dostawa towarów - jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju - będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według właściwej stawki podatku obowiązującej w Polsce, to powinna być udokumentowana fakturą zawierającą m.in. kwotę podatku.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca powinien rozpoznać (opodatkować) w Polsce przemieszczenie towarów własnych z terytorium Niemiec na terytorium kraju jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy. Następnie Wnioskodawca dokona dostawy krajowej towarów na rzecz polskiego kontrahenta, którą powinien udokumentować fakturą VAT działając jako polski podatnik VAT, posługując się polskim numerem VAT oraz doliczyć na fakturze polski podatek VAT według właściwej stawki podatku.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl